Η επαναστατική δύναμη του έρωτα

Η δύναμη του έρωτα που αντιστέκεται στις «σειρήνες» μιας εποχής, όπου το μίσος αγαπάει και η αγάπη μισεί, έκανε την «επανάστασή» της στο 4ο Αkropoditi DanceFest 2016.

Το θεατρικό έργο «R.I.P – Romeos Ioulietta Panta» της ομάδας So7 παρουσιάστηκε με επιτυχία στην Πινακοθήκη Κυκλάδων, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού & Χοροθεάτρου στη Σύρο.

Μία σύγχρονη ιστορία αγάπης

Το κλασικό lovestory του Σαίξπηρ, τοποθετημένο στην Ελλάδα της κρίσης μίλησε στις καρδιές του κοινού με μια γλώσσα σύγχρονη, καθημερινή που «ακροβατεί» ανάμεσα στον αμοραλισμό και τον ρομαντισμό, τον κυνισμό και το χιούμορ, την κωμωδία και το δράμα.

Η ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας στροβιλίστηκε στον χώρο και στον χρόνο και έγινε το οδοιπορικό δύο νέων στη σύγχρονη, θορυβώδη πόλη. Γύρω τους το αστικό τοπίο σπαράζεται από γενικευμένη εμφύλια διαμάχη την ώρα που οι δύο νέοι ερωτεύονται σταδιακά, βιώνοντας σιωπηλά τα τραγικά ημιτόνια της αγάπης. Το τραγικό ζευγάρι μόλις που προλαβαίνει να ερωτευτεί και οδηγείται στην αυτοκτονία. Η μόνη τους ελπίδα βρίσκεται στον άλλο κόσμο.

Το κείμενο του R.I.P., που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2013 στην Κύπρο μιλάει για πόλεμο, μιλάει για μέλλον, μιλάει για νέους χωρίς αγάπη και χωρίς πάθος. Είναι συγχρόνως ένα ρέκβιεμ κι ένα κάλεσμα σε επανάσταση. Γιατί η απελπισία φτάνει σε τέτοιο ύψος μερικές φορές που είναι πιο ισχυρή από τον θάνατο. Κι ύστερα το κορίτσι και το αγόρι πηγαίνουν στ’ αστέρια.

Η παράσταση R.I.P είναι μια διακοπή στον χρόνο και τον ήχο της πόλης. Απευθύνεται σε μια αγύμναστη εσωτερική λειτουργία, την ευαισθησία. Οι δύο νέοι βρίσκονται σε μια τομή ανάμεσα στον έντονο ρυθμό της πόλης και μια ησυχία αταίριαστη με τον έξω κόσμο. Η λεπτή σχέση που διαμορφώνεται ανάμεσά τους πλησιάζει με σεβασμό την εσωτερική δημιουργία του έρωτα. Δεν μπορεί να εντυπωσιάσει, ούτε να φωνάξει για ν’ ακουστεί, χρειάζεται την ευαίσθητη προσοχή του θεατή.

«Η πιο γόνιμη επανάσταση γεννιέται από τον παθιασμένο έρωτα»

Όπως εξηγεί ο δημιουργός και πρωταγωνιστής του R.I.P Δημήτρης Κουρούμπαλης, «όταν διάβασα το έργο, συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να πω αυτά τα λόγια ούτε και να τα ακούσω. Βρέθηκα σε αδιέξοδο. Αδυνατούσα να κάνω παράσταση. Η ποιότητα του κειμένου όμως με πήγε πιο βαθιά από τα ωραία λόγια, γι’ αυτό την άφησα να με οδηγήσει. Το αποτέλεσμα είναι αυτοί οι διάλογοι ανάμεσα σε δυο νέους, σ’ ένα δημόσιο χώρο, τώρα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα είναι πιο δυνατοί από το πώς λέγεται η ιστορία τους, με 2 ηθοποιούς ή με 25, με σπαθιά ή μια καρέκλα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι και πάλι παθιάζονται και πάλι είναι ικανοί ν’ αυτοκτονήσουν για ν’ αρνηθούν ό,τι τους καταπιέζει κι έτσι να μείνουν αιώνια μαζί. Το μόνο που επιλέγω να πω είναι ότι παραμένουν αιώνια μαζί».

Παρά το γεγονός ότι η ομάδα ολοκλήρωσε τις παραστάσεις του «R.I.P» πριν από ενάμιση χρόνο στο Θέατρο του Νέου Κόσμου στην Αθήνα, αποδέχτηκε με χαρά την πρόταση της χορεύτριας Ιωάννας Αντώναρου για να συμμετάσχει στο 4ο Akropoditi DanceFest.

“Είναι ένα οργανωμένο φεστιβάλ από επαγγελματίες και χάρηκα που συμμετείχαμε για πρώτη φορά σε αυτό με ένα έργο, που αποτελεί μια πολύ προσωπική καλλιτεχνική κατάθεση» τόνισε ο κ. Κουρούμπαλης στην «Κοινή Γνώμη» εξηγώντας πως μέσα από το R.I.P προσπάθησε να περάσει το μήνυμα ότι η πιο γόνιμη επανάσταση έρχεται από την αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους και τον παθιασμένο έρωτα.

Πηγή έμπνευσης της παράστασης αποτελεί το πασίγνωστο έργο του Σαίξπηρ «Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα». «Επειδή αισθάνθηκα ότι δεν μπορώ να πω τα λόγια αυτά στο σήμερα, προσπάθησα να τα εκφράσω με έναν διαφορετικό τρόπο μέσα από τα ερεθίσματα μου σε μια Ελλάδα της κρίσης όπου το μοναδικό πράγμα που μας απασχολεί να είναι η επαγγελματική αποκατάσταση. Μέσα από το έργο αυτό, βρήκα μια εξαιρετική αφορμή να μιλήσω για τον έρωτα την επαναστατική δύναμή του», κατέληξε.

Η σκηνοθετική δημιουργία ανήκε στους Δημήτρη Κουρούμπαλη, Κατερίνα Λούρακαι Φρόσω Κορρού, η οποία επιμελήθηκε επίσης τις χορογραφίες και την κίνηση.