"Κρατάμε ζωντανή τη μνήμη, το όραμα και τα αιτήματα του Νοέμβρη"

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του 1973, αποτελεί ορόσημο στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.  Είναι ένα μοναδικό και μεγαλειώδες γεγονός. Είναι η κορύφωση της πάλης του φοιτητικού κινήματος και της παλλαϊκής συσπείρωσης απέναντι στη χούντα των συνταγματαρχών.

«Οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί»… Τιμούμε τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, τιμούμε κάθε άνθρωπο που βρέθηκε και μαρτύρησε στις φυλακές και στα ξερονήσια, κάθε άνθρωπο που ψήλωσε το μπόι του απέναντι στον αυταρχισμό, στην καταστολή, στο σκοτάδι της δικτατορίας και αγωνίστηκε για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, ανεξαρτησία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.

48 χρόνια μετά, δυστυχώς δεν είναι κοινοτοπία να πεις ότι τα συνθήματα του Νοέμβρη του ΄73, τα συνθήματα της εξεγερμένης νεολαίας που εξέφραζαν τα αιτήματα του ελληνικού λαού, παραμένουν επίκαιρα, αποκτούν νέο νόημα και περιεχόμενο, υψώνονται ξανά και διευρύνονται στην δυστοπική πραγματικότητα που βιώνουμε, με την κρίση στην υγεία, την παιδεία, την εργασία, τα δικαιώματα και τη δημοκρατία.

Στο νέο καθεστώς που έχει διαμορφωθεί,

·                     με την πανδημική κρίση σε εξέλιξη, τις δομές υγείας σε διάλυση και τους πολίτες στην υγειονομική ανασφάλεια,

·                     με την  δημόσια παιδεία να συρρικνώνεται και να πλήττεται ο πυρήνας του δημοκρατικού περιεχομένου και ρόλου της,

·                     με τις εργασιακές σχέσεις και τα δικαιώματα να απορρυθμίζονται,

·                     με την ακρίβεια και την ανεργία να πλήττουν την πλειονότητα των πολιτών, πρωτίστως τη νεολαία και τις γυναίκες, και να απειλείται η ίδια η επιβίωση χιλιάδων συμπολιτών μας,

·                     με τη  νομοθεσία και τη δικαιοσύνη να “ράβεται” στα μέτρα των ολιγαρχικών συμφερόντων,

·                     με την καταστολή και τον αυταρχισμό εν δράσει, να παραβιάζει δικαιώματα,

·                     με την ενημέρωση και τον πλουραλισμό σε έναν ιδιόμορφο “γύψο”, τα δικαιώματα και την ελευθερία του λόγου ενίοτε υπό διωγμό,

το όραμα και τα αιτήματα του Πολυτεχνείου παραμένουν ζωντανά και συνεχίζουν να αποτελούν κάλεσμα και έμπνευση για νέους αγώνες, νέες καθημερινές μάχες από τη νέα γενιά και τον λαό, για μια κοινωνία αλληλεγγύης και κοινωνικής δικαιοσύνης, ισότητας και ουσιαστικής δημοκρατίας.