«Δυνατό ΝΑΙ στο ΚΚΕ, το πιο δυνατό ΟΧΙ στην ΕΕ"

Την Δευτέρα 20 Μάη πραγματοποιήθηκε η προεκλογική εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Σύρου του ΚΚΕ για τις Ευρωεκλογές με θέμα: «Δυνατό ΝΑΙ στο ΚΚΕ, το πιο δυνατό ΟΧΙ στην ΕΕ. Για την αποδέσμευση, για την Ευρώπη του σοσιαλισμού».

Την κεντρική ομιλία έκανε η Λίλα Καφαντάρη, υποψήφια Ευρωβουλευτής με το ΚΚΕ. Ενώ προηγουμένως σύντομο χαιρετισμό απεύθυνε ο Γιάννης Ντουνιαδάκης, υποψήφιος Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου με τη Λαϊκή Συσπείρωση.

Οι ομιλητές τόνισαν πως μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, της "Λαϊκής Συσπείρωσης", σε όλες τις πολιτικές μάχες, όπου η μία είναι συνέχεια της άλλης όπως και η πολιτική της ΕΕ, της κυβέρνησης, της Τοπικής Διοίκησης είναι εξίσου συνέχεια και απόρροια η μία της άλλης και πως η λύση βρίσκεται στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενίσχυση των ψηφοδελτίων ελπίδας και προοπτικής, των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ στην κάλπη των ευρωεκλογών και της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις κάλπες των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών.

Η ομιλία της Λίλας Καφαντάρη

Αγαπητές φίλες αγαπητοί φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Είμαστε στην τελική ευθεία για τις κάλπες στις 26η Μάη. Λίγες μέρες  απόμειναν. Μα είναι σημαντικές για τη μάχη που δίνουμε, μάχη  ισχυροποίησης του ΚΚΕ αν τις αξιοποιήσουμε, μπαίνοντας όλοι σε αυτή τη μάχη με ακόμη μεγαλύτερη ορμή. Να μη μείνει τόπος δουλειάς, γειτονιά εδώ στην Ερμούπολη, να μη μείνει χωριό, που να μη φτάσει το μήνυμα της ελπίδας μαζί με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ και της Λαϊκής Συσπείρωσης. Για να βγάλει ο λαός της Σύρου και με την ψήφο του δυνατή, αγωνιστική ταξική προοπτική δίνοντας δύναμη στη δύναμή του με ακόμη πιο ισχυρό ΚΚΕ παντού, στην Ευρωβουλή, στην περιφέρεια στο Δήμο. Να οργώσουμε τη Σύρο σπίτι το σπίτι, μαγαζί το μαγαζί, με τη σιγουριά του δίκιου που είναι με το μέρος των πολλών, και που θα δυναμώνει τη διεκδίκησή του από την επόμενη μέρα, θα δυναμώνει την αντεπίθεση, θα δυναμώνει το αντίπαλο δέος στον εχθρό του λαού, τους ιδιοκτήτες των επιχειρηματικών ομίλων που μας ξεζουμίζουν για να μεγαλώνουν τα κέρδη τους, το κράτος τους, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους, τους διεθνείς συμμάχους τους την ΕΕ, τις ΗΠΑ το ΝΑΤΟ.

Οι εργαζόμενοι, ο λαός της Σύρου με την ανυπότακτη ιστορία των μεγάλων απεργιών, των μεγάλων εργατικών αγώνων, μπορεί και πρέπει να στείλει ξεκάθαρα το δικό του μήνυμα ενισχύοντας αποφασιστικά το δικό του Κόμμα, το ΚΚΕ.

Τώρα στην τελική ευθεία οι εργαζόμενοι ας σκεφτούν με κριτήριο τη ζωή τους. Είναι μοιραίο να ζουν στην ανεργία, τη φτώχεια την ανέχεια, το αβέβαιο μέλλον για τα παιδιά μας για τους νέους και τις νέες; Γιατί υπάρχει τεράστιος πλούτος από τη μια μεριά στα χέρια των λίγων και μια ζωή με βάσανα για τους πολλούς; Μπορούμε να το αλλάξουμε, μπορούμε να ανοίξουμε και να περπατήσουμε το δρόμο που θα οδηγήσει στο δικό μας μέλλον, να ζούμε με ευημερία;

Το λέμε γιατί μπροστά στις εκλογές, για μια φορά ακόμα τα επιτελεία όλων των αστικών κομμάτων προσπαθούν να παγιδέψουν τον λαό ώστε με την ψήφο του να στηρίξει τον βασικό του εχθρό, τους επιχειρηματικούς ομίλους, την εξουσία τους την ΕΕ, όλους αυτούς υπηρετούν αυτά τα κόμματα. Γιατί η αλήθεια είναι ότι όλοι αυτοί που σκυλοτρώγονται στη βουλή, και στα κανάλια είναι το πολιτικό προσωπικό των μεγάλων αφεντικών. Του μεγάλου Κεφαλαίου της Ελλάδας. Το ίδιο άλλωστε γίνεται σε όλες τις χώρες. Υπηρετούν αυτό το σάπιο, βάρβαρο σύστημα, τον καπιταλισμό και τη δημοκρατία του, τη δημοκρατία των λίγων ενάντια στο λαό. Γιατί η αστική δημοκρατία είναι η δημοκρατία των λίγων, των αστών. Δεν είναι του λαού.

Είναι ο τρόπος να μας παραμυθιάζουν ότι έχουμε ελευθερία να διαλέγουμε την κυβέρνηση που θέλουμε. Στην πραγματικότητα αυτά τα κόμματα, όσα κι αν είναι, που σκοπό τους έχουν να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων συμπλέουν πολιτικά, είναι σαν ένα και είναι ενάντιά μας, ξένα για μας και τα δικά μας συμφέροντα.

Το μοναδικό κόμμα που υπερασπίζεται τα συμφέροντα του λαού είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Όλοι οι άλλοι μας λένε και θα μας λένε ψέματα ότι κόπτονται για μας γιατί απλούστατα αν μας πουν την αλήθεια θα πάψουν να έχουν την ψήφο μας.

Έχουν διαφορές μεταξύ τους; Έχουν. Διαφορές όμως που σε καμιά περίπτωση δεν αφορούν τα δικά μας συμφέροντα. Για παράδειγμα, η Ν.Δ. χρησιμοποιεί πιο άμεσα την καταστολή για να εμποδίζει τους αγώνες του λαού ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εμποδίζει την ανάπτυξη των αγώνων μας με το να διεισδύει στη συνείδηση και να τον χειραγωγεί στην αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει, γιατί τάχα η κυβέρνησή του εφαρμόζει πολιτική ανακούφισης του λαού. Λέει ότι ο καπιταλισμός μπορεί να γίνει φιλολαϊκός με μια καλή κυβέρνηση. Ότι η ΕΕ ξεστράτισε και πρέπει να την ξαναβάλουν σε σωστό δρόμο.

Είναι επιμέρους διαφορές στη διαχείριση, τη στήριξη των ιδιαιτέρων συμφερόντων διαφορετικών τμημάτων του κεφαλαίου, και χρειάζονται στο σύστημα για να εγκλωβίζουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια σπέρνοντας αυταπάτες για καλύτερες μέρες, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και το 2015.

Στην ίδια ρότα στήριξης του κεφαλαίου, βρίσκεται και το ΚΙΝΑΛ, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, καμουφλαρισμένο με άλλο όνομα, που θέλει να γίνει ρυθμιστής συγκυβερνώντας στην επόμενη κυβέρνηση, όποιο κόμμα κι αν έρθει πρώτο.

Το σύστημα δεν φοβάται τίποτα άλλο απ τον ξεσηκωμό μας. Το συνειδητό ξεσηκωμό του εργατικού λαϊκού κινήματος ενάντιά του, με ένα πανίσχυρο ΚΚΕ. Γι αυτό άλλωστε τους είναι απαραίτητο να διεισδύουν στις δικές μας εργατικές ενώσεις. Τα σωματεία, τα συνδικάτα, τα εργατικά κέντρα, τις ομοσπονδίες ώστε να τα απομαζικοποιούν και να απογοητεύουν τους εργαζόμενους, σαμποτάροντας από μέσα τη συσπείρωση και τους πολιτικοποιημένους αγώνες μας σε αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή ρότα. Που βασική προϋπόθεση είναι οι εργαζόμενοι να μαζικοποιήσουν τα σωματεία τους, να τους δώσουν ταξικό προσανατολισμό με τη δύναμη των Κομμουνιστών.

Λένε οι ηγεσίες των άλλων δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα, ότι τάχα οι απεργίες είναι ξεπερασμένες και αναποτελεσματικές. Αυτό το κατορθώνουν κατ αρχήν γιατί με τη στάση τους οδηγούν πολλούς εργαζόμενους να απέχουν απ την οργανωμένη πάλη και δεν παρακολουθούν τη δράση αυτών των εργατοπατέρων και τις νοθείες και απάτες που κάνουν για να ελέγχουν τα συνδικάτα. Όλοι, στελέχη αστικών κομμάτων, αγαπημένη παρέα εξαπάτησης των εργαζόμενων που δήθεν είναι ανεξάρτητοι.

Γι αυτό το ΚΚΕ πρωτοστάτησε για να δημιουργηθεί το ΠΑΜΕ, μέτωπο Συνδικάτων, εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών, με πλαίσιο πάλης την ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής τάξης, που δίνει μεγάλες μάχες για να εξυγιανθεί το Συνδικαλιστικό κίνημα. Ίσως παρακολουθήσατε τελευταία τη μεγάλη σύγκρουση του ΠΑΜΕ με την ηγετική ομάδα της εργοδοτικής-κυβερνητικής πλειοψηφίας της ΓΣΣΕ που φυσικά συνεχίζεται για το νόθο συνέδριο που προσπάθησαν να στήσουν και που οι εργατοπατέρες αυτή τη φορά έφεραν τους ίδιους τους εργοδότες ως υποψήφιους σε συνέδριο των εργαζόμενων. Όλοι μαζί όπως κι αν λέγεται το κόμμα τους, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ορκισμένοι στην υπεράσπιση των συμφερόντων των μεγάλων αφεντικών.

Ελάτε να θυμηθούμε απ την εποχή του ΠΑΣΟΚ και της Ν. Δ. Θυμάστε τους σκυλοκαυγάδες τους στη βουλή; τα ιστορικά σόου σκληρής αντιπαράθεσης μεταξύ Παπανδρέου και Μητσοτάκη; ΠΑΣΟΚ και Ν,Δ. Όταν λέγαμε ότι κάποια στιγμή θα συγκυβερνήσουν έπεφταν να μας φάνε. Γνωρίζουμε όλοι τι έγινε όταν με την κρίση ζορίστηκε το σύστημα. Κυβέρνησαν και μάλιστα μαζί με το ακροδεξιό φασίζον ΛΑΟΣ.

Ας έρθουμε στο σήμερα. Η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και μετά σκέτα ΣΥΡΙΖΑ έχει ψηφίσει το τρίτο μνημόνιο ενσωματώνοντας και τα προηγούμενα δύο. Έχει δεσμεύσει τη χώρα με μέτρα ως το 2060 τουλάχιστον. Ήρθε στην Κυβέρνηση ως ριζοσπαστική αριστερά έχοντας ήδη πριν τις εκλογές συμφωνήσει να συγκυβερνήσει με τους ακροδεξιούς εθνικιστές ΑΝΕΛ. Δεσμεύτηκε στους δανειστές για πλεονάσματα 3,5% και φοροληστεύοντας μέχρι αίματος τον λαό δημιούργησε υπερπλεόνασμα 4,29%. Δηλαδή περίπου 2δις περισσότερα, απ τα οποία τάζει σήμερα ως θετικά μέτρα για τον λαό 800 εκατομμύρια εκ των οποίων τα περισσότερα ξαναπάνε στους επιχειρηματικούς ομίλους. Πχ μεγάλο μέρος της μείωσης του ΦΠΑ στην ενέργεια στοχεύει στην ενίσχυση της κερδοφορίας των μεγάλων ενεργοβόρων επιχειρήσεων, τόσο στη βιομηχανία όσο και στο τουρισμό. Οι λαϊκοί καταναλωτές θα ωφεληθούν ελάχιστα. Τα ψήφισαν όλοι μαζί εκτός του ΚΚΕ.

Αλλο παράδειγμα. Η προκλητικές φοροαπαλλαγές στην υπεραπόσβεση των επενδύσεων για τους μεγάλους ομίλους. Θυμίζουμε επίσης ότι μέρες είναι που όλοι μαζί ψηφίσανε νέες φοροαπαλλαγές για τα κέρδη από τα μερίσματα των μετοχών, αλλά και νέες φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές και ότι μένει με εθελοντική προσφορά. Πάνω από 50 φοροαπαλλαγές ισχύουν για το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Όλοι μαζί και φυσικά και οι φασίστες της Χρυσής Αυγής αφού πρόκειται για τα αφεντικά τους. Μόνο το ΚΚΕ καταψήφισε καταγγέλλοντας τους.

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα μέτρα τα χαιρέτησαν με μπράβο στην κυβέρνηση ο Σύνδεσμος Τουριστικών Επιχειρήσεων, το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο, ο ΣΕΒ και άλλα ευαγή ιδρύματα των καπιταλιστών.

Κι αν τελικά φτάνουν κάτι ψίχουλα σε μας είναι για δύο λόγους. Γιατί τα ψίχουλα θα πάνε στην κατανάλωση, δηλαδή στην αγορά, άρα ωφελούνται και οι επιχειρήσεις, αλλά και γιατί πρέπει να βρουν τρόπους να χειραγωγούν συνειδήσεις και να εμποδίζουν την εργατική λαϊκή ενότητα και πάλη.

Αυτά τα δήθεν φιλολαϊκά μέτρα αποτελούν το άλλοθι για να συνεχίζεται η αντιλαϊκή πολιτική με την εφαρμογή των μνημονιακών νόμων.

Το ΚΚΕ κατέθεσε και προτάσεις νόμου για αύξηση του κατώτατου μισθού στα προ κρίσης επίπεδα, για την Κοινωνική Ασφάλιση με κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου, τροπολογίες για ανακούφιση των φτωχών λαϊκών νοικοκυριών με κατάργηση χρεών στην εφορία, σε δήμους, κατάργηση τόκων τραπεζικών δανείων, προστασία από τους πλειστηριασμούς, που είναι σε ρότα πραγματικής κάλυψης απωλειών της περιόδου της κρίσης κόντρα στα κέρδη των τραπεζών και την λαϊκή φοροληστεία. Αλλά τα καταψήφισαν.

Μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ για προοδευτικά μέτωπα όταν φωτογραφίζεται με τους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, συγκυβέρνησε με τους εθνικιστές, τον συγχαίρουν η Μέρκελ και οι άλλοι Ευρωπαίοι συνεταίροι τους, είναι το αγαπημένο παιδί του Τραμπ που στήριξε η Κου- Κλουξ- Κλαν. Προοδευτικά μέτωπα όταν έχει γεμίσει τη χώρα με ΝΑΤΟΙΚΕΣ βάσεις και λέει ότι το ΝΑΤΟ έχει αλλάξει. Οι δολοφόνοι των λαών που έχουνε σκοτώσει εκατομμύρια ανθρώπων για τα συμφέροντα του Αμερικάνικου Κεφαλαίου έγιναν αγγελούδια.

Ίσως όμως το πιο ενδεικτικό είναι αυτό που υπογράψανε πρόσφατα, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Κείμενο διακήρυξης -μνημείο αντικομμουνισμού δια χειρός Τσίπρα, που εκδόθηκε 9 Μαΐου, ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, που αναφέρει « τριάντα χρόνια πριν, εκατομμύρια άνθρωποι πολέμησαν για την ελευθερία τους και την ενότητα και γκρέμισαν το Σιδηρούν Παραπέτασμα που είχε διχοτομήσει την Ευρώπη για δεκαετίες». Η διακήρυξη αυτή είναι το επιστέγασμα της άτυπης Συνόδου Κορυφής των ηγετών της ΕΕ στη Ρουμανία την ημέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών στις 9 Μαΐου που η ΕΕ προσπαθεί να καθιερώσει ως «ημέρα της Ευρώπης». Ακριβώς αυτή την ημέρα ο Τσίπρας έβαλε την υπογραφή του μαζί με τους ακροδεξιούς Ορμπαν, Κούρτς και Σαρβίνι όπως και με όλους τους άλλους ηγέτες της ΕΕ όπως κι αν λέγονται τα κόμματά τους σε μια ομόφωνη διακήρυξη, δίνοντας ακόμα μια φορά διαπιστευτήρια της πίστης του στα συμφέροντα του Κεφαλαίου με ακραίο ωμό αντικομμουνισμό αναποδογυρίζοντας την ιστορία. Χωρίς να διστάσουν μπροστά στους εκατομμύρια νεκρούς που έπεσαν για να διώξουν τον φασισμό απ την Ευρώπη. Τον φασισμό που χρηματοδοτούσε το μεγάλο Κεφάλαιο της Ευρώπης και τσάκισαν οι λαοί της Ευρώπης με το καθοριστικό χτύπημα αλλά και τα περισσότερα θύματα του Σοβιετικού λαού. Μόνο η Χρυσή Αυγή είχε ως τώρα τολμήσει να χρησιμοποιήσει τον όρο «Σιδηρούν Παραπέτασμα». Αυτά είναι τα προοδευτικά μέτωπα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ολα μαζί τα αστικά κόμματα προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι όσο έχουμε ανάπτυξη και πάνε καλά οι επιχειρήσεις, εννοώντας φυσικά τις μεγάλες επιχειρήσεις (γιατί τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς ΕΒΕ τους τσακίζουν με την φοροληστεία), τόσο θα αυξάνονται οι θέσεις εργασίας και θα ωφελείται ο λαός αναποδογυρίζοντας και πάλι την πραγματικότητα.

Ποια είναι η πραγματικότητα; Στον καπιταλισμό η οικονομία βασίζεται στον ανταγωνισμό. Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρηματικοί όμιλοι για να είναι ανταγωνιστικοί πρέπει συνεχώς να αυξάνουν τα κέρδη τους. Να μειώνουν το κόστος τους. Αλλιώς θα σβήσουν στην παγκόσμια οικονομική αρένα. Γι αυτούς βασικό κόστος είναι η εργασία. Επομένως είναι μονόδρομος γι αυτούς το ολοένα και περισσότερο φτήνεμα της εργατικής δύναμης με το τσάκισμα μισθού και μεροκάματου αλλά και η αφαίρεση ολοένα και περισσότερων κοινωνικών δικαιωμάτων, η ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, η μείωση εργατικού δυναμικού με απολύσεις. Όλα αυτά που αυξάνουν την εκμετάλλευση, αναλαμβάνουν να τα νομοθετούν οι Ενώσεις τους όπως είναι η ΕΕ, οι κυβερνήσεις τους και να τα υλοποιούν όλοι οι θεσμοί τους που εκτός απ τα κοινοβούλια είναι οι Περιφέρειες και οι Δήμοι που τα εξειδικεύουν στις περιοχές τους. Ειδικά με τους νόμους Καλλικράτη πρώτα και Κλεισθένη μετά, η τοπική διοίκηση διαπλέκεται απολύτως απ την ΕΕ και την κεντρική εξουσία.

Είναι υποχρεωμένοι να διαθέτουν τους προϋπολογισμούς τους για έργα υποδομής που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ομίλων όπως μεγάλους οδικούς άξονες για μεταφορά εμπορευμάτων και δεν έχουν χρηματοδότηση πχ για αντιπλημμυρικά η αντισεισμικά έργα στις λαϊκές περιοχές, με τη λογική ότι δεν είναι κερδοφόρα.

Οι δήμοι δεν μπορούν να έχουν υπηρεσίες που δεν είναι ανταποδοτικές. Δηλαδή που δεν θα πληρώνουμε. Γιατί με βάση το αντιδραστικό πλαίσιο λειτουργίας τους επιβάλλεται πάνω από το 60% των προϋπολογισμών τους να προέρχεται από δηλαδή φόρους και τέλη. Επίσης όλο και περισσότερο αναθέτουν σε ιδιώτες δημοτικές λειτουργίες όπως είναι ας πούμε ο ηλεκτροφωτισμός. Φυσικά οι ιδιώτες αναλαμβάνουν με στόχο να βγάλουν όσο γίνεται περισσότερα χρήματα που πάλι θα δώσουμε εμείς, εκεί που ως τώρα πληρωνόντουσαν υπάλληλοι των δήμων, κοστίζοντας πολύ λιγότερο. Και όπου δεν έχει γίνει ακόμα θα γίνει. Αφήνουν όλο και λιγότερους εργαζόμενους στις δημοτικές υπηρεσίες. Και επίσης όπως καταλαβαίνετε οι εταιρείες προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους δεν συντηρούν σωστά και τα δίκτυα.

Η ανάπτυξή τους λοιπόν βασίζεται στη δικιά μας υπανάπτυξη και φτώχεια.

Μόνο η λαϊκή πάλη ενάντια σε όλ'αυτά μπορεί να φέρει ανακούφιση και αυτό έκαναν οι πέντε Κομμουνιστές δήμαρχοι. Διεκδίκησαν κόντρα στο αντιδραστικό νομικό πλαίσιο μαζί με το λαό, τα συνδικάτα τις άλλες οργανώσεις του. Γι'αυτό πρέπει να ενισχυθούν τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης.

Όμως για να δούμε ποιος είναι αυτός που στην πραγματικότητα παράγει όλο τον πλούτο. Φυσικά οι εργαζόμενοι. Μπορείτε ας πούμε να σκεφτείτε ένα εργοστάσιο χωρίς εργάτες; Ένα πεντάστερο ξενοδοχείο χωρίς ξενοδοχοϋπαλλήλους; Μια εταιρεία τηλεφωνίας χωρίς τους εργαζόμενους; Φυσικά όχι. Όμως χωρίς τον μεγαλοεργοστασιάρχη, τον μεγαλοξενοδόχο η τον μεγαλομέτοχο ιδιοκτήτη της εταιρείας τηλεφωνίας μπορούμε να αντιληφθούμε εύκολα πως παράγεται η δουλειά.

Και δεν χρειάζεται εδώ που τα λέμε και μεγάλη φαντασία γιατί οι ιδιοκτήτες των ομίλων αυτών δεν εμφανίζονται καν στις μονάδες παραγωγής. Στα γραφεία τους κάθονται και ελέγχουν τα κέρδη που τους φέρνει η όλο και πιο σκληρή εκμετάλλευση των εργαζόμενων. Οι διευθυντάδες τους κάνουν τη βρώμικη δουλειά σε βάρος των εργαζόμενων. Άρα μιλάμε για κοινωνικά παράσιτα που απομυζούν τα πραγματικά χρήσιμα στοιχεία της κοινωνίας. Τους εργαζόμενους. Τον λαό.

Θα πει κάποιος ναι μα αυτοί έχουν και βάζουν τα κεφάλαια. Το θέμα όμως είναι πως τα αποκτούν. Αν δεν εκμεταλλευτείς την ανθρώπινη εργασία δεν μπορείς να συσσωρεύσεις τέτοιο κεφάλαιο που επενδύοντας το να αναπτύξεις, να μεγαλώσεις τη μονάδα παραγωγής. Και μετά βάζοντας κι άλλους εργαζόμενους στη δουλειά να αυξάνεις την εκμετάλλευση άρα και τα κέρδη σου.

Από την άλλη είδαμε πριν ότι το κράτος από τη μια τους φοροαπαλλάσσει κι από την άλλη τους χορηγεί με δισεκατομμύρια απ τον κρατικό προϋπολογισμό, τους προϋπολογισμούς των Περιφερειών και των Δήμων δηλαδή απ τους φόρους που πάλι πληρώνει ο λαός με το αίμα του.

Άρα έχουμε πολλαπλές μορφές εκμετάλλευσης για τα κέρδη τους. Ακόμα και η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας που εμείς φέρνουμε με αποτέλεσμα την τεράστια αύξηση της παραγωγικότητας, αντί να γίνεται αύξηση μισθών και λιγότερες ώρες δουλειάς, μετατρέπεται σε μαζική ανεργία, μεγέθυνση της εκμετάλλευσης, ελαστικές σχέσεις εργασίας και μεγαλύτερη φτώχεια για τον λαό.

Μας λένε για τα οφέλη της τουριστικής ανάπτυξης, αλλά αυτά τα γεύονται οι μεγαλοξενοδόχοι. Οι εργαζόμενοι δουλεύουν υπερεντατικά μέχρι και 12ωρά 7 μέρες τη βδομάδα χωρίς ρεπό με μισθούς 600 ευρώ, χωρίς πληρωμή υπερωριών. Ενώ οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, όχι μόνο δεν ωφελούνται αλλά πνίγονται στα χρέη στις τράπεζες και στην εφορία. Ενώ οι Έλληνες εργαζόμενοι δεν μπορούν λόγω ανέχειας να κάνουν διακοπές.

Επομένως έχουμε άλλη μια αντιστροφή της πραγματικότητας όταν όλοι τους μας λένε ότι χωρίς αυτούς δεν θα έχουμε δουλειά και πρέπει να έρθουν επενδύσεις να πάνε καλά οι επιχειρήσεις για να ζούμε και εμείς καλά. Και μάλιστα η ΕΕ που είναι ο συντονιστής των συμφερόντων τους σε επίπεδο κρατών της Ευρώπης (γι αυτό άλλωστε δημιουργήθηκε) έβγαλε νέα οδηγία αποτελειώματος εργασιακών δικαιωμάτων των λαών. Και όπως δεν έχει τέλος ο ανταγωνισμός τους, έτσι δεν θα έχει τέλος η δική μας εξαθλίωση.

Οι αποφάσεις λοιπόν στην ΕΕ για εξίσωση ναζισμού - κομμουνισμού και το ξαναγράψιμο της ιστορίας για τον ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης πάει χέρι χέρι με την σκληρή επίθεση στους λαούς. Πρέπει οι εργαζόμενοι να παραδίδονται στη σκλαβιά τους χωρίς ελπίδα για διέξοδο απ αυτήν.

Τις οικονομικές κρίσεις που φέρνει σε περιόδους δικής τους ανάπτυξης η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων και προϊόντων, τις πληρώνουμε πάλι εμείς. Κι όταν δεν καταφέρνουν να βγουν απ αυτές με το οικονομικό μας τσάκισμα, τότε έρχονται οι πόλεμοι και ο διαμελισμός χωρών για το ξαναμοίρασμα των αγορών σε διαλυμένες χώρες και λαούς. Ότι άφησε όρθιο η ειρήνη τους το αποτελειώνουν οι πόλεμοι τους.

Σήμερα βλέπουμε με μεγάλη ανησυχία τις εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο αλλά και ειδικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Την ώρα που η Τουρκική επιθετικότητα γίνεται όλο και πιο προκλητική διεκδικώντας μερίδιο απ τις εξορύξεις στο Αιγαίο, γίνονται διεργασίες με επίκεντρο την Κύπρο και ξεδιπλώνονται στρατιωτικοί σχεδιασμοί με μεγάλη σημασία για την κατάληξη όλων των κρίσιμων ανταγωνισμών σε Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική και όχι μόνο. Σ αυτούς τους ανταγωνισμούς η Κύπρος έχει σοβαρό ρόλο, ως βάση εξόρμησης πολεμικών αεροσκαφών και ελλιμενισμού πλοίων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Όπως η Σύρος τι ρόλο παίζει αυτή τη στιγμή; Προορίζεται ως το Αμερικάνικο ναυπηγείο για επισκευές πολεμικών πλοίων των ΗΠΑ. Μας λένε ότι έτσι θα έχουν δουλειά οι εργαζόμενοι. Αλλά γιατί να έχουν δουλειά φτιάχνοντας βαπόρια για τους πολέμους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που δολοφονώντας άλλους λαούς και όχι βαπόρια επιβατηγά, εμπορικά, τάνκερ, βαπόρια για την άμυνα της Ελλάδας και όχι για τους πολέμους του ΝΑΤΟ. Όταν μάλιστα οι εφοπλιστές που δεν πληρώνουν φόρους, ναυπηγούν βαπόρια σε ναυπηγεία άλλων χωρών.

Το Νεώριο θα μπορούσε να έχει δουλειές και να αναπτύσσεται, αλλά τα συμφέροντα των εφοπλιστών βρίσκονται στις χώρες των καπιταλιστών που τους δίνουν δουλειές. Γιατί και τα ναυπηγεία και τα βαπόρια δεν καλύπτουν μεταφορικές λαϊκές ανάγκες αλλά τα κέρδη. Αν και τα ναυπηγεία και τα βαπόρια ήταν λαϊκή ιδιοκτησία δεν θα μετατρέπονταν η Σύρος σε αμερικάνικη βάση. Άρα και στόχος. Όπως σε στόχο έχει μετατραπεί με τον ΣΥΡΙΖΑ όλη η Ελλάδα επεκτείνοντας τις Αμερικάνικες βάσεις.

Λένε για αναβάθμιση της Ελλάδας επειδή μετατρέπεται σε σημαντικό ενεργειακό κόμβο. Μα ακριβώς αυτό την κάνει πυριτιδαποθήκη. Δεν υπάρχει χώρα με μεγάλο ενεργειακό ενδιαφέρον για τους ομίλους που δραστηριοποιούνται στην ενέργεια που να μην έχει δεχτεί την επίθεση του ΝΑΤΟ και των συμμάχων όπως και των ανταγωνιστών τους. Αυτό δεν έγινε με το Ιράκ, το Αφγανιστάν, αυτό δεν γίνεται με το Ιράν και τη Βενεζουέλα; Το ΝΑΤΟ δεν είναι που δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο, θεωρώντας το πεδίο δικής του δράσης στρώνοντας το χαλί στην Τουρκία; Μήπως βοηθήθηκε η Κύπρος ως προς τα κυριαρχικά της δικαιώματα μπαίνοντας στην ΕΕ;

Αν τα συμπεράσματα αυτά δεν κερδίζουν καθημερινά έδαφος, τότε ο λαός θα περνάει απ την τυφλή αγανάκτηση στις αυταπάτες και στην επικίνδυνη επιλογή του μικρότερου κακού. Η αγανάκτηση μπορεί να οδηγήσει τον λαό μπροστά αλλά μπορεί και να τον πάει πίσω. Να τον οδηγήσει στην υποταγή και τη μοιρολατρία. Όπως έγινε το 12 και το 15.

Το ζήτημα είναι να μετατρέψουμε την αγανάκτηση σε θετική θέση και στάση. Σε αντεπίθεση και σε αντοχή στα σκαμπανεβάσματα. Όσο αφήνουμε να μας τρομοκρατούν, τόσο θα βγαίνουμε όλο και πιο χαμένοι.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας εδώ και 100 χρόνια υπάρχει για έναν σκοπό. Για να γίνει το στήριγμα κι ο οδηγός του Ελληνικού λαού στην απελευθέρωση απ τη σκλαβιά του. Ποτέ δεν προδώσαμε τον λαό. Ποτέ δεν σταθήκαμε απέναντι στα συμφέροντά του, παρά τις προσπάθειες της αστικής εξουσίας να μας εξαφανίσει. Από το να μας εξοντώσει, να μας ενσωματώσει, μέχρι να μας συκοφαντεί ασύστολα ξαναγράφοντας την ιστορία. Προσπάθειες που εντείνονται όσο ζορίζονται. Σας θυμίζουμε το 12 τι επίθεση δεχτήκαμε που δεν συγκυβερνήσαμε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τα κατάφεραν και ούτε πρόκειται. Έχουμε βαθιές ρίζες στον λαό.

Το ΚΚΕ λέει ξεκάθαρα στο λαό. Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να καλύπτονται όλες οι ανάγκες της εργατικής της λαϊκής οικογένειας. Τι το εμποδίζει; Η ανάπτυξη για το κέρδος. Η καπιταλιστική ιδιοκτησία. Που πρέπει να καταργηθεί και να γίνει κοινωνική. Είναι η μόνη διέξοδος για 

τους εργαζόμενους και την υπηρετεί η πρότασή του ΚΚΕ για την εργατική εξουσία, για το Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό. Την κοινωνία που η ανάπτυξη έχει κίνητρο και σκοπό τις λαϊκές ανάγκες.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να ικανοποιούνται.

Έχουμε την επιστημονική γνώση, την εργασιακή εμπειρία και την τεχνογνωσία ώστε να αναπτύξουμε στην πλούσια πατρίδα μας σε δυνατότητες, ενεργειακές πηγές, ορυκτό πλούτο, πλούσια γη για αγροτική παραγωγή, θάλασσα, μεγάλη δυνατότητα για την ανάπτυξη της βιομηχανίας κλπ και με κεντρικό σχεδιασμό, να εκτοξευτεί η δική μας η ανάπτυξη που θα καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες μας, με δουλειά για όλους, παιδεία, υγεία, πρόνοια πολύ υψηλού επιπέδου, ελεύθερο χρόνο για ξεκούραση, επαφή με έναν πολιτισμό που αντί να μας αποκοιμίζει θα κινητοποιεί το μυαλό και θα μας εμπνέει για να υπερασπιζόμαστε την εξέλιξη της δικής μας κοινωνίας.

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις που θέτουμε στην πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ...

κατ αρχήν αποδέσμευση απ τις Ιμπεριαλιστικές ενώσεις πολιτικές και στρατιωτικές. Την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, δηλαδή όλων των μέσων που με τη δουλειά μας παράγουν τον πλούτο της χώρας και σήμερα είναι στην ιδιοκτησία των επιχειρηματικών ομίλων, κεντρικό σχεδιασμό στην οικονομία ώστε να αντιστοιχεί η παραγωγή στις ανάγκες μας και εργατικό έλεγχο.

Γι αυτό εμείς τον λαό δεν τον βλέπουμε μόνο ως ψηφοφόρο από εκλογές σε εκλογές αλλά σαν πρωταγωνιστή, στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, στη δημόσια διοίκηση, στις γειτονιές.

Μα μπορεί ο λαός; Έχει τις γνώσεις να κυβερνήσει για να ζήσει καλύτερα;

Λέει ο Μπρεχτ.

«ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΡΠΑΝΕ ΤΟ ΦΑΙ ΑΠ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΚΗΡΥΧΝΟΥΝ ΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΔΟΣΙΜΑΤΑ ΖΗΤΑΝ ΘΥΣΙΕΣ.

ΟΙ ΧΟΡΤΑΤΟΙ ΜΙΛΑΝ ΣΤΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΡΘΟΥΝ.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΕΡΝΟΥΝΕ ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ ΛΕΝ ΠΩΣ Η ΤΕΧΝΗ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΑΣ ΤΟ ΛΑΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.»

Μας φοβούνται πολύ. Και σωστά.

Μπορούμε τα πάντα, γιατί εμείς έχουμε δημιουργήσει και δημιουργούμε ότι έχει πάει μπροστά τον άνθρωπο.

Στη διάρκεια του 20ου αιώνα έγιναν κοινωνικές επαναστάσεις, ένοπλοι απελευθερωτικοί αγώνες, εξεγέρσεις που πέτυχαν πλήρως η εν μέρει κάποιους στόχους, αυτό σημαίνει ότι θα ξαναγίνουν και αυτή τη φορά χωρίς πισωγύρισμα γιατί πια υπάρχει πείρα. Έχουν βγει διδάγματα. Αυτό σημαίνει, ότι όχι μόνο δεν πρέπει να συνθηκολογήσουμε με το σάπιο σύστημα, αλλά να γίνει λόγος αντεπίθεσης.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές ως ισχυρής αντιπολίτευσης είναι για να αποτρέπονται τα χειρότερα, να αποσπώνται κάποιες κατακτήσεις. Συμβάλλει μαζί με το δυνάμωμά του στους τόπους δουλειάς, στο κίνημα, στην οργάνωση του λαού για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.

Σήμερα λοιπόν είναι αναγκαία η οργάνωση του λαού μακριά απ τη λογική της «ανάπτυξης» που έρχεται και κάτι καλύτερο θα συμβεί στις ζωές μας. Να δυναμώνει κάθε μέρα η λογική της ανάγκης για συμμετοχή όλων μας στη συλλογική δράση απέναντι στον κοινό μας αντίπαλο. Το Κεφάλαιο.

ΚΚΕ λοιπόν σε όλες τις κάλπες για να ενισχύσουμε τη δύναμή μας, να εμποδίζουμε την υλοποίηση των αποφάσεών τους και να τους δώσουμε ένα σπουδαίο μήνυμα. Ότι δεν δεχόμαστε άλλη κοροϊδία. Ότι τους ξέρουμε. Και ότι την επόμενη μέρα θα νοιώσουν φόβο με ισχυρό ΚΚΕ γιατί θα νοιώσουν τη δύναμη του ταξικού αγώνα που συνεχίζεται.