Η μαγική συνάντηση δύο σπουδαίων καλλιτεχνών

Μία πραγματικά μαγική και συγκινητική, σε αρκετές στιγμές της, βραδιά, έζησαν όσοι είχαν την τύχη να παραβρεθούν στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα του θεάτρου Απόλλων την Τετάρτη το βράδυ. Ο Χρήστος Θηβαίος και ο Παναγιώτης Μάργαρης, “παλιοί γνώριμοι” του συριανού κοινού, βρέθηκαν για πρώτη φορά μαζί στη σκηνή, εγκαινιάζοντας την έναρξη των φετινών κοινών τους εμφανίσεων.

Η συναυλία ξεκίνησε απρόσμενα, με ένα μουσικό ταξίδι στην ένδοξη εποχή των Συνήθων Υπόπτων, κατά τη διάρκεια της οποίας πρωτογνωρίσαμε οι περισσότεροι την ξεχωριστή φωνή του Χρήστου Θηβαίου. Αναφερόμενος σε αυτήν την εποχή, ο Χ. Θηβαίος, θύμισε στο κοινό πως από τότε δεν έχει ξαναυπάρξει μέλος συγκροτήματος, τουλάχιστον ως τώρα που συνεργάστηκε με τον Παναγιώτη Μάργαρη “Από εδώ και πέρα όπου βλέπετε το νούμερο δύο, θα είμαστε εγώ και ο Παναγιώτης” είπε τονίζοντας τον ισχυρό δεσμό που συνδέει τους δύο καλλιτέχνες. “Είμαι πολύ χαρούμενος και περήφανος που συνεργαζόμαστε με τον Χρήστο γιατί πάντα τον θαύμαζα και τον θεωρώ τον καλύτερο ερμηνευτή αυτού του είδους μουσικής” συμπλήρωσε ο Π.Μάργαρης.

Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με ιδιαίτερες εκτελέσεις, τόσο ερμηνευτικά όσο και μουσικά, σε πολύ γνωστά και αγαπημένα τραγούδια όπως το “Πριν το τέλος” (μουσική: L.Battisti Στίχοι: Λ.Νικολακοπούλου) ερμηνευμένο στα ιταλικά, “Μικρή πατρίδα (μουσική: Γιώργος Ανδρέου, στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος), “Σ’ακολουθώ” (μουσική/στίχοι: Μάνος Λοΐζος), “Πάντα γελαστοί” (μουσική: Θάνος Μικρούτσικος, στίχοι: Άλκης Αλκαίος), “Χαμένη ζωή” που έγινε γνωστό και αγαπήθηκε μέσω τηλεοπτικής καθημερινής σειράς, “Yesterday” (The Beatles), “Αmara me” του Νινο Ρότα από την ταινία “Ιστορία έρωτα και αναρχίας” κ.α.

Ακολούθησαν αρκετές σόλο εκτελέσεις-διασκευές του Π.Μάργαρη, “δύσκολες” για ένα ίσως πιο απαίδευτο αυτί, σε ιδιαίτερα γνωστές ωστόσο μελωδίες από θρυλικές ταινίες του κινηματογράφου όπως “ο Νονός” και το “ Requiem for a dream” καθώς και σε μελωδίες του Μίκη Θεοδωράκη, η γνωριμία με τον οποίο υπήρξε πολύ σημαντική στιγμή της καριέρας του, όπως τόνισε ο Π.Μάργαρης. “Πήγαινα πολύ συχνά σπίτι του και μου εξιστορούσε τις ιστορίες των τραγουδιών. Ο Μίκης ήταν για μένα ένας παγκοσμίου βεληνεκούς συνθέτης και είναι πραγματικά παράξενο που όπου και να πηγαίνω στο εξωτερικό για συναυλίες, σε κάθε πρωτεύουσα, στα δισκοπωλεία, υπάρχει κατηγορία Μίκης Θεοδωράκης” είπε πριν παίξει στην κιθάρα του διασκευασμένες τις εμβληματικές μελωδίες του συνθέτη, “Χάθηκα¨και “Ο Λεβέντης”. Ιδιαίτερη μνεία έγινε και στον Συριανό ποιητή, Μάνο Ελευθερίου, “έναν άνθρωπο που με δίδαξε πολλά” όπως είπε ο Χ.Θηβαίος, λίγο πριν ερμηνεύσει τους στίχους του.

Κατά τη διάρκεια της βραδιάς και ανάμεσα στις ερμηνείες των καλλιτεχνών, ακούστηκαν διάφορες ιστορίες για τα τραγούδια, όπως αυτή που αφορά μία από τις χαρακτηριστικότερες ερμηνευτικά στιγμές του Χρήστου Θηβαίου, το “Πόσο πολύ σ’αγάπησα”. Αφού αφηγήθηκε την ιστορία που στάθηκε αφορμή για να γράψει τους στίχους η Κατίνα Παΐζη και εξιστόρησε τον τρόπο με τον οποίο ο Π.Μάργαρης “μετέφρασε” στην κιθάρα την αρχική εκδοχή του Βασίλη Δημητρίου, οι δύο καλλιτέχνες ερμήνευσαν για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια το τραγούδι, έτσι όπως πρωτοπαρουσιάστηκε από τον συνθέτη.

Λίγο πριν το κλείσιμο της συναυλίας και αφού οι καλλιτέχνες ευχαρίστησαν θερμά το κοινό και όσους εργάστηκαν για την πραγματοποίηση της παράστασης, ο Π. Μάργαρης αναφέρθηκε στις πολλαπλές εμφανίσεις του στο νησί της Σύρου και δη στο θέατρο Απόλλων: “Έχω έρθει εδώ με πολλούς καλλιτέχνες, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, την Ελένη Βιτάλη, τον Σταμάτη Κραουνάκη και πολλούς ακόμα και είναι μεγάλη η χαρά μου που σήμερα μαζί με τον Χρήστο Θηβαίο, δίνουμε την πρώτη μας συναυλία και ξεκινάμε από τη Σύρο, ένα μέρος που αγαπώ και έχει πολύ όμορφη ενέργεια όπως κι εσείς σαν κοινό”

Παρά τις αλλεπάλληλες αναφορές σε αρκετούς καλλιτέχνες, συνθέτες και στιχουργούς, κατά τη διάρκεια της συναυλίας, δεν πέρασε ωστόσο απαρατήρητη η παντελής απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στον προσφάτως εκλιπόντα συνθέτη, Νότη Μαυρουδή, ο οποίος υπήρξε δάσκαλος του Παναγιώτη Μάργαρη και στενός συνεργάτης του επί σειρά ετών.

Τελευταία σκηνή της βραδιάς και, καθώς συνηθίζεται, η πιο διαδραστική, ήταν η χωρίς μικρόφωνα εκτέλεση του “Άμλετ της Σελήνης” (μουσική: Θάνος Μικρούτσικος, στίχοι: Μάνος Ελευθερίου) που ενθουσίασε και παρέσυρε το συριανό κοινό κερδίζοντας το πιο θερμό του χειροκρότημα.