«Από Αύγουστο σε Αύγουστο», ένα βιβλίο για την απώλεια και το δώρο της ζωής

Το Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2022 και ώρα 18.30, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων, θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου «Από Αύγουστο σε Αύγουστο» της ιατρού Ελευθερίας Κρικέλη, στην αίθουσα Ρίτσου στο Πνευματικό Κέντρο Ερμούπολης,

Λίγο πριν την επίσκεψή της στη Σύρο, η συγγραφέας, μίλησε στην “Κοινή Γνώμη” για την απώλεια, τη σημασία της δωρεάς οργάνων και το δώρο της ζωής που ενδεχομένως μπορεί να χαρίσει ο καθένας σε κάποιον συνάνθρωπό του.

Η τραγική αφορμή

Η Ελευθερία Κρικέλη το 1995 έχασε τον 21 ετών τότε πρωτότοκο γιο της, ο οποίος εκείνο το διάστημα σπούδαζε μηχανολόγος στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης. “Σε μία στιγμή που οι νέοι πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα και είναι άτρωτοι, και που δοκιμάζουν πράγματα που δεν τα ξέρουν και δεν έχουν εμπειρία , καλεσμένος σε ένα σπίτι , επιχείρησε να οδηγήσει στον περίγυρο του σπιτιού, τη μοτοσικλέτα ενός συνομήλικού του, μία μεγάλη κυβισμού παλιά μηχανή, χωρίς ωστόσο να ξέρει από μηχανές, Στην προσπάθειά του να την οδηγήσει, έχασε τον έλεγχο κι εκεί στο προαύλιο του σπιτιού, χτύπησε σε κάποιο δέντρο”. Η οικογένεια ενημερώθηκε για το γεγονός από το νοσοκομείο στο οποίο διακομίστηκε ο άτυχος νέος. “Μας ειδοποίησαν τηλεφωνικώς και χωρίς περιστροφές, ότι ο Γιάννης ήταν εγκεφαλικά νεκρός. Στην ενδιάμεση στάση προς την Αμερική, στη Φρανκφούρτη, τηλεφώνησα στο νοσοκομείο και ζήτησα να δωριστούν τα όργανά του, γιατί λόγω της διαφοράς ώρας και του πολύωρου ταξιδιού, ανησυχούσα μήπως δεν προλάβουν. Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο μου έδωσαν απλώς τα πράγματά του. Εκ των υστέρων διαπίστωσα ότι ο Γιάννης ήταν ήδη δωρητής οργάνων, χωρίς εγώ να το γνωρίζω”.

Όπως αφηγείται η συγγραφέας, ξεκίνησε να γράφει τον “Αύγουστο” κάποια στιγμή που ένιωσε πια την ανάγκη να αποδεχθεί, να αφομοιώσει, να πάψει να αρνείται το γεγονός. “Περάσαν κάμποσα χρόνια για να μπορέσουμε να συμβιβαστούμε, εγώ, ο άνδρας μου και ο άλλος μου γιός, με την απώλεια του Γιάννη. Κοροϊδεύαμε τους εαυτούς μας, κάτι που νομίζω είναι σύνηθες , να αρνείσαι δηλαδή την απώλεια ενός αγαπημένου ανθρώπου. Συνέβησαν εν τω μεταξύ και δύο σημαντικά περιστατικά στη ζωή μου” Τον Αύγουστο του 2004, η Ελευθερία Κρικέλη συνάντησε την Άννα, τη μητέρα της 10χρονης Χρυσώς, η οποία σκοτώθηκε σε μια διάβαση πεζών στη Λεμεσό της Κύπρου ενώ λίγα χρόνια αργότερα, στη Μ.Ε.Θ του νοσοκομείου που εργαζόταν, η γιατρός βρέθηκε δίπλα στον αδικοχαμένο Αυστραλό Ντουζόν, ο οποίος δολοφονήθηκε στη Μύκονο. Τα τρία πρόσωπα, όλα τους νέα παιδιά που τα όργανά τους έδωσαν ζωή σε άλλους ανθρώπους, ενώθηκαν μετά το θάνατό τους, μέσα από τραγικές συμπτώσεις που είχαν κοινό πρόσωπο την Ελευθερία Κρικέλη.

Νικώντας το θάνατο

Παραδόξως, το βιβλίο της κας Κρικέλη, αν και πραγματεύεται ένα τόσο σοβαρό θέμα με αφορμή τρία τόσο τραγικά περιστατικά, δεν αφήνει πικρή γεύση στον αναγνώστη, αντιθέτως δίνει ελπίδα και φανερώνει την αγάπη για τη ζωή. Η ίδια εξηγεί το γιατί: “Προσωπικά, σαν γιατρός, δεν πιστεύω στον θάνατο. Αν αποδεχθώ τον θάνατο, θεωρείται ότι έχω ηττηθεί. Είμαι ταγμένη να θεραπεύω και δεν πιστεύω ότι μπορώ να αντιμετωπίσω την αποτυχία του θανάτου. Μου έχει τύχει αρκετές φορές αλλά δεν την έχω αποδεχθεί. Για εμένα, ο θάνατος είναι η απώλεια της ευχαρίστησης του να βλέπω και να γεύομαι με τις αισθήσεις μου το αγαπημένο μου πρόσωπο, αλλά στην πραγματικότητα και ειλικρινά , είτε μέσω της δωρεάς οργάνων είτε μέσω της πίστης που έχω στη δουλειά που κάνω, πιστεύω ότι οι αγαπημένοι μας υπάρχουν κάπου εδώ, απλώς δεν τους βλέπουμε. Ο Γιάννης εξακολουθεί να υπάρχει επειδή δωρίστηκαν τα όργανά του. Δεν ξέρω που υπάρχει αλλά υπάρχει”.

Ενημέρωση και εκπαίδευση

Σχετικά με, την παραπληροφόρηση μεγάλης μερίδας συμπολιτών μας, που προκαλεί φόβο και αμηχανία μπροστά σε αυτό το ζήτημα, η κα. Κρικέλη τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ του κόσμου.“ Δεν είναι θέμα προκαταλήψεων, είναι θέμα ενημέρωσης. Κι εγώ θα δίσταζα αν δεν γνώριζα. Ο κόσμος δεν γνωρίζει τι σημαίνει εγκεφαλικός θάνατος και τι σημαίνει φυτική κατάσταση και κώμα. Φυτική κατάσταση, σε κώμα σημαίνει ότι η λειτουργία του εγκεφάλου υπάρχει, απλώς κοιμάται για κάποιο λόγο. Οι λειτουργίες του εγκεφάλου όμως είναι ακέραιες και δεν έχουν υποστεί καμία βλάβη. Στον εγκεφαλικό θάνατο οποιαδήποτε θεραπευτική αγωγή και να δοθεί στον άρρωστο, δεν υπάρχει περίπτωση να επιβιώσει”.

Όπως λέει η κα. Κρικέλη, ένας άνθρωπος δεν μπορεί να πειστεί με μία λέξη, ούτε προσπαθώντας να τον συγκινήσουμε. Ο Έλληνας είναι γενναιόδωρος και φιλότιμος, όπως λέει, αλλά είναι δύσπιστος. “Πρέπει να του δώσουμε ερμηνείες που να μπορέσει να τις καταλάβει. Δεν είναι όλοι γιατροί, δεν είναι όλοι μορφωμένοι. Δεν μπορούν όλοι να κατανοήσουν αυτό που εγώ ως γιατρός θεωρώ αυτονόητο. Οφείλουμε λοιπόν να τους ενημερώνουμε σωστά” λέει και συνεχίζει επιμένοντας πως ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων πρέπει να αποστείλει σε όλα τα σχολεία ανθρώπους ώστε να εκπαιδευτούν, τα μεγαλύτερα τουλάχιστον παιδιά, για τη δωρεά οργάνων. “Η κα Διαμαντοπούλου, όταν ήταν Υπουργός Παιδείας είχε πει ότι ένα τέτοιο βιβλίο πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία γιατί μιλάει για τον εγκεφαλικό θάνατο σε μία απλή γλώσσα, κατανοητή που μπορεί να καταλάβει και ο απλός πολίτης που δεν είναι γιατρός , ότι αν δεν υπάρχει σύνδεση του εγκεφαλικού κοντρόλ με το υπόλοιπο σώμα, το σώμα δεν μπορεί να ζήσει, δεν μπορούν αν ζήσουν τα όργανά του”.

Σχολιάζοντας επίσης την έλλειψη εμπιστοσύνης του κόσμου για το σύστημα υγείας αλλά και τους μύθους που κυκλοφορούν γύρω από το συγκεκριμένο θέμα, αναφέρει: “Πρέπει να γνωρίζουν ότι οι μεταμοσχεύσεις δεν γίνονται σε τυχαία ιατρεία, γίνονται σε οργανωμένα και κατάλληλα εξοπλισμένα νοσοκομεία, και πως η μεταφορά των οργάνων γίνεται με συγκεκριμένο και ιδιαίτερο τρόπο. Και εδώ επομένως, χρειάζεται ενημέρωση, αυτή είναι η λέξη κλειδί”.

Αλληλεγγύη και συνειδητοποίηση

Η κα. Κρικέλη συνοψίζοντας, εξηγεί πως πρέπει να γίνει συνειδητό σε όλους μας πως όταν πεθάνουμε δεν χρειαζόμαστε πια τα όργανά μας και πως κάθε άνθρωπος που φεύγει από τη ζωή, δωρίζοντας τα όργανά του, μπορεί να σώσει άλλες ζωές. “Η αλληλεγγύη σημαίνει νοιάζομαι για τον συνάνθρωπό μου με κάθε δυνατό τρόπο. Πρέπει να υπάρχει μέσα μας σύμπνοια, αγάπη, ομόνοια”.

Κλείνοντας, εξηγεί ότι η μεταμόσχευση είναι μία επείγουσα ιατρική πράξη, είναι η ιατρική πράξη που θα σώσει τον άνθρωπό μας ή και εμάς τους ίδιους, όταν πλέον όλες οι άλλες ιατρικές πράξεις έχουν αποτύχει και οι γιατροί δεν έχουν πια κανένα άλλο μέσο. “Πεθαίνει κόσμος από ηπατική, νεφρική ή καρδιακή ανεπάρκεια, ενώ θα μπορούσαν με μία μεταμόσχευση να ζήσουν. Δυστυχώς, κανένας μας δεν έχει καταλάβει ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει δέκτες κάποιου οργάνου”.

Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει το Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2022 και ώρα 18.30 στην Αίθουσα Ρίτσου στο Πνευματικό Κέντρο Ερμούπολης όπου τη συγγραφέα θα πλαισιώσουν σημαντικοί εκπρόσωποι του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων και ο Ιατρικός Σύλλογος Κυκλάδων, ενημερώνοντας το κοινό για την ύψιστη αυτή μορφή εθελοντικής προσφοράς και αλτρουισμού, απαντώντας σε ερωτήματα και απορίες, με στόχο την ορθή πληροφόρηση. Στην επιστημονική παρουσίαση θα βρίσκεται ο Δρ. Πανοηλίας Ευάγγελος, Συντονιστής/Διευθυντής Αναισθησιολογικού Τμήματος Γ. Ν. Σύρου Μέλος της Επιτροπής Ηθικής & Δεοντολογίας του Ινστιτούτου Επιστημονικών Ερευνών του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου και τη φιλολογική παρουσίαση έχει αναλάβει η κα. Ειρήνη Δράκου, Φιλόλογος, Εντεταλμένη Παιδείας Δήμου Σύρου – Ερμούπολης.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, όσοι/όσες επιθυμούν θα έχουν τη δυνατότητα να συμπληρώσουν την αίτηση δωρεάς στο Εθνικό Μητρώο Δωρητών Οργάνων.