Το χρονικό της Fedralita - Ολόκληρη η συνέντευξη της Φαίδρας Ρίχτερ

Η συνέντευξη της Συριανής Φαίδρας Ρίχτερ στη Jessica Christian της γερμανικής εφημερίδας "Süddeutsche Zeitung", μεταφρασμένη στα ελληνικά.

"Παραμυθένιες εικόνες είναι οι δημιουργίες της Φαίδρας Ρίχτερ που τις συνθέτει με τη Βοήθεια της γραφίδας της. Έργα της έχουν ήδη εκτεθεί σε Νέα Υόρκη, Βαρκελώνη, Βιέννη και σύντομα ξεκινά επιμορφωτικά σεμινάρια (workshop) για σπουδαστές γραφιστικών σχολών του Μονάχου.

Παραμυθένιες φιγούρες που κολυμπούν μέσα στο νερό. Ηλικιωμένες γυναίκες που κοιτούν με σκοτεινά πρόσωπα γεμάτα λύπη. Οι φιγούρες της από τη μια δείχνουν περίεργες και ξενίζουν, ενώ από την άλλη εκπέμπουν μια ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια. Τα έργα της είναι ο αντικατοπτρισμός της ζωής της νέας καλλιτέχνιδας, το χρονικό των χρόνων που πέρασαν. «Η τέχνη μου είναι όπως το ημερολόγιο μου» λέει, «οι χωρισμοί μου, οι άνθρωποι που με πλήγωσαν, οι ευτυχισμένες μου στιγμές, η οικογένεια μου, οι φίλοι μου». Εδώ κι έξι χρόνια η νεαρή δημιουργός εργάζεται χρησιμοποιώντας το όνομα Fedralita.

Τα έργα της δείχνουν να είναι ακουαρέλα η λάδι, κι όμως είναι τα πάντα φτιαγμένα με την γραφιστική της γραφίδα. Η ιδέα της ήρθε ενώ σπούδαζε αρχιτεκτονική. Αντί να χρησιμοποιεί τα προγράμματα του υπολογιστή για αρχιτεκτονικά σχέδια, εκείνη σκέφτηκε να πειραματιστεί πάνω στην ιδέα αυτή. «Ήθελα να δω πως θα πετύχω να δείχνουν οι εικόνες μου σαν ζωγραφική». Αυτό το μείγμα της ψηφιακής τέχνης και ζωγραφικής είναι που κάνει το έργο της ιδιαίτερο. «Οι διαφορετικές τεχνικές που υπάρχουν μέσα στις εικόνες της είναι που με ενθουσιάζουν», λέει ο Τόμμι Χάλμαν από την Γκαλερί Artig του Μονάχου, ο οποίος εδώ και τέσσερα χρόνια μαζί με τη συνεταίρο του Χρυσή Τσιαούση εκθέτουν έργα της στην γκαλερί τους. «Τα έργα της σε ταξιδεύουν σε ονειρικούς κόσμους, είναι παραμυθένια. Αυτό σημαίνει ένα πλατύ κοινό και μια διευρυμένη πελατεία», λέει ο 50χρονος γκαλερίστας.

Εκτός όμως από τις εικόνες της, η νεαρή καλλιτέχνιδα δουλεύει και άλλες ιδέες της. Εδώ και δυο χρόνια προσφέρει εικόνες των έργων της ακόμα και σε ταπετσαρίες τοίχου. Σχεδιάζει ρούχα, κοσμήματα, τσάντες και τέλος εργάζεται ως γραφίστρια στο σχεδιασμό ιστοσελίδων.

Η τέχνη της αρέσει παγκοσμίως. Νέα Υόρκη, Βαρκελώνη, Ελλάδα, Βιέννη είναι κάποια από τα μέρη που η Φαίδρα Ρίχτερ έχει ήδη εκθέσει τα έργα της. Γεννήθηκε στην πρωτεύουσα της Αυστρίας από ελληνίδα μητέρα και πατέρα αυστριακό. Μεγάλωσε στο νησί της Σύρου στη μέση του ελληνικού αρχιπελάγους και στα 18 της γύρισε πίσω στη Βιέννη για σπουδές στην αρχιτεκτονική. Αυτό όμως που έψαχνε δεν το βρήκε στην συγκεκριμένη σχολή. Ξεκινά να ζωγραφίζει πάνω στη γραφίδα της και να σπουδάζει στη σχολή Design και Επικοινωνία.

Το 2009 μετακομίζει στο Βερολίνο. Αρχικά φαίνεται να είναι για κείνη ο σωστός τόπος για να προσεγγίσει το όνειρο της, δηλαδή να δημιουργήσει την δικιά της γκαλερί. «Μα είμαι και ελληνίδα, μου αρέσουν οι πόλεις που δεν κοιμούνται», λέει η Ρίχτερ. Στην περιοχή του Prenzlaouer Berg ανοίγει την δική της γκαλερί. Εκεί εκτός από τις εικόνες της παρουσιάζει και τα διακοσμητικά της αντικείμενα.

Τρία χρόνια ζει στη γερμανική πρωτεύουσα μια εμπνευσμένη περίοδος. Αλλά το Βερολίνο είναι για κείνη χαοτικό, θορυβώδες και τεράστιο! Αναζητά λοιπόν ηρεμία και τάξη, εντελώς απαραίτητα για την δουλειά της κι έτσι καταλήγει στο Μόναχο. «Στο Βερολίνο το τι είναι τέχνη είναι λίγο ακαθόριστο. Τα πάντα είναι επιτρεπτά κι έτσι χάνεται λίγο η μπάλα», λέει η Ρίχτερ. Πολλές φορές έχει απογοητευτεί κατά την επίσκεψη της σε γκαλερί ή κάποια έκθεση εκεί. Σε αντίθεση με το Μόναχο όπου η τέχνη είναι πιο προσδιορισμένη.

Η γραφίστρια πιστεύει ότι το κοινό του Μονάχου που ως επί το πλείστον είναι αρκετά συνειδητοποιημένο στα θέματα της τέχνης, θα της προσφέρει την ανάδραση που χρειάζεται για να δημιουργήσει. Με τις εικόνες της και το στυλ της επιθυμεί να προκαλέσει αντιδράσεις. «Προσφέρω κάτι για να μπορέσουν οι άνθρωποι να κάνουν τις δικές τους σκέψεις», λέει η Φαίδρα Ρίχτερ. Γι αυτό και συχνά συμβαίνει να ακούει δέκα διαφορετικές – εκδοχές για το ίδιο έργο της. Όμως, τι κρύβεται πραγματικά πίσω από ένα έργο της η ίδια δεν το αποκαλύπτει ποτέ. Ο θεατής παίρνει μια μικρή ιδέα από τον «κόσμο της Fedralita», όπως ονομάζονται και οι εκθέσεις της.

Η τέχνη λειτουργεί για την 27χρονη σαν μια θεραπεία. «Χρησιμοποιώ την τέχνη μου για να καταλάβω τηι συμβαίνει μέσα μου», λέει η Ρίχτερ. Συχνά κάθεται ώρες ή και μέρες μόνη στο διαμέρισμα της και δουλεύει πάνω σε μία εικόνα. Μια ιδιαίτερα μοναχική δουλειά. Το ότι αυτό συμβαίνει και σε άλλους νέους καλλιτέχνες το γνωρίζει πολύ καλά.

Γι αυτό το λόγο και θέλει να οργανώσει το επόμενο διάστημα workshops με θέμα «ψηφιακή ζωγραφική, γραφιστική, μόδα και design». Παρότι πραγματοποιούνται ήδη κάποια ανάλογα σεμινάρια στο Μόναχο, διαρκούν μόνο λίγες μέρες και συχνά κοστίζουν ακριβά. Τα workshops της Ρίχτερ θα γίνονται μια φορά την εβδομάδα και θα συνοδεύουν παράλληλα τις σπουδές των φοιτητών, λειτουργώντας σαν ένα κέντρο δημιουργίας στο οποίο θα μπορούν να εκφράζουν και να ανταλλάσουν ιδέες, αλλά και να τις πραγματοποιούν. «Μέσω του digital painting μπορεί κάποιος να προσωποποιήσει τη δουλειά του και έτσι οι σπουδαστές μπορούν να ανακαλύψουν τους εαυτούς τους.».

Θέλει να δείξει στους σπουδαστές πως λειτουργεί το digital painting από το σχέδιο μέχρι το layout και τον σχεδιασμό υφασμάτων, αλλά και το πώς θα μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τα καλλιτεχνικά τους όνειρα. «Ακόμα θυμάμαι από τις δικές μου σπουδές στο πανεπιστήμιο πως μαθαίνουμε πολλές θεωρίες αλλά δεν μαθαίνουμε το πώς να τις κάνουμε πράξη». «Θα ήμουν πολύ χαρούμε αν τότε κάποιους μου τα έδειχνε κι εμένα αυτά». Μέχρι να ξεκινήσουν τα workshops η 27χρονη μπορεί να χρησιμοποιήσει το χρόνο της για να μπορέσει να δημιουργήσει μερικούς από τους ονειρεμένους της πίνακες. Γιατί τα έργα της είναι όπως αυτή η πόλη στην οποία μόλις ήρθε: αιώνια όμορφα"!