Είκοσι κεράκια για τα γενέθλια του μικρού μας Μουσείου 1993 – 2013!

Δέκα χρόνια πριν, όταν γιορτάζαμε τα γενέθλια του μικρού Μουσείου είχα γράψει στην εφημερίδα μας ένα… μικρό «ιστορικό» για την δημιουργία και το ξεκίνημα αυτής της… «μικρής κυψέλης πολιτισμού»

Το κείμενο στην ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ:

«Κάποια στιγμή κατά, το 1991, βρισκόμουν στην Αθήνα. Έχοντας διαβάσει για το περίφημο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης που δημιούργησε στην Αθήνα η αείμνηστη Αικ. Ν. Γουλανδρή, είπα να το επισκεφθώ. Ενώ όμως θαύμαζα τα μοναδικά και σπουδαία Κυκλαδικά ευρήματα, άγνωστα ακόμη και στους ειδικούς, καθώς και τον υπερσύγχρονο τρόπο προβολής τους, πρόσεξα μια κινητικότητα προς τους υπόγειους χώρους του Μουσείου. Κατεβαίνω και μένω άφωνη μπροστά στο θέαμα που αντίκρισα. Σε μια ευρύχωρη αίθουσα, μερικές δεκάδες μικρά παιδιά, καθισμένα στο πάτωμα, πάνω σε μια ζεστή μοκέτα, με τα μάτια γεμάτα ενδιαφέρον μάθαιναν παίζοντας. Μια γλυκύτατη κυρία, Σοφία Γιαλουράκη την έλεγαν, με χιούμορ και απλότητα δίδασκε την Ιστορία των νησιών μας, των δικών μας νησιών, μέσα από παιχνίδια, κουκλοθέατρο και παραμύθια. Τους περνούσε τόσο ευχάριστα τις γνώσεις αλλά και το ήθος και την ευγενική συμπεριφορά και τα παιδιά συμμετείχαν με τόση χαρά και ενδιαφέρον, που μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια. Και δεν σας κρύβω…ζήλεψα. Ζήλεψα και ονειρεύτηκα το πόσο όμορφο και χρήσιμο θα ήταν να γινόταν κάτι τέτοιο στο νησί μας. Αυτό το όνειρο κάποια στιγμή το εκμυστηρεύτηκα στο ζεύγος Γιάννη και Ελένης Βάτη. Και φαίνεται πως το διηγήθηκα με τόση συγκίνηση, που με έκπληξή μου άκουσα τον αείμνηστο καπετάν – Γιάννη να μου λέει, φανερά συγκινημένος κι εκείνος: «Έννοια σου, Μαίρη. Εμείς θα σου το φτιάξουμε το Μουσείο»

Ούτε του τρελού, που λένε, να το πεις. Την άλλη μέρα μπήκε σ’ εφαρμογή το εγχείρημα. Ο Δήμος Ερμπουπόλεως ευγενώς και ευχαρίστως μας παραχώρησε δύο αίθουσες του Πνευματικού Κέντρου και με την γενναιόδωρη χορηγία του ζεύγους Βάτη (που δεν είναι και μόνη στο νησί) παραγγέλθηκαν προθήκες, προβολείς, μοκέτες και ότι άλλο χρειάζεται για το στήσιμο ενός μικρού Μουσείου. Αγοράστηκαν τα ωραιότερα αντίγραφα από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης των Αθηνών, (ειδώλια, αγγεία, πυξίδες κ.α) και στολίστηκαν φωτεινά και ευχάριστα επάνω στους ειδικούς κύβους που κατασκευάσθηκαν. Το Μουσειάκι μας άνοιξε την αγκαλιά του. Όμως αυτό ήταν μόνο η αρχή. Ο χώρος έπρεπε να επιτύχει τον στόχο του. Να μαζέψει τα παιδιά μας. Και ήλθαν τα παιδιά και ξεκινάμε τα προγράμματα. Με τη βοήθεια και των δύο χαμογελαστών και αεικίνητων κυριών, της Λίζας Μπατζάκη και Μαρίας Στέλλα, γρήγορα το Μουσείο μας έγινε ένα ζωντανό μελίσσι. Ένα μελίσσι γεμάτο παιδιά που έπαιζαν, γελούσαν, ζωγράφιζαν και μάθαιναν.

Και μάθαιναν συγχρόνως ευγένεια, ανθρωπιά και αποκτούσαν ήθος. Πέρασαν μέχρι σήμερα 4.500 παιδιά από τη Σύρο και τα γύρω νησιά, αλλά και από άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Πολλά από αυτά τα παιδιά της Σύρου, έγιναν οι λιλιπούτειοι «πρεσβευτές» και «ξεναγοί» του τόπου μας και «δίδαξαν» προσωπικότητες του πνεύματος της τέχνης, του αθλητισμού και της πολιτικής. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Αρχιεπίσκοπος, Έλληνες και ξένοι δημοσιογράφοι, πρέσβεις, υπουργοί, έγιναν οι «μαθητές» δεκάχρονων και δωδεκάχρονων παιδιών.

Η παρουσίαση της δουλειάς του Μουσείου μας έγινε από τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Κι όλοι μιλούν με θαυμασμό για τις γνώσεις και την ευγένεια των παιδιών του νησιού μας. Και ξαφνικά συνειδητοποιώ πως πέρασαν κι όλας δέκα χρόνια!

Μα, ναι, το Μουσειάκι μας έχει τα γενέθλια του.

Γίνεται 10 χρόνων! Και τα παιδιά συνεχίζουν να «φοιτούν» στο Μουσείο σε εβδομαδιαία ή έκτακτα προγράμματα με δασκάλους και καθηγητές. Και παίζοντας με το καραβάκι μας, ξεκαρδισμένα από το κουκλοθέατρο ή πασαλειμμένα με τις λάσπες από κοκκινόχωμα ή καρβουνόσκονη, μαθαίνουν ποια είναι τα νησιά μας και πως ζωγράφιζαν οι πρόγονοί μας στις σπηλιές που κατοικούσαν.

Ο Δήμος Ερμουπόλεως έχει τιμήσει τα παιδιά και κάθε χρόνο ο Δήμαρχος κ. Γ. Δεκαβάλλας ευχαριστεί όσα απ’ αυτά, εθελοντικά, τους θερινούς μήνες ξεναγούν τους επισκέπτες μας στο Θέατρο, στο Δημαρχείο ή στο ίδιο το Μουσείο.

Και η κ. Ελένη Βάτη εξακολουθεί να στηρίζει οικονομικά και ηθικά το Μουσείο μας. Χωρίς τη χορηγία της είναι ζήτημα αν θα εξακολουθούσε να λειτουργεί.

Νομίζω ότι μαζί με τη Λίζα και τη Μαρία καταφέραμε ν’ ανάψουμε ένα μικρό λυχναράκι γνώσης καθώς η αρχαία Κυκλαδική Τέχνη ζωντανεύει μέσα από τα μάτια των παιδιών»

Δέκα χρόνια μετά.

Αυτό ήταν ένα άρθρο που γράφτηκε πριν 10 χρόνια. Οι δραστηριότητες του μικρού Μουσείου είναι πάντα οι ίδιες. Τα παιδιά μας ακούν, μαθαίνουν και… «διδάσκουν» τους επισκέπτες. Ο κ. Δήμαρχος και οι συνεργάτες του είναι πάντα κοντά στους μικρούς εθελοντές «ξεναγούς» και τους ευχαριστούν για το έργο τους. Αυτό που αξίζει να προσθέσω είναι ότι έχουν αυξηθεί οι επισκέψεις μαθητών που παρακολουθούν ξεναγήσεις και προγράμματα για τον Κυκλαδικό πολιτισμό της 3ης χιλ. π.Χ, αλλά και για τον νεότερο πολιτισμό του νησιού μας του 19ου αι. Περισσότερα από 20.000 παιδιά από τη Σύρο, τις Κυκλάδες και την άλλη Ελλάδα μας έχουν επισκεφθεί.

Ένα ωραίο δώρο για τα γενέθλια των 20 χρόνων και για την προσφορά των μικρών «ξεναγών» μας είναι: «Στον άνεμο, στο φως του Αιγαίου, στη Σύρο, αλλά ιδιαίτερα στα μάτια και στα λόγια αυτών των παιδιών οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ»!!

Γ.Κ. Επισκέπτης του νησιού μας.

Το Δελτίο Τύπου του Δήμου τιμά τα παιδιά της Σύρου.