Ένα χαμόγελο, μια καλημέρα δημιουργούν φιλίες

Ήταν ένα ηλιόλουστο, γαλήνιο, ήρεμο πρωινό του Σεπτέμβρη που μας πέρασε. Κι η θάλασσα ήρεμη κι αυτή και καθάρια σαν το αστραφτερό γυαλί. Κι είναι το φως, του ήλιου το φως που μας χαρίζει τόσο όμορφες εικόνες. Είναι το ελληνικό φως, το φως

του Απόλλωνα που χαρίζει αυτή την υπέροχη απόχρωση στο Αιγαίο, στα κυκλαδονήσια. Είναι το φως που οι Αρχαίοι Έλληνες το μεταλλάζουν στους υπέροχους μύθους. Ένα τόσο ωραίο πρωινό παρατηρώ ότι πολύ κοντά, εκεί στο υπήνεμο λιμανάκι κοντά στον Φάρο του Φοίνικα (και κοντά στα σπίτια μας) ένα κότερο είχε μόλις… «παρκάρει» είπε μια φίλη μου. Αγκυροβόλησε τόσο κοντά μας, που με την απόλυτη γαλήνη και την ηρεμία, ακούγονταν ακόμη και οι ομιλίες των ανθρώπων.

Η σημαία του σκάφους ήταν Γαλλική. Φαίνεται ότι τους άρεσε το νησί μας. Έκαναν τα μπάνια τους, απολάμβαναν τον ήλιο στην πλώρη έπαιρναν το φουσκωτό και έφευγαν για αρκετές ώρες και αργά το βράδυ επέστρεφαν. Πέρασε μια βδομάδα, πέρασαν δυο βδομάδες και το σκάφος εκεί στο αγκυροβόλιό του. Κι εμείς το βλέπαμε κάθε πρωί με συμπάθεια. Μια μέρα έτυχε να κολυμπήσουμε την ίδια ώρα κι επειδή βρεθήκαμε λίγο κοντά με τη μια κυρία, σήκωσα το χέρι μου, της χαμογέλασα και της είπα: Hallo*. Εκείνη με πολύ καλή διάθεση μου είπε: «Καλημέρα»! Γνωρίζετε ελληνικά; τη ρώτησα. «Πολύ λίγκο» μου απήντησε. Αλλά προσπαθώ να μάθω ελληνικά γιατί αγαπώ την Ελλάδα και μου αρέσει η ελληνική γλώσσα. (στα αγγλικά βέβαια αυτή η φράση). Τι ακούω θεέ μου από μια ξένη επισκέπτρια. Έπιασα, βέβαια, κουβέντα μαζί της και έμαθα ότι η Μεϊν, ο σύζυγος της ο Κάρλος και οι φίλοι τους είναι από την Αργεντινή, από Παταγωνία. Το σκάφος είναι μιας φίλης τους Γαλλίδας που το έχει μόνιμα στην Ελλάδα. Το παραλαμβάνουν από ένα μικρό ναυπηγείο της Λέρου, χαίρονται τις διακοπές τους στην Ελλάδα και το επιστρέφουν πάλι στη Λέρο όπου μένει όλο τον χειμώνα. Επισκέφτηκαν τα περισσότερα νησιά της χώρας μας, γνώρισαν αρχαιολογικούς χώρους, αλλά μαγεύτηκαν από τη Σύρο!!! Εντυπωσιάστηκαν από τις δύο πόλεις του νησιού, τα χωριά, τις παραλίες, ακόμα και τους βράχους μας… Είναι το μόνο νησί που επισκέπτονται για τρίτη χρονιά. Ρώτησα αν είχαν επισκεφθεί εσωτερικούς χώρους αρχοντικών, ναών ή δημόσιων κτιρίων και είδα ότι γνώριζαν πολύ λίγα. Επειδή, βέβαια, μες τη θάλασσα που μιλούσαμε δεν μπορούσα να της χαρίσω κάτι να διαβάσει και να δει φωτογραφίες, ήλθε το απόγευμα, την έφερε ο Κάρλος με το φουσκωτό και της έδωσα prospectus, ιστορικά, γκραβούρες κ.α. για περισσότερη ενημέρωση. Με ευχαρίστησε και είπε ότι φεύγουν σε δυο μέρες. Πράγματι δυο μέρες μετά το σκάφος με το όνομα «Lullum*» (αν θυμάμαι καλά) είχε φύγει. Μας είχαν πει ότι και το επόμενο καλοκαίρι θα ήθελαν να επισκεφθούν ξανά το νησί μας. Και βέβαια όλοι οι φίλοι που τους γνωρίσαμε χαρήκαμε που τους άρεσε η Σύρος. Δέκα μέρες μετά, ένα απόγευμα, μια κυρία χτυπούσε την πόρτα μας. Ανοίγω και βλέπω την Μέϊν!! Έμεινα άφωνη. Μα… (της είπα) είχατε πει ότι θα φεύγατε, συνέβη κάτι; Ε, βέβαια συνέβη (μου είπε). Διαβάσαμε όλα αυτά που μας δώσατε και ανακαλύψαμε άλλη μια Σύρο που δεν γνωρίζαμε. Φύγαμε, λοιπόν, από το αγκυροβόλιο και πήγαμε στην προβλήτα. Βρήκαμε ωραία θέση, δεν χρειαζόταν η βαρκούλα, ήταν όλα πολύ καθαρά εκεί, ήταν και ο Νίκος, πολύ ευγενικός και χαμογελαστός, έτοιμος να βοηθήσει αν κάτι θα χρειαζόμαστε. Ξανά-γνωρίσαμε τη Σύρο, υπό άλλη οπτική γωνία αυτή τη φορά. Μάθαμε πολλά καινούργια πράγματα, θαυμάσαμε εσωτερικούς χώρους και δικαιολογήσαμε αυτό που είπε κυρία, που μας είπατε: «Αλήθεια, η Σύρος είναι ένα ευρωπαϊκό διαμάντι στην καρδιά του Αιγαίου» Ήθελα να σας αποχαιρετήσω επειδή φεύγουμε αύριο το πρωί και να σας ευχαριστήσω για τη βοήθεια σας. Μας πρόσφερε ένα κουτί σοκολατάκια, ανταλλάξαμε διευθύνσεις ταχυδρομικές, αγκαλιαστήκαμε και ευχηθήκαμε να συναντηθούμε ξανά. Και έφυγε περπατώντας για την προβλήτα. Την άλλη μέρα το πρωί, εκεί γύρω στις 10 η ώρα ακούω ένα δυνατό σφύριγμα. Βγήκα στη βεράντα και είδα το σκάφος να φεύγει με χαμηλή ταχύτητα σφυρίζοντας και η Μέϊν να μας χαιρετά γνέφοντας με τα δυο της χέρια. Αν πω ότι δεν ήταν συγκινητικό αυτό το αποχαιρετιστήριο σφύριγμα, θα πω ψέματα.

*Hallo = (χαλόου) χαιρετισμός

*Lullum = το σκάφος της φωτογραφίας

* Νίκος Χαλαβαζής= υπεύθυνος της Μαρίνας του Φοίνικα. Ακούγονται θετικά σχόλια και για την συμπεριφορά του και για την καθαριότητα του χώρου