Κοινωνοί της λόγιας μουσικής

Ένα βιολί, μία κιθάρα και ένα πιάνο συντόνισαν, πριν από τρία χρόνια, τις μουσικές τους «πυξίδες» και ξεκίνησαν μία κοινή διαδρομή με όραμα να οδηγήσουν το φιλότεχνο κοινό της πρωτεύουσας των Κυκλάδων στον «παράδεισο» της κλασικής μουσικής.

Ο Αλέξανδρος Γκέλιας, ο Γιώργος Κριωνάς και η Στέλλα Γιαλόγλου ένωσαν τις γνώσεις τους και την αγάπη τους για τη λόγια μουσική και δημιούργησαν το «Trio del arte» που διαγράφει τη δική της ξεχωριστή πορεία στον μεγάλο πολιτιστικό χάρτη της Σύρου, παρουσιάζοντας έργα υψηλών τεχνικών και ερμηνευτικών απαιτήσεων.

Το τριμελές μουσικό σχήμα συμμετέχει στο πρόγραμμα «Σύρος – Πολιτισμός 2021» με την εκδήλωση «The Choros Project». Το πρόγραμμα της συναυλίας που θα πραγματοποιηθεί στις 31 Οκτωβρίου 2021, στο Θέατρο Απόλλων, περιλαμβάνει έργα διαφόρων εποχών της κλασικής και σύγχρονης μουσικής, παρουσιασμένα είτε από το Τρίο, είτε σε ντουέτα αλλά και σε σόλο εκτελέσεις. Ο χορός, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μέσα έκφρασης και δημιουργίας, άμεσα συνδεδεμένος με τη μουσική. Αποτέλεσε δε, ένα τεράστιο κομμάτι στη μουσική θεματολογία των συνθετών κατά την διάρκεια των ετών. Χοροί παραδοσιακοί, σύγχρονοι, ποικίλλα είδη (Tango, Waltz κ.α.) συναντώνται ανά τον κόσμο με πληθώρα συνθέσεων και εκτελέσεων. Το “The Choros Project” αποτελεί μια προσέγγιση στην τόσο ενδιαφέρουσα αυτή θεματολογία, μέσα από ιδιαίτερες εκτελέσεις.

Ενόψει της συναυλίας τους, η Στέλλα Γιαλόγλου και ο Αλέξανδρος Γκέλιας μίλησαν στην «Κοινή Γνώμη» για την πορεία, το ρεπερτόριο αλλά και τους στόχους του «Trio del arte» που ήρθε όχι μόνο για να μείνει… αλλά και για να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον μας.

Πότε δόθηκε το έναυσμα για την έναρξη της μουσικής σας συνύπαρξης;

Αλέξανδρος Γκέλιας: «Το 2017, εγώ με τον Γιώργο Κριωνά αρχίσαμε να παίζουμε βιολί και κιθάρα για την πλάκα μας, επειδή μας ευχαριστεί -αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που το συνεχίζουμε-. Συνεπώς, τότε, δεν υπήρχε καν η έννοια του σχήματος. Υπήρχαν μόνο δύο άνθρωποι που τους αρέσει η μουσική και ασχολούνται από παιδιά. Ξεκινήσαμε, λοιπόν να παίζουμε… στη συνέχεια μας άκουσε η Στέλλα και ζήλεψε (γέλια) και ουσιαστικά, γίναμε σχήμα το 2018.  Από τότε, μπορώ να πω πως, δουλεύουμε πιο εντατικά, κάνουμε συστηματικά πρόβες, φτιάχνουμε το ρεπερτόριό μας και με κάθε ευκαιρία εμφανιζόμαστε».

Ποια είναι τα στοιχεία που διαμορφώνουν την ταυτότητα του σχήματος;

Στέλλα Γιαλόγλου: «Καταρχήν, είμαστε ένα σχήμα καθαρά ορχηστρικό. Το σχήμα μας δεν περιλαμβάνει τραγούδι. Η αλήθεια είναι ότι επικεντρωνόμαστε στο κομμάτι της κλασικής μουσικής, αλλά όχι της αυστηρά κλασικής μουσικής. Το ρεπερτόριο περιλαμβάνει μεγάλες περιόδους από προκλασική μέχρι και σύγχρονη και βέβαια, προσαρμοζόμαστε ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες και σε ένα ρεπερτόριο το οποίο θα είναι λίγο έξω από αυτό. Ωστόσο, υπογραμμίζουμε το κομμάτι της κλασικής μουσικής γιατί δύσκολο θα βρεις στην επαρχία ένα τοπικό σχήμα να ασχολείται με το συγκεκριμένο είδος και με έργα υψηλών απαιτήσεων τόσο τεχνικών όσο και ερμηνευτικών. Εννοείται ότι αυτό προϋποθέτει και πολλή προεργασία. Οι πρόβες είναι σημαντικές και απαιτητικές».

Αλέξανδρος Γκέλιας: «Το είδος που υπηρετούμε είναι και η ιδιαιτερότητα του σχήματος. Το ρεπερτόριό μας φτάνει μέχρι τις παρυφές του ελληνικού τραγουδιού –μπορεί, δηλαδή, να παίξουμε οργανικά κομμάτια του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη- αλλά ως εκεί. Είναι επιλογή μας να κινούμαστε από κει και πιο δυτικά, με την έννοια ότι καλύπτουμε μουσική κινηματογράφου, αμιγώς κλασική μουσική και γενικά αυτό που θα λέγαμε με δυο κουβέντες, αν και παρεξηγημένος όρος, λόγια μουσική, που τουλάχιστον στη δική μας αντίληψη, δεν υπάρχει σε μια ακτίνα μέχρι και τον Πειραιά. Και δεν είναι τυχαίο που δεν υπάρχει, γιατί το τραγούδι, παρότι το εκτιμούμε πάρα πολύ, είναι ένα πιο εύκολο είδος με την έννοια ότι μπορεί να δημιουργηθεί πιο εύκολα ένα σχήμα που να παίζει ελληνικό τραγούδι –Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Τσιτσάνη, Μάρκο (Βαμβακάρη)-, αλλά για να μαζευτούν τρεις καλλιτέχνες κλασικής μουσικής πρέπει, καταρχήν, να έχουν σπουδάσει κλασική μουσική. Και μένω στη λέξη «σπουδάζω». Αυτό το είδος δεν παίζεται εάν δεν περάσεις από ένα συγκεκριμένο κανάλι. Για παράδειγμα, κάποιος που δηλώνει αθλητικός τύπος, δεν μπορεί να πηδήξει άλμα εις ύψος εάν δεν έχει προπονηθεί πάνω στο συγκεκριμένο είδος του κλασικού αθλητισμού. Το ίδιο εννοώ και για εμάς χωρίς καμιά αλαζονεία, αλλά είναι η πραγματικότητα. Όλοι είμαστε κλασικοί μουσικοί. Από κει και πέρα, όταν αποκτήσεις το βασικό κορμό, η μουσική είναι μία. Δεν υπάρχει κλασική και λαϊκή. Επεκτείνεσαι όπου θες».

Το τρίτο θα μπορούσε κάποια στιγμή να γίνει κουαρτέτο ή ακόμη και κουιντέτο;  

Στέλλα Γιαλόγλου: «Αυτά τα τρία χρόνια, έχουμε ζυμωθεί σαν ομάδα, γιατί εκτός απ’ το background των σπουδών και της ουσιαστικά προϋπηρεσίας μας, έχουμε δέσει και σαν άνθρωποι, το οποίο είναι πάρα πολύ βασικό για να μπορέσεις να αποδώσεις σε αυτό. Γιατί απαιτεί, πρώτα από όλα, χρόνος και τριβή. Σαφώς και είμαστε ανοιχτοί σε κάποια συνεργασία που θα επιλέξουμε και θα μας ταιριάζει, αλλά το να βρεθεί ένας άνθρωπος που θα είναι μόνιμο στέλεχος είναι πιο δύσκολο, γιατί αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να είναι εδώ, να κάνουμε τις πρόβες μας σταθερά και συστηματικά όπως κάνουμε εμείς και να δέσει με την ομάδα. Συν ότι αυτό δυσκολεύει αρκετά και το θέμα του ρεπερτορίου. Εμείς ήδη προσαρμόζουμε το ρεπερτόριο για πιάνο, βιολί, κιθάρα και πλέον, μαντολίνο. Η ένταξη ενός άλλου οργάνου, για παράδειγμα πνευστού, δυσκολεύει λίγο την κατάσταση σε πρακτικό κομμάτι, δεδομένου ότι δεν είναι αυτή η κύρια ενασχόλησή μας, την οποία εμβόλιμα βάζουμε στο εβδομαδιαίο πρόγραμμά μας με κόπο».

Η συμμετοχή σας στα πολιτιστικά δρώμενα του νησιού ήταν ενεργή όλο αυτό το διάστημα;

Στέλλα Γιαλόγλου: «Όσο το επέτρεψαν οι συνθήκες, γιατί λόγω της πανδημίας μεσολάβησε αυτό το τεράστιο κενό. Τώρα προετοιμαζόμαστε για την εκδήλωση “The Choros Project” που εντάχθηκε στο πρόγραμμα «Σύρος – Πολιτισμός» και χαιρόμαστε που θα παίξουμε στο Θέατρο Απόλλων. Η αλήθεια είναι ότι, λόγω της φύσης της μουσικής και του σχήματος και επειδή το ρεπερτόριο είναι κυρίως κλασικό και λόγιο, επιδιώκουμε ο χώρος, που θα εμφανιστούμε, να έχει τις κατάλληλες προδιαγραφές, με την έννοια ότι δεν μπορούμε να παίξουμε εύκολα οπουδήποτε. Ιδανικά εγώ χρειάζομαι κλασικό πιάνο για να παίξω. Οπότε, αυτό ήδη μας περιορίζει. Αν έχουμε τη δυνατότητα να παίξουμε κάπου ιδανικά, προχωράμε. Αλλά γενικώς, έχουμε σκοπό να προάγουμε τη μουσική».

Αλέξανδρος Γκέλιας: «Η ιδέα αυτής της συναυλίας είναι ο χορός μόνο ως μουσική στο παγκόσμιο ρεπερτόριο. Ό,τι παίξουμε είναι χορός. Φτιάχνοντας το ρεπερτόριό μας, ανακαλύψαμε ότι πολλά μουσικά κομμάτια, πάσης φύσεως, που ψιθυρίζουμε, τραγουδάμε και ακούμε, είναι απλώς χοροί. Ο Εθνικός Ύμνος μας είναι χορός, τσάμικο. Το «τέχνασμα» της παρουσίασης ενός χορού μόνο ως μουσική είναι κάτι που το έχουν κάνει οι μεγαλύτεροι συνθέτες του κόσμου. Το ρεπερτόριο της συναυλίας μας θα είναι τόσο ελληνικό όσο και διεθνές, από την άλλη όμως και διαχρονικό. Έχουμε και μπαρόκ κομμάτια, χορό εκείνης της εποχής, αλλά και τωρινά κομμάτια όπως η μουσική από τον κινηματογραφικό «Νονό» που περιλαμβάνει και βαλς».