Η Λαϊκή Συσπείρωση Σύρου Ερμούπολης για το Νοσοκομείο

Για μια ακόμα φορά στο χθεσινό δημοτικό συμβούλιο γίναμε μάρτυρες, μέσα από τις ανακοινώσεις που κατέθεσαν οι φορείς των εργαζομένων στο νοσοκομείο, της τραγικής υποστελέχωσης και της απαξίωσης του μοναδικού δευτεροβάθμιου νοσοκομείου των Κυκλάδων. 

Είναι πλέον πασιφανές στους πολίτες των νησιών ότι η υποστελέχωση, η υποβάθμιση των υποδομών, η κρατική αδιαφορία θα οδηγήσει, αν ήδη δε συμβαίνει αυτό, στην απώλεια ανθρώπινων ζωών, παρά τη μεγάλη προσπάθεια του προσωπικού να διατηρηθεί το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών. Πρόκειται για πολιτική που βάζει τη ζωή μας στο ζύγι κόστος- κέρδος,  την είδαμε στην πανδημία, στα Τέμπη, στις μεγάλες φυσικές καταστροφές.

Ουσιαστικά πρόκειται για τη λογική του «πάμε και όπου βγει» σε κάθε πτυχή της ζωής του λαού από τις μεταφορές και τις υποδομές μέχρι την Παιδεία και την Υγεία, το πιο ευαίσθητο  τομέα της ζωής μας. Μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η πολιτική τόσο αυτής όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων έως σήμερα, οι οποίες διαχρονικά απαξίωσαν το δημόσιο σύστημα Υγείας, αντιμετωπίζουν το ζήτημα της υγείας μας ως κόστος που πρέπει να μειωθεί.

Την πολιτική αυτή τη βλέπουμε καιρό τώρα να συμβαίνει στην Υγεία, άλλωστε αν ξεφύγουμε για λίγο από τα όρια της Σύρου θα διαπιστώσουμε ότι ακριβώς η ίδια κατάσταση επικρατεί στη Σάμο, στην Κω, στην Ικαρία, στη Ρόδο, ακόμα και στα μεγάλα νοσοκομεία της πρωτεύουσας.

 Οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί της πανδημίας, ήταν η απαιτούμενη «θυσία» σύμφωνα με τη λογική της κυβέρνησης, για να προχωρήσει η «αναδιάρθωση», του νέου ΕΣΥ, με περεταίρω μειώσεις χρηματοδότησης, ελαστικές μορφές εργασίας και ΣΔΙΤ.

Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίζει πως οι κυβερνώντες δεν γνωρίζουν. Οι 5612 προσλήψεις υγειονομικών για τις οποίες κομπάζει ο Υπουργός και η κυβέρνηση, έρχονται να καλύψουν 11871 αποχωρήσεις. Δηλαδή, μιλάμε για 5000 λιγότερες θέσεις, όχι από αυτές που προβλέπονται, αλλά από αυτές που ήδη υπήρχαν στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία και κέντρα υγείας. 

Οι διαχρονικοί ισχυρισμοί αυτής, αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων, ότι Δημόσιος και Ιδιωτικός τομέας στην Υγεία μπορούν να συνυπάρξουν και να συνεργαστούν δεν είναι τίποτα παραπάνω από παραμύθι… Αν το Δημόσιο σύστημα υγείας στελεχωθεί όπως απαιτείται, οι μεγαλοεπιχειρηματίες της Υγείας θα χάσουν πελατεία. Αυτός είναι ο λόγος που τα Δημόσια νοσοκομεία απαξιώνονται συστηματικά. 

Ειδικότερα για το ΓΝ Σύρου είναι η 2η φορά μέσα σε λίγους μήνες που ολόκληρο τμήμα του νοσοκομείου υπολειτουργεί, ουσιαστικά κλείνει για να μην κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις, τον Αύγουστο το νοσοκομείο έμεινε χωρίς βιοπαθολόγους, τώρα το Μάρτη χωρίς Χειρούργους.

Οι λύσεις που προτείνονται από το Υπουργείο και την ΔΥΠΕ για την κάλυψη των πάγιων αναγκών σε προσωπικό, με εξωτερικούς συνεργάτες, δηλαδή μπλοκάκια, επιστρατεύοντας ακόμα και υγειονομικούς που έχουν πλέον συνταξιοδοτηθεί, είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο μπάσιμο ιδιωτών στο ΕΣΥ. Οι μετακινήσεις γιατρών από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από νησί σε νησί, είναι μπαλώματα που δεν απαντούν στο χρόνιο πρόβλημα της υποστελέχωσης του νοσοκομείου και των ΚΥ.

Η Υγεία είναι κοινωνικό δικαίωμα όλου του λαού. Δεν είναι «ατομική ευθύνη», δεν μπορεί να πουλιέται και να αγοράζεται, οι ασθενείς δεν είναι πελάτες, για να πλουτίζουν οι μεγαλοκλινικάρχες από τον ανθρώπινο πόνο.

Ο αγώνας για αποκλειστικά δημόσιο και καθολικό σύστημα υγείας, χωρίς περιορισμούς και πλήρως στελεχωμένο είναι υπόθεση δική μας, του ίδιου του λαού, είναι ζήτημα αιχμής στην πάλη των συνδικάτων, όλων των κλάδων, και σε αυτούς τους αγώνες η Λαϊκή Συσπείρωση στέκεται και θα στέκεται αρωγός.