Επισημάνσεις σχετικά με τις αλλαγές στην Τοπική Διοίκηση

Κατά τη συζήτηση για την ψηφοφορία του πολυνομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών στη Βουλή (Πέμπτη 8 Αυγούστου), φάνηκαν ξεκάθαρα και στην πράξη οι στοχεύσεις της νέας κυβέρνησης της ΝΔ, καθώς σε αυτό περιέχονται μια πληθώρα νέων αντιλαϊκών μέτρων, αλλά και η «συνέχεια του κράτους» με τη ΝΔ να παίρνει επάξια τη σκυτάλη από το ΣΥΡΙΖΑ και να συνεχίζει στη ίδια ρότα, διασφαλίζοντας της απαρέγκλιτη συνέχεια της πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών.

Ας δούμε τι γίνεται στην Τοπική Διοίκηση. Ο «Κλεισθένης», σε συνέχεια των προηγούμενων αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην Τ.Δ. (Καποδίστριας και Καλλικράτης), ήρθε για να προσαρμόσει ακόμη περισσότερο τους Δήμους και τις Περιφέρειες στο νέο πλαίσιο της ανάπτυξης. Ως εδώ θα έλεγε κάποιος «όλα καλά, όλοι θέλουμε ανάπτυξη». Σε μια κοινωνία ανισοτήτων όμως, δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη για όλους.  Το ζήτημα λοιπόν είναι (και θα το λέμε μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα μας), ανάπτυξη για ποιόν; Ας πάρουμε την απάντηση μας από τον ίδιο τον «Κλεισθένη», οι βασικές στοχεύσεις του οποίου είναι οι εξής:

1. Διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας. Και όταν στη Βουλή ακούγεται η λέξη επιχειρηματικότητα, ποτέ δεν εννοείται ο μικρός επαγγελματίας ή ο αυτοαπασχολούμενος, πάντα αναφέρεται στα «μεγάλα κεφάλια». Η μετατροπή των δήμων σε «εργαλεία για την ανάπτυξη», συνεπάγεται τη μετατροπή τους σε Α.Ε., σε μάνατζερ των μεγαλοεπιχειρηματιών και των πάσης φύσεως επενδυτών. Η διαμόρφωση όμως του ιδανικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος προϋποθέτει τη μείωση μισθολογικών και λοιπών εργασιακών δικαιωμάτων, τη χαμηλή φορολογία (τα ρέστα πάλι εμείς θα τα πληρώσουμε).
2. Ενίσχυση της λογικής της Οικονομικής Αυτοτέλειας. Ενισχύεται η αντιδραστική αντίληψη της ανταποδοτικότητας. Που σημαίνει πως μέσα σε ένα καθεστώς συνεχώς μειούμενης κρατικής χρηματοδότησης, οι δήμοι για να μπορέσουν να καλύψουν τις ανάγκες των δημοτών τους θα πρέπει να επιβάλουν νέους φόρους και τέλη ή να αυξήσουν τους υπάρχοντες, στη λογική κόστους- οφέλους.
3. Ασφυκτικότερο πλαίσιο εποπτείας των Δήμων από το κεντρικό κράτος. Το Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας, παραμένει κραταιό και μαζί του η Δημοσιονομική Πειθαρχεία που επιβάλλεται στην Τ.Δ. και οι πλεονασματικοί προϋπολογισμοί. Το ίδιο και ο κόφτης της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, που όχι μόνο ελέγχει τη νομιμότητα των αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου, αλλά πολύ περισσότερο αποφαίνεται για τη «σκοπιμότητα» τους. Με πιο απλά λόγια, το αν και κατά πόσο οι αποφάσεις των Δήμων ακολουθούν τις κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις. Όσες αποφάσεις δεν συμμορφώνονται με τα κριτήρια, απλά κόβονται. Ένα από τα πολλά παραδείγματα φιλολαϊκών αποφάσεων που κόπηκαν από την Α.Δ. είναι και η απόφαση της αποχωρούσας Δημοτικής Αρχής της Λαϊκής Συσπείρωσης Χαϊδαρίου για την μείωση στα δημοτικά τέλη των μικρών καταστημάτων και των νέων επιχειρηματιών, η οποία κόπηκε με το σκεπτικό τέτοιες εξαιρέσεις δεν είναι νόμιμες!

Από τα παραπάνω γίνεται ξεκάθαρο πως ο «Κλεισθένης» φτιάχνει τους Δήμους στα μέτρα των επιχειρηματιών και όχι των δημοτών. Συνδέουν πλέον, ολοφάνερα, τις δικές τους προτεραιότητες και όχι με δράσεις, έργα και υποδομές για τη βελτίωση των δικών μας αναγκών, των αναγκών των δημοτών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έφερε τον «Κλεισθένη», όμως με το περιεχόμενο του συμφωνούν τόσο η ΝΔ όσο και το ΚΙΝΑΛ. Για αυτό και η τωρινή κυβέρνηση έρχεται με τον Νόμο 4623/19 όχι φυσικά για να αλλάξει τον πυρήνα του «Κλεισθένη», απλώς για να βελτιώσει κάποιες «αστοχίες» της προηγούμενης κυβέρνησης.

Αφορμή αποτέλεσε το χιλιοειπωμένο, όλο το προηγούμενο διάστημα, ζήτημα της «ακυβερνησίας» Δήμων και Περιφερειών που πατάει πάνω στο ερμαφρόδιτο εκλογικό σύστημα που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια καρικατούρα απλής αναλογικής που ισχύει μόνο για την εκλογή των Δημοτικών Συμβουλίων, με  την εκλογή των Δημάρχων και Περιφερειαρχών γίνεται με πλειοψηφικό σύστημα.

Οι αλλαγές που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ, με το πολυνομοσχέδιο, επικεντρώνονται στη σύνθεση και τις αρμοδιότητες βασικών επιτροπών του Δημοτικού Συμβουλίου, όπως η Οικονομική Επιτροπή και η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής, αλλοιώνοντας τη λαϊκή ψήφο και ξεγυμνώνοντας την επίφαση της δημοκρατίας τους εκβιάζοντας καταστάσεις. Πιο συγκεκριμένα:

1. Διαμορφώνεται μια πλαστή πλειοψηφία στη σύνθεση των μελών των επιτροπών η οποία δεν αντικατοπτρίζει πάντα την αντίστοιχη κατανομή των εδρών στο Δημοτικό Συμβούλιο.
2. Μεταφέρονται, εκ του πονηρού, στις επιτροπές αυτές μια σειρά αρμοδιότητες του Δημοτικού Συμβουλίου, για να μπορούν να αποφασίζουν για μία σειρά σημαντικά ζητήματα. Ορισμένα παραδείγματα είναι, η παραχώρηση εγκαταστάσεων και εξοπλισμού του Δήμου, η έγκριση να θέτουν αντίτιμο σε μια σειρά δημοτικές υπηρεσίες ή να αποφασίζουν απόφαση για τη διαγραφή χρεών άνω των 150.000 ευρώ, που δεν αφορούν βέβαια τις λαϊκές οικογένειες, αλλά τους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Από την άλλη, τόσο αυτή όσο και η προηγούμενη κυβέρνηση, απέρριψαν με ελαφρά την καρδία, την πρόταση νόμου του ΚΚΕ που ζητούσε να μπορούν τα Δημοτικά Συμβούλια να διαγράφουν μετά από τεκμηριωμένη απόφαση χρέη προς το Δήμο έως 500 ευρώ και προέβλεπε την απαγόρευση κατασχέσεων περιουσιακών στοιχείων των λαϊκών οικογενειών. Μετά από όλα αυτά, πρέπει κάποιος να είναι τυφλός για να μην βλέπει για ποιους, πραγματικά, δουλεύουν οι αστικές κυβερνήσεις, τα κόμματα τους, αλλά και οι εκλεκτοί τους στην Τ.Δ. Το ζήσαμε και εδώ με το κούρεμα-διαγραφή των χρεών της ΝΑΒΙΕΣ προς το Δήμο και τη ΔΕΥΑΣ ύψους, περίπου, 800.000 ευρώ (με ευθύνη της απερχόμενης Δημοτικής Αρχής και της μείζονος μειοψηφίας), την ίδια στιγμή που ο Δήμος, προχωρά σε φραγή της φορολογικής ενημερότητας για χρέη λίγο μεγαλύτερα των 500 ευρώ. 

Η πρόκληση όμως δε σταματάει εδώ. Ακολουθεί και η αδιανόητη διάταξη για την αντιμετώπιση του Προϋπολογισμού και του Τεχνικού Προγράμματος των Δήμων (και εδώ η ΝΔ αντιγράφει το ΣΥΡΙΖΑ που είχε καταθέσει παρόμοια διάταξη στον «Κλεισθένη»). Σύμφωνα λοιπόν με αυτή τη διάταξη, ούτε λίγο ούτε πολύ για να καταψηφίσει ένας δημοτικός σύμβουλος ή μια παράταξη τον Προϋπολογισμό ή το Τεχνικό Πρόγραμμα του Δήμου, θα πρέπει να καταθέσει ολοκληρωμένη αντιπρόταση, η οποία μάλιστα θα πρέπει να έχει την έγκριση και των αρμόδιων δημοτικών υπηρεσιών! Διαφορετικά αφαιρείται το δικαίωμα διαφωνίας- καταψήφισης τους καθώς οι ψήφοι αυτοί, απλά, δεν θα μετράνε ως αρνητικές… Αυτή είναι η δημοκρατία του «Κλεισθένη» που προπαγάνδιζαν προεκλογικά οι υπόλοιπες δημοτικές παρατάξεις. Ουσιαστικά η αντιπολίτευση αναλαμβάνει το ρόλο του ζωντανού ντεκόρ, της γλάστρας, δίνοντας της τη δυνατότητα στο πιο σημαντικό ίσως πολιτικό ζήτημα λειτουργίας του Δήμου, να έχει απλά και μόνο ένα φιλολογικό ρόλο.

Αυτές είναι ορισμένες από τις άμεσες αλλαγές που θα βιώσουμε σε επίπεδο λειτουργίας του Δήμου την επόμενη θητεία (έρχεται και το πέρασμα του ΕΝΦΙΑ στους δήμους κ.α.). Η Λαϊκή Συσπείρωση θεωρεί καθήκον της να ενημερώσει τους δημότες για τις εξελίξεις που σίγουρα δεν γίνονται για να ικανοποιήσουν τις δικές μας ανάγκες και προτεραιότητες. Η Λαϊκή Συσπείρωση από την πρώτη στιγμή δήλωσε πως σε όποια θέση και αν βρεθεί θα αποτελέσει τη λαϊκή αντιπολίτευση που θα δρα με γνώμονα τα δικά μας, τα λαϊκά συμφέροντα και ανάγκες. Θεωρούμε πως κάθε παράταξη και κάθε σύμβουλος έχουν ευθύνη για την αποδοχή ή όχι του αντιδραστικού πλαισίου λειτουργίας του Δήμου και των μεταρρυθμίσεων του που διαλύουν, ουσιαστικά τον κοινωνικό χαρακτήρα του Δήμου.