«Στη μουσική δεν χωρούν ταμπέλες»

Τις δικές του μουσικές ιστορίες θα «διηγηθεί με Νότες» στο κοινό της Σύρου ο αγαπημένος Στέφανος Κορκολής, από κοινού με την νεαρή ερμηνεύτρια Σοφία Μανουσάκη.  

Μετά το εξαιρετικό αφιέρωμα στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη, που παρουσιάστηκε στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων το 2016, οι δύο καλλιτέχνες επιστρέφουν στη σκηνή του Θεάτρου Απόλλων, προσκεκλημένοι και πάλι του Συλλόγου Φίλων του Νοσοκομείου Σύρου "Πρόσβαση" για να ξεναγήσουν το κοινό σε πιο «προσωπικά» μονοπάτια.

Η συναυλία με τίτλο «Μουσικές Ιστορίες» πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Ιεράς Μητρόπολης Σύρου και της Καθολικής Επισκοπής Σύρου, στο πλαίσιο του εορταστικού πολιτιστικού προγράμματος του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης «Χριστούγεννα μαζί».

Την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2019», ακροατές και μουσικοί θα γίνουν ένα μέσα από ένα πρόγραμμα που αψηφά τη ροή του χρόνου και όλα μοιάζουν σαν να έγιναν σήμερα. Μουσικές ιστορίες με έντονο το αυτοσχεδιαστικό στοιχείο, τις απρόσμενες μουσικές εναλλαγές, το κέφι και την ψυχαγωγία.

Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει ένα μουσικό «ταξίδι» με πολλούς και διαφορετικούς «σταθμούς» που συνδέονται μοναδικά και ταυτόχρονα, να συμβάλει σε έναν καλό σκοπό, καθώς όλα τα έσοδα θα διατεθούν για την αλλαγή των κουφωμάτων των θαλάμων του Μαιευτικού Γυναικολογικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Σύρου.

Σε συνέντευξή του στην «Κοινή Γνώμη», ο Στέφανος Κορκολής αναφέρεται στις στιγμές της προσωπικής του διαδρομής που θα φωτιστούν μέσα στην παράσταση, στη σχέση του με τους σπουδαιότερους δημιουργούς της χώρας μας, αλλά και στον ενωτικό χαρακτήρα της μουσικής, στην οποία –όπως επισημαίνει- δεν χωρούν ταμπέλες.

Οι «Μουσικές Ιστορίες» σας αποτελούν την καλύτερη αφορμή για να «συνομιλήσετε» ξανά με το κοινό της Σύρου. Σε ποιες βάσεις οικοδομείται ο «διάλογος» που θα αναπτυχθεί, αυτή τη φορά, ανάμεσά σας;

«Είναι μεγάλη μας χαρά και τιμή που ερχόμαστε ξανά στο νησί για έναν πολύ σημαντικό σκοπό. Ανυπομονούμε, γιατί την προηγούμενη φορά φύγαμε με τις ωραιότερες εντυπώσεις. Πρόκειται για ένα νησί, στο οποίο θα θέλαμε πραγματικά να ζούμε μόνιμα. Ο πολιτισμός του είναι κορυφαίος και η Ερμούπολη, μια πόλη που με γοητεύει αδιανόητα. Από τη μία βρίσκομαι σε μία απίστευτη τοποθεσία που λέγεται «Κυκλάδες» και από την άλλη νιώθω να βιώνω την παλαιά Ευρώπη με τα μοναδικά της κτίρια σε έναν ελλαδικό χώρο. Αυτό είναι συγκλονιστικό.

Την πρώτη φορά που επισκεφτήκαμε το νησί, παρουσιάσαμε έργα του Μίκη Θεοδωράκη. Τώρα ερχόμαστε με μουσικές μου ιστορίες μέσα από την προσωπική μου διαδρομή. Ξεκινάμε από κλασική μουσική και στη συνέχεια, περνάμε στη δεκαετία του ‘80 κατά την οποία ενορχήστρωσα πολλά κομμάτια και δίσκους συναδέλφων μου, από Γιάννη Σπανό μέχρι Αφροδίτη Μάνου, καθώς και κομμάτια στα οποία ενδεχομένως έχω παίξει πιάνο. Όλα αυτά τα αγγίζουμε με έναν όμορφο τρόπο. Μετά θυμόμαστε κομμάτια ξένα, που εκείνη την περίοδο μας είχαν σημαδέψει όλους και φτάνουμε σε τραγούδια, τα οποία έχω δώσει σε άλλους μεγάλους ερμηνευτές. Κάποια εξ’ αυτών τα ερμηνεύω εγώ και κάποια άλλα η Σοφία Μανουσάκη. Έπειτα, πιάνουμε τα αμιγώς δικά μου που έχω πει ο ίδιος τη δεκαετία του ’90 και καταλήγουμε σε τραγούδια που δεν αποτελούν «μουσικές μου ιστορίες, αλλά τραγούδια που άφησαν ιστορία. Αναφέρομαι βέβαια σε τραγούδια του Μάνου Λοΐζου, του Γιάννη Σπανού –που μας λείπει πάρα πολύ-, του Μίμη Πλέσσα, του Μάνου Χατζιδάκι, του Μίκη Θεοδωράκη. Ζητούμενο είναι να μηδενίσουμε την απόσταση μεταξύ ακροατών και μουσικών, να γίνουμε όλοι μια μεγάλη παρέα και να τραγουδήσουμε. Ψυχαγωγία δηλαδή, αλλά με την ετυμολογική σημασία της λέξης».

Ποια η σχέση σας τόσο με τους καλλιτέχνες που έχουν ερμηνεύσει τραγούδια σας, όσο και με τους μεγάλους δημιουργούς, έργα των οποίων εντάσσετε στην παράστασή σας;

«Με όλους όσους έχω συνεργαστεί διατηρώ φιλική σχέση. Δεν μου είναι εύκολο να δίνω τραγούδια σε ανθρώπους με τους οποίους δε με συνδέει κάτι προσωπικό μαζί τους. Είναι άνθρωποι που τους αγαπάω. Ένα τραγούδι που γράφεις είναι κομμάτι από την ψυχή σου. Δεν μπορείς να το δώσεις όπου να ‘ναι. Ιδιαίτερη είναι η σχέση μου και με σπουδαίους συνθέτες. Με τον Μίκη Θεοδωράκη δεν είναι απλή συνεργασία, είναι ιστορία ζωής. Ο ίδιος με έχει ονομάσει «πρεσβευτή της μουσικής του». Και με τον Γιάννη Σπανό είχαμε πολλά πράγματα, ο Μίμης Πλέσσας είναι θείος μου και τον Μάνο Χατζιδάκι, τον είχα δει όταν ήμουν πιτσιρικάς. Με τον Μάνο Λοΐζο, δεν είχα κάποια σχέση, αλλά θεωρώ πως όλοι τον αγαπάμε σαν να είναι δικός μας άνθρωπος. Άρα, τίποτα δεν επιλέχτηκε τυχαία. Είναι οι μουσικές μου ιστορίες. Δεν είναι όλες, καθώς θα χρειαζόμασταν έναν μήνα για να τις διηγηθούμε με νότες».

Κατά τη διάρκεια της μουσικής διαδρομής σας ασχοληθήκατε με ποικίλα είδη, καταφέρνοντας να δημιουργήσετε πολλά και διαφορετικά κοινά, τα οποία με έναν μαγικό τρόπο έρχονται κοντά και συνυπάρχουν στις συναυλίες σας.

«Η μουσική είναι για να ενώνει. Δεν υπάρχει για να δημιουργεί ταμπέλες, ούτε για να ξεχωρίζει ανθρώπους. Η δική μου ιστορία έχει απλωθεί σε πολλά είδη. Εγώ ξεκινάω με Σοπέν. Αυτό δηλώνει την κλασική μου παιδεία. Από κει και πέρα, αρχίζω και έχω τις δικές μου αναζητήσεις που έκανα στη δική μου διαδρομή και αυτές μοιράζομαι με το κοινό, τους φίλους που θα έρθουν να μας ακούσουν. Όλα τα παραπάνω είναι ενοποιημένα κατά τέτοιον τρόπο που αποδεικνύει για ακόμη μία φορά πως η μουσική είναι μία και ότι δεν χωράνε ταμπέλες. Είναι σημαντικό, όλα αυτά να έχουν μία σοβαρή βάση. Είτε είναι τραγούδια ποπ, είτε τραγούδια λαϊκά και πιο έντεχνα. Όλα είναι μουσική και εκεί μένουμε. Αυτό το πρόγραμμα ενοποιεί όλες τις ομάδες, κανείς δεν μένει στα επιμέρους, γιατί όλα αρέσουν σε όλους».

Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει και το γεγονός ότι, εσείς δεν αφήνετε κάτι απ’ έξω.

«Σίγουρα υπάρχουν και τραγούδια δικά μου που δεν με αντιπροσωπεύουν και τόσο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση επέλεξα κομμάτια που, κατά τη γνώμη μου, έχουν περάσει κι αυτά τις εξετάσεις τους στο χρόνο, όπως το «Σκόνη και θρύψαλα» ή «Στους πέντε ανέμους». Δυο τραγούδια, που παίζονται ακόμα στα ραδιόφωνα και σημειώνουν πάρα πολύ μεγάλη επιτυχία σε νεότερες γενιές. Αυτό είναι για μένα μια επιβράβευση. Μία απόδειξη μία ότι άντεξαν 30 χρόνια και ότι είχαν κάποια μικρή αξία».

Στο πλευρό σας θα βρίσκεται και πάλι η Σοφία Μανουσάκη, η οποία τα τελευταία χρόνια αποτελεί μόνιμη συνεργάτιδά σας.

«Η Σοφία Μανουσάκη έχει πλέον αποδείξει ότι είναι μια ερμηνεύτρια που στα 24 της χρόνια έχει κάνει πράγματα και θαύματα. Έχει εμφανιστεί σε χώρους συγκλονιστικούς, έχει λάβει τις καλύτερες κριτικές. Ο Θεοδωράκης την έχει αποκαλέσει «αποκάλυψη μεγατόνων». Άρα λοιπόν είναι η απόλυτη συνεργάτης μου. Έχει ήθος, σοβαρότητα και συγκλονιστική φωνή. Δε ζητάω κάτι παραπάνω από αυτό. Ωστόσο, δεν είναι η μόνη συνεργασία μου που συνεχίζεται σε βάθος ετών. Και με τους μουσικούς μου πορεύομαι τα τελευταία 10 χρόνια. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει εμπιστοσύνη. Είναι πολύ σημαντικό, όλοι πάνω στη σκηνή να είμαστε μία παρέα, γιατί αυτό περνάει και προς τα κάτω. Δε μου αρέσει να έχω μουσικούς οι οποίοι διαβάζουν μια παρτιτούρα και απλά παίζουν. Με ενδιαφέρει να δημιουργούν εκείνη την ώρα. Αξίζει να σημειωθεί πως στην παράστασή μας, υπάρχει έντονο το αυτοσχεδιαστικό στοιχείο. Οι μουσικοί μπορεί να μου δώσουν πέντε νότες κι εγώ να φτιάξω ένα κομμάτι εκείνη τη στιγμή. Όλα συμβαίνουν σε ένα τέτοιο πρόγραμμα».

Η συναυλία «Μουσικές Ιστορίες» θα πραγματοποιηθεί αύριο στις 21:00.