Ανάπτυξη με σεβασμό στην παράδοση

Η παρουσίαση της μελέτης αισθητικής ταυτότητας και λειτουργικής οργάνωσης της χώρας Αντιπάρου πραγματοποιήθηκε από τον αρχιτέκτονα, κ. Θωμά Δοξιάδη, ενώπιον του Δημάρχου Αντιπάρου, μελών του Δημοτικού Συμβουλίου και πολιτών.

Την αναδιαμόρφωση της όψης του κέντρου της Αντιπάρου, χωρίς υπερβολή, με σεβασμό στα παραδοσιακά χαρακτηριστικά και την ιστορία του νησιού, περιλαμβάνει η πρόταση, που κατέθεσε η ομάδα μελετητών με επικεφαλής τον κ. Δοξιάδη, στο πλαίσιο της μελέτης για τον καθορισμό της αισθητικής ταυτότητας και λειτουργικής οργάνωσης της χώρας Αντιπάρου.

Κύριοι άξονες της πρότασης, υπήρξαν οι δύο περισσότερο τουριστικά ανεπτυγμένες περιοχές της Αντιπάρου, το λιμάνι και ο πεζόδρομος, όπου συγκεντρώνεται και η μεγαλύτερη τουριστική κίνηση, ενώ οι μελετητές έκριναν ως βέλτιστη προσέγγιση, την ήπια ανάπτυξη, η οποία αφενός θα προβλέπει χώρους για τις επιχειρηματικές δραστηριότητες, με οργάνωση και τάξη και αφετέρου, τη δημιουργία χώρου, για τη μετακίνηση των πεζών, με τον περιορισμό της κίνησης και στάθμευσης των οχημάτων, αλλά και την οργάνωση του αστικού εξοπλισμού.

Όπως επεσήμανε ο κ. Δοξιάδης στην παρουσίασή του, το κυρίαρχο πρόβλημα στην τουριστική ανάπτυξη του νησιού, αφορά στη μεγάλη εποχικότητα, η οποία όπως τόνισε “έχει φέρει μία ανάπτυξη που ίσως δεν ταιριάζει σε ένα νησί, που έχει άλλες ευκαιρίες”.

Μέριμνα για ήπια ανάπτυξη

Συνεχίζοντας την παρουσίαση, ο μελετητής αναφέρθηκε σε στοιχεία, που ενδέχεται να λειτουργήσουν αρνητικά στο μέλλον για την ανάπτυξη της Αντιπάρου.

“Η παρούσα τουριστική ανάπτυξη η οποία μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα. Υπάρχουν βέβαια και ευκαιρίες, γιατί ο τόπος μπορεί να συνδυάσει τον εποχικό τουρισμό με αξιοποίηση σε εκτεταμένη σεζόν, αξιοποίηση των αγροτικών του προϊόντων, αξιοποίηση της παράδοσης και των ανθρώπων, ένα μοντέλο, το οποίο θα μπορούσε να αποκαλέσει κανείς πιο ισορροπημένο”, σημείωσε.

Ως ένα θετικό παράδειγμα ήπιας και συγκροτημένης τουριστικής ανάπτυξης, αναφέρθηκε αυτό της Φολεγάνδρου, “η οποία έχει καταφέρει μέσα στα χρόνια να κρατήσει μία ισορροπία και μία ποιότητα. Για το λόγο αυτό “τραβά” και την αντίστοιχη ποιότητα ανθρώπων”.

Αντιθέτως, θα ήταν καταστροφικό για το νησί, σύμφωνα με τη μελετητική ομάδα, η Αντίπαρος να γίνει κάποιο κακέκτυπο άναρχης ανάπτυξης, όπως το Φαληράκι της Ρόδου. “Θα ευχόταν κανείς η Αντίπαρος να μην πάει προς αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να βρούμε όλοι μαζί τον τρόπο να αναπτυχθεί με την καλή έννοια και να κρατήσει τα καλά της στοιχεία”, τόνισε ο κ. Δοξιάδης.

Στην κατεύθυνση αυτή, ο μελετητής αναφέρθηκε στο παράδειγμα της Μυκόνου, όπου το πρόβλημα έχει ήδη διαπιστωθεί, με αποτέλεσμα από τις αρμόδιες υπηρεσίες, να εκδοθούν κανονισμοί, οι οποίοι στοχεύουν στη λειτουργική οργάνωση. Όπως επεσήμανε, αν και η Αντίπαρος δεν έχει σε καμία περίπτωση την επισκεψιμότητα της Μυκόνου, η έγκαιρη μέριμνα για τέτοιου είδους ζητήματα, είναι καθοριστική για τη μετέπειτα εξέλιξή της.

Οργάνωση με στόχο την ανάδειξη

“Οι προτάσεις στις οποίες επικεντρωνόμαστε είναι για τις δύο περιοχές - “κλειδιά” για τη Χώρα της Αντιπάρου, που είναι το λιμάνι και ο κεντρικός πεζόδρομος”, διευκρίνισε ο επικεφαλής των μελετητών.

Σε ό,τι αφορά το λιμάνι, βασικό πρόβλημα κρίνεται το χωροταξικό, καθώς σύμφωνα με το μελετητή, το μεγαλύτερο μέρος του χώρου είναι δρόμος και διατίθεται για την κίνηση και στάθμευση των οχημάτων, με αποτέλεσμα ο διαθέσιμος χώρος για τους πεζούς να κρίνεται ανεπαρκής. “Όταν είναι χειμώνας, αυτό το σύστημα λειτουργεί πάρα πολύ καλά. Το καλοκαίρι όμως δε λειτουργεί καλά αυτό το σύστημα, διότι τα αυτοκίνητα καταλαμβάνουν το χώρο, οι πεζοί δεν έχουν και όλοι υποφέρουν”, ανέφερε.

Όπως υπογράμμισε, η προτεινόμενη λύση θεωρείται σχετικά απλή, καθώς προβλέπεται η δημιουργία ζώνης για την κίνηση των πεζών, η δημιουργία ζώνης για χρήσεις υπαίθριου χώρου και ο περιορισμός του χώρου αυστηρά για την κίνηση και όχι τη στάθμευση των οχημάτων, στα 6,5 μέτρα.

Ως εκ τούτου, προτείνεται μία “καθαρή” ζώνη κίνησης πεζών, περί τα 2,5 μέτρα, χωρίς κανένα εμπόδιο, προκειμένου να χρησιμοποιείται για απρόσκοπτη βόλτα, καθώς και μία ζώνη, όπου υπάρχουν οι δυνατότητες ανάπτυξης διαφόρων δραστηριοτήτων επιχειρηματικών και μη.

Παράλληλα, ο μελετητής πρότεινε επιτακτικά, στις ζώνες αυτές να επανέλθουν τα αρμυρίκια, τα οποία όχι μόνο θα επαναφέρουν την πρωτύτερα πιο όμορφη εικόνα του λιμανιού της Αντιπάρου, αλλά και θα δημιουργήσουν περιοχές με σκιά, για την ανάπτυξη περισσότερων δραστηριοτήτων.

Τέλος, προτάθηκε η εγκατάσταση διαφορετικής από τη σημερινή υπαίθριας επίπλωσης, η οποία θα εξυπηρετεί περισσότερους τύπους επισκεπτών.

Όπως τόνισε ο κ. Δοξιάδης, με αυτό τον τρόπο “θα διαμορφωθεί μία τελείως διαφορετική κατάσταση στο λιμάνι”.

Για την καλύτερη εξυπηρέτηση της στάθμευσης των οχημάτων, ο μελετητής επεσήμανε, πως υπάρχουν διαθέσιμοι δύο δημοτικοί χώροι στάθμευσης και ένας ιδιωτικός, όπως και κάποιοι κάθετοι δρόμοι, όπου θα μπορούσε να επιτραπεί η στάθμευση.

Αναμόρφωση και του πεζοδρόμου

Στο τμήμα του πεζόδρομου, ο οποίος αυτή τη στιγμή φιλοξενεί τη μεγαλύτερη τουριστική κίνηση στη Χώρα, ο κ. Δοξιάδης σημείωσε, πως με τα παραπάνω μέτρα ανάπτυξης του δρόμου του λιμανιού, η κίνηση στον πεζόδρομο θα αποσυμφορηθεί, με αποτέλεσμα την καλύτερη διαχείριση και εξυπηρέτηση των επισκεπτών, κατά τη διάρκεια της περιόδου υψηλής επισκεψιμότητας.

Ως προβλήματα του χώρου εντοπίστηκαν, μεταξύ άλλων, η έλλειψη αστικού εξοπλισμού, η αυθαίρετη τοποθέτηση ιδιωτικών στοιχείων, η έλλειψη κανονισμών και τα εμπόδια στην κίνηση πεζών, που προέρχονται κυρίως από την τοποθέτηση των τραπεζοκαθισμάτων, τα οποία σύμφωνα με το μελετητή θα πρέπει να οργανωθούν.

Η μελέτη περιλάμβανε επίσης σημεία για την τοποθέτηση αστικού εξοπλισμού, όπως παγκάκια ή μικρούς κάδους απορριμμάτων, ωστόσο προτάθηκε η κατασκευή τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να ταιριάζει στον παραδοσιακό χαρακτήρα του νησιού, με κάδους που θα έχουν την όψη των παραδοσιακών καλαθιών, ή φωτιστικά που θα έχουν ως αναφορά τις λάμπες των αλιέων.

Σύμφωνα με τον κ. Δοξιάδη, θα χρειαστεί ίσως και “σύγκρουση” μεταξύ Δήμου και καταστηματαρχών, αναφορικά με τη δημιουργία διαδρόμου ελεύθερης διέλευσης πεζών, καθώς αυτό θα σημάνει και ελαφρά συρρίκνωση του διαθέσιμου χώρου για τα τραπεζοκαθίσματα, εντούτοις, κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική παρέμβαση, προκειμένου ο πεζόδρομος να γίνει περισσότερο φιλικός προς τον τουρίστα.