"Εμείς, οι εργαζόμενοι σηκώνουμε τη δικιά μας σημαία"

Τον τελευταίο καιρό, όλο και πιο έντονα, με αφορμή το πρόβλημα της στέγης για μια σειρά εργαζομένων στο νοσοκομείο, στα σχολεία, στην αστυνομία κ.α. η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μέσω των υπουργείων της, των Εσωτερικών, της Παιδείας, της Υγείας, «νίπτει τας χείρας» της και δείχνει με το δάχτυλο τους εκάστοτε δήμους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πρόσφατα (το καλοκαίρι που πέρασε) φρόντισε και νομοθετικά να μεταφέρει στους δήμους τη «δυνατότητα» να καλύπτουν τις ανάγκες στέγασης και σίτισης των δημοσίων υπαλλήλων, αν θέλουν να έχουν στελεχωμένα σχολεία, νοσοκομεία, δημόσιες υπηρεσίες στον τόπο τους, χωρίς φυσικά καμιά επιπλέον χρηματοδότηση. Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση αποποιείται τις ευθύνες της και ταυτόχρονα οδηγεί τους εργαζόμενους σε αλληλοφάγωμα, τους αποπροσανατολίζει σχετικά με το ποιος είναι υπεύθυνος για τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών, τη λειτουργία των σχολείων και των νοσοκομείων.

Κοροϊδεύει, μάλιστα, όλους τους κλάδους εργαζομένων, υποδεικνύοντας τους «στάβλους» στο Καμάρι, μια απαλλοτριωμένη, με χρήματα των πολιτών, έκταση, τους οποίους θα πρέπει να διαμορφώσει ο Δήμος με χρήματα των δημοτών. Αυτό που δεν λέει, όμως, εμπαίζοντας τους εργαζόμενους είναι:

Πρώτον, ότι οι «στάβλοι» έχουν περιέλθει στην ΕΤΑΔ ΑΕ, μια ανώνυμη εταιρία που δεν ανήκει στον δημόσιο τομέα, η οποία κανένα από τα ακίνητα που έχει για «αξιοποίηση» δεν το διαθέτει χωρίς αντάλλαγμα. Οι ίδιοι οι πολίτες, δηλαδή, πρέπει και πάλι να πληρώσουν για την έκταση που είχαν πληρώσει για να απαλλοτριωθεί!!!

Δεύτερον,  ότι αποτελεί τη μόνιμη απάντηση του κ. Σκουρλέτη σε κάθε κλάδο εργαζομένων που διαμαρτύρεται ξεχωριστά, γνωρίζοντας, όμως πολύ καλά, ότι η συγκεκριμένη έκταση δεν επαρκεί να καλύψει παρά ελάχιστο μέρος των αναγκών τους.

Ας σκεφτούν όλοι οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους:

• Θέλουμε δημόσια και δωρεάν Παιδεία για όλους;
• Θέλουμε δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους;
• Πληρώνουμε εξαντλητικούς άμεσους και έμμεσους φόρους γι’ αυτό το λόγο;
• Γιατί πρέπει να ξαναπληρώσουμε είτε μέσω των Δήμων (με χρήματα των δημοτών δηλαδή) είτε απευθείας ως γονείς ή ασθενείς;

Και μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτό;

Αν αύριο δεν υπάρχουν κάποιες ειδικότητες καθηγητών στα σχολεία μήπως πρέπει να πληρώσει ο Δήμος ή μήπως οι Σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων για να τους φέρουν; Μήπως δεν έχουν μετατραπεί οι Σύλλογοι γονέων σε εισπρακτικούς μηχανισμούς για να καλύπτουν λειτουργικές δαπάνες των σχολείων λόγω της συνεχώς μειούμενης κρατικής χρηματοδότησης; Και τι θα απαντήσουμε στους εργαζόμενους σε άλλους «φτωχότερους» δήμους; Θέλουμε σχολεία και νοσοκομεία πολλών ταχυτήτων που θα λειτουργούν ή θα υπολειτουργούν ανάλογα με την οικονομική επιφάνεια των δήμων ή δημόσια και δωρεάν σχολεία και νοσοκομεία για όλους όπου κι αν βρίσκονται;

Αυτή είναι και η ουσία του προβλήματος. Ένα πρόβλημα που δεν αφορά μόνο τη Σαντορίνη ή κάποιες περιοχές με αυξημένη τουριστική κίνηση. Η ιστορία είναι παλιά, αλλά τώρα μπαίνει με επιτακτικότερο τρόπο. Αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση, αλλά και υποχρέωση του αστικού κράτους προς το αφεντικό του, το μεγάλο κεφάλαιο. Ονομάζεται εύσχημα «αποκέντρωση» και περιλαμβάνει τη μεταφορά ευθυνών και αρμοδιοτήτων από το κράτος προς την αποκεντρωμένη διοίκηση, χωρίς φυσικά να συνοδεύεται από την αντίστοιχη χρηματοδότηση (το αντίθετο μάλιστα, η κρατική χρηματοδότηση προς τους δήμους μειώνεται συνέχεια). Αυτή η μεταφορά αρμοδιοτήτων όμως δεν οδηγεί ούτε στη φορολογική μας ελάφρυνση (το αντίθετο οι φόροι για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τους αυτοπασχολούμενους και τους μικροαγρότες έχουν εκτιναχθεί στα ύψη).

Τι εξυπηρετεί λοιπόν η «αποκέντρωση»; Αποτελεί πάγιο και διαχρονικό αίτημα του κεφαλαίου γιατί:

Πρώτον, έτσι μειώνονται οι δημόσιες δαπάνες, απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάκαμψη του κεφαλαίου. Αυτά είναι τα «ματωμένα» πλεονάσματα που γίνονται ζεστό χρήμα για προνόμια, φοροαπαλλαγές, χρηματοδοτήσεις επενδύσεων (τζάμπα πετρέλαιο για τους εφοπλιστές, αλλά όχι και για τα σχολεία όπου τα παιδιά κάνουν μάθημα με τα μπουφάν τους, νέα χρηματοδοτικά σχήματα για τα μονοπώλια, όχι όμως και χρήματα για γιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό, υλικά και εξοπλισμό για τα νοσοκομεία).

Δεύτερον, ανοίγονται νέα πεδία κερδοφορίας. Εκεί απ’ όπου αποχωρεί το κράτος (Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση, Πρόνοια) αφήνει κενό το οποίο θα καλύψουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι που σύμφωνα με δικές τους δηλώσεις και διαπιστώσεις η Ελλάδα γίνεται Γη της Ευκαιρίας (ιδιωτικά σχολεία και νοσοκομεία, ΣΔΙΤ για ανέγερση σχολικών κτιρίων, τρίτος πυλώνας ασφάλισης η ιδιωτική ασφάλιση, δημόσια νοσοκομεία που ανήκουν σε Ανώνυμες Εταιρίες που λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και με σκοπό το κέρδος).

Καλούμε τους εργαζόμενους να μην συνταχθούν πίσω από ξένες προς τα συμφέροντά τους σημαίες, είτε της κυβέρνησης, είτε της διοίκησης της ΑΕΜΥ, είτε όλων αυτών που στην προσπάθειά τους να «βγάλουν λάδι» την κυβέρνηση συμβάλλουν στο χτύπημα του δημόσιου χαρακτήρα της Παιδείας και της Υγείας .

Απαιτούμε:

• Μόνιμη σταθερή δουλειά για όλους. Άμεση μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων στο νοσοκομείο και στα σχολεία χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία και Υγεία για όλους. Ενιαίο 12χρονο σχολείο και δίχρονη προσχολική αγωγή με ευθύνη του κράτους, ούτε 1 ευρώ από την τσέπη των γονιών, ούτε 1 ευρώ από την τσέπη των ασθενών και των δημοτών.
• Αύξηση μισθών στα επίπεδα πριν το 2009. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού.
• Να καλύψει το κράτος τώρα όλες τις ανάγκες για στέγαση στις προβληματικές περιοχές με ενιαίο τρόπο.

Εμείς, οι εργαζόμενοι σηκώνουμε τη δικιά μας σημαία!!!

Την σημαία της ανατροπής αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος που ενδιαφέρεται μόνο για τα κέρδη των λίγων και δεν μπορεί να καλύψει στοιχειώδεις βιοτικές ανάγκες μας.

Την σημαία της κάλυψης των σύγχρονων λαϊκών κοινωνικών αναγκών, για μόρφωση, παιδεία, υγεία, στέγη, εργασία, ελεύθερο χρόνο, πολιτισμό.

Τα παράγουμε και μας ανήκουν!!!