«Ο καλλιτέχνης υπάρχει όσο υπάρχουν τα τραγούδια του»

Σε γνώριμες μελωδίες μεγάλων Ελλήνων συνθετών, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίμης Πλέσσας και ο Γιάννης Σπανός θα «ταξιδέψουν» το κοινό της Τήνου ο ερμηνευτής Δημήτρης Μπάσης και ο βιρτουόζος κιθαριστής και συνθέτης Μανόλης Ανδρουλιδάκης.

Τραγούδια «γυμνά», ντυμένα μοναδικά με τη φωνή του Δημήτρη και την κιθάρα του Μανόλη συνθέτουν ένα ακουστικό ρεσιτάλ, που θα πραγματοποιηθεί αύριο στις 21:00, στο Θέατρο στον Κουμάρο. Ο ακροατής θα έχει την ευκαιρία να ακούσει σπουδαία τραγούδια σύγχρονα και κλασσικά ερμηνευμένα με το ιδιαίτερο ηχόχρωμα της φωνής του Δημήτρη Μπάση και να εστιάσει τόσο στην απλότητα όσο και στην ουσία των στίχων τους.

Λίγο πριν συνομιλήσει μουσικά με τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Τήνου, ο αγαπημένος καλλιτέχνης, που διακρίνεται για το πάθος και την αυθεντικότητά του, μίλησε στην «Κοινή Γνώμη» για την επίτευξη του δύσκολου αυτού εγχειρήματος, που καταφέρνει να αγγίξει τις ψυχές των ακροατών, καθώς για τις συνεργασίες που τον «προίκισαν» κατά τη διάρκεια της 20χρονης πορείας του.

Πότε γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία της συγκεκριμένης παράστασης;

«Φέτος το καλοκαίρι ταξιδεύω σε όλη την Ελλάδα με δύο διαφορετικά projects. Το ένα είναι το μεγάλο μου σχήμα με τη φουλ μπάντα. Στις συναυλίες αυτές παρουσιάζω τα τραγούδια της προσωπικής μου δισκογραφίας. Επιπλέον, υπάρχει το δεύτερο πρότζεκτ με τίτλο «Γυμνά Τραγούδια», το οποίο θα απολαύσουν αύριο οι φίλοι μας στην Τήνο. Δηλαδή, τραγούδια με μια κιθάρα και μια φωνή. Αυτή η ιδέα γεννήθηκε τα προηγούμενα χρόνια μαζί με τον κιθαριστή και μαέστρο μου, Μανόλη Ανδρουλιδάκη. Κάθε φορά που σκαλίζαμε τα τραγούδια στο παρασκήνιο για να ετοιμάσουμε ένα καινούριο πρόγραμμα ή για να παίξουμε κάποια πράγματα για την πλάκα μας, διαπιστώναμε τη δύναμή τους. Κάποια στιγμή αναρωτηθήκαμε «γιατί να μην τα εντάξουμε σε μία παράσταση»; Μετά από τρία χρόνια, η ιδέα πήρε σάρκα και οστά με ένα ρεσιτάλ φωνής και κιθάρας με τραγούδια από την ελληνική δισκογραφία. Κάνουμε αναφορά σε όλους τους σπουδαίους δημιουργούς, Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Λοίζο, Πλέσσα.. Τα τραγούδια που προηγούνται, δένουν αρμονικά με τα τραγούδια που έρχονται. Κι εκεί ακριβώς, ο θεατής αντιλαμβάνεται πραγματικά το μεγαλείο των τραγουδιών, που τις περισσότερες φορές έχουμε ακούσει από μεγάλες ή συμφωνικές ορχήστρες. Αποδίδονται με μία κιθάρα και είναι το ίδιο σπουδαία».

Η διαφορετική προσέγγιση αυτών των τραγουδιών αποτελεί πρόκληση για έναν καλλιτέχνη;

«Είναι πολύ δελεαστικό για εμάς και ταυτόχρονα δύσκολο, διότι τα «γυμνά» τραγούδια απογυμνώνουν και τον ερμηνευτή και τον κιθαρίστα. Το παραμικρό λάθος φαίνεται, είσαι τελείως απογυμνωμένος, άρα χρειάζεται αυτοσυγκέντρωση 100% και ταλέντο. Τα τραγούδια είναι γυμνά, αλλά γυμνός είναι και ο καλλιτέχνης. Αυτό όμως μας αρέσει. Μας αρέσει, αυτή η «γύμνια», αυτή η δυσκολία, μας αρέσει ο στόχος να αγγίξουμε την ψυχή του ακροατή με αυτή την απλότητα. Γιατί πολλές φορές, όταν παρουσιάζεις κάποια τραγούδια με μια μεγάλη ορχήστρα και φώτα, γίνεται ένα υπερθέαμα. Απολαμβάνεις το σύνολο του θεάματος. Τώρα δεν έχεις να απολαύσεις τίποτα άλλο παρά μόνο τη δύναμη του τραγουδιού, του ερμηνευτή και του μουσικού που προσπαθεί με μια κιθάρα κλασική να γεμίσει τη σκηνή που να σου δημιουργεί την εντύπωση ότι παίζει μια ορχήστρα. Κατά τη γνώμη μου, ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης είναι ένας από τους πέντε καλύτερους κιθαρίστες που έχουμε στην Ελλάδα. Ο κόσμος θα το διαπιστώσει. Πραγματικά, εγώ δεν θα μπορούσα να κάνω αυτό το πρότζεκτ με άλλον κιθαρίστα. Γιατί πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο πρότζεκτ. Εμπιστεύομαι τους συνεργάτες του και το συγκεκριμένο πρότζεκτ απαιτεί έναν κιθαρίστα αυτής της εμβέλειας. Και είναι λίγοι οι σπουδαίοι κιθαρίστες στην χώρα μας».

Πώς βιώνετε το φετινό καλοκαίρι σε καλλιτεχνικό επίπεδο;

«Ξεκίνησα το Μάιο με μία μεγάλη περιοδεία στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Αμέσως μετά, άνοιξε ο κύκλος των καλοκαιρινών συναυλιών μου στην Ελλάδα, οι οποίες ολοκληρώνονται στα μέσα Σεπτεμβρίου. Και στις 3 Οκτωβρίου θα φύγω στην Αμερική, για μία περιοδεία που θα διαρκέσει 1,5 μήνα. Οπότε υπάρχει μία διαρκής κινητικότητα. Μ’ αρέσει αυτό που κάνω. Ψάχνομαι διαρκώς. Το συγκεκριμένο πρότζεκτ είναι μέσα στο πλαίσιο αυτής της αναζήτησης, της καλλιτεχνικής ανησυχίας μου που έχω πάντοτε να πειραματίζομαι και με διαφορετικά και καινούρια πράγματα».

Πέρυσι γιορτάσατε τα 20 χρόνια παρουσίας σας στο χώρο του τραγουδιού.

«Ήταν μια επετειακή χρονιά για μένα. Τη γιόρτασα με μία μεγάλη συναυλία στην Τεχνόπολη στο Γκάζι στις 26 Ιουνίου 2017. Κάλεσα τους φίλους με τους οποίους πορεύτηκα όλα αυτά τα χρόνια πάνω στη σκηνή και όχι μόνο, τους φίλους που μου έγραψαν τραγούδια, που μου χάρισαν τις επιτυχίες μου στη δισκογραφία. Αυτοί ήταν η Μελίνα Ασλανίδου, ο Γιάννης Κότσιρας, ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Γιώργος Νταλάρας, η Γιώτα Νέγκα. Όλοι αυτοί ήρθαν, ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μου και κάναμε αυτή τη συναυλία, η οποία ηχογραφήθηκε και θα κυκλοφορήσει στις 27 Σεπτεμβρίου 2018. ΄Έτσι, κλείνει ένας κύκλος 20 χρόνων και ανοίγει ένας καινούριος. Μπήκα πολύ νωρίς ηλικιακά στη δισκογραφία και θέλω να πιστεύω ότι έχω δρόμο ακόμα».

Οι εμπειρίες του παρελθόντος αποτελούν πολύτιμο στήριγμα για να συνεχίσετε τα βήματά σας σε μία εποχή, όπου ο χώρος του τραγουδιού και της δισκογραφίας βιώνει τη δική του κρίση;

«Τα είκοσι χρόνια μου έφεραν μία ωριμότητα, δεκατρείς δίσκους, σπουδαίες συνεργασίες. Είμαι τυχερός γιατί έχω συνεργαστεί με τους σπουδαιότερους και σχεδόν με όλους του χώρου. Κρατάω όλα αυτά που έχω μάθει από αυτούς, κρατάω αυτή την προσωπική προίκα και συνεχίζω ψάχνοντας καινούρια πράγματα, νέες συνεργασίες. Μπορεί μεν να μην υπάρχει ο μηχανισμός της δισκογραφίας και οι εταιρείες που υπήρχαν στο παρελθόν, αλλά οι καλλιτέχνες, όπως βλέπετε, συνεχίζουν να παράγουν, να βγάζουν δίσκους. Παρακολουθώ την εξέλιξη της εποχής, είμαι μέσα στα πράγματα όσο μπορώ και συνεχίζω. Πριν από δύο μήνες κυκλοφόρησε ένα καινούριο single σε μουσική του Γιώργου Παπαδόπουλου και στίχους της Όλγας Βλαχοπούλου, ένα τραγούδι που θα έλεγα ότι έχει τα φόντα του πιο εμπορικού, αλλά μου αρέσει να πειραματίζομαι και να δοκιμάζω καινούρια πράγματα, μου αρέσει να συνεργάζομαι με καινούριους τραγουδοποιούς, νέα παιδιά. Το single αυτό βγήκε με σκοπό να συνεχίσω τους επόμενους μήνες να παρουσιάζω κι άλλα νέα τραγούδια και κάποια στιγμή, όλα αυτά τα singles να μπουν σε ένα δίσκο και να αποτελέσουν το νέο μου άλμπουμ».

Στην προσωπική δισκογραφία σας περιλαμβάνονται πολλά τραγούδια με την υπογραφή σπουδαίων δημιουργών, που γνώρισαν τόσο καλλιτεχνική όσο και εμπορική επιτυχία. Αυτό είναι τύχη για έναν ερμηνευτή;

«Είναι όντως τύχη, γιατί εγώ βίωσα την εμπορικότητα στο μέγιστο, όταν πρωτοξεκινούσα με το soundtrack του σίριαλ «Ψίθυροι καρδιάς». Πέρασα και από πιο ήπιες καταστάσεις. Έχω τραγούδια που μετά από 20 χρόνια δισκογραφίας, υπάρχουν, είναι ζωντανά, τα έχουν διαδεχτεί και οι επόμενες γενιές, τα ακούνε, τα αγαπάνε και αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα για έναν καλλιτέχνη. Αν με ρωτούσαν «τι έχει σημασία για σένα»; Θα τους έλεγα να αντέξουν τα τραγούδια μου στο χρόνο. Ο καλλιτέχνης υπάρχει όσο υπάρχουν τα τραγούδια του. Οι συναυλίες είναι κάτι στιγμιαίο, το απολαμβάνει κάποιος και το θυμάται για ένα-δύο χρόνια. Όπως και οι απονομές χρυσών και πλατινένιων δίσκων. Αποτυπώνονται με ένα δελτίο τύπου αλλά περνάνε και φεύγουν. Αυτά που μένουν είναι τα τραγούδια. Εγώ χαίρομαι που μετά από 20 χρόνια, όταν κατεβάζω το μικρόφωνο, τα τραγούδια μου τα τραγουδούν και νέα παιδιά. Ένα παιδί που δεν είχε γεννηθεί το 1997 που βγήκε ο πρώτος μου δίσκος σήμερα είναι 21 χρονών. Όταν βλέπεις στο πρόσωπό του, να γνωρίζει τα τραγούδια σου, αυτή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για σένα».