Πεταλοειδές καβούρι

Γνώρισα τη Μαρία Λουΐζα και τη μεγαλύτερη αδελφή της Θεοδώρα πριν πολλά χρόνια, όταν ήταν ακόμα μικρά παιδιά.

Τα κορίτσια μας επισκέπτονταν, τότε, για να αγκαλιάσουν και να ταΐσουν τις δύο γάτες μας που αγαπούσαν πολύ, την Καλή και τον Στάλιν.

Μεγαλώνοντας, μάθαιναν την ιστορία και τον πολιτισμό της Σύρου και των Κυκλάδων.

Οι γονείς τους Πάκης και Ρίτα Βαφειαδάκη είναι άνθρωποι θαυμάσιοι, με μόρφωση και ποιότητα που επέλεξαν τη Σύρο κι έχτισαν το εξοχικό τους, όπου και παραθερίζουν εδώ και πολλά χρόνια (έχουν και οικογενειακές ρίζες από το νησί).

Το συγκινητικό είναι, ότι μετά από τόσα χρόνια τα κορίτσια με θυμούνται και μου δείχνουν έμπρακτα πως με έχουν στην καρδιά τους.

Φέτος το καλοκαίρι λοιπόν, η Μαρία Λουΐζα μου έφερε ένα δώρο από τη μακρινή Αμερική: ένα πεταλοειδές καβούρι, “Limulus Polyphemus” η επιστημονική ονομασία τους στα λατινικά. Πρόκειται για ένα θαλάσσιο “αρθρόποδο” που παρότι μοιάζει με προϊστορικό καβούρι, σχετίζεται περισσότερο με την οικογένεια των σκορπιών και των αραχνών. Το συγκλονιστικό είναι ότι πρόκειται για πρωτόγονη θαλάσσια ύπαρξη προγενέστερη και των δεινοσαύρων!

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν απολιθώματα που μαρτυρούν την ύπαρξή τους πριν από 445 εκατομμύρια χρόνια. Αν αναλογιστούμε πως οι δεινόσαυροι εμφανίστηκαν για πρώτη φορά... περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια αργότερα, κατά τη μεσοζωική εποχή, αντιλαμβανόμαστε την παλαιότητα τους. Παρά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων από τον πλανήτη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, τα πεταλοειδή καβούρια επεβίωσαν μέχρι σήμερα και βρίσκονται στον Ατλαντικό Ωκεανό στις ακτές της Βόρειας Αμερικής, στον κόλπο του Μεξικού και στα παράκτια ύδατα της Ασίας.

Διαθέτουν 10 μάτια, ένα ζευγάρι στο μπροστινό μέρος του κελύφους τους και τα υπόλοιπα κατά μήκος της ουράς του. Το σώμα τους αποτελείται από το μπροστινό τους κέλυφος: (το τσόφλι καρπών ή αβγών), το πίσω κέλυφος (οπισθόσωμα) και την ουρά – ακίδα (άκρη βελόνας). Παρότι η ουρά τους είναι αιχμηρή είναι εντελώς ακίνδυνα και δεν είναι δηλητηριώδη για τον άνθρωπο.

Ενδιαφέρον έχει πως μπορούν να φωσφορίζουν κάτω από (UV) φως. Υπάρχει μια καλή ακτινοβολία. Αξιοσημείωτο είναι πως όσοι άνθρωποι έχουν κάνει κάποια ένεση, εμβόλιο ή χειρουργική επέμβαση, οφείλουν πιθανώς τη ζωή και την υγεία τους στο... πεταλοειδές καβούρι...!

Το μπλε αίμα του, λόγω καθαρισμού του, και λόγω της αιμοκυανίνης (του καθαρισμού του αίματος), που περιέχει με βάση το χαλκό, διαθέτει ένα... κυτταρόλυμα (μελετημένο), που οι ειδικοί το ονομάζουν (Limulus amebocyte lysate), το οποίο αντιδράει στις βακτηριακές τοξίνες με πήξη. Τοξίνες είναι ζωική ή φυτική ουσία δηλητηριώδης όπως αναφέρουν οι ειδικοί.

Το πεταλοειδές καβούρι

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν, ιδιαίτερα οι ειδικοί, ότι το πεταλοειδές καβούρι, ουσιαστικά είναι ο μικρός κάβουρας και είναι εξίσου σημαντικό στη χώρα της ιατρικής για την παρασκευή και τοποθέτηση εμβολίων για ασθένειες, ιδιαίτερα όπως ο κορωνοϊός. Έχει αναφερθεί από τους ειδικούς, πως περίπου 400 φάρμακα και εμβόλια κορωνοϊού σε στάδιο δοκιμής χρησιμοποιούν το αίμα του ανθρώπου.

Οι αμερικανικές φαρμακευτικές εταιρείες αλιεύουν περισσότερα από 600.000 πεταλοειδή καβούρια, (δηλαδή αυτά έχουν σχήμα πετάλου) και υπάρχουν κάθε χρόνο. Τότε οι ειδικοί τρυπούν το κέλυφος κοντά στην καρδιά, αποστραγγίζουν το αίμα τους και αυτά τα καβούρια τα επιστρέφουν στη φύση.

Δυστυχώς όμως, αρκετά από αυτά πεθαίνουν και τα θηλυκά που επιβιώνουν και ζουν άριστα από τη συγκομιδή, όμως, δυσκολεύονται να ξανά υπάρξουν στη ζωή. Ίσως να καταφέρουν να ζήσουν χωρίς όμως να ζουν και να δραστηριοποιούνται όπως ήταν στην αρχή της ζωής τους.

Το κυτταρόλυμα! (το κύτταρο είναι η πρώτη βιολογική μονάδα του οργανισμού ζώων και φυτών). Το κυτταρόλυμα μπορεί να είναι σπάνιο και πολύτιμο (1 λίτρο μπορεί να κοστίσει έως και 15.000 δολάρια!) όμως δυστυχώς το πεταλοειδές καβούρι θεωρείται “ευάλωτο” είδος και απέχει μόλις ένα επίπεδο από το “απειλούμενο”. Η ανάγκη για αναθεώρηση των διαφόρων πρακτικών συγκομιδής κυττάρων, είναι πιο ικανή και επιτακτική από ποτέ και η χρήση μιας εναλλακτικής τεχνητής λύσης (υποκατάστατου) προωθείται και φροντίζει για την προστασία της βιωσιμότητας του είδους, δηλαδή των προβληματικών επιχειρήσεων, να πηγαίνουν τα πάντα άριστα.

Φυσικά, είναι επίσης γνωστό, ότι το καβούρι – πέταλο είναι σημαντικό για την απασχόληση. Συγκεκριμένα, τα αυτά του αποτελούν ειδική τροφή για τα πουλιά που υπάρχουν τριγύρω στις ακτές και μεταναστεύουν στη βόρεια περιοχή.

Τα ενήλικα πέταλα χρησιμεύουν ακόμα ως ζώα (θήραμα) για θαλάσσιες χελώνες, καρχαρίες και απειλούνται τόσο από την αλιεία, (το ψάρεμα), όσο και από την παράκτια ανάπτυξη και υπερθέρμανση του πλανήτη...

“Αισθάνθηκα δέος με το πεταλοειδές καβούρι, αναλογιζόμενη την ανθεκτικότητά του και την παλαιά του ύπαρξη. Από την πρωτόγονη εμφάνισή του, μέχρι τον κομβικό ρόλο που διαδραματίζει στην ιατρική, η προστασία του έχει αξία τόσο για την υγεία, όσο για την ισορροπία της βιοποικιλότητας και την προστασία του πολύτιμου θαλάσσιου ζωικού βασιλείου. Ξεπέρασε τις γνώσεις μου η ύπαρξη ενός αρχέγονου είδους που έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα και είναι προγενέστερο των δεινοσαύρων...! Ίσως μια μέρα τα συναντήσουμε και στο Αιγαίο και στις Κυκλάδες μας...” Ανέφερε η Μαρία Λουΐζα Βαφειαδάκη η οποία έφερε το πεταλοειδές καβούρι στην Σύρο από την Αμερική.

Η φωτογραφία παρουσιάζει το Limulus polyphemus: Πεταλοειδές καβούρι. Από την αρχαιότητα