Αφροδίτη η θεά του Ολύμπου

Μια ημέρα, πριν 200 χρόνια, το 1820, ένας αγρότης στη Μήλο έφερε στο φως την μοναδική σε ομορφιά, (απαράμιλλου κάλους) μαρμάρινη θεά!

Τότε η Αφροδίτη αναδύθηκε από το....χώμα.

Η θεά Αφροδίτη είδε ξανά το φως των Κυκλάδων 21 αιώνες μετά τη γέννησή της, όταν ένας αγρότης αναζητούσε, (σκάβωντας κοντά στο αρχαίο θέατρο της Μήλου) να βρεθούν πέτρες κατάλληλες για οικοδομικό υλικό.

Πολύπλοκη ιστορία

Η ιστορία, όπως όλες εκείνες που είναι αληθινές αλλά μοιάζουν με παραμύθια, ξεκινά από καθαρή τύχη. Ήταν Φεβρουάριος του 1820, όταν ο αγρότης Θεόδωρος Κεντρωτάς έσκαβε σε κάποιους χώρους, ψάχνοντας να ανακαλύψει οικοδομικό υλικό, ώσπου....τα εργαλεία του χτύπησαν πάνω στη μαρμάρινη θεά.

Συνειδητοποίησε, κατάλαβε γρήγορα πως επρόκειτο για πολύτιμο εύρημα και φρόντισε να το μεταφέρει στον αχυρώνα του, αλλά με απόλυτη μυστικότητα. Από αυτό το σημείο και μετά, το κουβάρι των γεγονότων μπλέκεται και κανείς δεν έχει καταφέρει με βεβαιότητα να το ξεμπερδέψει. Οι πρωταγωνιστές συτής της διαδικασίας ήταν ο Θεόδωρος Κεντρωτάς που ανακάλυψε την Αφροδίτη και ο Λουδοβίκος ΙΗ', στον οποίον κατέληξε το γλυπτό ως δώρο. (Σήμερα, το άγαλμα της θεάς Αφροδίτης κοσμεί το Μουσείο του Λούβρου).

Ήταν πολλοί Έλληνες που φρόντισαν τότε με κάθε τρόπο να κρατηθεί το άγαλμα της Αφροδίτης στην Ελλάδα. Ο τότε δημογέροντας Ιάκωβος Ταταράκης και ο ιερέας, γνωστός ως παπα – Βεργής, πιστοί στις εντολές που είχε δώσει ένα χρόνο πριν ο δραγουμάνος του στόλου Νικόλαος Μουρούζης, έπεισαν τον χωρικό να στείλει το άγαλμα στην Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με μια εκδοχή η Αφροδίτη είχε αγοραστεί από τους ενδιαφερομένους να παραμείνει στην Ελλάδα. Όσοι Γάλλοι όμως έμαθαν για την ύπαρξη αυτού του σπουδαίου αγάλματος και γνωρίζοντας ότι επρόκειτο να πάει στην Κωνσταντινούπολη, φρόντισαν να παρακαλουθούν το τι επρόκειτο να γίνει και πιο πλοίο θα παρελάμβανε την Αφροδίτη για την Κωνσταντινούπολη.

Οι περιπέτειες του γλυπτού

Ήταν τόσο μεγάλη η θέληση των Γάλλων να αποκτήσουν το θαυμάσιο αυτό άγαλμα ώστε παρακολουθούσαν τις δραστηριότητες των ανθρώπων που είχαν ασχοληθεί για τη μεταφορά του στην Κωνσταντινούπολη. Κατάφεραν τελικά, να δημιουργήσουν μια μικρή σύγκρουση στο πλοίο από το Γαλαξίδι, στο οποίο είχε ήδη φορτωθεί το άγαλμα με προορισμό την Κωνσταντινούπολη και στο γαλλικό “Estalette”. Τελικά το γαλλικό πλοίο κατάφερε να αποπλεύσει από τη Μήλο με το πολύτιμο φορτίο στο αμπάρι του, το οποίο ταξίδευε στα λιμάνια της Ρόδου, της Κύπρου και της Αλεξάνδρειας μέχρι να δέσει στη Σμύρνη. Από εκεί πήραν την Αφροδίτη στο πολεμικό πλοίο “La Lionne” με το οποίο έφτασε στη Γαλλία και δωρήθηκε στο βασιλιά. Εκείνος με τη σειρά του το προσέφερε στο Μουσείο του Λούβρου. Η Αφροδίτη θαυμάστηκε πολύ από όλους τους ανθρώπους που επισκέφθηκαν....και επισκέπτονται το Μουσείο. Είναι το “άριστο” αρχαίο άγαλμα, όπως αναφέρουν οι ειδικοί και οι αρχαιολόγοι. Η Αφροδίτη απεικονίστηκε και σε χάλκινο αναμνηστικό μετάλλιο που κυκλοφόρησε το 1822.

Το πανέμορφο αυτό άγαλμα της Αφροδίτης, δεν ησύχασε ούτε όταν βρέθηκε στις αίθουσες του σπουδαίου μουσείου. Ήταν και είναι πολλοί οι άνθρωποι που την επισκέφθηκαν και...την επισκέπτονται έως σήμερα.

Μερικοί ειδικοί την βάφτισαν “Αφροδίτη Νικήτρια” και την τοποθέτησαν εκεί που είχαν εκτεθεί τα λάφυρα του Ναπολέοντα (θεωρούσαν ότι ήταν η άριστη θέση για το ωραιότερο “κόσμημα” του Μουσείου). Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη Ροτόντα του Απόλλωνα, ώστε να είναι σε εύκολη θέση, για να μπορεί να την βλέπει συχνά, όπως επιθυμούσε ο Λουδοβίκος ο βασιλιάς, ο οποίος μπορούσε τότε να κινηθεί με αναπηρικό αμαξίδιο.

Αργότερα από το 1847 η Αφροδίτη απέκτησε την οριστική της θέση στον Διάδρομο του Πανός, όπου έως σήμερα θαυμάζεται από τους ανθρώπους που την επισκέπτονται και την φωτογραφίζουν.

Η Αφροδίτη είναι “Παγκόσμιο πρότυπο ομορφιάς”

Η φήμη της πανέμορφης θεάς έφτασε στα πέρατα του κόσμου και αποτελεί πηγή έμπνευσης, ακόμη και σήμερα ως τα πέρατα του κόσμου για τους καλλιτέχνες (ζωγράφους και γλύπτες) ανεξαρτήτως των έργων που επιθυμούν να δημιουργήσουν. Έχουν θαυμάσει αυτό το άγαλμα και θεωρούν ότι είναι το ωραιότερο της αρχαίας εποχής. Ένας λάτρης και ειδικός των έργων τέχνης αναφέρει: “Η Αφροδίτη, ημίγυμνη, κομψή και επιβλητική συνάμα, η γυναικεία αυτή μορφή, αφήνει το πλούσιο σε καμπύλες σώμα της να αναδυθεί από τις πτυχώσεις του υφάσματος που είναι τυλιγμένο γύρω από τη λεκάνη της. Το πρόσωπό της με το μελαγχολικό βλέμμα και τα κομψά πιασμένα πίσω κυματιστά μαλλιά της μαρτυρούν πως η αρχική πηγή έμπνευσης ήταν κάποιο χάλκινο έργο του Σκόπα ή του Λυσίππου του 4ου αι. π.Χ.

Όσο για την ταυτότητα της, έχουν χυθεί τόνοι μελανιού καθώς σε αυτή αναγνωρίστηκαν οι Μούσες και οι Νίκες έως η Άρτεμη και η Δανάη....όμως τελικά ουδείς κατάφερε να τεκμηριώσει μια άποψη που να της στερεί τον τίτλο της θεάς της ομορφιάς.” Είναι σχόλιο ειδικού που έχει μελετήσει ιδιαίτερα τους ζωγράφους και τους γλύπτες της αρχαίας εποχής.

Άραγε τι μπορεί να κρατούσε στα χέρια της η μαρμάρινη θεά που οι ειδικοί θεωρούν ότι φιλοτεχνήθηκε περί το 120 ή 110 π.Χ. Πολλοί ισχυρίζονται μήπως το άγαλμα βρέθηκε ακέραιο, αλλά...μήπως επειδή τα χέρια ήταν ελεύθερα από το σώμα, αποθηκεύτηκαν σε ξεχωριστό κιβώτιο και ίσως να βρίσκεται σε κάποιον άλλο χώρο; Αρχαιολόγοι σκέφτηκαν μήπως με ένα χέρι κρατούσαν το ένδυμά της και στο άλλο ένα μήλο;

Ο Ησίοδος αναφέρει (μετάφραση)

“Η θεά εγεννήθη εκ του αφρού του σχηματισθέντος υπό των αποκοπέντων γεννητικών μορίων του Ουρανού, τα οποία ερρίφθησαν, μετά την εκτομήν υπό του Κρόνου, εις την θάλασσαν. Άμα τη αναδύση της εκ της θαλάσσης επλησίασεν εις τα Κύθηρα, ακολούθως σε επορεύθη εις την Κύπρον”... Ωνομάσθηκε Αφροδίτη από τον αφρό, από τον οποίον γεννήθηκε.

Σε πολλές περιοχές θαλάσσιες, έχουν ανακαλυφθεί (κατεστραμμένοι βέβαια) μικροί αρχαίοι ναοί και μερικά αρχαία ειδώλια που συνδέουν την Αφροδίτη με το “θαλασσινό στοιχείο”. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι η θεά Αφροδίτη “εκπροσωπεί την γονιμότητα την γυναικείαν”

-Για την Αφροδίτη αναφέρουν στην αρχαιότητα: Ηρόδοτος, Όμηρος, Παυσανίας κ.α