Η Συριανή ηρωίδα μεγάλωσε…

Η μικρή «Ανώ», η ηρωίδα της συγγραφέως Λιλής Δαφερέρα – Βασιλάκη που πριν από ενάμιση χρόνο «συστήθηκε» στο αναγνωστικό κοινό της Σύρου, μεγάλωσε, έγινε έφηβη, πήρε τη σκυτάλη της ζωής στα χέρια της και πλέον, τρέχει στη λεωφόρο του κόσμου… αποφασισμένη να κατακτήσει τα όνειρά της και να βρει την ταυτότητά της.

Ο δεύτερος τόμος του βιβλίου με τίτλο «Ανώ»- Στη ροή του χρόνου» παρουσιάστηκε το βράδυ της Δευτέρας στο Βιομηχανικό Μουσείο Ερμούπολης.

Η εκδήλωση διοργανώθηκε από τον Θεατρικό Πολιτιστικό Όμιλο Σύρου «Απόλλων», ο οποίος συμμετείχε και στην παρουσίαση του πρώτου τόμου τον Μάιο του 2018, στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Κυκλάδων.

Η Ανώ έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στη Σύρο από Συριανούς γονείς. Μετά τον χωρισμό τους, η μητέρα της έφυγε στην Αθήνα και άφησε την κόρη της στη γιαγιά Θεανώ, η οποία και την ανέθρεψε. Η ίδια δεν έμαθε τι συνέβη ανάμεσα στους γονείς της και πάντα ένοιωθε εγκαταλελειμμένη από τη μητέρα της. Από την άλλη, οι σχέσεις της με τον πατέρα της ήταν ψυχρές έως τυπικές. Παρόλο που ο ίδιος επιδίωξε να έρθουν πιο κοντά, δεν το κατάφεραν ποτέ.

Ο β τόμος βρίσκει την Ανώ να έχει τελειώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και να διορίζεται στον ΟΤΕ Μυκόνου. Η γιαγιά της έχει πεθάνει κι εκείνη παίρνει τη ζωή της στα χέρια της. Την παρακολουθούμε στην ενηλικίωση της με πολλά φλας μπακ στην παιδική της ηλικία και στις δυσλειτουργικές οικογενειακές της σχέσεις. Το βιβλίο τελειώνει με την ίδια να συμφιλιώνεται με το παρελθόν και να κερδίζει την πολυπόθητη ψυχική ειρήνη και γαλήνευση.

Το βιωματικό βιβλίο της Συριανής Λιλής Δαφερέρα – Βασιλάκη παρουσιάστηκε από τον Μάνο Τελώνη, ο οποίος προσέγγισε το έργο λογοτεχνικά, ιστορικά και τέλος, συναισθηματικά.

Ιδιαίτερη αγάπη για την πατρίδα… την Ερμούπολη

Όπως τόνισε, το μυθιστόρημα γίνεται -από την πρώτη κιόλας σελίδα- οικείο στον αναγνώστη χάρη στο κατανοητό ύφος γραφής, την εξιστόρηση των γεγονότων σε α’ και γ’ πρόσωπο, και την απλή καθημερινή γλώσσα. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή χαρακτήρισε την παρεμβολή λέξεων του τοπικού γλωσσικού ιδιωματισμού της Σύρου και των Κυκλάδων, όπως: αμολώ (αφήνω), πιστακιά (θάμνος, σχίνος), λεφούσι (άτακτο, μετακινούμενο πλήθος), τσαμπουνώ, από τη τσαμπούνα (μονότονη φλυαρία).

Έμφαση δόθηκε στον σχεδόν ποιητικό λόγο της συγγραφέως. Εκτός από τα μικρά ποιήματα και τους στίχους που παρεμβάλλονται στο κείμενο δένοντας αρμονικά με τη ροή της αφήγησης, υπάρχουν αμιγώς «ποιητικές» περιγραφές.

Στο βιβλίο παρουσιάζονται γεγονότα που επηρέασαν τη χώρα, όπως η δικτατορία των Συνταγματαρχών. «Το μυθιστόρημα όμως μάς δείχνει την κατάσταση στο νησί της Σύρου από το τέλος της δεκαετίας του ‘40 μέχρι και τη δεκαετία του ‘60. Υπάρχουν αναφορές στα χωριά, στις γειτονιές, που δυστυχώς τώρα λίγο πάει να εκλείψει η έννοια της γειτονιάς με την έννοια της παρέας, της ομάδας, της φιλίας, ακόμα και της διαφωνίας, άλλα και στην πόλη που η πρωταγωνίστρια φαίνεται ότι την αγαπούσε ιδιαίτερα», υπογράμμισε ο κ. Τελώνης.

Μέσα από την ιστορία, σκιαγραφούνται συμπεριφορές, ήθη- έθιμα, παραδόσεις, αντιλήψεις. Υπάρχουν επίσης αναφορές στα μαθητικά χρόνια (κυριακάτικος εκκλησιασμός στον πολιούχο της νήσου, Άγιο Νικόλαο, εκδρομές μέχρι τον Άγιο Δημήτριο, μαθητικές παρελάσεις στην πλατεία Μιαούλη, λειτουργία του Λυκείου Θηλέων στο στενό πάνω από την πλατεία Τσιροπινά).

Συναισθηματική Προσέγγιση

Το μυθιστόρημα πλημμυρίζει από συναισθήματα. Η Ανώ αγαπιέται από ανθρώπους του περιβάλλοντός της και από ανθρώπους  με τους οποίους συναναστρέφεται.

Ο αναγνώστης συμπάσχει μαζί της και της αναγνωρίζει ότι προσπαθεί να διαχειριστεί καθ’ όλη τη διάρκεια της τρυφερής παιδικής ηλικίας της το γεγονός ότι δεν είχε κοντά της τον πατέρα της και τη μητέρα της.

Στο πλαίσιο της παρουσίασης, που συνδιοργανώθηκε με τον μη κερδοσκοπικό Οργανισμό "ΛΙΝΟΣ", αναγνώστηκαν αποσπάσματα από τα μέλη του ΘΕΠΟΣ «Απόλλων» Βέτα Αποστολίδου και Ζωή Γεωργίου. Την εκδήλωση συνόδευσαν μουσικά ο Ζαννής Μαραγκός (κιθάρα) και η Αργυρώ Πανταζή (τραγούδι).