ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ

Οι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ άνθρωποι – όταν ωριμάζουν στην σκέψη – είναι βέβαιο, πως στρέφοντας το νου τους προς τα πίσω, θυμούνται, με κάποια τρυφερή ανάμνηση, πρόσωπα που έπαιξαν κάποιον ρόλο στην ζωή τους. Είναι, επίσης, βέβαιο, ότι ανάμεσα στα πρόσωπα της “γλυκιάς ανάμνησης” θα υπάρχει πάντα κι ένας δάσκαλος. Συνηθίζουν οι άνθρωποι, όσο ψηλά στη ζωή κι αν ανέβηκαν, να λένε από καιρό σε καιρό: “Θυμάμαι τον καθηγητή του Πανεπιστημίου μας, τόσο θαυμάσιο, που μας προσέφερε τόσο θαυμάσια παλαιά, αλλά και αρχαία, ιστορία της χώρας μας, ή όσο και τον δάσκαλό μας του σχολείου, που έλεγε...”. Έτσι σ’ αυτή την εποχή που ζούμε τώρα, θυμήθηκα με πολλή αγάπη, ένα δάσκαλο της περιόδου 1948 – 1953 (ας με συγχωρήσουν γι’ αυτό που αναφέρω οι άνθρωποι που με ακούν, ή είναι αναγνώστες μου). “Θυμάμαι πόσο βαθειά χνάρια άφησε στις ψυχές πολλών γενεών και πόσο σπουδαίο ρόλο έπαιξε στην ζωή όλων των μαθητών του.

Υπήρξε δάσκαλος γλυκύς, ακούραστος, συνετός, πολύμορφος, αγαπητός και σεβαστός. Υπήρξε ένας παιδαγωγός πρωτοπόρος, γιατί στα δύσκολα χρόνια μετά από εκείνον τον τρομερό “συμμοριτοπόλεμο”, εκείνος (ίσως ο πρώτος σε τούτον τον τόπο) διοικούσε το σχολείο με τους μαθητές του. Είχε μια ιδιαίτερη φροντίδα και είχε την ικανότητα να προσφέρει το “φιλότιμο” των μαθητών του. Παράλληλα ανάμεσα σε όλους τους πρώτους, συνέλαβε το νόημα του επαγγελματικού προσανατολισμού και βελτίωσε τις ατομικές κλήσεις των παιδιών. Χωρίς πολλές θεωρίες δίδαξε αγωγή του πολίτου, δίνοντας σε κάθε μαθητή αρμοδιότητες και καθήκοντα. Τα καθήκοντα αυτά ο κάθε μαθητής τα διεκδικούσε... και όπως έλεγαν τότε: “όλοι είχαν δικαίωμα υποψηφιότητας και... όλοι δικαίωμα ψήφου (κορίτσια και αγόρια.)” Αν είναι δυνατόν: “Ω να μπορούσε να δει κανείς αυτούς τους ανθρώπους των “χρόνων, να βγάζουν προεκλογικούς λόγους και να πειθαρχούν και... έπειτα, σ’ εκείνους που η πλειοψηφία διάλεξε για τη διοίκηση του σχολείου. Κι ο δάσκαλος, θεατής και σύμβουλος ήταν κοντά στους μαθητές”.

Ο δάσκαλος θέλησε να διδάξει

Έμπαινε στην τάξη με σκοπό να εμπνεύσει τους μαθητές και να τους βοηθήσει να γνωρίσουν και να μάθουν όχι μόνο την αρχαία ιστορία της χώρας και του νησιού, αλλά να κατορθώσουν να προσφέρουν το ιστορικό της αρχαίας και της νεότερης πόλης (όχι μόνο του νησιού) αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας. Κατάφερνε άριστα να προσφέρει στους μαθητές την γνώση και της αρχαίας και της νεότερης ιστορίας και του νησιού και της χώρας. Αυτός ο δάσκαλος δεν ήταν φτηνός δημοκόπος, που ήθελε να αποκτήσει την συμπάθεια των γονέων και των μαθητών. Όπως όλοι πίστευαν, ήταν ένας μεγάλος παιδαγωγός και πρόσφερε πολλές γνώσεις στα παιδιά. Ήταν ένας μεγάλος και σπουδαίος παιδαγωγός. Τίποτα δεν του διέφυγε. Παρακολουθούσε την πρόοδο των μαθητών από την πρώτη τάξη του δημοτικού μέχρι να γίνουν ενήλικες. Διακριτικά, χωρίς μεσολάβηση και επέμβαση διόρθωνε το κάθε τι στην κατάλληλη ώρα. Οι μαθητές διοικούσαν το σχολείο, όμως ο δάσκαλός τους διόρθωνε το κάθε τι στην κατάλληλη ώρα. Οι μαθητές διοικούσαν το σχολείο, όμως εκείνος ήταν η ψυχή του συστήματος αυτοδιοίκησης.

Μια δυσάρεστη ημέρα

“ΘΥΜΑΜΑΙ”! (είπε κάποτε ο μαθητής του) ότι ο δάσκαλος έμεινε μακρυά από το σχολείο 3-4 μήνες, άρρωστος σε κάποιο νοσοκομείο. Ε, λοιπόν, όλον αυτόν τον καιρό κανένας δάσκαλος δεν μπήκε στην τάξη του για να κάνει μάθημα! Όλα τα παιδιά πήγαιναν στο σχολείο, αλλά ήταν μόνοι τους. Κάτι σημαντικό!! Μια πυκνή αλληλογραφία με τους μαθητές του, καθιέρωνε στην Ελλάδα (στα 1952)... Δηλαδή υπήρχε εκπαίδευση “δια αλληλογραφίας”. Υπερβολές θα σκεφθεί κανείς. Και όμως έτσι συνέβαινε. Τελικά όλα πήγαν καλά και έφθασαν τα πρακτικά του αποτελέσματα. Υγιής! Έφθασε στο σχολείο και συνέχισε. Το προηγούμενο σύστημά του είχε πρακτικά αποτελέσματα. Πολλοί μαθητές του κατόρθωσαν να επιτύχουν και στο γυμνάσιο και στο πανεπιστήμιο αργότερα. Αρκετοί μαθητές του (παρά την μακρινή εκπαίδευση) είναι επιστήμονες, επαγγελματίες, οικογενειάρχες κ.α. Ακόμη και σήμερα, όταν συναντώνται λένε: “ θυμάσαι τον δάσκαλό μας ; θυμάσαι τότε πόσο καλά είχαμε καταφέρει και πως μας βοήθησε με τον άριστο δικό μου τρόπο, ακόμη κι αν είχε αρρωστήσει τόσο καιρό. Όμως τελικά, όσοι ήταν μαθητές αυτού του δάσκαλου... κατόρθωσαν το άριστα! Αυτός ο άριστος δάσκαλος δεν ξεχάστηκε ποτέ από τους μαθητές του. Και πάντα όταν είχαν συναντηθεί έλεγαν: δεν ξεχνάμε ποτέ τον δάσκαλό μας!

Αριστείδης Ρώτας!

“Ο υπέροχος δάσκαλος της Σύρου ήταν ο Αριστείδης Ρώτας! Ήταν ο διευθυντής του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ερμουπόλεως Σύρου! Αναφέρω ότι αυτός ο άνθρωπος, αυτός ο δάσκαλος υπήρξε για μας τους μαθητές του ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας πατέρας. Με συγκίνηση του στέλνω τους χαιρετισμούς μου και την αγάπη μου.”

ο μαθητής του Β. Α. Λαμπρόπουλος

Θερμά ευχαριστώ τον Β.Α. Λαμπρόπουλο για τα άριστα λόγια που μαζί με τους φίλους του τιμούσαν τον... άριστο πατέρα μου, τον Αριστείδη Ρώτα.