Ένα έργο για να δεις τη ζωή με άλλο μάτι

Τον τρόπο να βάλουμε τη ζωή μας στο μικροσκόπιο και να καταγράψουμε όλα εκείνα τα μικρά και μεγάλα κομμάτια της, που μας δίνουν το κίνητρο να τη «γευτούμε» μέχρι τελευταίας σταγόνας, θα μας δείξει από τη σκηνή του Θεάτρου Απόλλων η παράσταση «Όλα Αυτά τα Υπέροχα Πράγματα» σε σκηνοθεσία της Ιόλης Ανδρεάδη.

Το Κέντρο Χορού σύγχρονης έκφρασης και δημιουργίας «Ακροποδητί» φιλοξενεί για δύο ημέρες στη Σύρο τον θεατρικό μονόλογο των Ντανκαν Μακµίλαν και Τζώνυ Ντόναχο, ο οποίος παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας τον Μάρτιο του 2017, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία τόσο στην Αθήνα, όσο και κατά την περιοδεία του σε Ελλάδα και Κύπρο.

Η μαμά ενός επτάχρονου κοριτσιού κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. «Ήταν κάτι εντελώς ανόητο, κάτι που συμβαίνει όταν κάποιος δεν μπορεί με τίποτα να είναι ευτυχισμένος», της είπαν. Το κοριτσάκι θέλοντας να βοηθήσει τη μητέρα του ξεκινάει μια λίστα με κάθε υπέροχο πράγμα στον κόσμο για το οποίο αξίζει κανείς να ζει. Ενήλικας πια, έρχεται να διηγηθεί την ιστορία της, παρακινώντας το κοινό να παίξει τους υπόλοιπους χαρακτήρες της ζωής της.

Την ηρωίδα υποδύεται η Μελίνα Θεοχαρίδου, η οποία λάτρεψε το έργο από την πρώτη κιόλας ανάγνωση. Ο γλυκός λόγος του, η τρυφερότητα με την οποία επιδιώκει να αντιμετωπίσει το «θηρίο» της κατάθλιψης, αλλά και τα στοιχεία του εαυτού της που καθρεφτίζονται στο «είδωλο» της ηρωίδας της, γέννησαν την ανάγκη της να μοιραστεί το ρόλο αυτό με τους Έλληνες του σήμερα. Συμπαραστάτες στην προσπάθειά της στάθηκαν η φίλη και συνεργάτιδά της Ιόλη Ανδρέαδη και ο Άρης Ασπρούλης, οι οποίοι και ανέλαβαν την ελεύθερη προσαρμογή του κειμένου.

Ξεκλέβοντας λίγο χρόνο από τις πρόβες του «Μισάνθρωπου», σε σκηνοθεσία της Ιόλης Ανδρεάδη, ο οποίος κάνει πρεμιέρα στις 20 Απριλίου, στο Σύγχρονο Θέατρο, η Μελίνα Θεοχαρίδου μίλησε για «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα», τα οποία συνεχίζει να μοιράζεται με το κοινό της Αθήνας στο «Tempus Verum». Το έργο θα παρουσιαστεί στην Ερμούπολη την Τρίτη 20 και την Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018.

Πότε άναψε η πρώτη σπίθα για την οργάνωση και την προετοιμασία της συγκεκριμένης παράστασης;

«Ήταν Μάιος του 2015. Εργαζόμουν τότε τρεις μέρες την εβδομάδα στο Λονδίνο, στον εκδοτικό οίκο «Oberon Books», ως συντάκτρια για θεατρικά κείμενα και βιβλία πάνω στη σκηνοθεσία, την υποκριτική και τη συγγραφή. Κάποια στιγμή, ο συνάδελφός μου με ενημέρωσε για την έκδοση ενός έργου, το οποίο με προέτρεψε να το διαβάσω. «Είναι απίστευτο, το είδα πέρυσι στο Εδιμβούργο», είπε χαρακτηριστικά. Απάντησα θετικά και λίγες ημέρες μετά το διάβασα. Αμέσως το ερωτεύτηκα. Πρώτον, ένιωσα να ταυτίζομαι με αυτόν τον άνθρωπο, δεύτερον, γέλασα και έκλαψα πάρα πολύ όσο το διάβασα και το βασικότερο, ένιωσα ότι ήθελα να παίξω αυτόν τον ρόλο στην Ελλάδα και να τον μοιραστώ με τους Έλληνες του σήμερα. Αισθάνθηκα ότι ήταν πολύ σημαντικό αυτό το έργο να παρουσιαστεί εδώ και να αναπτερώσει με κάποιον τρόπο το ηθικό αυτών που θα το παρακολουθήσουν. Και νομίζω πως έγινε. Ήταν τεράστια η χαρά μου, που τον Μάρτιο του 2017, μετά από δύο χρόνια δουλειάς για την οργάνωση της παραγωγής μαζί με τους συνεργάτες μου, ανέβηκε το έργο στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Κάτω Χώρος). Από κει και πέρα, ξεκίνησαν να έρχονται προτάσεις από άλλα μέρη της Ελλάδας και της Κύπρου, οπότε παρατείναμε τις παραστάσεις μας στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και μετά ξεκινήσαμε περιοδεία. Πήγαμε στην Πρέβεζα, στο Ηράκλειο, στη Λευκωσία, στη Σαντορίνη, στο Ρέθυμνο, στα Χανιά και μας κάλεσαν από το Bob Festival να παρουσιάσουμε την παράσταση, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Φέτος, επιστρέψαμε στην Αθήνα για δεύτερη χρονιά και ξεκινήσαμε νέα περιοδεία από τα Γιάννενα, συνεχίζουμε με Σύρο και μετά το Πάσχα, θα ανακοινώσουμε κι άλλους νέους σταθμούς».

Την παράσταση σκηνοθετεί η Ιόλη Ανδρεάδη, την οποία γνωρίσαμε στη Σύρο μέσα από το Διεθνές Θεατρικό Εργαστήρι – Φεστιβάλ «World Wide Lab» το 2015.

«Αυτός ήταν κι ο δεύτερος λόγος που επιθυμούσα να το κάνω στην Ελλάδα. Ήθελα πολύ να δουλέψω ξανά με την Ιόλη, με την οποία είχαμε συνεργαστεί πολλές φορές στο Λονδίνο, όταν έμενε κι εκείνη εκεί. Κάναμε μαζί το μεταπτυχιακό μας στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης (RADA). Ήταν η τέλεια αφορμή για να ξανασυνεργαστούμε. Οπότε ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο μίλησα όταν διάβασα το έργο και σκέφτηκα ότι θα ήθελα να το παρουσιάσω στην Ελλάδα ήταν η Ιόλη. Αργότερα, ήρθε η OliviosK ΠαραγωγέςTM και σιγά-σιγά χτίσαμε την ομάδα των συνεργατών γύρω από αυτό τον πυρήνα και ξεκινήσαμε αυτή τη δουλειά».

Ποια χαρακτηριστικά της ηρωίδας σου αποτελούν «γέφυρα» ανάμεσα σε εσάς τις δύο;

«Η ψυχοσύνθεσή της. Όταν εγώ ήμουν μικρή έπαιζα το παιχνίδι της Πολυάννας από το βιβλίο της Έλενορ Χ. Πόρτερ. Η Πολυάννα πάντα ψάχνει να βρει τη θετική πλευρά στην όψη κάθε δυσάρεστου ή λυπηρού συμβάντος. Και θυμάμαι ότι με είχε επηρεάσει πάρα πολύ αυτό το βιβλίο στην παιδική μου ηλικία και προσπαθούσα όταν μεγάλωνα να βάλω σε εφαρμογή το παιχνίδι. Η λίστα με όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα, μου το θύμισε πολύ κι αμέσως, αισθάνθηκα κοντά με την ηρωίδα ακόμα και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τα πράγματα, στον τρόπο που αντιδράει ή που μιλάει. Είναι μια τρυφερή και γλυκιά ιστορία. Από την πρώτη κιόλας στιγμή άρχισα να ταυτίζομαι. Ήταν ο πρώτος ρόλος που δεν ένιωσα ότι έπρεπε να τον εξερευνήσω και να βρω τα κρυφά σημεία του. Ένιωθα ότι τον ήξερα ήδη. Ήξερα ποια είναι αυτή η κοπέλα. Σε αυτό βοήθησαν ακόμη περισσότερο η Ιόλη και ο Άρης (Ασπρούλης) που προσάρμοσαν το κείμενο και έφεραν πιο κοντά μου, εντάσσοντας και μερικές λεπτομέρειες της ζωής μου, τις οποίες δεν ξέρει κανείς, αλλά τις γνωρίζω εγώ. Ένιωθα πραγματικά ότι αυτός ο άνθρωπος είναι δικός μου, σαν μία κοντινή μου φίλη».

Θα έλεγε, λοιπόν, κανείς ότι αυτή η παράσταση αποτελεί για σένα προσωπική υπόθεση.

«Ασχολούμαι με αυτή τη δουλειά, εδώ και τρία χρόνια. Τη νιώθω σαν παιδί μου. Αφιέρωσα ένα μεγάλο μέρος τόσο του εαυτού μου, όσο και του χρόνου μου στο συγκεκριμένο project. Αλλά αυτό που με γεμίζει περισσότερο είναι η ανταπόκριση του κόσμου. Τα πράγματα που λένε οι θεατές μετά την παράσταση είναι υπέροχα. Με πλησιάζουν σαν να είμαι όντως φίλη τους. Η επαφή μας με έχει συγκινήσει πάρα πολύ και νιώθω πως με κάθε παράσταση, το έργο έρχεται ολοένα και πιο κοντά μου».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η συμμετοχή του ίδιου του κοινού στην παράσταση, η οποία αποτελεί βασικό άξονα του πρωτότυπου έργου.

«Ακριβώς. Η δομή της διάδρασης είναι καθορισμένη από τους συγγραφείς, Ντάνκαν Μακμίλαν και  Τζώνυ Ντόναχο. Το κείμενο μας προσφέρει αυτό το εργαλείο, τον ακριβή τρόπο της διάδρασης με τον θεατή, που είναι τρυφερός, προστατευμένος και πολύ καθοδηγημένος, δηλαδή δεν αφήνει σε καμία περίπτωση τον θεατή να νιώσει ότι εκτίθεται. Είναι πάρα πολύ σημαντικό και στη θεματική του έργου, γι’ αυτό και αντανακλάται στη φόρμα του. Από κει και πέρα, με την Ιόλη δουλέψαμε πάρα πολύ σε ανοιχτές πρόβες, ώστε να το δούμε στην πράξη. Πώς αντιδρούν οι θεατές και πώς μπορώ να το χειριστώ αυτό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αρχικά καλούσαμε φίλους και γνωστούς μας, ηθοποιούς και μη, για να παρακολουθήσουν την πρόβα μας στο θέατρο. Μετά, ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε σε σχολεία (Γυμνάσιο). Η τρίτη ανοιχτή πρόβα έγινε σε Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας με ενήλικες θεατές. Οι αντιδράσεις ήταν απρόσμενες και πολύ χρήσιμες σε εμάς. Έπειτα φέραμε σχολεία και στο θέατρο, όπου κάναμε ανοιχτές πρόβες. Αυτό με βοήθησε να εξοικειωθώ κι εγώ με τη διαδραστική φόρμα, πριν ανέβει επίσημα η παράσταση. Είναι υπέροχο να βλέπεις τον κόσμο να αγκαλιάζει αυτό το παιχνίδι, να μπαίνει με όλη του την ψυχή και να χαίρεται. Είναι το πιο όμορφο πράγμα».

Η παράσταση διοργανώνεται στη Σύρο από τους «Ακροποδητί» με τους οποίους γνωριστήκατε τον Αύγουστο του 2017, στο πλαίσιο του «Santorini Arts Factory».

«Ήταν μια πολύ όμορφη συγκυρία, γιατί οι Ακροποδητί έπαιζαν την ακριβώς επόμενη ημέρα από εμάς. Κατέφθασαν την ημέρα της παράστασής μας για να προετοιμαστούν και το βράδυ ήρθαν να μας δουν. Τους άρεσε πάρα πολύ και στο τέλος, η Αγγελική Σιγούρου με πλησίασε και μου είπε «θέλω πάρα πολύ να φέρουμε αυτή την παράσταση στη Σύρο, Έρχεστε;». Έτσι, ξεκίνησαν όλα. Είναι μια πάρα πολύ ωραία συνεργασία. Τα παιδιά είναι εξαιρετικά. Πάρα πολύ οργανωμένοι, με προσοχή στη λεπτομέρεια, πολύ σωστοί σε όλες τους τις κινήσεις. Μου έχουν αφήσει την καλύτερη εντύπωση».