Το αεί ζωγραφίζοντας, μες στο νυν ψηλαφώντας

Την ατομική της έκθεση με τίτλο «Οδύσσεια 2015» παρουσιάζει στο Πνευματικό Κέντρο Σύρου – Ερμούπολης η ζωγράφος Μίνα Κορδαλή, με την επιμέλεια του Κριτικού τέχνης Γιάννη Παπαφίγκου.

Η έκθεση θα φιλοξενηθεί στην αίθουσα «Εμμανουήλ Ροΐδη» από 21 έως 30 Αυγούστου και τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο στις 21:30.

Η Μίνα Κορδαλή Αλεξοπούλου γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Απoφοίτησε από το Αρσάκειο Σχολείο Ψυχικού. Σπούδασε Οικονομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ασχολήθηκε με επιχειρηματικές δραστηριότητες. Η αγάπη και το ενδιαφέρον της για την τέχνη την οδήγησαν για εικαστικές σπουδές στο Παρίσι. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

«Κάθε ταξίδι στον κόσμο είναι ένα ταξίδι στον εαυτό μας» υπογραμμίζει η καλλιτέχνης στο εισαγωγικό της σημείωμα, προσθέτοντας: «αυτός ο μαγικός, μεταφυσικός κι ωστόσο ολότελα φυσικός, ο ολόγυρα κι όμως πάντοτε εντός μας κόσμος μορφοποιείται από την ένωση και τη σύγκρουση, από τη γαλήνη και την έκρηξη, από την ομοιότητα και την αντίθεση. Χρώματα παίρνουν το βάρος ενός συναισθήματος, σχήματα δίνουν το μέγεθος των ιδεών και φόρμες, άλλοτε ολοφάνερες κι άλλοτε κρυμμένες, ανεπαίσθητες χαράζουν μονοπάτια για την πορεία μιας ελάχιστης κίνησης του νου. Ξανοίγουν μέλλον...

Και μέσα στη συμπαντική αυτή κοσμογονία αναδύονται, σαν νησιά, σαν λιμάνια στο ταξίδι αυτό το αέναο μορφές, σώματα σε στάση ή σε κίνηση. Αναμετριέται η ανθρώπινη παρουσία με το περιβάλλον της, άλλοτε ως δημιουργός κι άλλοτε ως δημιούργημα. Και πότε αφομοιώνεται στις λεπτές ποιότητες που την περιβάλλουν και πότε κόβει στα δυο τον χώρο και τον χρόνο.

Ο προορισμός –ευτυχώς– αφανέρωτος˙ η βουτιά στον ωκεανό, η αποθέωση στο ουράνιο ύψος και η δύναμη ενός χεριού που γεννά απαρχής έναν κόσμο ανερμήνευτο παίρνουν το σχήμα στερεώματος, αναδεικνύονται σε φως υπερκόσμιο, σε παγχρωμία καλειδοσκοπική.

Και τότε αχνοφαίνεται μια πάντοτε λάγνα Ιθάκη. Όχι προορισμός˙ αναμέτρηση. Όχι τέλος˙ σταθμός. Όχι όριο˙ μέτρο. Η αγάπη κι ο πόθος ναυτίλλονται. Το ταξίδι αυτό στα απώτατα βάθη και πάλι αρχίζει»...