«Κανείς δεν μπορεί να “ρουφήξει” τα όνειρά μας»

Ποιο είναι το «αντίδοτο» στην κακία, τη ματαιοδοξία και τη δίψα κάποιων ανθρώπων για επιβολή, κυριαρχία και καταπάτηση του δικαιώματος στο όνειρο, την ελπίδα και… το παραμύθι; Τη λύση δίνει τις επόμενες ημέρες ο Θεατρικός Πολιτιστικός Όμιλος Σύρου «Απόλλων» μέσα από τη νέα παράστασή του με τίτλο «Παραμυθορουφήχτρα».

Το θεατρικό έργο της συγγραφέως παιδικής λογοτεχνίας, παιδαγωγού και ηθοποιού Γιώτας Αλεξάνδρου παρουσιάζεται από σήμερα έως τη Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Απόλλων, στο πλαίσιο του πολιτιστικού προγράμματος «Σύρος, η Πρωτεύουσα των Χριστουγέννων».

Ήρωες γνωστών παραμυθιών ενώνουν τις δυνάμεις τους ενάντια στην απειλή, που ακούει στο όνομα «Δόκτωρ Μπαμπέσης Πανουργίδης» και μέσα από τις περιπέτειές τους περνούν το μήνυμα στους μικρούς και μεγάλους φίλους τους ότι, καμία «μηχανή» δεν είναι ικανή να μας στερήσει το χαμόγελο και την ευτυχία, αρκεί να βασιλεύει η αγάπη και η ομοψυχία.

Σε συνέντευξή της στην «Κοινή Γνώμη», η συγγραφέας του έργου κ. Αλεξάνδρου, αναφέρεται στην εποικοδομητική συνεργασία της με τη θεατρική ομάδα του «Απόλλωνα», την αγάπη της για τη συγγραφή, τα «δώρα» που έχει κερδίσει από την πολυετή επαφή της με τους μαθητές και το αναγνωστικό κοινό, ενώ εύχεται στα παιδιά της Σύρου να μη χάσουν ποτέ τη χαρά και την αθωότητά τους.

Από σήμερα και για λίγες ακόμα ημέρες, ο Θεατρικός Πολιτιστικός Όμιλος Σύρου «Απόλλων» βάζει σε λειτουργία την «Παραμυθορουφήχτρα» σας. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

«Επικοινώνησε μαζί μου η κυρία Εύη Αριστείδου, εκ μέρους του Θεατρικού Ομίλου «Απόλλων» και μου ανακοίνωσε την επιλογή του θεατρικού μου έργου ως την επόμενη παράστασή του. Με χαρά πληροφορήθηκα ότι η ομάδα αγκάλιασε με ενθουσιασμό την ιστορία μου και με την ίδια χαρά έδωσα τυπικά την έγκρισή μου για το ανέβασμά της. Έγραψαν άλλη μουσική, έφτιαξαν ευφάνταστα κοστούμια και σκηνικά και είμαι σίγουρη ότι η παράσταση που με πολύ μεράκι και αγάπη για τα παιδιά ετοίμασαν, θα είναι απολαυστική για όλες τις ηλικίες».

Στο έργο σας, ήρωες που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε στα παιδικά μας χρόνια, βρίσκονται σε κίνδυνο. Η ιδέα σας αποτελεί ταυτόχρονα και έμμεσο σχόλιο για την εποχή που βιώνουμε σήμερα και την προσπάθεια των «δυνατών» να κάνουν «κιμά» όνειρα, ελπίδα και οτιδήποτε προσδίδει μαγεία στη σκληρή καθημερινότητα;
«Ο κάθε αναγνώστης-θεατής δίνει τη δική του ερμηνεία και οπτική στην εκάστοτε ιστορία. Στο κλασικό παραμύθι τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Υπάρχει το απόλυτο καλό και το απόλυτο κακό που βρίσκονται σε μια αέναη πάλη, ενώ το τέλος είναι γνωστό και αναμενόμενο. Στην πραγματικότητα, όμως, σε όλες τις εποχές και τις ιστορικές περιόδους, η καθημερινότητα ήταν και παραμένει σκληρή για μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Όσο οι όποιοι κατέχοντες την εξουσία θα λειτουργούν εγωιστικά, με εμπάθεια και προκατάληψη, με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον και το συμφέρον των «ημετέρων» και όχι το κοινό καλό, πολλοί θα δυσκολεύονται και θα υποφέρουν. Είναι κοινός τόπος ότι η δύναμη της εξουσίας διαφθείρει. Από την άλλη, για κάποιους ανθρώπους η κακία και η επιθετικότητα ως στάση ζωής είναι συνειδητή επιλογή που καθρεφτίζεται στις σχέσεις τους, σχέσεις εξουσίας και υποταγής».

Η «Παραμυθορουφήχτρα» μπήκε για πρώτη φορά στην πρίζα το 2004 και μερικά χρόνια αργότερα τη διαδέχτηκαν πολλές και διαφορετικές ιστορίες με τη δική σας υπογραφή. Πέρα από την ιδιότητα της εκπαιδευτικού, ποια άλλα στοιχεία σας έκαναν να αγαπήσετε και να αφιερωθείτε στη συγγραφή παιδικών βιβλίων;

«Η μεγάλη μου αγάπη για τις ιστορίες. Μικρή σαν ήμουν, τα παραμύθια που διάβαζα και στη συνέχεια έπλαθα, ήταν το καταφύγιό μου στη συχνά σκληρή -για ένα παιδί- πραγματικότητα, καθησύχαζαν τους φόβους μου, μου έδιναν δύναμη και κουράγιο να συνεχίσω, έχοντας την πίστη ότι θα βγω νικήτρια στο τέλος των δοκιμασιών, όπως ο ήρωας του παραμυθιού. Μεγαλώνοντας, θέλησα με τις δικές μου ιστορίες άλλοτε να συντροφεύω τα παιδιά στο ταξίδι της προσωπικής τους αναζήτησης και ψυχ-αγωγίας και άλλοτε να τα κάνω συνένοχους σε ένα παιχνίδι φαντασίας και χαράς».

Η επαφή με τους μαθητές, σας επιτρέπει να δανειστείτε στοιχεία από εκείνους και να τα εντάξετε στα κείμενά σας;

«Η καθημερινή επαφή μου με τα παιδιά, τόσο στο πλαίσιο του νηπιαγωγείου όσο και των βιβλιοπαρουσιάσεων, είναι μια εμπειρία δημιουργική, γεμάτη αβίαστο γέλιο, απρόσμενες συγκινήσεις, εκπλήξεις και αυθόρμητες εκδηλώσεις συναισθημάτων και ερωτημάτων. Οι απορίες, οι ανησυχίες, τα γλωσσικά λάθη και οι απίστευτοι συνειρμοί τους μπορούν να αποτελέσουν έναυσμα για μια νέα ιστορία που θα τα συντροφεύσει στην ανεύρεση των δικών τους απαντήσεων, αρκεί να είσαι πραγματικά παρών για να αφουγκράζεσαι και να παρακολουθείς διακριτικά τη σκέψη τους και τον ψυχισμό τους».

Στο πλούσιο βιογραφικό σας περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων και μία σειρά διακρίσεων. Ωστόσο, ποια είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για εσάς; Ένα βραβείο ή τα σχόλια των μικρών αναγνωστών σας, που συνηθίζουν να είναι πιο εκδηλωτικοί  από εμάς τους μεγάλους;

"Μια τιμητική διάκριση είναι μια σημαντική αναγνώριση που χαρίζει μεγάλη ικανοποίηση και είναι σαφώς καλοδεχούμενη. Η χαρά, όμως, που εισπράττω από τις εκδηλώσεις συναισθημάτων των αναγνωστών, κυρίως των παιδιών αλλά και των ενηλίκων, είναι ανεκτίμητη. Λόγια και έργα, αναστοχασμοί και προβληματισμοί,δημιουργικές δράσεις στο σχολικό περιβάλλον εμπνευσμένες από τα βιβλία μου, είναι δώρα πολύτιμα που με συντροφεύουν στην καθημερινότητά μου και με κάνουν να νιώθω τυχερή και ευλογημένη. Η σκέψη ότι οι ιστορίες μου ίσως να κρατούν το χέρι του παιδιού-αναγνώστη για να πάει ένα βήμα παραπέρα με κάνει να χαμογελώ".

Η συγγραφή έχει χαρακτηριστεί από πολλούς «χόμπι» που δύσκολα βρίσκει τη θέση που του αξίζει στη ζωή εκείνου που ζει γι’ αυτήν. Εσείς μπορείτε να φανταστείτε το μέλλον σας χωρίς να ξαναπιάσετε στα χέρια σας μολύβι, στυλό ή πληκτρολόγιο;

«Για μένα η συγγραφή είναι ένα μέσο έκφρασης και επικοινωνίας με το παιδί μέσα μου και τα παιδιά γύρω μου, ένας τρόπος για να ερμηνεύσω τα μυστήρια και ανείπωτα του μέσα και του έξω κόσμου, να αρθρώσω τη δική μου φωνή στη χαώδη και συχνά πέρα από τον δικό μας έλεγχο πραγματικότητα, να θέσω ερωτήματα, να ταξιδέψω, να παίξω. Πηγάζει από μια εσωτερική ανάγκη. Όσο αυτή η ανάγκη παραμένει άσβεστη, πάντα θα αναζητώ τρόπους να ανταποκριθώ. Ένα είναι σίγουρο. Δε θα πάψω ποτέ να είμαι αναγνώστρια. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς βιβλία».

Ποιο το μήνυμά σας στους μικρούς φίλους του «Απόλλωνα» που τις επόμενες ημέρες θα επισκεφτούν το ιστορικό θέατρο της Ερμούπολης για να δουν την παράσταση;

«Να συνεχίσουν να διαβάζουν παραμύθια και ιστορίες όσο και να μεγαλώσουν. Να παίζουν με την ίδια χαρά, αθωότητα και αφοσίωση μέχρι τα 180 τους. Να ονειρεύονται. Και να αγωνίζονται για να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Να μην εγκαταλείπουν τον αγώνα, ακόμα κι αν χάνουν τις μάχες. Να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες με χαμόγελο και πίστη. Την πίστη ότι στο τέλος θα τα καταφέρουν ό,τι κι αν γίνει, όπως οι ήρωες της ιστορίας μας. Και να απλώνουν το χέρι στους άλλους. Να ζητούν και να δίνουν βοήθεια. Γιατί ο αγώνας γίνεται πιο εύκολος και ευχάριστος, όταν έχεις συμμάχους και συνοδοιπόρους».