"Ο ρεαλισμός προσδιορίζει το "εγώ" μου"

Τον γνωστό ζωγράφο Αχιλλέα Δρούγκα, ο οποίος διακρίνεται για τη ρεαλιστική ακρίβεια και τις μεταμοντέρνες πινελιές του, υποδέχεται ο Δήμος Σύρου – Ερμούπολης, συνεχίζοντας μία μακρά διαδρομή παρουσιάσεων σημαντικών εικαστικών, στο πλαίσιο του προγράμματος “Σύρος – Πολιτισμός 2014”.

Μετά τη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη (2009) και την παρουσίαση μίας καινούριας ενότητας έργων στον “Εικαστικό Κύκλο” (2013), ο κ. Δρούγκας παρουσιάζει στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων 17 αντιπροσωπευτικά έργα της σαραντάχρονης καλλιτεχνικής πορείας του, με μεγαλύτερη έμφαση στις τελευταίες εικαστικές αναζητήσεις του.

Έργα από το 1984 μέχρι και σήμερα

Οι επισκέπτες της έκθεσης, η οποία θα φιλοξενηθεί στην Αίθουσα Τέχνης “Γιάννη & Ελένης Βάτη” από 1η έως 23 Αυγούστου θα έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν έργα από το 1984 μέχρι και σήμερα. Τη συλλογή ανοίγει ένας πίνακας, που ο ίδιος ο καλλιτέχνης χαρακτηρίζει “βουκολικό”, καθώς απεικονίζει μία κατσίκα μπροστά σε καταπράσινα βουνά και ένα σκοινί τυλιγμένο στην κορνίζα της. Όπως εξηγεί, το έργο αυτό κρύβει μία αστεία ιστορία από πίσω του, με πρωταγωνιστή έναν Άγγλο φίλο του, ο οποίος σε μία εκδρομή τους στην Ήπειρο έβλεπε τις κατσίκες να βοσκούν ανενόχλητες και αναρωτιόταν γιατί δεν τις πιάνει κανείς, προτού αφήσουν “γυμνά” όλα τα βουνά της Ελλάδας. Επιστρέφοντας, ο κ. Δρούγκας μετέφερε τον προβληματισμό του φίλου του στον καμβά του, ζωγραφίζοντας την κατσίκα μαζί με ένα σκοινί.

Μεταμοντέρνες πινελιές

Στην έκθεση περιλαμβάνονται επίσης νεκρές φύσεις, ο Αδάμ και η Εύα σε δύο διαφορετικά τελάρα, συνθέσεις με φρούτα και στοιχεία ελληνικά, αλλά και αστραπές, ένα αγαπημένο θέμα του δημιουργού, το οποίο χρησιμοποιεί στην προσπάθειά του να συλλάβει το στιγμιαίο φως της και να το κάνει αιώνιο.

Όπως εξηγεί, ο ίδιος επέλεξε να ασχοληθεί με το είδος του ρεαλισμού και της αισθητικής, όταν αντιλήφθηκε ότι η τέχνη έχει γίνει πολύ κυνική, με κύριο σκοπό να σοκάρει τον θεατή. Τόνισε δε ότι πίσω από τον κυνισμό κρύβονται πάρα πολλές αδυναμίες”. Το έργο του “Τιμή στον Καραβάτζιο” (1971) το οποίο παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στην γκαλερί του στο Λονδίνο αποτέλεσε ένα από τα πρώτα μεταμοντέρνα έργα παγκοσμίως. Συγκεκριμένα, σημειώνει ότι μετά τον φωτογραφικό ρεαλισμό, ο οποίος ήρθε από την Αμερική και το pop art, ακολούθησε το κίνημα του μεταμοντερνισμού, που ξεκίνησε από την Αρχιτεκτονική, εντάσσοντας κλασικά στοιχεία μέσα σε μια καινούρια σύνθεση, με άλλο προορισμό οράσεως από το θεατή.

Καθιστά δε γνωστό, ότι η τελευταία δουλειά του ξεφεύγει από τα γραφικά κλασικά στοιχεία και επικεντρώνεται περισσότερο στις σχέσεις μεταξύ των αντικειμένων, όπως συμβαίνει με το έργο “Συμμετοχική δημιουργία” όπου μια σειρά αυγών στρουθοκαμήλων, ένα σφυρί και καρφιά προσκαλούν το κοινό να λάβει και εκείνος μέρος.

“Στόχος μου είναι η εξέλιξη”

“Στόχος μου είναι μέσα από την έκθεση, ο κόσμος να εντοπίσει τις αλλαγές και να δει πώς έχει εξελιχθεί η δουλειά μου όλα αυτά τα χρόνια” σημειώνει ο κ. Δρούγκας, δηλώνοντας ότι ο ίδιος έχει επιλέξει τη ρεαλιστική ζωγραφική, καθώς είναι ένα είδος που τον εκφράζει απόλυτα. “Ο καλλιτέχνης δεν ξέρει ποτέ να ερμηνεύσει την έμπνευσή του, τα ερεθίσματά του. Δεν το κάνει επίτηδες, έτσι βγαίνει από μέσα του. Εγώ ασχολούμαι με ένα είδος που απαιτεί κόπο και χρόνο, αλλά που πηγάζει από τον εσωτερικό μου κόσμο”, υπογράμμισε στην “Κοινή Γνώμη”.

Παράλληλα πρόσθεσε ότι ο ίδιος αποφεύγει τους πειραματισμούς, καθώς έχει βρει το καλλιτεχνικό “λιμάνι” του, από το οποίο δεν θα ήθελε να απομακρυνθεί. “Πάντοτε είχα μία ιδέα μέσα στο μυαλό μου, μια εικόνα την οποία προσπαθώ να εξελίξω και να την κάνω να φαίνεται διαφορετική και όχι ένα βαρετό πράγμα από την αρχή μέχρι το τέλος” επεσήμανε, δηλώνοντας ότι ένας από τους βασικούς στόχους του είναι να δημιουργεί στον θεατή νέες εικόνες, μέσα από εναλλαγές στη θεματολογία.

Ρεαλιστικά έργα με νύξεις σουρεαλισμού

Αναφερόμενος στη σχέση του με τη ζωγραφική εξηγεί ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο που θα μπορούσε να κάνει. “Αν μου δινόταν η ευκαιρία να ξεκινήσω από την αρχή, θα έκανα το ίδιο πράγμα. Αν ήμουν άλλος άνθρωπος, θα διάλεγα κάτι διαφορετικό. Γενικότερα, μου αρέσουν πάρα πολλά πράγματα, αλλά εγώ είμαι αυτός που είμαι. Δεν μπορώ να πω ότι μ' αρέσει κάποιο άλλο είδος, κάνω αυτό που με αντιπροσωπεύει, που είναι η ζωή μου, το εγώ μου. Ο καλλιτέχνης δεν διαλέγει τι θα κάνει, απλώς δουλεύει και μεταφέρει κομμάτια του εαυτού του, βιώματά του και προσωπικές προτιμήσεις, τα οποία συνθέτουν τη βάση της τεχνοτροπίας του.

Όπως εξηγεί, ο ίδιος επηρεάστηκε από τον σουρεαλισμό του Μαγκρίτ, από τον ρεαλισμό της pop art και τον μεταμοντερνισμό, όπου υπάρχουν κλασικά στοιχεία τα οποία με έναν σύγχρονο τρόπο εντάσσονται μέσα στη λογική και στην έκφραση του καλλιτέχνη. Καταλήγοντας, σημειώνει πως αν και τα έργα του κάνουν μία νύξη σουρεαλισμού, ο ίδιος παραμένει πιστός στο κίνημα του ρεαλισμού.