ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΣΥΡΟΥ

Γράφει ο Γεώργιος Αγησιλάου Μακριδάκης.

Ήταν το 1961, όταν ο τότε Γυμνασιάρκης Μάρκος Πελοποννήσιος, με την βοήθεια και την επιμέλεια του σπουδαίου καθηγητού Ιωάννη Θωμόπουλου, εκδόθηκαν τα «ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΣΥΡΟΥ», με στόχο να γίνει γνωστή η ιστορία του Γυμνασίου στο ευρύ κοινόν. Ο αείμνηστος Μ. Πελοποννήσιος ζήτησε από Συριανούς Συλλόγους κ.α. αν επιθυμούσαν να τιμήσουν αυτήν την έκδοση.

Συνεργάστηκαν και απήντησαν όλοι, σε όσους ζήτησε αυτή τη συνεργασία.

Στη μνήμη του πατέρα μου Αγισηλάου Μακριδάκη

Μεταξύ των Συλλόγων που έγραψαν και έστειλαν τις εντυπώσεις τους για το Γυμνάσιον Σύρου, διάβασα στην πολύ σπουδαία και ενδιαφέρουσα επετηρίδα το πιο κάτω κείμενο που με συγκίνησε:

«ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΥΚΛΑΔΩΝ»

Προς το Γυμνάσιον Αρρένων Σύρου

Ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Κυκλάδων σπεύδει να χαιρετήσει ενθέρμως τα «ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ».

Το πνευματικόν τούτο τέμενος, εις το οποίον εδίδαξαν μεγαλόπνοοι διδάσκαλοι, αριστείς του πνεύματος και ερασταί του καλού, από του Νεοφύτου Βάμβα μέχρι και της σήμερον υπήρξε πάντοτε Πνευματική Εστία, εκ της οποίας εξεπορεύθησαν μεγάλαι προσωπικότητες και φυσιογνωμίαι καταλαβούσαι ηγετικάς θέσεις επί του πολιτικού και επί του πνευματικού τιμήσασαι την νήσον και την Πατρίδα μας εν τη ημεδαπή και τη αλλοδαπή.

Τα πλείστα των μελών του Φαρμακευτικού Συλλόγου Κυκλάδων, ίδια κατά τα παλαιότερα έτη, εφοίτησαν εις το περίφημον τούτο Πνευματικόν Κέντρον, διατηρούν δε ζωηράν την ανάμνησιν των υπερόχων διδασκάλων των, διότι εις αυτούς οφείλουν το ευ ζήν και ιδιαιτέρως του αειμνήστου σοφού Γυμνασιάρχου Κωνσταντίνου Γαβρά, του εξ Αμοργού, όστις επί σειράν ετών μεταλαμπάδευσεν εις τους μαθητάς του τας πλουσιοτάτας γνώσεις του και προσεπάθησε δια του ήθους του, της προσωπικότητάς του και της ακτινοβολίας του να καταστήση αυτούς καλούς καγαθούς, χρησίμους εν τη κοινωνία.

Με αυτάς τας σκέψεις, τα μέλη του Φαρμακευτικού Συλλόγου Κυκλάδων εκφράζουν διημών τα θερμότατας συγχαρητήριά των προς τους σχόντας (έχοντας) την πρωτοβουλίαν της εκδόσεως των Χρονικών του Γυμνασίου Σύρου.

Ο Πρόεδρος Αγησίλαος Μακριδάκης

Ο Γραμματεύς Ευάγγελος Κωβαίος

Ο πατέρας μου Αγησ. Μακριδάκης απεφοίτησε από Γυμνάσιο Κρήτης, που ήταν η πατρίδα του. Στη Σύρο ήλθε φαρμακοποιός και εδώ δημιούργησε την οικογένειά του. Σεβόταν και θαύμασε την ιστορία και τις δραστηριότητες αυτού του νησιού που έγινε δεύτερη πατρίδα του.

Λίγες εντυπώσεις μου από το Γυμνάσιο

Το 1950 ενεγράφην εις το Γυμνάσιο Σύρου και απεφοίτησα το 1956. Καθορισμένη στολή δεν υπήρχε. Η ενδυμασία των μαθητών ήταν ελεύθερη με την προϋπόθεσιν να είναι ευπρεπής.

Υποχρεωτική ήταν η χρήσις του πηληκίου, που στην μετώπην του ήταν το σήμα της κουκουβάγιας.

Υποχρεωτικό ήταν επίσης το κούρεμα με την ψιλή, (μηχανή κουρέματος που κούρευε βαθιά το μαλλί).

Εάν ένας μαθητής κυκλοφορούσε χωρίς πηλήκιον ετιμωρείτο. Τα πηλήκια δεν μας τα χορηγούσε το Γυμνάσιο. Η δαπάνη εβάρυνε τους μαθητάς, (τους γονείς δηλαδή). Οι γονείς μας, μας συνιστούσαν να είμεθα συνεπείς και υπάκουοι στον κανονισμό του Γυμνασίου. Το πηλήκιο το φορούσαμε ευχαρίστως, όσο το κεφάλι μας ήταν «γουλί». Όταν όμως το μαλλί άρχιζε να μεγαλώνει... και να γίνεται και η χωρίστρα, προσπαθούσαμε στην «ζούλα» να το αποφύγομε, κυρίως τις ώρες που «γαμπρίζαμε».

Όταν συλλαμβανόμεθα άνευ πηληκίου, η κατηγορία που μας βάραινε ήταν... συνελήφθει ΑΣΚΕΠΗΣ! Και επέφερε βέβαια την ανάλογη ποινή:... ΑΠΟΒΟΛΗ!

Ανεξάρτητα από όλες τις...σκανταλιές μας, νομίζω, ότι αυτό το σχολείο και οι καθηγητές του μας έμαθαν γράμματα! Είμαστε τυχεροί όσοι αποφοιτήσαμε από το Γυμνάσιο Σύρου.