Παντοτινή πηγή έμπνευσης για τον μεγάλο εικαστικό

Αντιμέτωποι με την καταστροφή της φύσης, αλλά και με την ομορφιά της έρχονται οι επισκέπτες του Δημοτικού Ιδρύματος – Μουσείου Κώστα Τσόκλη στην Τήνο μέσα από τη νέα έκθεση με τίτλο «Δέηση».

Κλαριά και απλά ξύλα που μετασχηματίζονται σε κορμούς δέντρων, ένα δοκάρι από παλιές ράγες τρένου και μια κατασκευή από καθρέπτη είναι μερικά από τα νέα έργα που ο ημιούργησε αυτή τη χρονιά, κάτω από την πίεση των δυσάρεστων γεγονότων. Το Δέντρο, αποτελεί για τον ίδιο παντοτινή πηγή έμπνευσης.

Από τον καταπλακωμένο κορμό στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, την “Τεράστια νεκρή φύση”, (ένα δέντρο κρεμασμένο από γερανό έξω από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), το 2011, το “Υπόγειο Πάρκο” στον σταθμό “Εθνική Άμυνα” του Μετρό της Αθήνας και μέχρι στα πιο πρόσφατα έργα του που παρουσιάζονται φέτος στο Μουσείο μας, ο Κώστας Τσόκλης καλεί το βλέμμα του θεατή να προσπαθήσει να δει πέρα από την εικόνα.

Μελετώντας ή προσπαθώντας να “διαβάσεις” το έργο του Κώστα Τσόκλη, καλείσαι από τον ίδιο τον καλλιτέχνη, να βρεθείς αντιμέτωπος με πραγματικές συνθήκες ζωγραφικής (με την κλασική έννοια του όρου) σε συνδυασμό με ψευδαισθησιακά στοιχεία και έντονα συναισθήματα.

Έργα που θυμίζουν… αρχαία τραγωδία

Ο Κώστας Τσόκλης, σεβόμενος (για λόγους που τον αφορούν) τη φυσική ακεραιότητα των αντικειμένων, αντί να τα ακρωτηριάσει όπως θα έκανε η φωτογραφία, αφήνει να ξεχυθούν πέρα από τα όρια του πίνακα, ενώνοντας έτσι το ζωγραφικό με το φυσικό χώρο.

Φέτος, γεμίζει τις αίθουσες του Μουσείου με κλαριά, μετασχηματίζει απλά ξύλα σε κορμούς δέντρων, ενσωματώνει ένα δοκάρι από ράγες τρένου, στη μέση μιας καθρεφτένιας κατασκευής, και in situ, επικολλά χαρτιά - φύλλα, μεταμορφώνοντάς το σ' ένα ανθισμένο δέντρο, που συνοδεύει τα νέα έργα που δημιούργησε αυτή τη χρονιά, κάτω από την πίεση των δυσάρεστων γεγονότων. Αυτά τα έργα θυμίζουν ανθρωπόμορφες μαύρες φιγούρες, (μέρη χορού αρχαίας τραγωδίας).

Κι έτσι, εκεί που στην πρώτη αίθουσα καθηλώνεσαι από την έντονη επιβλητική εικόνα των 12 μορφών, την ίδια στιγμή παρατηρώντας το δέντρο στον καθρέφτη, αποκτάς τη διάθεση να ανακαλύψεις τα παιχνιδίσματα των σκιών που δημιουργούνται ανάλογα με το σημείο στο οποίο στέκεσαι, ή να μπεις στη διαδικασία να μαντέψεις με ποιο σκεπτικό “ανθοφόρησε” τον κορμό του δέντρου ο καλλιτέχνης, συνειδητοποιώντας συγχρόνως ότι αυτές οι φόρμες έχουν ένα ρυθμό, μια κίνηση, ανεξάρτητα από το θέμα τους.

Στη δεύτερη αίθουσα παρουσιάζονται έργα από τη συλλογή του Μουσείου και έργα που ανήκουν στον καλλιτέχνη, με το ίδιο πάντα θέμα και ενώ αρχικά σε προβληματίζουν για την καταστροφή της φύσης, στη συνέχεια αν αφεθείς στο να σε οδηγήσουν οι ζωγραφικές χειρονομίες στο νέο εικαστικό χώρο που δημιουργούν, μπορείς να βυθιστείς στο χρώμα και στο χώρο του.

Στην επάνω αίθουσα, παρουσιάζεται μια σειρά σχεδίων με τίτλο “Διαδρομή”, στην οποία ο καλλιτέχνης λίγο ειρωνευόμενος και λίγο σοβαρολογώντας, παρουσιάζει τη μακρόχρονη σχέση του με την τέχνη σε όλα τα στάδια της καλλιτεχνικής πορείας του, κουβαλώντας το βάρος της ευθύνης που του αναλογεί απέναντι στη σύγχρονη τέχνη και πώς αυτό το διαχειρίστηκε στο πέρασμα του χρόνου.

Η έκθεση θα διαρκέσει έως 30 Σεπτεμβρίου 2020.