Πως είναι η παιδεία στην Ελλάδα;

«Τελειώσαμε το γυμνάσιο, κύριε, και δεν μας αφήσατε να κάνουμε ούτε μια μέρα κατάληψη! Εμείς, τώρα, τι θα έχουμε να θυμόμαστε, πως θα καμαρώνουμε. Ούτε μια μέρα κατάληψη!» Αυτό ήταν το παράπονό του μαθητή και διατυπώθηκε με απόλυτη ειλικρίνεια στον γυμνασιάρχη. Μια τουλάχιστον κατάληψη δεν έπρεπε να υπάρχει στην εφηβική επετηρίδα; Να μπορεί, τουλάχιστον, πριν περάσει ο 15χρονος το κατώφλι της Α’ Λυκείου, να μπορεί αργότερα να διηγείται και να αφηγείται μια ενδιαφέρουσα ιστορία κατάληψης. Να αισθάνεται υπερήφανος, αργότερα, γιατί μαζί με τους συμμαθητές του κατάφεραν να απέχουν από τα μαθήματα… για ποιο λόγο;

Ε, τι σημασία έχει το γιατί. Έτσι για το χαβαλέ. Άλλωστε συχνά – πυκνά στις ειδήσεις ακούμε ή διαβάζουμε για τον εθιμικό χαρακτήρα των καταλήψεων τόσο στα σχολεία, όσο και στα πανεπιστήμια. Και ξεκινούν οι καταλήψεις και κλιμακώνονται και…και… είναι πια μια υπόθεση ρουτίνας. Ένας καθηγητής που σέβεται το λειτούργημά του και νοιάζεται μόνο για να προσφέρει τη γνώση στους μαθητές του είπε ότι «όλη αυτή η ιστορία είναι μια υπόθεση ρουτίνας που φέρει το αξιακό φορτίο του χαβαλέ. Τα αιτήματα των μαθητών είναι ένας αχταρμάς: από την… κατάργηση του μνημονίου έως το μέγιστο επιτρεπτό όριο για τις απουσίες, από διανομή σχολικών βιβλίων έως τις σοβαρές ελλείψεις στην κτηριακή υποδομή…»

Πανεπιστήμια

Είναι πολλοί Έλληνες που διαπρέπουν σε κορυφαία πανεπιστήμια της Ευρώπης και των ΗΠΑ που τους ενοχλεί πάρα πολύ το ότι η ανώτατη παιδεία στη χώρα τους έχει παραλύσει. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών, (το αστέρι της παιδείας κάποτε) και το Πολυτεχνείο παραμένουν ερμητικά κλειστά, χωρίς να επιτελούν καμία από τις ζωτικές λειτουργίες τους, ενώ και άλλα έξι πανεπιστήμια έχουν σοβαρά διαταραχθεί από τη συνεχιζόμενη απεργία διοικητικών υπαλλήλων. Πρωτοφανής η σημερινή κατάσταση.

Ούτε στην κατοχή δεν υπήρχε αυτό το χάος. Είναι απίστευτο να είναι κλειστό το Πανεπιστήμιο. Καταστρέφεται η παιδεία μιας χώρας που θαυμάστηκε και αγαπήθηκε (κάποτε) απ’ όλο τον κόσμο για το τεράστιο πλεονέκτημα της που είναι ο πολιτισμός και η παιδεία. (νομίζω ότι δεν είναι πια, ήταν κάποτε). Ένας πολιτισμός οικουμενικός. Γράφει ο κ. Γεώργιος Πρεβελάκης, απόφοιτος της Αρχιτεκτονικής του Μετσόβιου Πολυτεχνείου και καθηγητής σήμερα στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης: «…Το υλικό πλεονέκτημα μας είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται γεωγραφικά σε μια θέση πολύ ευνοϊκή για να δημιουργήσει πανεπιστήμια και να έχει μια «πελατεία» από την ευρύτερη περιοχή. Είναι (κι ας ελπίσουμε ότι θα παραμείνει) μια χώρα σταθερή μέσα σ’ ένα περιβάλλον μοναδικό. Θα είναι πολλοί εκείνοι που θα θέλουν να κάνουν σπουδές από τη Μέση Ανατολή ή από τα Βαλκάνια και μια σειρά από άλλες χώρες, εφόσον θα τους προσφέρεται η δυνατότητα στην Ελλάδα με χαμηλές τιμές, ωραίο κλίμα και υψηλού επιπέδου εκπαίδευση. Σίγουρα θα προτιμήσουν τη χώρα μας.» Ο κ. Πρεβελάκης έφυγε από την Ελλάδα το 1980. Έζησε, επομένως, την εποχή που η παιδεία ήταν ακόμη σε υψηλά επίπεδα. Πρόσφεραν γνώση και δίδασκαν άριστη συμπεριφορά. Και επειδή είχα την τύχη και την τιμή να φοιτήσω στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, (βέβαια πολλά χρόνια πριν), δεν θυμάμαι ποτέ φοιτητές να έχτισαν τον καθηγητή στο γραφείο με τούβλα, ή με βιβλία, όπως έγινε πριν λίγες μέρες, ούτε θυμάμαι απεργίες και καταλήψεις. Αντίθετα θυμάμαι ευγένεια, σεβασμό και από τους φοιτητές στους καθηγητές και το αντίθετο. Θυμάμαι καθηγητές να μας μιλούν… στον πληθυντικό! Απίστευτο; Όσο για τη μόρφωση και τις γνώσεις που αποκτήσαμε; Ας το κρίνουν όσοι γνωρίζουν τους απόφοιτους του 20ου αιώνα. Ο κ. Χ. Παπαδημητρίου απόφοιτος του ΕΜΠ και καθηγητής του Πανεπιστημίου Berkeley, έφυγε από την Ελλάδα το 1973, γράφει μεταξύ άλλων «…Η αξιολόγηση καθηγητών, υπαλλήλων και φοιτητών είναι εκ των ων ούκ άνευ! … Ένα άλλο θέμα είναι τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, που βέβαια, το Σύνταγμα στην Ελλάδα δεν το επιτρέπει. Όμως το Μπέρκλεϊ δεν θα ήταν αυτό που είναι εάν δεν είχε ως ανταγωνιστικό πόλο το (ιδιωτικό) Στάνφορντ». Μήπως και η παιδεία στην Ελλάδα περνάει κρίση; Υπάρχουν όμως και άριστοι δάσκαλοι και καθηγητές τους οποίους θαυμάζω. Μπράβο τους που μένουν έξω από τις καταλήψεις και νοιάζονται για τη μόρφωση των μαθητών τους!