«Ο Elvis Presley με επηρέασε από τα εφηβικά μου χρόνια»

Τη θρησκευτική διάσταση του θρυλικού βασιλιά του rock 'n' roll, Elvis Presley θα παρουσιάσει απόψε στο προαύλιο του Ησυχαστηρίου «Παναγία της Ελπίδος» της Ιεράς Μονής των Αδελφών του Ελέους, στην Ερμούπολη, ο ερμηνευτής Δώρος Δημοσθένους.

Η συναυλία με τίτλο «Τα Gospel του Elvis» αποτελεί την πρώτη εκδήλωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Εκκλησιαστικού Οργάνου «ΑΝΩ», εκτός των «συνόρων» του μεσαιωνικού οικισμού της Άνω Σύρου και ειδικότερα του Καθεδρικού Ναού Αγίου Γεωργίου.

Ο ξεχωριστός καλλιτέχνης και performer Δώρος Δημοσθένους συστήθηκε για πρώτη φορά στο κοινό της Σύρου πριν από δύο χρόνια, στο Θέατρο Απόλλων, με τη συναυλία «Περί… Παθών», ένα ρεσιτάλ για τα πάθη της Μεγάλης Εβδομάδας και των ανθρώπων μέσα από τραγούδια μεγάλων συνθετών.

Αυτό το καλοκαίρι, ο ερμηνευτής με την αισθαντική φωνή επιστρέφει στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων, για να βάλει το δικό του «λιθαράκι» στη δεύτερη έκδοση της μεγάλης μουσικής διοργάνωσης της Καθολικής Επισκοπής Σύρου.

Η αποψινή συναυλία σας αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που επεφύλαξε φέτος το «ΑΝΩ» στους πιστούς φίλους του. Τι θα παρακολουθήσει το κοινό σε αυτή την ιδιαίτερη μουσική βραδιά;

«Πρόκειται για ένα αφιέρωμα στα gospel, δηλαδή τα θρησκευτικά τραγούδια  που ερμήνευσε στην πορεία του ο μεγάλος Elvis Presley. Ο ερμηνευτής άκουγε συχνά γκόσπελ μουσική μόνος του, ενώ τραγουδούσε ύμνους για να ζεσταθεί πριν από τις συναυλίες του. Μερικές από τις μεγαλύτερες ερμηνείες της καριέρας ήταν τραγουδώντας αυτό το ρεπερτόριο.

Ο ίδιος είπε κάποτε: «Από τότε που ήμουν δύο χρονών, το μόνο που ήξερα ήταν η μουσική του ευαγγελίου. Έγινε τέτοιο κομμάτι στη ζωή μου, τόσο φυσικό όσο ο χορός. Ήταν ένας τρόπος για να ξεφύγω από τα προβλήματά μου και ένας τρόπος απελευθέρωσης για μένα».

Θα με συνοδεύσει  ένα μικρό ακουστικό σύνολο που θα αποτελείται από τους Μάρκο Κώτσια στο πιάνο, Μιχάλη Δάρμα στο μπάσο και Θοδωρή Χριστοδούλου στα ντραμς. Χαίρομαι πολύ που θα συμμετάσχω σ’ ένα τόσο ξεχωριστό Φεστιβάλ όπως το ΑΝΩ, που τη δεύτερη μόλις χρονιά του γνωρίζει απήχηση και επιτυχία και κάνει μεγάλα ανοίγματα στο ευρύτερο κοινό.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα της μουσικής αυτής παράστασης;

«Με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από τον θάνατο του Elvis Presley το 2017 είχα σκεφτεί να κάνω ένα αφιέρωμα σε αυτόν. Και τότε έγινε η πρόταση από τον Άλκη Μπαλτά για το ειδικό αυτό αφιέρωμα στο Σπήλαιο της Αποκάλυψης στο πλαίσιο του φεστιβάλ θρησκευτικής μουσικής της Πάτμου τον Σεπτέμβρη του 2017, όπου και πρωτοπαρουσιάστηκε. Ακολούθησαν τα Χριστούγεννα του Elvis στο Gazarte στις 30/12 με διευρυμένο ρεπερτόριο, αλλά και πολλά θρησκευτικά τραγούδια για να φτάσουμε στην τωρινή παρουσίαση στην Σύρο. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα ατμοσφαιρική μουσική παράσταση».

Ποια είναι γενικότερα η δική σας σχέση με τον Elvis Presley;

«Ο Elvis Presley είναι μια βασική μου επιρροή από τα εφηβικά μου χρόνια κι από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με το τραγούδι. Μια επιδραστική προσωπικότητα στον χώρο της μουσικής που παραμένει αξεπέραστη μέχρι σήμερα. Μοναδικός στην σκηνική του παρουσία, στις φωνητικές δυνατότητες, στον τρόπο που χόρευε, στην ικανότητα να ξεσηκώνει τον κόσμο αλλά και να τον συγκινεί στις μπαλάντες του. Εδώ και πολλά χρόνια πάνω από δεκαετία συμπεριλαμβάνω πολλά τραγούδια του Elvis στις παραστάσεις μου. Με αγγίζει πολύ και όταν τραγουδάει τα gospel. H κόρη του έχει δηλώσει ότι «Φαινόταν να είναι πιο παθιασμένος όταν τραγουδούσε το ευαγγέλιο και το ζούσε αληθινά - είτε τραγουδούσε μόνο για τον εαυτό μου και για μένα στο σπίτι, είτε στην σκηνή μπροστά σε χιλιάδες οπαδούς». Αυτές τις μέρες μάλιστα κυκλοφόρησε  το άλμπουμ «Elvis Presley - Where No One Stands Alone» με 14 υπέροχα gospel τραγούδια του «βασιλιά», ελαφρώς «πειραγμένα», με τη συμμετοχή πολλών πρώην συνεργατών του».

Ποια η σχέση σας με το νησί της Σύρου; Το έχετε επισκεφτεί ξανά;

«Η Σύρος για μένα είναι ακόμα ένα ανεξερεύνητο νησί, καθώς όπου πάω βαριέμαι τις περιηγήσεις, νιώθω πως τα ωραία πράγματα τα ανακαλύπτεις σιγά - σιγά και ανεπιτήδευτα. Μ’ αρέσει να χαίρομαι αυτό που τυχαίνει, χωρίς να τρέχω από εδώ κι από κει για να τα δω όλα. Έτσι έχω νιώσει στη Σύρο από διάφορες συγκυρίες, από το 1995 που πρωτοπήγα.

Μ’ αρέσει να την κοιτάζω από τη θάλασσα προς τα πάνω, φωτισμένη να μοιάζει σαν το πιο πολύτιμο πετράδι που δεν έχω δει ποτέ, να συνδυάζει  το γαλάζιο, το μοβ, το άσπρο, το πορτοκαλί και το ζεστό κίτρινο – αυτό το κίτρινο που βλέπεις την ώρα που κλείνεις το φως του δωματίου για να κοιμηθείς και νιώθεις ότι υπάρχει αυτό το λίγο φως από τις λάμπες έξω στο πλακόστρωτο δρομάκι, μέσα από το μισάνοιχτο παράθυρο και κάνει τα κορμιά να φαίνονται κέρινα. Μου αρέσει το απόγευμα για περπάτημα, όπου κάθε βήμα στην Ερμούπολη ανάμεσα στα μνημεία και τα πανέμορφα αρχοντικά του 19ου αιώνα σε ταξιδεύει στην ιστορία και σε γεμίζει με εμπειρίες μιας άλλης εποχής.

Μετά, μια βόλτα στα αρχοντικά Βαπόρια, θαυμάζοντας τα επιβλητικά παραθαλάσσια νεοκλασικά. Το βλέμμα μου πέφτει στη θάλασσα και της κάνω μια υπόσχεση πως θα ξαναέρθω. Δεν μπορώ φυσικά να παραλείψω τον αριστερό λόφο, την Άνω Σύρο, γενέτειρα του Φερεκύδη και του Μάρκου Βαμβακάρη. Τι ωραίο να χάνεσαι στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια της μικρής μεσαιωνικής πολιτείας, με τα γραφικά σπιτάκια, τις βουκαμβίλιες και τα αμέτρητα σκαλάκια που τη διασχίζουν. Αυτή για μένα είναι η Σύρος, ανεξερεύνητη και μαγική. Εύχομαι μια μέρα να αποσυρθώ εδώ και να έχω λιγότερα να σας πω, καθώς η μαγεία είναι μυστική. Κι αυτά που θα ζήσω θα είναι πολύ περισσότερα».