Μήνυμα Μανώλη Γλυνού για το αιματηρό Πάσχα του 1919

«Η σημερινή Επέτειος της θυσίας του Παπά- Λουκά και Ανθούλας Ζερβού κατά τον εορτασμό της Ανάστασης του 1919 αποτελεί μία μέρα που εκπέμπει διαχρονικό μήνυμα.

Η Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου με τη Μητέρα Ελλάδα, δεν ήταν μία αυτονόητη εξέλιξη ούτε κάποια παραχώρηση των συμμάχων μας μετά τη λήξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.

Η Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου αποτέλεσε μία μακροχρόνια αιματηρή και επίπονηπροσπάθεια δικαίωσης του πόθου, της καρτερίας, των θυσιών και της Αγάπης για την πατρίδα, που κράτησαν άσβεστη οι Δωδεκανήσιοι.

 Η Εκκλησία και οι Δάσκαλοι της περιόδου της κατοχής αποτέλεσαν τους πυλώνες διατήρησης της γλώσσας, της παιδείας και της Θρησκείας κρατώντας ενωμένους υπό το κοινό όραμα της απελευθέρωσης.

Αυτός ήταν ο λόγος που εκείνη την ημέρα,στο Παραδείσι,οι Ιταλοί κατακτητές συνέλαβαν τους Δασκάλους Κωνσταντίνο Πανταζή και Νικόλαο Μαγκαφά  και δολοφόνησαν τους εθνομάρτυρες Παπά- Λουκά και Ανθούλα Ζερβού.

Οι κατακτητές για να αντιμετωπίσουν τον γενικό ξεσηκωμό και την διατράνωση της Ελληνικότητας των νησιών μας, στόχευσαν συνειδητά τους λειτουργούς της Ελληνικής Παιδείας και Θρησκείας αλλά και την Δωδεκανήσια Μάνα.

Την Νησιώτισσα μητέρα που μεταλαμπάδευσε επί εκατοντάδες χρόνια το όραμα της απελευθέρωσης και της ένωσης με την Μητέρα Πατρίδα.

Η αιματηρή ημέρα της 7ης Απριλίου 1919 και η Θυσία των ηρώων μας,  υπενθυμίζει σε όλους μας την ανάγκη προσήλωσης στις διαχρονικές αρχές και τις αξίες που κράτησαν ζωντανό τον ελληνισμό ανάμεσα στους αιώνες.

Αυτές οι αρχές μπορούν να συνεχίσουν να μας καθοδηγούνμε ασφάλεια και σιγουριά στην πορεία μας στο μέλλον.

Σήμερα, η Δωδεκάνησος Ελεύθερη μαζί με τα νησιά του Αιγαίουκαι  την ηπειρωτική Ελλάδα είναι επιτακτική ανάγκη να πορευτεί στο δρόμο της προόδου και της ανάπτυξης. Έχουμε λοιπόν ιερή υποχρέωση να σφυρηλατήσουμε την εθνική μας ενότητα και να πορευτούμε με υπευθυνότητα, πρόγραμμα και σκληρή δουλειά.

Δεν πρόκειται για προάσπιση των συμφερόντων των νησιωτών αλλά για επιτακτική εθνική ανάγκη που οφείλουν