“22 Βήματα στη Σύγχρονη Τζαζ”

Το βιβλίο “22 Βήματα στη Σύγχρονη Τζαζ” αποτελεί μία υπόκλιση στην τζαζ μουσική και τους καλλιτέχνες που την εκπροσωπούν, ενός ανθρώπου που έχει συντελέσει σε μεγάλο βαθμό στην διάδοση και την προβολή αυτού του μουσικού είδους στη χώρα μας , είτε μέσα από τα άρθρα του στο περιοδικό Jazz&Tζαζ, είτε μέσα από το Jazz festival που διοργανώνεται εδώ και δέκα χρόνια στη Σύρο.

Όπως γράφει ο Γιώργος Χαρωνίτης στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου: “Ο Βαγγέλης μέσα από τις σελίδες του μικρού αυτού αλλά περιεκτικού βιβλίου, μας ωθεί να ανακαλύψουμε – ή να ανακαλύψουμε ξανά - όχι μόνο τα πρόσωπα με τα οποία συνομιλεί αλλά και τη ίδια την ουσία της σύγχρονης τζαζ. Σε 22 καίρια βήματα…”

Πώς και για ποιους λόγους γεννήθηκε η ανάγκη για τη δημιουργία αυτού του βιβλίου;

“Γράφω για τη μουσική εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια. Από το 2000 περίπου που ξεκίνησα και ιδίως στο διάστημα από το 2007 ως το 2013, που συνεργαζόμουν με το περιοδικό Jazz & Τζαζ, έκανα συνεντεύξεις με πολλούς σπουδαίους μουσικούς. Συνέχισα και αφού το περιοδικό σταμάτησε να κυκλοφορεί. Έτσι μου ήρθε η ιδέα να συγκεντρώσω σε μια έκδοση μερικές από αυτές που θεωρούσα καλύτερες. Για να συμπληρωθεί το υλικό, βέβαια, έκανα και αρκετές ακόμη”.

Με ποιο κριτήριο επιλέχθηκαν τα κείμενα;

“Η ιδέα ήταν και κάτι σαν ένα παιχνίδι με τους αριθμούς: 2001-2022, 22 χρόνια, 22 άλμπουμ, 22 συνεντεύξεις, ένα άλμπουμ για κάθε χρονιά και μια συζήτηση με τον δημιουργό του… Η επιλογή δεν είχε να κάνει με αυτό που συνήθως λέμε το καλύτερο κάθε χρονιάς. Βασικό κριτήριο ήταν το συναισθηματικό μου δέσιμο με τη μουσική και η επαφή με την προσωπικότητα κάθε καλλιτέχνη”

Στην εισαγωγή του βιβλίου, ο Γ. Χαρωνίτης γράφει πως οι συνεντεύξεις σας προέκυπταν από τη ειλικρινή περιέργεια και το πάθος που χαρακτηρίζουν έναν αγνό μουσικόφιλο, ότι οι τοποθετήσεις σας είχαν την ακρίβεια του γνώστη και οι ερωτήσεις σας στόχευαν πάντα στην ουσία, χωρίς να είναι αμιγώς δημοσιογραφικές. Σχολιάστε μας αυτήν την τοποθέτηση.

“Αυτό που εννοεί ο Γιώργος Χαρωνίτης είναι ότι δεν επέλεγα τους μουσικούς γι’ αυτές τις συνεντεύξεις με την ευκαιρία κάποιας συναυλίας στη χώρα μας ή της κυκλοφορίας του καινούριου τους δίσκου και ότι απέφευγα τις τυπικές ερωτήσεις. Προσπαθούσα στη συνομιλία με τον καλλιτέχνη να εστιάσω στις απόψεις του για τη μουσική και γενικότερα την τέχνη και την επίδρασή της στην κοινωνία και τη ζωή μας, έτσι ώστε η συζήτηση να διατηρεί το ενδιαφέρον της στο πέρασμα του χρόνου”

Ποιες ήταν οι συνεντεύξεις που σας έχουν μείνει πιο έντονα χαραγμένες στη μνήμη και για ποιους λόγους;

“Είναι πολλές. Εκείνο όμως που επιβεβαίωνα κάθε φορά που ένιωθα ότι μια συνέντευξη πήγε καλά είναι ότι συνήθως οι σπουδαίοι καλλιτέχνες αποκαλύπτονται όχι μόνο μέσα από το έργο τους, αλλά και μέσα από αυτά που λένε. Έχουν μια ευρύτερη κουλτούρα που δεν περιορίζεται στο όργανο που παίζουν κι αυτό ακριβώς αποτυπώνεται στη μουσική τους και τους κάνει να ξεχωρίζουν. Είναι κάτι που το είχα σαν «οδηγό» στις συνεντεύξεις που περιλαμβάνει το βιβλίο, με μερικούς σπουδαίους μουσικούς της εποχής μας, όπως ο Bill Frisell, o Greg Osby, o Jason Moran, η Τάνια Γιαννούλη, ο Γιώργος Κοντραφούρης και ο Τάκης Μπαρμπέρης”.

Ποια είναι το στοιχεία, κατά την άποψή σας, που κάνουν ενδιαφέρουσα μία συνέντευξη για τον συνεντευξιαζόμενο καλλιτέχνη αλλά και για τον αναγνώστη;

“Ο καλλιτέχνης δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον όταν καταλαβαίνει ότι έχει απέναντί του κάποιον που έχει ασχοληθεί με το έργο του, που έχει αφιερώσει χρόνο για να προετοιμαστεί και δεν κάνει αυτή τη δουλειά διεκπεραιωτικά. Για τον αναγνώστη η συνέντευξη γίνεται πιο ενδιαφέρουσα όταν δεν στρέφεται γύρω από τεχνικά θέματα, αλλά αναδεικνύει την προσωπικότητα του καλλιτέχνη και την όλη θεώρησή του για την τέχνη και τη ζωή”

Σε ποιους ακόμα καλλιτέχνες -είτε βρίσκονται εν ζωή είτε όχι- θα θέλατε να έχετε πάρει συνέντευξη;

“Χωρίς δεύτερη σκέψη, θα ήθελα να είχα συνομιλήσει με τον Charlie Haden. Κάθε του νότα, η ευγενική του φυσιογνωμία και όλη του η στάση, μοιάζουν να μεταφέρουν τη λαχτάρα για ομορφιά και για έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο. Στην πραγματικότητα είχα έρθει σε επαφή μαζί του λίγα χρόνια πριν φύγει απ’ τη ζωή και είχε κάνει πολύ πρόθυμα μια δήλωση που συμπεριέλαβα σε ένα άρθρο που είχα γράψει. Έχω μετανιώσει πολλές φορές που δεν κράτησα το μέιλ με την απάντηση που μου έστειλε”

Πώς βλέπετε τα μουσικά περιοδικά και τη μουσική δημοσιογραφία, κυρίως σε σχέση με την τζαζ, σήμερα;

“Από το 2013 που σταμάτησε να εκδίδεται το Jazz & Τζαζ, δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιο περιοδικό για την τζαζ στη χώρα μας. Γράφονται άρθρα σε κάποιες εφημερίδες και φυσικά στο διαδίκτυο, συχνά όμως από ανθρώπους που δεν προσπαθούν να εμβαθύνουν στο αντικείμενο, με αποτέλεσμα να αναπαράγονται κοινοτυπίες και ανακρίβειες. Υπάρχουν φυσικά και άτομα με μεγάλες γνώσεις και μακροχρόνια σχέση με τη δημοσιογραφία και τη μουσική, όπως ο Φώντας Τρούσας και ο Γιώργος Χαρωνίτης που τα κείμενά τους είναι πάντα εμπεριστατωμένα και διατυπώνουν καίριες απόψεις. Στο εξωτερικό ευτυχώς υπάρχουν ακόμη μερικά περιοδικά που κρατιούνται στη ζωή, όπως το Downbeat, το JazzTimes και το Jazzwise, συνεχίζοντας μια παράδοση πολλών δεκαετιών δημοσιογραφίας”.

Το βιβλίο “22 Βήματα στη Σύγχρονη Τζαζ” επιμελήθηκε ο Νίκος Αλμπανόπουλος και τυπώθηκε στην Τυποκυκλαδική σε 400 αντίτυπα, τα οποία διατίθενται σε βιβλιοπωλεία της Σύρου.