«Cesarie τι ζητάς στη Σαντορίνη συ, ένας Λαρισαίος;»

Του Θανάση Αραμπατζή

Είναι Λαρισαίος, το ψευδώνυμό του είναι φόρος τιμής στη γιαγιά του που καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και κερδίζει βραβεία για… λογαριασμό της Σαντορίνης. Ο λόγος για τον ζωγράφο Χρήστο Cesario Αντωνιάδη που η μοίρα και το… ΑΣΕΠ τον έφεραν στο πιο όμορφο -ίσως- νησί του κόσμου: τη Σαντορίνη. Θέα που κόβει την ανάσα, παραλίες πολύχρωμες και μαγευτικές, το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα, τοπία επιστημονικής φαντασίας και κάπου εκεί ανάμεσα ο Λαρισαίος Χρήστος Cesarios Αντωνιάδης που το 2017 σε μια πρωτόγνωρη κίνηση για τα κυκλαδίτικα χρονικά δημιούργησε την Κοιν.Σ.Επ. Art.T.O.S. (Art Team Οf Santorini), ένα εργαστήρι Καλών Τεχνών, στο οποίο εκατοντάδες παιδιά και ενήλικες από το νησί μαθαίνουν ζωγραφική, γλυπτική, ξυλογλυπτική, χειροτεχνία, εικαστικά, ενώ έργα τους συμμετέχουν σε εκθέσεις και κερδίζουν διαγωνισμούς.

Πετύχαμε τον Χρήστο Cesario Αντωνιάδη στο εργαστήρι, αφού αυτή την περίοδο ετοιμάζει την έκθεση με τα τμήματα ενηλίκων που τον Σεπτέμβρη θα ταξιδέψει στις Κυκλάδες, ενώ παράλληλα δουλεύει τα σκηνικά της θεατρικής ομάδας Εν οδώ «Το μεγάλο μας τσίρκο» του Ιακώβου Καμπανέλλη που θα παιχτεί σε νησιά όλου του Αιγαίου.

«Cesarie τι ζητάς στη Σαντορίνη συ, ένας Λαρισαίος;» ρωτήσαμε τον Χρήστο Αντωνιάδη παραφράζοντας τον «Μπολιβάρ» του Νίκου Εγγονόπουλου. «Στη Σαντορίνη πρωτοήρθα για να φτιάξω κάτι τοιχογραφίες σε ένα ξενοδοχείο. Τότε είχε πολλή δουλειά επειδή απαγορεύονταν οι επιγραφές με νέον κι όλες οι επιγραφές ήταν χειροποίητες. Κάποια στιγμή περνούσα από την παραλία και είδα τους καλλιτέχνες -που ήταν κυρίως ξένοι- να ζωγραφίζουν καρικατούρες και λέω δεν το δοκιμάζω... Πήρα μια άδεια και μαζί με ένα φίλο Λαρισαίο που είχε έρθει ξεκινήσαμε μαζί να ζωγραφίζουμε. Με ένα καβαλέτο, χαρτιά και κάρβουνο ανακαλύψαμε «χρυσωρυχείο».

Οταν επέστρεψα στη Λάρισα είχα φτιάξει τον πολυχώρο b-live, (ξανα)γνώρισα τη γυναίκα μου, έμεινε έγκυος κι έτσι μείναμε στην πόλη. Πάντα όμως είχα καημό τη Σαντορίνη γιατί εδώ είχα ζήσει πολύ ωραία πράγματα. Οταν ήρθε ο καιρός η σύζυγός μου Μαρίλια Κυλικά να διαλέξει μέρος για διορισμό -ούσα γυμνάστρια- είχε δηλώσει πρώτα τη Σκιάθο, αλλά μας έκατσε η Σαντορίνη. Πήραμε τα παιδιά και μια βαθιά ανάσα και έτσι βρεθήκαμε ξανά στη Σαντορίνη» θα μας απαντήσει. Επειτα του ζητήσαμε να μας μιλήσει για τις επιτυχίες της Art.T.O.S., για να μας πει «Είναι πολύ ωραίο αυτό που έχουμε δημιουργήσει και επειδή το αγαπάμε κι εμείς και οι μαθητές αποδίδει καρπούς.

Το έργο της μαθήτριας της Art.T.O.S. Άννας Αντωνιάδη με τίτλο «Traditional festival of Santorini» συμμετέχει στον 20ό Παγκόσμιο Διαγωνισμό Παιδικής Ζωγραφικής Biennial World Children’s Art Exhibition, διακρίνεται ανάμεσα σε 28.000 παιδιά και κερδίζει το βραβείο Kanagawa παρουσιάζοντας τη Σαντορίνη σε όλο τον κόσμο με τη δική της παιδική ματιά, ενώ στον ίδιο διαγωνισμό μαθητές της ART.T.O.S. ξεχώρισαν ανάμεσα στις χιλιάδες συμμετοχές.

Σε έναν άλλο διαγωνισμό που διοργάνωσε το Μουσείο Κυκλαδίτικης Τέχνης συμμετείχαν 98 παιδιά της Art.T.O.S. με μαθητή του εργαστηρίου να κατακτά το 1ο βραβείο και 2 μαθητές να διακρίνονται ανάμεσα σε 26.500 συμμετοχές! Και πολλές ακόμη μικρές επιτυχίες που στολίζουν την πολύ όμορφη προσπάθεια που γίνεται». «Χρήστο, γιατί… Cesarios» τον ρωτάμε, «Το Cesarios είναι φόρος τιμής στη γιαγιά μου τη Φλωρίνα που καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας. Η γιαγιά μου έμενε στο χωριό Χαλκιάδες κι εκεί πέρασα τα καλοκαίρια μου. Μάλιστα η γιαγιά Φλωρίνα ήταν ζωγράφος κι αυτή που με έφερε σε επαφή με τον μαγικό κόσμο της ζωγραφικής και με μύησε σ’ αυτόν με καμβάδες και χρώματα. Ο πατέρας μου από την άλλη με μύησε στην ξυλογλυπτική αφού διατηρούσε εργαστήριο ξυλογλυπτικής και έτσι μεγάλωσα μέσα στα σκαρπέλα και τα σφυριά.

Ο προπαππούς μου που έζησε στη Μικρά Ασία ήταν γλύπτης και γλυπτά του υπάρχουν ακόμη στο νεκροταφείο της Σμύρνης». Πώς είναι να δημιουργείς αλλά και να επικοινωνείς τη δουλειά σου στη Σαντορίνη θα τον ρωτήσουμε, για να μας απαντήσει «Η Σαντορίνη σού δίνει απίστευτες ευκαιρίες από την άποψη και μόνο ότι γνωρίζεις πάρα πολλούς ανθρώπους. Ηθοποιούς, καλλιτέχνες, ανθρώπους των τεχνών, γκαλερίστες…

Μπορείς να κάνεις το επόμενο βήμα καλλιτεχνικά, αφού είναι πολύ καλό διαβατήριο. Μάλιστα δουλειές μου έχουν πουληθεί στο εξωτερικό, για παράδειγμα, έχω στείλει έργο μου σε γκαλερί στο Λος Αντζελες και πουλήθηκε μέσα σε μία μέρα και τον γκαλερίστα τον γνώρισα εδώ. Είναι απίστευτες οι γνωριμίες που μπορείς να κάνεις στο νησί. Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια να είναι δίπλα μου σε μια ξαπλώστρα ένας κύριος, ε όταν σηκώθηκε για να βουτήξει στη θάλασσα διαπίστωσα ότι είναι ο Πολ Νιούμαν…».

«Τι σας εμπνέει: Η Καλντέρα της Σαντορίνης ή οι ομορφιές του νομού Λαρίσης;» ήταν η επόμενη ερώτησή μας, «Η Λάρισα είναι μέσα στην καρδιά μου... Εχω κάνει κι εκεί πολλά πράγματα. Ημουν για πολλά χρόνια στον Δήμο Λάρισας, στις Λέσχες Πολιτισμού, στον Τιριτόμπα, στο Φεστιβάλ Πηνειού και αλλού.

Είχα σχεδιάσει μάλιστα πράγματα για την υποδοχή της ολυμπιακής φλόγας στο Αρχαίο Θέατρο -όπου ιέρεια ήταν και η γυναίκα μου. Η Λάρισα είναι η πόλη μου και είναι μέσα στην καρδιά αλλά νομίζω ότι πια εμπνέομαι από τη Σαντορίνη».

Παρακολουθείτε τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης τον ρωτήσαμε. «Εντάξει, η Λάρισα κάθε μέρα και προοδεύει στον πολιτισμό. Γίνονται πάρα πολλά πράγματα και η πόλη πρωτοπορεί πραγματικά. Ερχονται φίλοι από άλλα μέρη και μου λένε ότι η Λάρισα έχει ξεφύγει στον πολιτισμό με πράγματα που γίνονται πανελληνίως γνωστά» μας απάντησε ο Λαρισαίος ζωγράφος.