Μικρή προσοχή στ’ ΑΣΤΕΡΙΑ

Στη θαλάσσια ακτή του Αγ. Νικολάου στην Ερμούπολη, και στο πρώτο πλάτωμα μετά τα σκαλιά, εδώ και πολλά χρόνια (τουλάχιστον 22 που ζω εδώ) έχει εγκαθιδρυθεί ένα ιδιότυπο καθεστώς λειτουργίας, μάλλον χάρη στην καλοσύνη και την ανοχή των περιοίκων.

Από την άνοιξη ως το φθινόπωρο και όσο υπάρχουν λουόμενοι εκεί, τα μπάνια του λαού συνοδεύονται από ελαφρά η βαριά λαïκοσουξεδότροπα άσματα σε υψηλά ντεσιμπέλ, προερχόμενα από μια σπηλιά του βράχου, όπου υπάρχει μια περίεργη «ιδιωτική» ανθρώπινη εγκατάσταση.

Επίσης μέρος του δημοσίου δαπέδου έχει βαφεί αυθαίρετα με μπλε μπογιά, που ίσως παραπέμπει σε νοοτροπίες που συνάδουν με την ετσιθελική χρήση της δημόσιας παραλίας.

Δεν γνωρίζω ποιοι λόγοι υπαγορεύουν τη διαιώνιση αυτής της εικόνας, στην μικρή περιοχή-κόσμημα της Ερμούπολης, που δικαίως αποκαλείται ΜΙΚΡΗ ΒΕΝΕΤΙΑ. Θεωρώ όμως ότι αυτή η κατάσταση στη δημόσια ακτή του Αγίου Νικολάου, μαζί με όλα τα παρεπόμενα που διαδραματίζονται εκεί, θα έπρεπε να απασχολήσει κάποιον υπεύθυνο.

Κι εδώ δεν «παίζει» η συνήθης απάντηση που δίνεται για τα μαγαζιά που απλώνονται με άνεση ως το νερό της παραλίας, ή στις δύο εισόδους της αγοράς, αγνοώντας επιδεικτικά τις διαγραμμίσεις. Ότι δηλαδή «Να δουλέψουν, με την κρίση που υπάρχει…» ενώ πρέπει να ζήσουμε κι εμείς, με την ίδια κρίση που υπάρχει!

ΕΔΩ πρόκειται για κατάφωρη (δωρεάν!) παραβίαση στοιχειωδών δικαιωμάτων των πολιτών της Ερμούπολης και όχι μόνο, που χρόνια τώρα ανέχονται την καταπάτηση του δημόσιου χώρου, την επίδειξη και άσκηση εξουσίας καθώς και τα απαράδεκτα εκκωφαντικά άσματα που διαχέονται ολημερίς σε όλη τη λεκάνη του Αγ. Νικολάου ως τα Κύματα (λες και πρόκειται για την αυλή του Δούκα!).

Στον αντίποδα, ευτυχώς που υπάρχει η μικρή διαμαντένια παραλία των ΑΣΤΕΡΙΩΝ, όπου ο επιχειρηματίας σέβεται τον δημόσιο χώρο και τον αναδεικνύει με άοκνη προσπάθεια, κόπο και δικά του έξοδα. Κι έτσι έχει γίνει μια μοναδική γωνιά μπάνιου, συνάντησης, ρεμβασμού και απόλαυσης.

Μόνο που στη μικρή διαδρομή της ακτής ως τ’ Αστέρια, οι πλάκες του οδοστρώματος έχουν ξηλωθεί σε πολλά σημεία σε βαθμό επικίνδυνο και χρειάζονται παρέμβαση απ’ τον όποιο αρμόδιο, για να αποκατασταθούν.

Ας αγαπήσουμε, επιτέλους, έμπρακτα ό,τι όμορφο μας περιβάλλει σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, και ας το προστατεύσουμε όλοι μας, με τον Δήμο αρωγό και συμπαραστάτη στα δίκαια αιτήματα των πολιτών.

Αναρωτιέμαι, μήπως άραγε, ήρθε η ώρα να ιδρυθεί ένας Σύλλογος ΦΙΛΩΝ της Ερμούπολης και της Σύρου; Δηλαδή, ένα δίχτυ προστασίας της πόλης, από αυθαιρεσίες και συμπεριφορές, που προσβάλλουν τον πολιτισμό μας, αλλά και τη νοημοσύνη μας.

Δέσποινα Παρασκευαΐδου