Μνήμες από τη συμπαράσταση του φοιτητικού αντιδικτατορικού κινήματος στην Ιταλία

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη 1973, βρήκε το φοιτητικό αντιδικτατορικό κίνημα των Ελλήνων της Ιταλίας σε πλήρη ετοιμότητα, αφού όλα τα προηγούμενα χρόνια, το κίνημα μας απλωνόταν σε όλη τη γειτονική χώρα, με πολύμορφες δράσεις, φυσικά με την πλήρη συμπαράσταση όλων του δημοκρατικού κόσμου και των κομμάτων του, ιδιαίτερα του Κομμουνιστικού Κόμματος (PCI) αλλά και του Σοσιαλιστικού (PSI).

Δεν είναι της στιγμής, να περιγράψουμε όλο αυτό το μεγαλειώδες κίνημα που υπήρξε τα χρόνια εκείνα στην Ιταλία, αλλά αξίζει τον κόπο για τη δική μας μνήμη, όσων βρεθήκαμε εκεί και πρωταγωνιστήσαμε τις μέρες εκείνες, να περιγράψουμε μερικά στιγμιότυπα που αποτύπωναν τη διάθεση και το πάθος για συμπαράσταση στους αγωνιζόμενους έλληνες φοιτητές, στους αγωνιζόμενους έλληνες πατριώτες….

Η πληροφόρηση μας ήταν άμεση και καταιγιστική, είτε τηλεφωνικά από Ελλάδα ή μέσω άλλων χωρών, είτε μέσω ραδιοφωνικών σταθμών της Γαλλίας (ρ/φ Παρισιού), της Γερμανίας ( Deutsche Welle) κ.α. Άμεση φυσικά ήταν και η αντίδραση μας, με στόχο το πως θα ευαισθητοποιήσουμε την ιταλική κοινή γνώμη, αλλά και πως θα παρέμβουμε σε αυτή την κρίσιμη ιστορική στιγμή, κατανοώντας ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν απλά μια στιγμή του αντιδικτατορικού αγώνα, αλλά σταθμός στην πορεία ανατροπής της δικτατορίας και ότι αυτό συνεπάγονταν.

Η κινητοποίηση μας όλα εκείνα τα 24ωρα της τριήμερης εξέγερσης, ήταν αδιάκοπη, οι επαφές με τα ιταλικά κόμματα, τα συνδικάτα και τις ευρύτερες αντιφασιστικές οργανώσεις συνεχής, ενώ ταυτόχρονα μπήκαμε σε διαδικασία συνελεύσεων χωρίς τέλος, επιδιώκοντας τον ευρύτερο συντονισμό όλων των δυνάμεων, ελλήνων, ιταλών, αλλά και όλων των ξένων φοιτητών, που πάντα βρίσκονταν στο πλευρό μας.

Οι αντιδικτατορικές οργανώσεις όλου του φάσματος (ΠΑΚ, Ρήγας Φεραίος -ΠΑΜ, ΚΝΕ, ΑΜΕΕ, κ.α.) μπήκαν στον αγώνα δυναμικά με συναντήσεις με φορείς και κόμματα, με αφισοκολλήσεις νυχθημερόν, με ανοιχτές εκδηλώσεις-συζητήσεις κλπ. Παράλληλα οι σύλλογοι των ελλήνων φοιτητών, που σε αρκετές πόλεις είχαν και ιδιαίτερη μαζικότητα, π.χ. στη Μπολώνια (cittá medaglia d’ oro della resistenza -πόλη χρυσό μετάλλιο της Αντίστασης), οι συνελεύσεις μπορεί να είχαν συμμετοχή με 1500 έως 2000 φοιτητές.

Αποκορύφωμα των εκδηλώσεων συμπαράστασης προς το Πολυτεχνείο, ήταν η Πανιταλική διαδήλωση των αντιφασιστών ελλήνων στο Μιλάνο λίγες μέρες μετά τη 17η Νοέμβρη. Η μαζικότητα της συγκέντρωσης και της πορείας στις κεντρικές λεωφόρους του Μιλάνου ήταν εντυπωσιακή. Χιλιάδες έλληνες από όλες τις πόλεις της Ιταλίας με τη συμμετοχή ιταλών και άλλων φίλων αντιφασιστών βροντοφώναξαν κατά της δικτατορίας και υπέρ της αντίστασης. Κάτω η Χούντα, ζήτω η δημοκρατία, έξω οι αμερικάνοι, ο ελληνικός λαός ενωμένος (κατά ορισμένους οπλισμένος) θα νικήσει….

Αυτές ήταν λίγες από τις μεγάλες στιγμές του αντιδικτατορικού – αντιφασιστικού κινήματος στην Ιταλία, που έγιναν για να ανάψει η φλόγα του Πολυτεχνείου στην Ιταλία, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Γι αυτό ματαιοπονούν, όσοι νομίζουν σήμερα ότι με αστυνομικές απαγορεύσεις, με αυταρχισμό και καταστολή, θα σβήσουν από το χάρτη την ιστορία του Πολυτεχνείου και του αντιδικτατορικού αγώνα. Το Πολυτεχνείο ζει στις καρδιές και στις ψυχές μας, το Πολυτεχνείο έβαλε τη σφραγίδα του στην ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας και ουδείς μπορεί να το περιορίσει, έστω και αν χρησιμοποιεί πλέον ως πρόσχημα την υπαρκτή αναγκαιότητα των υγειονομικών κανόνων κατά της πανδημίας.

Νίκος Συρμαλένιος, Βουλευτής Κυκλάδων ΣΥΡΙΖΑ -Π.Σ.