Στο «τιμόνι» και πάλι η Alice Labarche

Νέα εποχή ξεκινά για τη Φιλαρμονική του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης, στο τιμόνι της οποίας επανέρχεται αυτή τη σεζόν η αρχιμουσικός Alice Labarche, μετά την αποχή ενός χρόνου από τα καθήκοντά της, δεδομένου ότι, η ίδια δεν είχε ποτέ παραιτηθεί, αλλά βρισκόταν μέχρι και σήμερα σε άδεια άνευ αποδοχών.

Τα σοβαρά προβλήματα που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους τόσο στο οργανωτικό, όσο και το καλλιτεχνικό κομμάτι της Φιλαρμονικής, αποτέλεσαν την αφορμή για να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων πλευρών, να αποκατασταθούν οι σχέσεις τους και να βρεθεί από κοινού μία λύση για τη συνέχιση της λαμπρής πορείας της.

Με την πρόσφατη ανακοίνωση του Δήμου σχετικά με τις εγγραφές στα τμήματα διδασκαλίας μουσικών οργάνων της Ορχήστρας, το κοινό της Σύρου πληροφορήθηκε για την επιστροφή της κ. Labarche, την οποία είχε αντικαταστήσει ο κ. Βύρων Γουδέλης.

Η ευχάριστη αυτή εξέλιξη προκάλεσε ομολογουμένως ένα κύμα αισιοδοξίας, μαρτυρώντας ταυτόχρονα ότι, οι κόντρες και διαφωνίες μεταξύ δημοτικής αρχής και Συλλόγου Φίλων Μουσικής, καθώς και οι ενστάσεις της κ. Labarche για το πλήθος των αρμοδιοτήτων της, οι οποίες της στερούσαν τη δυνατότητα να επικεντρωθεί στο μουσικό ρόλο της, αποτελούν πλέον παρελθόν.

Για την καινούρια κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, μίλησαν στην «Κοινή Γνώμη», η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Θωμαή Μενδρινού, ο Αντιδήμαρχος Οικονομικών (πρώην Διοικητικών Υπηρεσιών) Αλέξης Αθανασίου, η αρχιμουσικός Alice Labarche και η εκπρόσωπος του Δ.Σ. του Συλλόγου Φίλων Μουσικής, Ελένη Βουτσίνου.

Κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους, ο προβληματισμός για το μέλλον της Φιλαρμονικής ήταν διάχυτος και συνεχής. Με ποια δεδομένα ξεκινάει η λειτουργία της δομής αυτή τη χρονιά;

Θωμαή Μενδρινού: «Καταρχήν, θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον κ. Βύρωνα Γουδέλη, ο οποίος αυτόν τον χρόνο, βοήθησε σημαντικά ώστε να μην κλείσει η Φιλαρμονική. Παράλληλα, τόσο ο Σύλλογος Φίλων Μουσικής, όσο και ο Δήμος δουλέψαμε πάρα πολύ για να φτάσουμε σήμερα σε αυτό το αποτέλεσμα. Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Δεν λύθηκαν όλα τα προβλήματα. Απλά θέλω να τονίσω ότι, δεν είναι δυνατόν μια ιστορική Φιλαρμονική, η οποία έχει συμμετάσχει στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της χώρας, να στηρίζεται τόσα χρόνια στις δυνάμεις ενός ανθρώπου. Όταν υπήρχε η δυνατότητα προσλήψεων (φανταστείτε ότι, ο Δήμος Καλλιθέας διαθέτει 30 μουσικούς που διδάσκουν), ο Δήμος μας δεν είχε μεριμνήσει γι’ αυτό, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πολλά προβλήματα, καθώς τώρα, τα χέρια μας είναι δεμένα. Παρόλα αυτά, έχουμε άψογη συνεργασία με τον Σύλλογο, ο οποίος έχει βοηθήσει πολύ στο κομμάτι των μαθημάτων. Είμαστε ευτυχείς που έχουμε ξανά κοντά μας την αρχιμουσικό Alice Labarche. Ο χρόνος που πέρασε μας έδωσε να καταλάβουμε όλοι ποιες είναι οι αρμοδιότητες του καθενός, οι ευθύνες, τα λάθη και τα όριά μας. Η Alice έκανε τα πάντα. Ήταν πολύ φορτωμένη. Γι’ αυτό της ζητάμε πλέον να κάνει αυτό που μπορεί, όχι παραπάνω, για να μη φτάσουμε στο ίδιο σημείο. Ήδη θα ξεκινήσουν όλα τα μαθήματα για όσους επιθυμούν να εγγραφούν και στόχος μας είναι να προσελκύσουμε περισσότερους νέους».

Κ. Labarche, πώς βλέπατε τη Φιλαρμονική αυτόν τον χρόνο που πέρασε, ως εξωτερικός παρατηρητής και τι ήταν αυτό που σας έπεισε να πείτε το «ναι» για την επιστροφή σας;

Alice Labarche: «Καταρχήν, επειδή είχε βρεθεί κάποιος άλλος αρχιμουσικός για τη Φιλαρμονική, δεν είχα κάποιον λόγο να ζητήσω την επιστροφή μου. Το είχα πάρει απόφαση. Όσο οδυνηρό και να είναι, καμιά φορά πρέπει να φύγεις και να αφήσεις χώρο σε άλλους. Ξεκουράστηκα έναν χρόνο και έκανα κάποια επαγγελματικά σχέδια. Πριν μια εβδομάδα, χτύπησε το τηλέφωνο και μου ζήτησαν να έρθω γιατί η Φιλαρμονική έμεινε χωρίς αρχιμουσικό. Δεν το περίμενα. Το συζητήσαμε και είδα ότι όντως, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, όχι μόνο διοικητικά, αλλά και ως προς τη συνεννόηση. Υπάρχει πλέον μια γνώση για τη Φιλαρμονική. Παλαιότερα, υπήρχε άγνοια από όλες τις πλευρές. Τώρα έχουν μπει νέες βάσεις. Δεν έχω το γραφειοκρατικό κομμάτι επάνω μου, το οποίο μου έτρωγε ώρες τα δύο τελευταία χρόνια και φεύγουν τα μαθήματα κρουστών από μένα. Δεν είναι ότι δεν θέλω, αλλά δεν μπορώ να τα κάνω όλα. Και είναι μια από τις τάξεις με τα περισσότερα παιδιά. Αυτό μου ελευθερώνει τουλάχιστον 15-20 ώρες την εβδομάδα. Που σημαίνει ότι για μένα αυτό είναι μια ανακούφιση. Θα μπορώ να κάνω τη δουλειά μου ήρεμα και ωραία και να ασχοληθώ όπως πρέπει, εκεί που πρέπει».

Θέσατε συγκεκριμένους όρους για να αποδεχτείτε την πρόταση;

A.L: «Ζήτησα ορισμένα πράγματα που είναι υπηρεσιακά. Όπως υποστήριξη γραφειοκρατική και μια ελευθερία κινήσεων. Η Φιλαρμονική δεν είναι ένα γραφείο, στο οποίο έρχεσαι στις 08:00 και φεύγεις στις 14:00 ή στις 15:00. Τη μια εβδομάδα μπορεί να εργαστώ 50 ώρες, την άλλη 60 και μετά να μην έχω κάτι για τρεις μέρες. Η δουλειά εξαρτάται από το project που έχεις αναλάβει και το deadline που υπάρχει για κάθε πράγμα. Για να τα καταφέρεις, θα πρέπει να οργανωθείς κάθε φορά σε διαφορετικό πλάνο. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει με ένα σταθερό ωράριο».

Το χρονικό αυτό διάστημα, ο Σύλλογος Φίλων Μουσικής πώς αντιμετώπισε τις αλλαγές που ακολούθησαν μετά την αποχή της κ. Labarche;

Ελένη Βουτσίνου: «Πέρυσι τέτοια εποχή, βρεθήκαμε όλοι μπροστά σε ένα τεράστιο κενό. Εμείς ως ανυποψίαστοι γονείς, είχαμε όλο το θυμό και την απογοήτευση, αισθανόμενοι ότι «καταρρέουν τα πάντα, δεν έχουμε μαθήματα, δεν έχουμε Φιλαρμονική». Είχαμε μπροστά μας τον Δήμο που θεωρούσαμε ότι έχει τεράστια άγνοια. Αλλά τελικά ανακαλύψαμε ότι, όλες οι πλευρές είχαμε άγνοια. Ο καθένας από την πλευρά του. Δεν γνωρίζαμε διοικητικά, δεν γνώριζαν το καλλιτεχνικό κομμάτι, δεν γνωρίζαμε το μέγεθος δουλειάς της αρχιμουσικού. Οπότε αυτός ο χρόνος υπήρξε ένα πολύ καλό μάθημα για όλους μας. Μπήκαμε σε μια διαδικασία να μάθουμε τι γινόταν και πώς αυτό μπορεί να λειτουργήσει με τον καλύτερο τρόπο. Στο πρακτικό κομμάτι, ο Σύλλογος υλοποίησε τα μαθήματα της Φιλαρμονικής. Τα μόνα μαθήματα που γίνονταν ήταν τα κρουστά και το φλάουτο, καθώς ο αρχιμουσικός που είχε έρθει, είχε αναλάβει μόνο την ορχήστρα, οπότε δεν εκτελούνταν άλλα μαθήματα. Με τη γενναία επιχορήγηση που έλαβε ο Σύλλογος από τον Δήμο, αλλά και τις πληρωμές από τους γονείς, καταφέραμε να υλοποιήσουμε τα μαθήματα ενός χρόνου στα κρουστά και στο φλάουτο. Ωστόσο, αναγκαστήκαμε να ασχοληθούμε λίγο και με το διοικητικό κομμάτι, να μπορέσουμε να έρθουμε σε μια συνεννόηση για τις λύσεις που θα μπορούσαμε να βρούμε, χωρίς ή και με την Alice. Γιατί η επιστροφή της ήταν ένας ευσεβής πόθος. Και ήταν κάτι που είχαμε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας όλοι μέσα στο Σύλλογο και πολλές φορές, ερχόμασταν σε επαφή μαζί της. Καθίσαμε όλοι κάτω, σκύψαμε το κεφάλι και είδαμε πώς θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε και να δουλέψουμε, έτσι ώστε να έχει μια απόδοση η Φιλαρμονική».

Θεωρείτε ότι αυτό το διάστημα, η Φιλαρμονική έμεινε στάσιμη καλλιτεχνικά;

A.L:  «Μόνο και μόνο που κατάφερε να μείνει ανοιχτή, είναι επιτυχία. Βέβαια, τα παιδιά, ο καινούριος αρχιμουσικός, οι γονείς, ο Δήμος αντιμετώπισαν πολλά σοβαρά προβλήματα, λειτουργικά, μουσικά, διοικητικά. Ήταν σαν να έπεσε μια βόμβα, λογικό είναι. Δεν μπορούμε να κρίνουμε ένα μουσικό επίπεδο, χωρίς να αναλογιστούμε τις συνθήκες εργασίας για τον υπεύθυνο».

Υπάρχουν πράγματα που έγιναν ή δεν έγιναν από κάποια πλευρά και έχετε μετανιώσει γι’ αυτό;

Αλέξης Αθανασίου: «Με θερμοκεφαλιές, εγωισμούς και στρατόπεδα, δουλειά δεν γίνεται. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους που πραγματικά βοήθησαν ώστε να μη διαλυθεί τελείως αυτή η δομή του δήμου. Πρέπει να παραμείνει εσαεί. Κι αν κατηγορώ τον εαυτό μου για ένα πράγμα, μου το είχαν πει και τα παιδιά αλλά δεν μπορούσα να το καταλάβω λόγω του εγωισμού μου, ήταν που δε ρίσκαρα να βάλω στον Οργανισμό του Δήμου, εφόσον ήμουν ο εισηγητής και τρεις κενές οργανικές θέσεις μουσικών, διότι φοβήθηκα μήπως δεν περάσει όλος ο Οργανισμός του Δήμου. Όμως το μετάνιωσα, γιατί έπρεπε να βάλω τους μουσικούς για να δείξουμε ότι πραγματικά θέλουμε αυτή η δομή και να μεγαλώσουμε – ας ανοίξουν οι προλήψεις το 20140- και να συνεχίσει την ιστορική της πορεία».

Τι αλλάζει επί της ουσίας σε διοικητικό επίπεδο;

Αλ. Α:«Μέχρι πρότινος, τα διοικητικά είχε η αρχιμουσικός κ. Labarche. Εδώ και έναν χρόνο τα έχει αναλάβει το Γραφείο Πολιτισμού με πάρα πολλή δουλειά από την πλευρά της Αντιδημάρχου και των υπαλλήλων. Τα τεχνικά κομμάτια (κτίρια, υποδομές) τα έχουν αναλάβει οι αντίστοιχες υπηρεσίες του Δήμου. Η Alice αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη Φιλαρμονική με καθαρά μουσικό, καλλιτεχνικό ρόλο. Όχι για όλα τα υπόλοιπα. Και την έχουμε συμβουλεύσει όλοι να φτάσει μέχρι εκεί που μπορεί. Γιατί αν ξεφύγει λίγο παραπάνω, μπορεί να βρεθούμε πάλι στα ίδια. Αφού πλέον έχει διαμορφωθεί αυτή η σχέση, θα πρέπει να μιλάει τόσο με τον Σύλλογο, όσο και με τον Δήμο, για να λύνουμε από κοινού τα όποια θέματα. Έχουμε μάθει να συνεννοούμαστε όσο μπορούμε. Αυτό δείχνει πως όταν υπάρχει διάθεση από όλες τις πλευρές, μπορεί να γίνει δουλειά. Δεν έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα. Έχουν αλλάξει όμως νοοτροπίες και αγκυλώσεις του παρελθόντος πάρα πολύ κακές και πηγαίνουν προς το θετικότερο. Κι αυτό είναι ένα μήνυμα για οποιαδήποτε δομή. Εγώ πραγματικά τους ευχαριστώ όλους και τους γονείς που φώναζαν και τον Σύλλογο και την Alice που δεν παραιτήθηκε και πήρε άδεια άνευ αποδοχών. Αν παραιτούταν, δεν θα μπορούσε να ξανακάνει σύμβαση και θα μέναμε με μηδέν μουσικούς. Εμείς είχαμε έναν μουσικό ο οποίος ήταν σε άδεια άνευ αποδοχών και έπρεπε να την πάρει τελικά για να κοιταχτούμε όλοι μας στον καθρέφτη».

Ως Δημοτική Αρχή, φοβηθήκατε ότι μπορεί να χρεωθείτε το πιθανό κλείσιμο της Φιλαρμονικής;

Θ.Μ: «Εγώ δεν κρύβω ότι, για μένα, η παραίτηση της αρχιμουσικού ήταν κάτι πάρα πολύ ξαφνικό. Και επειδή σε αυτή τη θέση, δεν είχα ζήσει όλη την αντιπαράθεση την οποία είχε ο Δήμος το 2015 με τον Σύλλογο, δεν σας κρύβω ότι προσπαθούσα να αντιληφθώ τι οδήγησε ως εδώ. Και σε αυτό στο οποίο επέμενα τότε και μπορεί να ακουγόταν αστείο, ήταν ότι θα πρέπει όλοι να κάτσουμε μαζί σε ένα τραπέζι και να δουλέψουμε γι’ αυτό. Κάτι το οποίο πετύχαμε».

Αλ.Α: «Ουσιαστικά, ο Σύλλογος μπήκε στα παπούτσια μας, εμείς μπήκαμε στα δικά του και όλοι μαζί μπήκαμε στα παπούτσια της αρχιμουσικού και αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον. Εμείς πράγματι θα χρεωνόμασταν το ότι η Φιλαρμονική έκλεισε επί εποχής μας. Αυτό ήταν δεδομένο. Αν συνέβαινε σαν γεγονός θα ήταν τραγικό, ασχέτως αν εμείς είχαμε το 1 ή τα 2/8 της ευθύνης, σε σχέση με τα 6/8 των προηγούμενων ετών. Δεν είχε σημασία. Θα έκλεινε η Φιλαρμονική επί των ημερών μας και η ρετσινιά θα μας ακολουθούσε πάντα».

Ε.Β: «Βρεθήκαμε όλοι σε αυτή τη συγκυρία. Κάποια στιγμή είπαμε, στα χέρια μας τώρα έχουμε αυτό. Ή θα το πάμε ένα βήμα μπροστά ή θα το ρημάξουμε. Βρεθήκαμε όλες οι πλευρές μπροστά σε μία τέτοια δυσκολία. Κι εμάς πέρυσι μας είχε κάνει τρομερή εντύπωση όταν η Αντιδήμαρχος είχε πει ότι έχει άγνοια και εξεπλάγην από την παραίτηση, γιατί πιστεύω ότι τα προβλήματα της Φιλαρμονικής ήταν γνωστά. Η κάθε πλευρά όμως τελικά γνώριζε το κομμάτι που την αφορούσε. Κι αυτό το είδαμε στην πορεία. Αφήνοντας την ένταση και ανοίγοντας τα χαρτιά μας, συνειδητοποιήσαμε τι ήξερε ο καθένας και τι όχι, τι λάθη κουβαλάει και πώς αυτά μπορούν να λυθούν. Και δεν έχουν λυθεί όλα. Υπάρχουν θέματα που θα μπορούσαν να κάνουν αυτή τη Φιλαρμονική ακόμα καλύτερη και δεν σταματάει ποτέ αυτό. Απλά λες, ότι φέτος έχουμε βάλει ένα λιθαράκι παραπάνω για να πάρουμε μια ανάσα, να πούμε ότι με έναν τρόπο θα μπει λίγο το νερό στο αυλάκι και θα λειτουργήσει κάπως καλύτερα η όλη διαδικασία».

Συνεπώς, η Φιλαρμονική συνεχίζει από κει που είχε σταματήσει;

A.L: «Τίποτα δεν έχει σταματήσει, ούτε οργανικά, ούτε καλλιτεχνικά. Δεν ξεκινάμε από την αρχή, απλά υπάρχει μια καινούρια οργάνωση για να μπορεί η Φιλαρμονική να προσφέρει τις υπηρεσίες της στο μέτρο των δυνατοτήτων μας. Εμένα, δεν με ενδιέφεραν ποτέ τα πολιτικά παιχνίδια. Όταν γύρισα και είπα το «ναι», αργότερα σκέφτηκα ότι δεν είναι κακό να γυρίσω τώρα, γιατί αν αυτό γινόταν στην επόμενη θητεία, θα έλεγαν ότι εγώ το έκανα με πολιτική σκοπιμότητα. Δεν είμαι εγώ το θέμα, αλλά η Φιλαρμονική. Και χαίρομαι που πλέον ασχολούμαστε αποκλειστικά με αυτή».

Θ.Μ: «Η Σύρος είναι το νησί του πολιτισμού. Το θεωρώ αδιανόητο, μία ιστορική Φιλαρμονική, μία τόσο σημαντική δομή να καταρρεύσει και να μη δώσουμε προτεραιότητα σε αυτό το κομμάτι».

Αλ.Α: «Αυτό που έγινε είναι ένα τεράστιο επίτευγμα. Είναι σημαντικό να υπάρχει συνεννόηση, αλληλοκατανόηση, ομοθυμία και χτίσιμο εμπιστοσύνης. Το μόνο που μας μένει τώρα είναι να πάμε όσο μπορούμε καλύτερα. Χειρότερα δεν μπορούμε να πάμε. Νομίζω ότι ξύσαμε τον πάτο πέρυσι και πρόπερσι, αλλά τότε είχαμε την Alice. Πέρυσι πιάσαμε πάτο. Δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω πια».

Ε.Β: «Μετά από τη μεταξύ μας συνεννόηση και τις συναντήσεις μας, έχουν τεθεί οι βάσεις και για την αναδιαμόρφωση του χώρου, ενώ υπάρχει και ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για την ίδρυση της Μουσικής σχολής, οπότε ακόμα κι αν δεν ξέρουμε πόσο σύντομα θα υλοποιηθούν αυτά, είναι ευχάριστο το γεγονός ότι από εκεί που είχαμε έναν ασθενή στα τελευταία του, προσπαθούμε αυτό να το αναγεννήσουμε και να το βάλουμε πιο δυναμικά και με ένα καινούριο όραμα. Να ξέρουμε ότι ο καθένας έχει ένα στόχο για τον οποίο αξίζει να συνεργαστούμε και να αγωνιστούμε για να δημιουργήσουμε κάτι πιο στέρεο και πιο καλό, ώστε να γεννά πολιτισμό μέσα στην πόλη μας».

Καταλήγοντας, η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού ευχαρίστησε θερμά την κ. Δέσποινα Παρασκευαΐδου για την ευγενική χορηγία της όλον αυτόν τον χρόνο, καθώς και το σύνολο των μουσικών για την πολύτιμη στήριξή τους. Επιπλέον, ενημέρωσε ότι η Φιλαρμονική δεν θα συμμετέχει στην προσεχή παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου, έπειτα από αίτημα της αρχιμουσικού κ. Labarche, η οποία θα αναλάβει την προετοιμασία των παιδιών για τις επόμενες εκδηλώσεις.