«Θέλω να ξυπνάω στο κοινό αισθήσεις και μνήμες πολιτισμού»

Στη μακρινή Ανατολή θα μεταφέρει για τρεις βραδιές το κοινό της Σύρου η μουσικο-χοροθεατρική παράσταση «Tales of Sitar» με βάση τους ήχους του αρχαίου μουσικού οργάνου της Ινδίας και τα γλυπτά του Τάκη Λουκάτου.

Η νέα παραγωγή της χοροθεατρικής ομάδας «Μεταμορφώσεις» με θέμα την Ινδική Κλασσική Μουσική και την αλληλεπίδραση της με τον Δυτικό Πολιτισμό (τη μουσική και τις παραστατικές τέχνες) ξεκινά το ταξίδι της από την πρωτεύουσα των Κυκλάδων και παρουσιάζεται στο ιστορικό Θέατρο «Απόλλων» από 3 έως 5 Σεπτεμβρίου 2021.

Μέσα από εικόνες, χορό, χρώματα, λόγο, εικαστικές γλυπτές μορφές και τα μονοπάτια (Ράγκες) της Ινδικής Κλασικής Μουσικής, ο θεατής θα έχει την ευκαιρία να αφουγκραστεί το μυστικισμό και το εσωτερικό ταξίδι της ανθρώπινης ψυχής και να διευρύνει πολυπολιτισμικά τα όρια της δικής του κοσμοθεωρίας, παρακολουθώντας την παράδοση και την Ινδική Κουλτούρα.

Ταξιδεύοντας στο χωροχρόνο με τις Ράγκες που κάθε μια ξεχωριστά συμβολίζει και επικαλείται τα στοιχεία της φύσης ,αποτυπώνοντας συναισθήματα, αισθήσεις, εικόνες . Μια αόρατη ζωγραφική του αιθέρα. Μια διήγηση ήχου, δονήσεων, φράσεων, ρυθμών και χρωμάτων όπου η φαντασία μπορεί να δημιουργήσει την πραγματικότητα που της πιστοποιείται. Παράλληλα με την παράσταση στο φουαγιέ του Θεάτρου θα υπάρχει έκθεση 30 γλυπτών μορφών- κουκλών του Τάκη Λουκάτου με τίτλο "Tales of Sitar".

Πάντρεμα τριών μορφών τέχνης με βάση γλυπτές μορφές

Την πολυσυνθετική αυτή παράσταση, που πέρα από διαφορετικές μορφές τέχνης συνδέει και δύο αρχέγονους πολιτισμούς υπογράφει ο Τάκης Λουκάτος είναι ηθοποιός, χορογράφος, χορευτής, εικαστικός, σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας, με διεθνείς συμμετοχές σε θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις σημαντικών σχημάτων και ομάδων.

Ο ίδιος είναι ο πρώτος που ασχολήθηκε με την κούκλα σε εικαστική μορφή, προσωποποιώντας διάσημες προσωπικότητες (Μελίνα Μερκούρη – της οποίας η κούκλα ήταν στο γραφείο Πολιτισμού και σήμερα βρίσκεται στο Ίδρυμα Μελίνας Μερκούρη), Ελίζαμπεθ Τέιλορ,  Μαρλέν Ντίτριχ , Γκρέτα Γκάρμο, Μαρία Κάλλας, Αλίκη Βουγιουκλάκη ,Μαρίκα Κοτοπούλη) και στη συνέχεια εξέλιξε τις κούκλες σε γλυπτά που φέρνουν την προσωπική του σφραγίδα με 35 εκθέσεις σε σημαντικές γκαλερί στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Για αρκετά χρόνια άνηκε στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου (όπου συνεργάστηκε με σημαντικούς χορογράφους και σκηνοθέτες : Σολομός, Μπάκας, Μιχαηλίδης, Βουτσινάς , Παπαϊωάννου, Κοραής Δαμάτης, Χουβαρδάς, Σπύρος Ευαγγελάτος, Εύης Γαβριηλίδης, Φασουλής, Λεμός, Σταμάτης Κραουνάκης, Σοφία Σπυράτου, Βαγγέλης Σειληνός, Κάρμεν Ρουγγέρη, Τιτή Αντωνοπούλου, Μαίρη Τσούτη, Αντρέας Θωμόπουλος κ.ά).

Το 1997, με προτροπή του Αλέξη Σολομού και της Βέρας Ζαβιτσιάνου, δημιούργησε τη χοροθεατρική ομάδα «ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ», με στόχο το πάντρεμα των τριών μορφών τέχνης, μέσα από την αισθητική των γλυπτών μορφών του. Το 2001, το πολυθέαμα  «Μεταμορφώσεις, βασισμένο σε τέσσερα μονόπρακτα του Γάλλου δραματουργού Ζαν Κοκτώ, που είχε πρωτοανεβάσει ο Αλέξης Σολωμός το 1950 με πρωταγωνίστρια την Ελλη Λαμπέτη παρουσιάστηκε στο ιστορικό θέατρο της Ερμούπολης. Στην παράσταση συμμετείχαν η Άννα Φόνσου και η Μίνα Χειμώνα. Ανάμεσα στα έργα θα παρεμβάλλονταν χορευτικά βασισμένα στα κείμενα του συγγραφέας και τις εικαστικές δημιουργίες του Τάκη Λουκάτου, που παρουσίασαν οι χορευτές του Ελληνικού Χοροδράματος της σχολής «Ραλλού Μάνου».

Καλλιτεχνική επιστροφή στην Ερμούπολη μετά από 20 χρόνια

Διατηρώντας ζωντανή στο μυαλό του αυτή την ανάμνηση από τη Σύρο, ο Τάκης Λουκάτος επιστρέφει στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων, είκοσι χρόνια αργότερα, με το «Tales of Sitar».

Όπως δηλώνει στην «Κοινή Γνώμη», ο πολιτισμός και η κουλτούρα της Σύρου τον γοητεύουν.

«Η Σύρος μου θυμίζει Βενετία. Η Βενετία και τα νησιά κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας είχαν ελεύθερο πνεύμα. Σαν σκηνοθέτης – χορογράφος κινούμαι σε όλο το πλανήτη, σκέφτομαι σφαιρικά. Δεν σκέφτομαι σαν νεοέλληνας να κάνω μια κωμωδία κλπ. Θέλω να δημιουργώ κάτι που να ξυπνάει στον κόσμο αισθήσεις και μνήμες πολιτισμού. Κατά τη διάρκεια της πορείας μου, συναντήθηκα με τον χαρισματικό μουσικό, συνθέτη και σολίστ του σιτάρ Ιάσονα Ψαράκη στην παρουσίαση του πρώτου μου θεατρικού έργου που εκδόθηκε από τις εκδόσεις “Αστάρτη” με θέμα την Ζωή και το Έργο του Όσκαρ Ουάιλντ . Μαζί κάναμε μια παράσταση που πρωτοπαρουσιάστηκε σαν σχέδιο στο Ίδρυμα Θεοχαράκη πριν τον κορωνοϊό και μόλις την ολοκληρώσαμε σκεφτήκαμε να την παρουσιάσουμε πρώτα στη Σύρο».

Πνευματική και εσωτερική συνάντηση των ανθρώπων

Στην παράσταση γίνεται μια σύνδεση ανάμεσα στο σιτάρ και δικά μας όργανα, όπως ο αυλός. «Έχουμε αυτό το άρωμα της Ινδίας που μεταφέρεται στην Ευρώπη. Είναι ένας άνεμος που έρχεται από την Ανατολή. Συνήθως, στη Δύση θεωρούμε την Ινδία κάτι εξωτικό. Δεν έχουμε οικειοποιηθεί τόσο την κουλτούρα της και τον πολιτισμό της. Υπάρχουν πάρα πολλοί σπουδαίοι συγγραφείς και ωραία κείμενα τα οποία όμως ποτέ δεν μπορέσαμε να αφομοιώσουμε. Βλέπουμε την Ινδία λίγο φολκλόρ. Κυρίως αυτό ήρθε στη Δύση τη δεκαετία του 60 με χίπις, γιόγκα, ελεύθερο τρόπο ζωής ταξίδια. Εγώ στέκομαι στον πολιτισμό που είναι η πνευματική και εσωτερική συνάντηση των ανθρώπων και η ατένιση προς τα πάνω, όπως το θείο», εξηγεί ο κ. Λουκάτος.

Ποιες οι διαφορές ανάμεσα στον Ανατολικό και τον Δυτικό Πολιτισμό; Σύμφωνα με τον καλλιτέχνη, «το Θέατρο στην Ινδία είναι περισσότερο η φύση, ο χορός, η τελετουργία, η μουσική σε ένα ελεύθερο περιβάλλον. Εδώ όταν δημιουργήθηκε το αστικό θέατρο που είναι η σκηνή με την κουρτίνα, τοποθετήσαμε τη φύση, το περιβάλλον σε ένα σκηνικό χώρο. Συνεπώς, είναι μια σύμβαση».

Το «Tales of Sitar» ντύνεται μουσικά με συνθέσεις των: Tansen, Ali Akbar Khan, Ιάσονα Ψαράκη. Ακούγονται κείμενα των Αποστόλου Παύλου, Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ, Ζαν Κοκτώ, Τάκη Λουκάτου, ο οποίος υπογράφει τη σκηνοθεσία, τη χορογραφία και την εικαστική επιμέλεια. Επί σκηνής ερμηνεύουν ο Ιάσονας Ψαράκης (σιτάρ & εσράτζ) και Σπύρος Βασιλειάδης (τάμπλες & νέι). Θεατρική ερμηνεία – χορός: Τάκης Λουκάτος. Στην οθόνη χορεύει η Κινέζικης καταγωγής χορογράφος – χορεύτρια Kehua Li. Η παραγωγή Video Art & Ήχου ανήκει στον Νικόλα Γκίνη.