«Η Ελλάδα πρέπει να ξαναβρεί το φως της»

Με φως και αγαπημένες μελωδίες που παραμένουν αναλλοίωτες στο χρόνο και ζωντανές στις καρδιές όσων είχαν την τύχη να ζήσουν τη μουσική εποχή των 90s θα πλημμυρίσει αύριο το βράδυ ο Πολιτιστικός Χώρος «Έπαυλη Τσιροπινά», στην Ποσειδωνία.

Στο πλαίσιο του προγράμματος «Σύρος – Πολιτισμός», η καταξιωμένη και διαχρονική ερμηνεύτρια Κωνσταντίνα παίρνει τις πολύτιμες μουσικές αποσκευές της και αποβιβάζεται στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων για να μας ταξιδέψει σε «Μια Ελλάδα Φως» με μια θάλασσα τραγούδια από την πλούσια δισκογραφία της, που άφησε εποχή.

"Από Γλυφάδα Μαρακές" μας ανεβάζει "Στους πέντε ανέμους" κι ας λέει "Θα φύγω με τους φίλους για Κάιρο", "Στον επόμενο τόνο" έρχεται ανθισμένη "Σαν τριαντάφυλλο" για να κάνει δικό μας "Κι αυτό το βράδυ" μέσα στη "Ζάλη" του καλοκαιριού και να μας αφήσει το δικό της "Σημάδι". Στο μοναδικό αυτό μουσικό οδοιπορικό, την Κωνσταντίνα πλαισιώνει μία πολυμελής ορχήστρα υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Γιώργου Παγιάτη στο πιάνο. Μαζί της τραγουδούν η Τίνα Αλεξοπούλου και ο Γιώργος Χουβαρδάς.

Σε συνέντευξής της στην «Κοινή Γνώμη», η Κωνσταντίνα αναφέρεται στην χρυσή εποχή των 90s, στην αλλαγή της μουσικής βιομηχανίας στο πέρασμα των ετών αλλά και στη δύναμη της τέχνης να διώχνει τα σκοτάδια από το μυαλό και την καρδιά μας.

Η περίοδος που διανύουμε είναι μεταβατική. Η Ελλάδα προσπαθεί πραγματικά να ξαναβρεί το φως της και όλοι μας να επιστρέψουμε σε όσα αφήσαμε στη μέση. Ο φετινός κύκλος συναυλιών σας ήταν το όχημα για να επιστρέψετε και εσείς σε αυτά που αγαπάτε;

«Η αλήθεια είναι πως όλοι μας επιστρέφουμε κάπου. Προσωπικά, ποτέ δεν σταμάτησα να δραστηριοποιούμαι στο επάγγελμά μου, απλώς το προηγούμενο διάστημα πραγματοποιήσαμε λίγες συναυλίες, λόγω της κατάστασης. Όταν εμφανίστηκα στο Κηποθέατρο Παπάγου, στις αρχές του μήνα, είχα να τραγουδήσω από τον περασμένο Οκτώβριο που είχα κάνει μια συναυλία στο Αρχαίο Θέατρο Κουρίου, στην Κύπρο. Είναι πραγματικά επιστροφή γιατί μας έχει λείψει αυτό το δέσιμο με το κοινό. Βέβαια, εννοείται πως και μεταξύ μας, ως παρέες και ως άνθρωποι έχουμε απομακρυνθεί, αλλά ειδικά στο δικό μας επάγγελμα, όταν δεν υπάρχει δραστηριότητα γιατί μας έχουν εγκλωβίσει, η ανάγκη για επικοινωνία με τον κόσμο είναι πιο έντονη. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Θα το κάνουμε με όση μεγαλύτερη ασφάλεια γίνεται προκειμένου να έρθουμε σε επαφή με το κοινό, υπηρετώντας αυτό που αγαπάμε και μας δίνει δύναμη να προχωράμε. Και χαίρομαι πολύ που ο κόσμος είναι τόσο ζεστός. Ειδικά η συναυλία στου Παπάγου πήγε εξαιρετικά. Αισθάνθηκα τη δίψα των ανθρώπων να συμμετέχουν σε τέτοιες εκδηλώσεις. Με συγκίνησε η αγάπη τους. Κι αυτό είναι κάτι που μου έλειψε πραγματικά την περίοδο της καραντίνας».

Ως καλλιτέχνης με μία μακρόχρονη πορεία στο τραγούδι έχετε την ευκαιρία να συνομιλείτε πλέον με περισσότερες γενιές ακροατών. Να επανασυνδεθείτε με εκείνους που πάντα σας ακολουθούσαν, αλλά και να συστηθείτε σε ένα νέο κοινό. Πόσο σημαντικό είναι αυτό το προνόμιο;

«Τόσο οι συναυλίες όσο και οι συνεργασίες με ερμηνευτές της νέας γενιάς συμβάλλουν σημαντικά στη διαχρονικότητα τραγουδιών που αγαπήθηκαν πολύ στο παρελθόν. Η Ελεονώρα Ζουγανέλη, για παράδειγμα, επέλεξε δύο τραγούδια δικά μου, το «Σαν τριαντάφυλλο» και το «Έχω μια καρδιά», που γεννήθηκαν πριν από 28 χρόνια. Μάλιστα, το δεύτερο εξ’ αυτών, το κάναμε ντουέτο. Παρατηρώ λοιπόν ότι οι επανεκτελέσεις από μία νέα καλλιτέχνιδα όπως η Ελεονώρα θυμίζουν στους παλαιότερους αυτά τα κομμάτια και βοηθούν τη νεολαία να τα ανακαλύψει και να τα μάθει. Κι αυτό είναι πάρα πολύ όμορφο».

Η μουσική εποχή των ‘90s αδιαμφισβήτητα κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά όσων την έζησαν. Και πολλά από τα τραγούδια εκείνα έγραψαν τη δική τους ιστορία.

«Πολλοί παράγοντες έπαιξαν ρόλο στο να δημιουργηθεί αυτή η δισκογραφία. Κρίνοντας από τον τρόπο που δουλέψαμε τόσο εγώ όσο και αρκετοί καλλιτέχνες, μπορώ να πω ότι και οι εταιρείες επένδυαν τότε και πολύς χρόνος υπήρχε για να το ψάξεις και να δημιουργήσεις. Τώρα τα πράγματα γίνονται πολύ πιο γρήγορα και κάποιες φορές, στο πόδι. Οι ίδιοι οι καλλιτέχνες αναλαμβάνουν να κάνουν τις δικές τους παραγωγές. Οπότε είναι τελείως διαφορετική η κατάσταση. Άλλο να δουλεύει μια ομάδα και να επενδύεις σε αυτό και άλλο να δουλεύει ένα άτομο μόνο του που θέλει να κάνει καριέρα. Αναφέρομαι στους νέους καλλιτέχνες που το παλεύουν χωρίς βοήθεια. Συνεπώς, είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις κάτι το οποίο θα μείνει».

Ένας καλλιτέχνης με εμπειρία και «παράσημα» στις πλάτες του μπορεί σήμερα να συνεχίσει την πορεία του έτσι ακριβώς όπως το έκανε επί σειρά ετών;

«Σίγουρα χρειάζεται πολύ μεγάλη προσαρμογή. Πριν από δύο μήνες κυκλοφόρησε από τη Minos EMI το νέο μου τραγούδι, «Μη φέγγεις, ζηλεύω», ένα υπέροχο τανγκό σε μουσική και στίχους της συνεργάτιδάς μου, Τασούλας Θωμαΐδου που είχε γράψει και τους στίχους του «Μια Ελλάδα φως». Παρόλο που το κάναμε με πολλή αγάπη και με την εμπειρία που έχουμε, βλέπουμε ότι ο τρόπος προώθησης των τραγουδιών έχει πια αλλάξει. Χρειάζεται μια διαφορετική προσέγγιση. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι αισθάνομαι πολύ όμορφα που έχω τραγούδια που έχει αγαπήσει ο κόσμος. Μέχρι και σήμερα βλέπω ότι υπάρχει ανταπόκριση, τα θυμούνται, τα νοσταλγούν».

Ένα εξ’ αυτών είναι και το «Μια Ελλάδα Φως». Γιατί αποφασίσατε να δώσετε αυτόν τον τίτλο στις συναυλίες σας;

«Είναι ένα τραγούδι του Γιάννη Χρυσομάλλη με υπέροχο στίχο. Υμνεί την Ελλάδα και την Κύπρο. Το τραγούδι αυτό διδάσκεται και στα σχολεία. Είναι αισιόδοξο και ιδιαίτερα αυτή την περίοδο με όσα δυσάρεστα βιώνουμε, έχουμε ανάγκη από μία νότα αισιοδοξίας. Η Ελλάδα μας είναι φωτεινή. Πρέπει να ξαναβρεί το φως της. Χαίρομαι πολύ όταν οι άνθρωποι με συναντούν και μου λένε ότι τα τραγούδια μου τους δημιουργούν όμορφα συναισθήματα. Μου δίνουν δύναμη και κουράγιο, παρόλο που έχουν αλλάξει οι καταστάσεις. Είμαι ένας καλλιτέχνης που έχω βάλει σκοπό να υπηρετήσω την τέχνη και να την κάνω όσο καλύτερα γίνεται».