Ο Γ. Δεκαβάλλας για τις ενέργειες σχετικά με το σούπερ μάρκετ Νεωρίου

Ο τέως Δήμαρχος Σύρου – Ερμούπολης και περιφερειακός σύμβουλος Ν. Αιγαίου Γιάννης Δεκαβάλλας έκανε την ακόλουθη δήλωση:

Για μια ακόμα φορά τόσο εγώ προσωπικά όσο και η προηγούμενη δημοτική αρχή δεχτήκαμε άδικη και αδικαιολόγητη επίθεση για το ότι δήθεν ενεργήσαμε ψηφοθηρικά σχετικά με το θέμα της παραχώρησης με σύμβαση χρησιδανείου, του κτιρίου που στεγάζεται το «Σούπερ Μάρκετ» του Νεωρίου, προς τον Προμηθευτικό και καταναλωτικό Συνεταιρισμό των εργαζομένων του Νεωρίου.

Για την αποκατάσταση της ιστορικής πραγματικότητας, την οποία είναι πιθανό να αγνοούν ακόμη και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, είναι σκόπιμο να ενημερώσω για τα ακόλουθα :

Το κτίριο που στεγάζεται το «Σούπερ Μάρκετ» του Νεωρίου ανήκε μέχρι το έτος 1994 στην ιδιοκτησία του, υπό τον κρατικό έλεγχο εκείνη την περίοδο, Νεωρίου μαζί με άλλα 27 ακίνητα.

Η πρόθεση της τότε κυβέρνησης ήταν μαζί με τον κυρίως εργασιακό χώρο του ναυπηγείου να πωληθούν μέσω πλειοδοτικού διαγωνισμού και τα υπόλοιπα είκοσι οκτώ (28) ακίνητα στους ιδιώτες που θα πλειοδοτούσαν.

Το θέμα αυτό έφερε σε ρήξη την τότε δημοτική μας αρχή με τους εργαζόμενους του ναυπηγείου γιατί ζητήσαμε να μεταβιβαστούν στο Δήμο ορισμένα ακίνητα – φιλέτα με νομοθετική ρύθμιση και να μην συμπεριληφθούν στα προς πώληση ακίνητα . Μεταξύ των ακινήτων που διεκδίκησε και πήρε ο Δήμος ήτανε και το ερειπωμένο τότε εργοστάσιο Κατσιμαντή, το οποίο στη συνέχεια αφού το αποκατέστησε πλήρως, στέγασε σε αυτό το πρώτο βιομηχανικό μουσείο της Χώρας, το οποίο εγκαινίασε ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κων/νος Στεφανόπουλος.

Η θέση μας αυτή που υποστηρίχτηκε από την τότε Υπουργό και Βουλευτή Κυκλάδων Ελισάβετ Παπαζώη, (η οποία σημειωτέον είχε υποστηρίξει αρχικά όλα τα ακίνητα να περιέλθουν στο Δήμο), μας έφερε σε αντίθεση με τους εργαζόμενους του Νεωρίου και μάλιστα παραμονές των δημοτικών εκλογών του 1994, , με συνέπεια τη δημιουργία τρίτου συνδυασμού με στελέχη κυρίως μέσα από τη δημοτικής μας παράταξη.

Πριν από τη μεταβίβαση όμως των σημαντικότερων ακινήτων στο Δήμο με βάση τον σχετικό νόμο που ψηφίστηκε, επειδή πρόθεση της κυβέρνησης ήτανε να μεταβιβάσει την κυριότητά του ενός από τα τρία ακίνητα (σούπερ μάρκετ), στον Καταναλωτικό Συνεταιρισμό αλλά κάτι τέτοιο δεν ήτανε δυνατόν να γίνει στην πράξη, δέχτηκα την πρόταση από τον τότε Υπουργό Βιομηχανίας να υπογράψω συμφωνητικό με βάση το οποίο το κτίριο θα μεταβιβαζότανε στο Δήμο, ο οποίος στη συνέχεια με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου την πρώτη τουλάχιστον περίοδο, είτε θα το παραχωρούσε δωρεάν με χρησιδάνειο στον Συνεταιρισμό των εργαζομένων, είτε θα το εκμίσθωνε στον ίδιο Συνεταιρισμό έναντι χαμηλού μισθώματος (σημειώνεται ότι δεν επιτρέπεται από το Δήμο η απ’ ευθείας εκμίσθωση ακινήτου).

Προκειμένου λοιπόν να περιέλθει ιδιοκτησιακά και αυτό το ακίνητο στο Δήμο δέχτηκα να υπογράψω συμφωνητικό αναλαμβάνοντας την ηθική υποχρέωση να εισηγηθώ στο Δημοτικό Συμβούλιο τη σύμβαση χρησιδανείου.

Όπως και έγινε. Με διαδοχικές αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου η σύμβαση χρησιδανείου έχει συναφθεί και παραταθεί μέχρι σήμερα, για είκοσι περίπου χρόνια.

Με βάση τα ανωτέρω όπως γίνεται αντιληπτό, χάρη στη διαπραγματευτική ικανότητα της τότε δημοτικής αρχής, περιήλθε στο Δήμο ακίνητο – φιλέτο, χωρίς ο Δήμος να καταβάλει ούτε μια δραχμή εκείνη την περίοδο.

Όποιος επιθυμεί να καταλογίσει την οποιαδήποτε ευθύνη σε εμάς για λάθος χειρισμούς και άλλα παρόμοια , θα πρέπει πρωταρχικά να έχει το ηθικό σθένος να μας αποδώσει τα εύσημα για τη διαπραγματευτική μας ικανότητα που έγινε αιτία να αυξήσει σημαντικά ο Δήμος τα περιουσιακά του στοιχεία. Στην περίπτωση που δεν είχα διαπραγματευτεί αποφασιστικά και αποτελεσματικά εκείνη την περίοδο, συγκρουόμενος μάλιστα παραμονές δημοτικών εκλογών με τους εργαζόμενους του ναυπηγείου-που δικαιολογημένα δεν επιθυμούσαν λόγω ανασφάλειας ,την αποκοπή των ακινήτων από την περιουσία του Νεωρίου και την μεταβίβαση τους στο Δήμο, δεν θα είχε η δημοτική αρχή έναν ακόμη “ μπελά ‘’ που κληρονόμησε από τον Δεκαβάλλα. Το θέμα δεν θα υπήρχε στα θέματα ημερήσιας διάταξης του προσεχούς Δημοτικού Συμβουλίου, γιατί απλά το ακίνητο δεν θα ήταν στην κυριότητα του Δήμου.

Και κάτι ακόμα. Με το Νόμο 3852/2010 (Καλλικράτης) η προηγούμενη δημοτική αρχή είχε νομιμοποίηση να αποφασίσει για το συγκεκριμένο θέμα μέχρι την 18η Απριλίου 2014 . Αν είχε πράξει κάτι διαφορετικό, πιθανότητα θα τις είχαν αποδοθεί κατηγορίες για το αντίστροφο. Επομένως δεν νομιμοποιείται η παρούσα δημοτική αρχή να μεμψιμοιρεί και να δυσανασχετεί γιατί καλείται να πάρει ευθύνες για το συγκεκριμένο θέμα.

Έχει πλέον αναλάβει ευθύνες διοίκησης και πρέπει να το κατανοήσει. Θα πρέπει να σταματήσει να πνίγεται σε μια κουταλιά νερό. Κατά τη διάρκεια της θητείας της θα κληθεί να λάβει πλήθος δύσκολων αποφάσεων.