Ο πολιτισμός παραμένει ενεργός και στη Σύρο

Τροφή για έμπνευση, φαντασία και δημιουργικότητα δίνει κάθε Σάββατο (12:00) στους μικρούς φίλους του… το Παιδικό Εικαστικό Εργαστήρι του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης, μέσα από έναν εβδομαδιαίο κύκλο διαδικτυακών μαθημάτων με θέματα που αφορούν τόσο στο νησί μας, όσο και στις Κυκλάδες γενικότερα.

Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία αποτελεί συνέχεια της αγαστής και εποικοδομητικής συνεργασίας του Αυτοτελούς Τμήματος Πολιτισμού με καταξιωμένους εθελοντές εικαστικούς του νησιού-το δυναμικό των συμβατικών παιδικών εργαστηρίων του Δήμου, που έχουν υλοποιηθεί επί τέσσερα συναπτά έτη με αξιοσημείωτη επιτυχία.

Μέσω της νέας δράσης, η οποία ακολουθεί τις επιταγές της τρέχουσας επικαιρότητας, δίνεται στα παιδιά η ευκαιρία να συνεχίσουν να παίζουν, να γελούν, να δημιουργούν και να μαθαίνουν από το σπίτι. Στόχος της είναι η περαιτέρω καλλιέργεια της αισθητικής και της οπτικής τους, καθώς και η ενίσχυση της εικαστικής εμπειρίας τους, ακόμη και υπό τις υφιστάμενες συνθήκες, που δεν επιτρέπουν την εκ του σύνεγγυς επαφή του διδάσκοντα εικαστικού με τους συμμετέχοντες μαθητές.

«Δημιουργούμε τα δικά μας βοτσαλωτά»

Στο πρώτο μάθημα του Διαδικτυακού Παιδικού Εργαστηρίου, το οποίο αναρτήθηκε το περασμένο Σάββατο στη σελίδα του «Σύρος – Πολιτισμός» στο Facebook, η Eillen Botsford-Βελισσαροπούλου καλωσόρισε τα παιδιά με χρήσιμες πληροφορίες και οδηγίες για να δημιουργήσουν τα δικά τους βοτσαλωτά.

Η τέχνη του βοτσαλωτού συνδέεται με τον ευρύτερο χώρο της Μεσογείου. Τα αρχαιότερα δείγματα εμφανίζονται τον 9ο και 8ο αιώνα π.Χ. Η πανάρχαια τέχνη του βοτσαλωτού ξεκινά από τα βάθη των αιώνων. Τα παλαιότερα βοτσαλωτά δάπεδα έχουν εντοπιστεί στο Ιράκ και είναι δημιουργήματα των αρχαίων λαών της Μεσοποταμίας.

Στον ελληνικό χώρο από τα Μινωικά ήδη χρόνια έχουμε δάπεδα με μεγάλα βότσαλα. Στην ελληνιστική περίοδο, τον 5ο αιώνα π.Χ. οι Έλληνες προώθησαν το βοτσαλωτό ως μορφή τέχνης με γεωμετρικά σχέδια. Τα αποτελέσματα ήταν εξαίρετα, όπως μαρτυρούν τα βοτσαλωτά δάπεδα του 4ου αιώνα π.Χ. στην Πέλλα και την Όλυνθο, στη Βόρεια Ελλάδα, τα οποία ακόμα αντέχουν στη φθορά του χρόνου. Την περίοδο αυτή, η ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργήσει ένα όμορφο και στεγανό δάπεδο οδήγησε στην ευρύτερη χρήση του ψηφιδωτού. Χρησιμοποιήθηκαν λοιπόν φυσικά ακατέργαστα υλικά, όπως βότσαλα από ποτάμια και ακρογιαλιές και τοποθετούνταν με διακοσμητική διάθεση για την κατασκευή ανθεκτικών πατωμάτων. Η δε χρήση δίχρωμων βότσαλων εξυπηρέτησε τις ανάγκες διακόσμησης και οδήγησε στη δημιουργία παραστάσεων.

Όπως εξηγεί η κ. Botsford, την τεχνική του βοτσαλωτού έφεραν στη Σύρο πρόσφυγες και τη βλέπουμε σε εξωτερικά δάπεδα νεοκλασικών σπιτιών και σε εκκλησίες. Από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα αυτής της τεχνικής σε εκκλησίες του νησιού είναι το δάπεδο του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, της παλαιότερης εκκλησίας της πόλης. Χτίστηκε το 1824 από Χιώτες και Ψαριανούς πρόσφυγες που έφτασαν στο νησί με την καταστροφή των νησιών τους κατά την Επανάσταση του 1821.

Βάσει αυτών των στοιχείων, τα παιδιά μπορούν να δημιουργήσουν πάνω σε χαρτί ή χαρτόνι τα δικά τους βοτσαλωτά, χρησιμοποιώντας μπαγιάτικα φασόλια ή σπόρια, ρευστή κόλλα ή αλευρόκολλα. Οι φωτογραφίες των έργων θα δημοσιεύονται στη σελίδα του «Σύρος – Πολιτισμός».