Ελπιδοφόρος δρόμος για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους

8 Μάρτη 1857, οι ράφτρες κι οι υφάντρες της Ν. Υόρκης βγαίνουν στους δρόμους διεκδικώντας μείωση του εργάσιμου χρόνου, ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της.

8 Μάρτη 2017, οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου, χρειάζεται να συνεχίσουν το δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης για τις σύγχρονες ανάγκες τους. Βιώνουν έναν εργασιακό μεσαίωνα, ζουν το ανελέητο χτύπημα των δικαιωμάτων τους στην εργασία και τη μητρότητα, την εκμηδένιση του ελεύθερου χρόνου.

Σήμερα η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορεί να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες τις γυναίκες, με μισθό που θα καλύπτει τις ανάγκες τους, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και λιγότερες ώρες εργασίας.

Αυτή η πρόοδος δίνει τη δυνατότητα να αξιοποιούν δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο σε δραστηριότητες με βάση τα ενδιαφέροντά τους, για αναψυχή και προγράμματα κοινωνικού τουρισμού, αλλά και για να συμμετέχουν στην κοινωνική δράση, που αποτελεί στοιχείο για την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.

Αυτή η πρόοδος μπορεί να ικανοποιήσει τις ιδιαίτερες βιολογικές ανάγκες των γυναικών με γενικευμένα μέτρα κοινωνικής προστασίας της μητρότητας, αλλά και τις ανάγκες της οικογένειας τους με τη δημιουργία και λειτουργία δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας.

Όμως τι μπαίνει εμπόδιο σε όλα αυτά;

Η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που χτίζει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων στα ερείπια των δικών μας δικαιωμάτων. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φορτώσει στην πλάτη του λαού και νέα μέτρα, κάνοντας νόμο κάθε απαίτηση των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και των μεγαλεμπόρων.

Να μην υποταχθούμε στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Το αγωνιστικό μήνυμα της 8ης Μάρτη δείχνει το μόνο ελπιδοφόρο δρόμο για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους.

Εξαρτάται από τη δική μας θέληση και δράση, τη συμμετοχή στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, τα εργατικά σωματεία, τις ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, τους φοιτητικούς συλλόγους να βαδίσουμε αγωνιστικά στις "λεωφόρους του μέλλοντος". Ένα μέλλον που οι γυναίκες θα είναι απαλλαγμένες από το άγχος και την ανασφάλεια της ανεργίας, της μετανάστευσης στο εξωτερικό, από μια ζωή - λάστιχο, χωρίς πολέμους, προσφυγιά.

Να ενώσουμε τις φωνές μας με τις γυναίκες - θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, που θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων. Δείχνουμε την αλληλεγγύης μας στους πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα μας και παλεύουμε κατά της εμπλοκής, συμμετοχής της χώρας μας στο ΝΑΤΟ και στους σχεδιασμούς του, για να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο. Παλεύουμε ενάντια στο σύστημα που γεννά τον πόλεμο, την προσφυγιά.

8η Μάρτη: Σύμβολο αγώνα. Θα οδηγεί την κάθε γυναίκα και τούτο τον αιώνα…