Η Λαϊκή Συσπείρωση Σύρου για την προστασία της Γυάρου

Ανησυχία προξενούν οι εξελίξεις που φαίνεται να έχουν δρομολογηθεί αναφορικά με το νησί της Γυάρου. Από τη μια, η πρωτοβουλία συνδιαχείρισης του νησιού με τη συμμετοχή και κρατικών φορέων, υπό το πέπλο της προστασίας του περιβάλλοντος βάζει ανοικτά στο τραπέζι ζητήματα «πράσινης» επιχειρηματικής δραστηριότητας, με ανάλογες δηλώσεις και του κ. Δημάρχου σε τηλεοπτική εκπομπή παλαιότερα, δημιουργώντας κινδύνους για την αλλοίωση του χαρακτήρα του νησιού ως Ιστορικού Τόπου. Οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες της Δημοτικής Αρχής, αλλά και το πώς συνάδει η επιχειρηματικότητα με την προστασία του περιβάλλοντος, φάνηκαν ξεκάθαρα προσφάτως,  και με την εκρίζωση των σκίνων στον Γαλησσά. Από την άλλη, οι όρμοι, το νεκροταφείο και τα κτίρια των φυλακών, που με καταναγκαστική εργασία και ξυλοδαρμούς υποχρεώθηκαν να χτίσουν οι ίδιοι οι πολιτικοί κρατούμενοι την περίοδο 1947 – 1952, αφήνονται στη μοίρα τους. Ενώ οι προτάσεις  της ειδικής επιτροπής (Ν. 2690/99) για να διατηρηθεί η ιστορική του μνήμη και η υλοποίηση της μελέτης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες.

Η Γυάρος, είναι αδιαμφισβήτητα ένας χώρος σημαντικής περιβαλλοντικής αξίας για τη χώρα μας και ως τέτοιος θα πρέπει να προστατευτεί, με αποκλειστική ευθύνη των αρμόδιων υπηρεσιών του κράτους. Ταυτόχρονα όμως η Γυάρος, όπως και δεκάδες ακόμη τόποι εξορίας, σηματοδοτούν μια ολόκληρη ιστορική περίοδο είναι συνυφασμένη με τους αγώνες του λαού μας σαν ένας ιστορικός χώρος εξορίας, βασανισμών και θυσίας χιλιάδων αγωνιστών.

Ως Λαϊκή Συσπείρωση, διαχρονικά, στηρίζουμε τα αιτήματα των Αντιστασιακών Σωματείων για να μην επιτρέψουμε τη λήθη και τη βεβήλωση Ιστορικών τόπων όπως η Γυάρος, η Μακρόνησος, ο Αϊ – Στράτης κ.α, με την εγκατάσταση επιχειρηματικών δράσεων - ανεμογεννητριών, τουριστικών επιχειρήσεων κ.λπ., αλλά την ανάδειξη τους και τη διδαχή της αληθινής ιστορίας του λαού μας στις νεότερες, κυρίως, γενιές.