Μια ωραία έκπληξη!!

Ήταν μια ιδιαίτερη έκπληξη, συγκινητική έκπληξη θα έλεγα, το κείμενο που παρέλαβα πριν λίγες μέρες από την Αριάδνη Κοσμαδάκη.

Η Αριάδνη, σήμερα, είναι Φαρμακοποιός!

Την συγχαίρω από καρδιάς, για την δραστηριότητά της και την επιτυχία της στον επιστημονικό τομέα. Από την εποχή που ήταν μαθήτρια στο Δημοτικό σχολείο, ερχόταν μαζί με άλλα παιδιά, κάθε Σάββατο στο Μουσείο (Αντιγράφων) Κυκλαδικής Τέχνης όπου παρακολουθούσαν τα εκπαιδευτικά προγράμματα που είχαν πάντοτε θέμα το Κυκλαδικό Πολιτισμό.

Στόχος μας ήταν και…είναι ακόμη και σήμερα από την μικρή ηλικία να γνωρίσουν τα παιδιά πόσο σημαντική ήταν η ιστορία, αλλά και οι δραστηριότητες των Κυκλαδιτών. Φροντίσαμε μαζί με τις εκπαιδεύτριες Ματία και Λίζα, με πολύ απλό και εύκολο τρόπο να τους μεταφέρουμε τον τρόπο ζωής τους, πως μπορεί να ήταν τα σπίτια τους και ιδιαίτερα πια ήταν τα πρώτα εργαλεία του Κυκλαδίτη την 3η χιλιετία π.Χ. δηλαδή πριν 5.000 χρόνια. Με κάποιο τρόπο έπρεπε να σκάψουν τη γη, να κόψουν κλαδιά, να κατασκευάσουν τα εργαλεία τους και τόσα άλλα σε μια εποχή που δεν ήταν ακόμη γνωστός ο χαλκός και άλλα μέταλλα όπως ο άργυρος, ο μόλυβος κ.α. Τα πρώτα λοιπόν παραδοσιακά νεολιθικά εργαλεία έγιναν από τον Οψιδιανό ή Οψιανό, την πολύτιμη αυτή ηφαιστειογενή σκληρή πέτρα της Μήλου, που από την αρχή της Νεολιθικής εποχής ως το τέλος του Μυκηναϊκού κόσμου χρησιμοποιήθηκε ασταμάτητα και ήταν το κύριο υλικό εργαλείων και με ιδιαίτερη επεξεργασία κατασκευάστηκαν οι λεπίδες. Ο Οψιανός ήταν και το πρώτο «ξυράφι» του αρχαίου Κυκλαδίτη.

Games of Thrones – Οψιδιανός!

Με αυτόν το τίτλο, η Αριάδνη μου γράφει:

«Πριν μιλήσουμε για το πολύτιμο πέτρωμα / μέταλλο, ας μιλήσουμε για το τι είναι το Game of Thrones. Η σειρά τρέχει στις οθόνες μας εδώ και 6 χρόνια και είναι, αναμφισβήτητα, μια από τις καλλίτερες των εποχών. Στις καταχωρήσεις, υπάρχει ως σειρά δράσης, δράματος και φαντασίας. Είναι ένα επικό μυθιστόρημα το οποίο στη βάση πραγματεύεται το πόλεμο, την εξουσία, την οικογένεια, την τιμή, την αφοσίωση, την ανθρώπινη φύση στην πιο γυμνή της μορφή. Και αυτό το λέει ο άνθρωπος που δεν έχει διαβάσει τα βιβλία, ωστόσο αναγνωρίζει ότι όσο πιο βαθιά μπαίνεις, τόσο περισσότερα έχει να σου δώσει η σειρά. Όσοι είναι φαν της καλής τηλεόρασης πιστεύω πως νοιώθουν τυχεροί που θα ζήσουν από την αρχή μέχρι το τέλος του και έχουμε ζήσει έντονες στιγμές χαράς, ικανοποίησης, μίσους και εξιλέωσης. Όσοι είμαστε Συριανοί και τα Σάββατα εκεί στην ηλικία των 8-9….πηγαίναμε στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, κάπου στα μέσα της τελευταίας σεζόν, είχαμε μια συνειδητοποιήση που μας έκανε να αναφωνήσουμε ένα… «Έλα ρεεε!» Ποια ήταν αυτή η αναλαμπή;

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Στον κόσμο του Game of Thrones υπάρχει μαγεία. Μερικά από τα μαγικά πλάσματα είναι τα «παιδιά του δάσους» και οι «Λευκοί Οδοιπόροι». Όταν οι πρώτοι άνθρωποι άρχισαν να φτάνουν στον κόσμο που σήμερα ονομάζεται “Westeros” εκεί κατοικούσαν μόνο τα «παιδιά του δάσους». Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι, ακόμα και σε αυτό τον φανταστικό κόσμο άρχισαν να καταστρέφουν το δάσος και τα σπίτια των παιδιών. Και, βέβαια τα παιδιά έπρεπε να αμυνθούν. Έτσι αιχμαλώτισαν έναν άνθρωπο και προσπάθησαν να τον μετατρέψουν σε ένα πλάσμα ανίκητο, το οποίο θα μπορούσε να τους προστατέψει. Κάρφωσαν, λοιπόν, στην καρδιά του ένα πολύτιμο και μαγικό εργαλείο και το μετέτρεψαν σε «Λευκό Οδοιπόρο». Οι Λευκοί Οδοιπόροι είναι αθάνατοι και πολύ πολύ τρομακτικοί. Το μόνο που μπορεί να τους καταστρέψει είναι μια μαχαιριά από το ίδιο υλικό που τους δημιούργησε. Αυτό το υλικό ευρέως αποκαλείται «drangonglass». Και το δεύτερο όνομά του είναι «obsidian» Ελληνικά Οψιδιανός ή Oψιανός. Αυτό είναι το πρώτο υλικό που χρησιμοποίησε ο παλαιολιθικός κάτοικος Κυκλάδων ως εργαλείο για να αμυνθεί ενάντια σε κάθε είδους απειλή. Ο Οψιδιανός ήταν το ηφαιστειακό πέτρωμα από τη Μήλο και η λάβα του όταν κρύωνε σμιλευόταν και μετατρεπόταν σε εργαλείο….Βέβαια οι Λευκοί Οδοιπόροι έφυγαν από τον έλεγχο των δημιουργών τους και χιλιάδες χρόνια αργότερα, επέστρεψαν και είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος στον κόσμο του Games of Thrones»

Αυτό ήταν το κείμενο που μου έστειλε η Αριάδνη θέλοντας να μου πει ότι η ίδια και φίλοι της δεν έχουν ξεχάσει την «γνωριμία» τους με τα σπουδαία και σημαντικά εκθέματα του Μουσείου μας.

Είναι επίσης σημαντικό ότι άκουσαν, έμαθαν και θυμούνται όλη την μεγάλη και σημαντική ιστορία των Κυκλάδων, αλλά ιδιαίτερα της Σύρου και φυσικά της Κέρου, αφού αυτά τα δύο νησιά «πρόσφεραν» τα σπουδαιότερα ευρήματα σε τέχνη.

Ιδιαίτερα με συγκίνησε το γεγονός ότι η επιστολή που μου έστειλε είχε στόχο να μου θυμήσει ότι αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που μικρό κοριτσάκι 8 ή 9 ετών πρωτοέμαθε  ότι ο Οψιδιανός της Μήλου ήταν το πρώτο εργαλείο του αρχαίου Κυκλαδίτη. Αγαπητή μου Αριάδνη σ’ ευχαριστώ και σε συγχαίρω και…που θυμάσαι τον Οψιδιανό και τα προγράμματα του Μουσείου, και που θέλησες να με ενημερώσεις ότι η σειρά Games of Thrones αναφέρθηκε στο πρώτο Κυκλαδικό αρχαίο εργαλείο. Να θυμάσαι ότι λίγοι Έλληνες (αν αφαιρέσουμε τους αρχαιολόγους) γνωρίζουν τον οψιανό και την πολύτιμη «προσφορά» του στην Πρωτοκυκλαδική εποχή (3.000π.Χ).

Πριν χρόνια, όταν επισκέφθηκε το Μουσείο  μας ο τότε Πρόεδρος κ. Κωστής Στεφανόπουλος, τα παιδιά του χάρισαν έναν Οψιανό. Και πριν του μιλήσουν γι’ αυτή την πέτρα της Μήλου, ο κ. Στεφανόπουλος είπε: «Οψιανός; Ευχαριστώ παιδιά…» και μίλησαν μαζί γι΄αυτή την ηφαιστειακή πέτρα…

Αριάδνη μου, καλή επιτυχία στο επιστημονικό σου έργο. Σ’ ευχαριστώ.