200 Χρόνια από τον θάνατο του Λόρδου Βύρωνα

2024: Είναι έτος Λόρδου Βύρωνα και Φιλελληνισμού. Συμπληρώνονται 200 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου ρομαντικού ποιητή Λόρδου Βύρωνα, ο οποίος προσέφερε τη ζωή του στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Η εταιρεία για τον Ελληνισμό και Φιλελληνισμό και το Μουσείο που δημιουργήθηκε, κηρύσσουν το 2024 “ΕΤΟΣ ΛΟΡΔΟΥ ΒΥΡΩΝΑ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ”, με στόχο να αναδείξουν και να τιμήσουν, μέσα από μια σειρά δράσεων, το μεγάλο Βρετανό Φιλέλληνα και τη συνεισφορά του Φιλελληνισμού διεθνώς, αλλά και να θεσμοθετήσουν τον διαρκή φιλελληνισμό ως το σύνολο αξιών, στον οποίο στηρίζεται η λειτουργία των δυτικών κοινωνιών. Ο Τζόρτζ Γκόρντον Μπάιρον, μετέπειτα Λόρδος Βύρων, ήταν Άγγλος αριστοκράτης, ποιητής, πολιτικός και... ιδιαίτερα φιλέλληνας. Είχε ιδιαίτερα διακριθεί για το συγγραφικό του έργο. Γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 19 Απριλίου 1824. Από νεαρή ηλικία πραγματοποίησε πολλά ταξίδια και μακρόχρονες περιηγήσεις στην Ευρώπη, που πολλές περιπτώσεις του αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για την ποιητική και συγγραφική του δημιουργία. Κατά την περίοδο 1809 – 1811 επισκέφθηκε και διέμεινε σε αρκετές περιοχές, του... υπό οθωμανικής κυριαρχίας, ελλαδικού χώρου, όπως η Πρέβεζα, τα Ιωάννινα, το Μεσολόγγι, η Πάτρα, η Λιβαδειά και η Αθήνα. Στις 11 Απριλίου 1811 αναχώρησε για την Μάλτα,ταξιδεύοντας με το πλοίο που μετέφερε τα γλυπτά του Παρθενώνα τα οποία είχε αναλάβει ο Λόρδος Έλγιν. Λίγα χρόνια αργότερα, κι ενώ η επανάσταση του 1821 είχε ξεσπάσει, ο Λόρδος Βύρων εκδήλωσε ένα έντονα φιλελληνικό ενδιαφέρον και ιδιαίτερα φρόντισε να συνδράμει στον αγώνα. Τελικά με ένα ναυλωμένο πλοίο (μπρίκι) με το όνομα “Ηρακλής”, μετέβη στην Κεφαλονιά στα τέλη του καλοκαιριού 1823, όπου και εκεί έμεινε περίπου τρεις μήνες, συλλέγοντας πληροφορίες από τους ανθρώπους, θέλοντας να ενισχύσει οικονομικά τον αγώνα των Ελλήνων. Πολύ σύντομα φρόντισε να γνωρίσει επιφανείς αγωνιστές. Μερικοί από αυτούς, του ζήτησαν, αν ήθελε, να μεταβεί σε περιοχές, όπου βρίσκονταν και πολεμούσαν τόσοι πολλοί, ώστε να επιτύχουν να ελευθερωθεί η Ελλάδα. Ο Λόρδος Βύρων έχει καταγράψει σε κείμενα και ημερολόγια του, ότι θέλησε να αγωνιστεί υπέρ του Ελληνικού Έθνους. Λίγο καιρό αργότερα, στα τέλη Δεκεμβρίου 1823, με την θέλησή του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, που τότε ήταν ο γενικός γραμματέας του “Εκτελεστικού” του 1823, κατόρθωσε να αποπλεύσει προς το Μεσολόγγι. Εκεί έγινε δεκτός με μεγάλες τιμές και ανέλαβε διοικητικό ρόλο στα εκστρατευτικά σώματα της πόλης, ενώ στις 30 Μαρτίου ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης. Ωστόσο, η μετάβασή του στο Μεσολόγγι έμελλε να αποβεί μοιραία για τον ίδιο. Ύστερα από πυρετό που αρρώστησε βαριά... απεβίωσε στις 19 Απριλίου του 1824 στο Μεσολόγγι.

Το πένθος για τον θάνατό του ήταν γενικό

Ο Διονύσιος Σολωμός συνέθεσε μακρά ωδή (άσμα, ή ποίημα υμνητικό) στη μνήμη του.

“Ωδή εις τον θάνατο του Λόρδου Μπάιρον”. Η καρδιά του ενταφιάστηκε στο Μεσολόγγι. Προς εκδήλωση του πένθους στο Μεσολόγγι, ρίχτηκαν 37 κανονιοβολισμοί από την ανατολή του ηλίου, μια κάθε λεπτό, καθώς ήταν τότε... 37 ετών. Ένας από τους στενούς φίλους του Βύρωνα στο Μεσολόγγι, ήταν ο επίσης σπουδαίος φιλέλληνας, ο Αμερικανός γιατρός από τη Βοστόνη, ο Σαμουήλ Γκρίντλεϋ Χάου, ο οποίος στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, νεαρός τότε απόφοιτος του Πανεπιστημίου, είχε έλθει στην Ελλάδα και για έξι χρόνια προσέφερε εθελοντικά τις ιατρικές του υπηρεσίες στους Έλληνες αγωνιστές. Μετά το θάνατο του Λόρδου Βύρωνα ο Γκ. Χάου κράτησε ως κειμήλιο της φιλίας το (αγγλικό κράνος) – περικεφαλαία του Βύρωνα, το οποίο αργότερα το 1925, το έφερε στην Ελλάδα η μικρότερη κόρη από τα σπαθιά του Σαμουήλ Χάου, (ή Μόντ Χάου,) και το δώρισε στο Εθνικό Ιστορικό μουσείο της Αθήνας

Η υποδοχή του Λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι

Η υποδοχή του Λ. Βύρωνα είναι μια πανέμορφη ελαιογραφία που είχε δημιουργήσει ο Θεόδωρος Βρυζάκης το 1861. Απεικονίζει την άφιξή του στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου, κατά την οποία έτυχε θερμής υποδοχής. Εμφανίζεται ερχόμενος από το λιμάνι, συνοδευόμενος από τον φίλο του Εδουάρδο Ιωάννη Τρελόνι και με πλήθος οπλιτών οι οποίοι ζητωκραυγάζουν.