Εκατό χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής

η παρουσία του ελληνισμού στη Μικρά Ασία, ξεκίνησε, όπως αναφέρουν πολλοί ειδικοί , ιστορικοί, τον δέκατο, περίπου αιώνα π.Χ. και δημιούργησαν αξιόλογες πόλεις, όπως η Μίλητος, η Έφεσος, η Κολοφώνα... και άλλες. Έφθασαν εκεί και θέλησαν να έχουν μαζί τους τον δικό τους πολιτισμό. Κατόρθωσαν να επικοινωνήσουν με τους λαούς που συναντούσαν και φρόντιζαν να τους αναπτύξουν με πνευματικές δραστηριότητες αρχικά, αλλά και να μάθουν πόσο άριστα θα εργάζονται και θα αποκτούσαν αξία με πολύ καλά συμφέροντα. Από τις πρώτες εκείνες πόλεις του ελληνικού κόσμου της Μικράς Ασίας, άρχισε πολύ σύντομα μια εξόρμηση σε όλο το μήκος των ανατολικών παραλιών της Μεσογείου. Φυσικά όλοι γνωρίζουμε ότι η Μικρά Ασία, κυρίως τα παράλιά της που είχαν αποκτήσει τόσο πολύ ελληνικό πληθυσμό, έγινε το κέντρο του ελληνικού κόσμου. Περίπου τον πρώτο π.Χ. αιώνα διαμορφώθηκε ένας καινούργιος κόσμος με τους περισσότερους Έλληνες κατοίκους, οι οποίοι φρόντισαν και τους ορθόδοξους Ναούς να αποκτήσουν και φυσικά τα σχολεία με την ελληνική γλώσσα, την ιστορία και την παιδεία. Έφθασαν τότε πολλοί κάτοικοι από τη Ρώμη, οι οποίοι αποδέχθηκαν τα πάντα που είχαν φροντίσει οι Έλληνες να δημιουργήσουν σ’ αυτόν τον αξιόλογο χώρο της Μικράς Ασίας από την βόρεια έως την νότια περιοχή. Παράλληλα μ - ους Έλληνες οι Ρωμαίοι θέλησαν σε μερικές επαρχίες να παραδώσουν και άλλα ονόματα, όπως Καισάρεια στην Καππαδοκία, Σεβάστεια στον Πόντο, κ.α. Ονομάστηκαν όμως και από τους Έλληνες με τα δικά τους ονόματα οι επαρχίες Αιολίδα, Βιθυνία, Ιωνία, Καππαδοκία κ.α. Τα εδάφη της Μικράς Ασίας ήταν γόνιμα σε δημητριακά, σε λάδι και σε πολλά άλλα γεωργικά είδη. Ήταν όμως και κατάλληλα για την κτηνοτροφία κ.α. και αποτελούσαν τη βάση για τη συντήρηση τόσων μεγάλων πληθυσμών όλης της περιοχής της Μικράς Ασίας. Όλος ο ελληνικός κόσμος που ζούσε εκεί, με τη σφραγίδα της χριστιανικής πίστης επιθυμούσε να συντηρήσει ότι ήταν δυνατόν από τις αρχαίες εποχές στη μικρασιατική γη. Από αυτή την περιοχή πέρασαν αργότερα και οι Σταυροφόροι, αλλά η Μικρά Ασία ήταν και το βασικό στήριγμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας! Οι Τούρκοι όμως τις πρώτες δεκαετίες του 13ου αιώνα έκαναν την τελική τους έφοδο και θέλησαν να κατακτήσουν την πρωτεύουσα την... “Ιστορική” όπως έχει γράψει η κ. Γλύκατζη – Αρβελέρ. Όπως και να ‘ναι ο Μικρασιατικός Ελληνισμός, έχοντας το ίδιο εθνικό αίσθημα, παρά τα τόσα χρόνια που ζούσε κάτω από τους Τούρκους, η συνείδησή του, η δόξα του και η πίστη του ήταν πάντα ο Χριστιανισμός του.

Η επανάσταση του 1821

Ο ξεσηκωμός του 1821 στην Ελλάδα, δεν άφησε ασυγκίνητους τους Έλληνες της Μικράς Ασίας. Η ιδέα της αποτίναξης του τουρκικού ζυγού και ιδιαίτερα η Ελλάδα να γίνει ένα ανεξάρτητο εθνικό κράτος, ήταν η θέληση όλου του ελληνικού κόσμου, (όπου κι αν ζούσε). Άσχετα από την κοινωνική του θέση, θέλησε να βοηθήσει όλους τους Έλληνες που θέλησαν να γίνουν οι πολεμιστές υπέρ της απελευθέρωσης της Ελλάδας. Σχεδόν όλοι οι Έλληνες της Μικράς Ασίας δέχθηκαν, εξαιτίας εκείνου του αγώνα, τους διωγμούς από τις πόλεις που ζούσαν επί τόσα χρόνια με άνετη ζωή. Δυστυχώς πολλούς έσφαξαν οι Τούρκοι και πολλοί έφυγαν από τις άριστες κατοικίες τους, αφήνοντας πίσω τους και τις άριστες εργασίες τους και δραστηριότητές τους.

Η Ελληνοτουρκική σύγκρουση (1920 – 1922)

Ήταν 10 έως 23 Αυγούστου του 1921 όταν οι ελληνικές δυνάμεις έπειτα από οκτώ ημέρες δύσκολης πορείας σε μια Έρημο, βρέθηκαν αντιμέτωπες με τον στρατό του Τούρκου Μουσταφά Κεμάλ. Ποτέ δεν μάθαμε πόσοι από τους Έλληνες έχασαν τη ζωή τους, όταν με δυσκολία θέλησαν να βρεθούν στην προκυμαία της Σμύρνης. Όμως ο Κεμάλ είχε ζητήσει να θανατώνουν οι Τούρκοι τους άνδρες που συναντούσαν και στους χώρους της πόλης και ιδιαίτερα όσους συναντούσαν κοντά στην θάλασσα, ιδιαίτερα στην προκυμαία της Σμύρνης, που μερικά πλοία περίμεναν για να τους μεταφέρουν σε κάποια ελληνικά νησιά που ήταν ελεύθερα από τους Τούρκους. Όλοι γνωρίζουμε ότι η Σύρος, λόγω της πόλης της Άνω Σύρου ήταν ελεύθερη από τους Τούρκους!!! Ο Σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ είχε παραχωρήσει τη Σύρο στην ανιψιά του Σάχ Σουλτάνα με τους πιο ευνοϊκούς όρους . Τουρκικές αρχές δεν υπήρχαν, ούτε Τούρκοι κάτοικοι στο νησί. Πλήρωναν μόνο έναν ετήσιο φόρο.

Το 1922 ο Βουρλάς... Από Μικρά Ασία

“Είχε 35.000 ψυχές που μιλούσαν μόνο Ελληνικά και λάτρευαν την Ελλάδα. Αποτελούσε την 5η πληθυσμιακά μεγαλύτερη πόλη του Ελληνισμού. Το 1919 – 22 όλοι οι άνδρες των Βουρλών κατετάγησαν στον Ελληνικό στρατό. Το 1922 οι περισσότεροι Βουρλιώτες εξοντώθηκαν από τους Τούρκους. Τα Βουρλά είχαν στείλει 3.000 στρατεύσιμους στο μέτωπο του Σαγγάριου. Κανείς τους δεν γύρισε. Ο υπόλοιπος αντρικός πληθυσμός πέρασε από τα “τέλια του Μουσελέ”. Ήταν 11.000 ψυχές. Τα κόκκαλά τους είναι σπαρμένα στη γη της Μικρασίας από τα πυρπολημένα Βουρλά ως τις όχθες του Ευφράτη...” Ήταν κάποτε μια τρανή πολιτεία... Είναι τα λόγια των κατοίκων της Σύρου που είναι απόγονοι της τρίτης και της τέταρτης γενιάς και ποτέ δεν ξεχνάνε!

Άρχισαν να μαζεύονται! Συναντήθηκαν στις 16 Φεβρουαρίου 2013 στην Νέα Ιωνία και γνωρίστηκαν. Εκεί αποφάσισαν να κάνουν την ένωσή τους. Την ονόμασαν: “ΕΝΩΣΗ ΒΟΥΡΛΙΩΤΩΝ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ”.

Η ομάδα θέλει να θυμηθούν τους προγόνους τους και να κρατήσουν την μνήμη ζωντανή. Έγινε στο θέατρο Απόλλων την Κυριακή 29Μαΐου μια εξαιρετική παρουσίαση στη μνήμη των Βουρλιωτών της Μικράς Ασίας, από την ένωση της ομάδας.