Τα εκπαιδευτικά σωματεία των Κυκλάδων απαντάνε στην Κατερίνα Μονογυιού

Με έκπληξη διαβάσαμε πριν λίγες μέρες την επερώτηση κυβερνητικής βουλεύτριας , εκλεγμένης στις Κυκλάδες , προς την Υπ. Παιδείας  , αν σκοπεύει να δημιουργήσει μόνιμες ειδικές δομές τηλεκπαίδευσης στα μικρονήσια των Κυκλάδων, στα οποία δεν υπάρχουν ήδη σχολικές μονάδες. Και λέμε με έκπληξη γιατί δεν περιμέναμε από μια βουλεύτρια των Κυκλάδων, να υποστηρίζει ότι στην τόσο ευαίσθητη νησιωτική περιοχή των Κυκλάδων, θα μπορούσαν οι οθόνες των υπολογιστών και των κινητών τηλεφώνων να αντικαταστήσουν τη φυσική παρουσία των εκπαιδευτικών. Αλήθεια όμως, κ. Μονογυιού, σε πόσα νησιά μας δεν υπάρχουν σχολεία;

    Σε μια περιοχή όμως, όπως τα μικρά Κυκλαδονήσια, όπου οι σχολικές υποδομές είναι ακόμα περισσότερο αναγκαίες λόγω της απομόνωσης των κατοίκων, των περιορισμένων δρομολογίων, της δυσκολίας μετακίνησης, των απρόβλεπτων καιρικών συνθηκών και γενικότερα των ιδιαίτερα σκληρών και δύσκολων συνθηκών που αντιμετωπίζουν οι μόνιμοι κάτοικοι και τα παιδιά, οι σχολικές υποδομές και οι εκπαιδευτικοί είναι ακόμα περισσότερο αναγκαίοι για τη μόρφωση, την υγιή ψυχική, συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών και των μαθητών, αλλά και για την ισόρροπη κοινωνική και πολιτική ζωή όλης της τοπικής κοινωνίας.

   Δυστυχώς λοιπόν καλούμαστε ως εκπαιδευτικοί, ως δημόσιοι λειτουργοί, ως εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών σωματείων στις Κυκλάδες να πούμε άλλη μια φορά το αυτονόητο:

• Ο εκπαιδευτικός είναι αναντικατάστατος. Καμία οθόνη δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη φυσική παρουσία του εκπαιδευτικού στο σχολείο, τη ζωντανή σχολική ζωή, το μάθημα, την πραγματική επαφή μαθητή και δασκάλου, την ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας και πράξης, την ανάγκη των μαθητών να μάθουν, να επικοινωνήσουν, να αισθανθούν  , να αλληλεπιδράσουν.

• Η τηλεκπαίδευση ξεκίνησε ως ένα φιάσκο και συνεχίζεται ως ένα φιάσκο, εις βάρος των μαθητών μας, των οικογενειών τους και ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας. Ένα μεγάλο μέρος των μαθητών είναι επίσημα εκτός τηλεκπαίδευσης (έλλειψη μέσων και διαδικτύου) η πλειοψηφία των μαθητών συμμετέχει στην τηλεκπαίδευση μέσω κινητών τηλεφώνων, τα προβλήματα σύνδεσης, ήχου επικοινωνίας είναι αδιάλειπτα.  Εξάλλου όλες οι μελέτες και οι έρευνες που δημοσιεύτηκαν σχετικά με την τηλεκπαίδευση και τις συνέπειές της στους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς το αποδεικνύουν περίτρανα. Ενδεικτικά η τελευταία έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την εφημερίδα Καθημερινή , σχετικά με τις επιπτώσεις της τηλεκπαίδευσης στους μαθητές στα δημόσια σχολεία, αναφέρει ότι το 71,5% των μαθητών καταβάλλεται από άγχος, το 63% από ψυχική εξάντληση, το 45% από θλίψη, κατά τη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης. Ενώ το 73% των μαθητών δήλωσε ότι έχει εμπεδώσει λίγο ή καθόλου την ύλη. Η διάσπαση προσοχής των μαθητών αναγνωρίστηκε επίσης σε ποσοστό άνω του 80% ! (https://www.kathimerini.gr/society/561247486/agchos-thlipsi-roytina-diaspasi-prosochis-sta-tilemathimata/)
• Η τηλεκπαίδευση είναι μια σκληρή, νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση στον χώρο της εκπαίδευσης που ωθεί σε νέες ευέλικτες σχέσεις εργασίας και διάλυση των εργαζομένων. Η νέα λογική της τηλεκπαίδευσης θέλει τους συναδέλφους μας «αναλώσιμους» συμβασιούχους «μιας χρήσης», όπως έγινε με τους τριμηνίτες αναπληρωτές αλλά και με τους συναδέλφους της ενισχυτικής διδασκαλίας που θα εργαστούν μόνο εξ αποστάσεως για όλο το υπόλοιπο της φετινής χρονιάς!  

• Την ίδια στιγμή ,οι γονείς των μαθητών μας, πιθανόν τηλεργαζόμενοι και οι ίδιοι ,καλούνται να αναμετρηθούν με τα έξοδα που απαιτούνται ώστε να μπορέσουν τα παιδιά τους να μην αισθανθούν αποκλεισμένα και να τους παρέχουν όλα όσα απαιτεί η συμμετοχή στην εξ αποστάσεως σύγχρονη εκπαίδευση. Αυτά , όταν αμφότεροι εκπαιδευτικοί (και ιδιαίτερα οι αναπληρωτές) και γονείς βρίσκονται αντιμέτωποι με την απειλή της ανεργίας (για κάποιους γονείς η ανεργία είναι ήδη πραγματικότητα), την καταστρατήγηση των ωραρίων και της βίαιης εισβολής της κάμερας στον ιδιωτικό τους χώρο μέσω της τηλεργασίας.

Κυρία Μονογυιού,

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές πως για κάθε παιδί η τηλεκπαίδευση είναι μια βασανιστική , ατελέσφορη και αρκετές φορές ανεφάρμοστη διαδικασία ,που μόνο εκπαίδευση δεν είναι! Ιδιαίτερα τα παιδιά των πιο φτωχών οικογενειών, τα προσφυγόπουλα, τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, τα παιδιά πολύτεκνων οικογενειών, τα παιδιά που διαβιούν σε μη υποστηρικτικό οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον, όπως πολλά παιδιά που ζουν στα νησιά των Κυκλάδων, εξωθούνται στη σχολική αποτυχία και στον σχολικό αποκλεισμό!

Αντί λοιπόν για τηλεκπαίδευση αυτό που θα έπρεπε να ζητάτε για τα μικρά νησιά είναι ίδρυση νέων σχολείων, κτίρια και σχολικές εγκαταστάσεις, νηπιαγωγούς, δασκάλους και καθηγητές για τα παιδιά, ιατρικο και νοσηλευτικό προσωπικό , αλλά και παροχή σημαντικών οικονομικών κινήτρων για τους ακρίτες των νησιών που έχουν μπουχτίσει μόνο λόγια τόσα χρόνια.!!!

Αντί αυτού εσείς προτείνετε τα νησιά αυτά και οι κάτοικοί τους να παραμείνουν στην απομόνωση, στην εξαίρεση και στον αποκλεισμό από το πραγματικό αγαθό της μόρφωσης και της παιδείας.

Επειδή λοιπόν είμαστε δάσκαλοι και όχι ρομπότ και έχουμε τεκμηριωμένη άποψη για το λειτούργημά μας…

Ούτε κουβέντα για καθιέρωση της τηλεκπαίδευσης

σε οποιοδήποτε νησί των Κυκλάδων.

Ούτε κουβέντα για αντικατάσταση των εκπαιδευτικών από οθόνες.

Κάθε τέτοια προσπάθεια θα μας βρει απέναντι όλους μαζί

 και θα πέσει στο κενό…

Θα διαφυλάξουμε τον παιδαγωγικό μας ρόλο και θα υποστηρίξουμε την κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών μας μακριά από κάμερες…

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

Να ιδρυθούν νέα σχολεία σε όλα τα νησιά που χρειάζονται

Να γίνουν μόνιμοι μαζικοί διορισμοί εκπαιδευτικών για να καλυφθούν όλα τα εκπαιδευτικά κενά σε όλα τα σχολεία των Κυκλάδων.