«Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δικαίωμα στην ευτυχία»

Για την ερμηνεία της στο μονόλογο «Σπυριδούλα», βασισμένο στο ομότιτλο διήγημα της Λένας Κιτσοπούλου, η ηθοποιός Ελένη Στεργίου απέσπασε στα τελευταία Queer Theatre Awards το Βραβείο Ερμηνείας σε ανδρικό ρόλο, σύμφωνα με την προτίμηση του αναγνωστικού κοινού του περιοδικού «Antivirus».

Όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν, μέχρι σήμερα, τη συγκεκριμένη παραγωγή των «This Famous Tiny Circus» εύλογα θα αναρωτηθούν για το ποιος είναι ο αντρικός ρόλος στη «Σπυριδούλα». Λίγες ημέρες πριν από την εμφάνισή της στην Πινακοθήκη Κυκλάδων (20 και 21 Μαΐου 2019), η Ελένη Στεργίου μας λύνει την απορία, δηλώνοντας πανέτοιμη να συστηθεί στο Συριανό κοινό ως Γιώργος.

Το τραχύ συναίσθημα ζήλιας έχει όνομα και υπόσταση

«Ζήλια μου, σαν την αγάπη είσαι τόσο δυνατή» και ακόμη περισσότερο… γιατί αυτή ακριβώς η «κατάρα» πέφτει πάνω στον κεντρικό ήρωα της ιστορίας και αρχίζει να τον παίζει σαν μαριονέτα, όταν μετά από πέντε χρόνια φλογερού έρωτα, ο κατά 23 χρόνια μεγαλύτερός του και επιστήθιος φίλος του συνταξιούχου στρατιωτικού πατέρα του, κύριος Άρης, τον εγκαταλείπει.  

«Η ζήλια μου παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, αποκτά ανθρώπινη μορφή και με εξουσιάζει», περιγράφει η Ελένη Στεργίου. Ο Γιώργος βαφτίζει τη ζήλια του «Σπυριδούλα» και τη «βλέπει» μπροστά του σαν μία ξερακιανή με γυαλιά, μπάσα φωνή και κότσο στα μαλλιά που του τα λέει χίμα και τσουβαλάτα.

Αυτή τον φέρνει αντιμέτωπο με τις αλήθειες και τους φόβους του. Παραμονή Πρωτοχρονιάς στο οικογενειακό τραπέζι, μπροστά στους γονείς τους και σε όλο το σόι, θα τον προστάξει να ανοίξει ένα προσκλητήριο γάμου. Ο κύριος Άρης, ο Άρης του, ο παλιός οικογενειακός φίλος προσκαλεί τους γονείς του στο γάμο του με τη νυν σύντροφό του. Η φωνή της κυνικής Σπυριδούλας τρυπάει τα αυτιά του Γιώργου, ο οποίος ψάχνει τη δύναμη να σταθεί μπροστά σε όλους και να ξεμπροστιάσει τον κύριο Άρη, ομολογώντας ταυτόχρονα όσα δεν τόλμησε ποτέ να πει, για την ταυτότητά του, για τις προτιμήσεις του, για όλα.

«Όμως η πολυπόθητη εξομολόγηση θα συμβεί μόνο στην φαντασία μου. Δεν θα βρω την δύναμη να πω το παραμικρό. Θα αποτύχω που δεν τόλμησα να κάνω ένα βήμα πέρα από τον φόβο μου. Θα αποσυνδεθώ από την οικογένεια, αφού δεν μπορώ μέσα της να βρω την αποδοχή και τη θαλπωρή που χρειάζομαι». Ο χαρακτήρας της αποσύρεται από τη ζωή, αφού δεν μπορεί να υπάρξει μέσα σ’ αυτή όπως εκείνος θέλει να υπάρξει.

Ο Γιώργος θα «φύγει», αναζητώντας τη λύτρωσή του. Για να μπορεί να επιστρέφει κάθε βράδυ πάνω σε μια σκηνή και να εξιστορεί τα περασμένα. Για να βοηθήσει μέσω της εξομολόγησής του όσους χρειάζονται τη δύναμη που δε βρήκε ο ίδιος. Και από απόσταση «ασφαλείας» πλέον να τραγουδά τον πόνο της περασμένης του ζωής. Να αφηγείται όσα στη ζωή toy δεν τόλμησε ποτέ να εκφράσει. Επιστρέφει τελεσίδικα στο μοναδικό μέρος που θα μπορούσε να επιστρέψει, στην δική του Σκηνή της Επαγγελίας, αλλά ελεύθερος.

Ύμνος στα ανεκπλήρωτα όνειρα

Η «Σπυριδούλα» περιστρέφεται γύρω από τα θέματα της απόρριψης και της έλλειψης αποδοχής, τόσο από την οικογένεια, όσο και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Ειρωνικά γέλια, υπονοούμενα και «αντρικά» χτυπήματα στην πλάτη από τον πατέρα του, τον Στρατηγό και τον γαμπρό του, τον Κώστα ή Κωστή του τρίβουν στα μούτρα τη διαφορετικότητά του, προειδοποιώντας τον παράλληλα ότι, μέσα σε αυτό το σπίτι δεν υπάρχει χώρος για ομοφυλόφιλους.

«Στο διήγημα της Σπυριδούλας ο ήρωας μου, βλέπει μέσα στα όνειρά του τον εαυτό του πάντα να τρέμει, να φοβάται την απόρριψη. Γι’ αυτό και ο σκηνοθέτης (Κωνσταντίνος Μάρκελλος) αποφάσισε να τον τοποθετήσει πάνω σε μία Σκηνή Θεάτρου δίνοντας σ’ αυτόν την ευκαιρία να αγαπηθεί, να ξορκίσει –τραγουδώντας- τους φόβους του, να πει τη δική του αλήθεια», εξηγεί η Ελένη Στεργίου.

Σύμφωνα με την ηθοποιό, το έργο υμνεί τη χαμένη αυτοπεποίθηση και τα ανεκπλήρωτα όνειρα, υμνεί τον έρωτα, η έλλειψη του οποίου «ξυπνάει» όλες τις απορρίψεις και τις ήττες της ζωής σου, υμνεί την ανάγκη του ανθρώπου να υπάρξει, να πει «να, αυτό είμαι» και να ευτυχήσει.

Γι’ αυτό και η ίδια, ζήτησε από τον σκηνοθέτη την προσθήκη μίας μόνο φράσης μέσα στο κείμενο. «Ποτέ κανείς στη ζωή σας να μην σας πει ότι δεν μπορείτε να κάνετε αυτό που θέλετε να κάνετε…», φράση που φέρνει την κάθαρση στον χαρακτήρα της.

Όπως δηλώνει «μ’ ενδιαφέρει η ουσία του ανθρώπου, ανεξαρτήτως φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην ευτυχία. Μ’ ενδιαφέρει λοιπόν να βρίσκουμε την θέση μας και την ταυτότητά μας μέσα στον κόσμο, όποια κι αν είναι αυτή, με θαλπωρή και αγάπη». Η ίδια απέχει από τη λογική της πολέμιας στάσης σε ό,τι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε μόνο και μόνο επειδή δεν φέρει τα χαρακτηριστικά μας και των «ομοίων» μας. «Μια ζωή παλεύουμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και πάλι δεν μας φτάνει. Δεν έχουμε χρόνο για τους άλλους, να σχετιστούμε ουσιαστικά, να γνωριστούμε και η πρώτη μας άμυνα -από φόβο να μας υπερασπιστούμε- είναι να απορρίψουμε. Το θέμα της απόρριψης λοιπόν είναι ένα θέμα ανθρώπινο και διατρέχει την παράστασή μας».

Η Ελένη, είναι απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης «Ιάκωβος Καμπανέλλης» του Δήμου Αγίας Βαρβάρας αλλά και διπλωματούχος του Τμήματος Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων & Συστημάτων του Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Έχει παρακολουθήσει επίσης μαθήματα φωνητικής, πιάνου και μπαλέτου αλλά και εξαιρετικά σεμινάρια με σημαντικούς θεατράνθρωπους όπως ο RYSZARD NIEOCZYM, η Άντζελα Μπρούσκου, η Παρθενόπη Μπουζούρη, ο Δημήτρης Καταλειφός και άλλοι. Τα τελευταία χρόνια έλαβε μέρος σε μια σειρά παραστάσεων σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μάρκελλου, όπως «Η Παρέλαση» της Λούλας Αναγνωστάκη, η οποία παρουσιάστηκε και στο κοινό της Σύρου, τον χειμώνα του 2017.

Αυτή τη φορά, οι This Famous Tiny Circus καταδύονται στον γλαφυρό και ανατρεπτικό κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου, ζωντανεύοντας επί σκηνής τη «Σπυριδούλα» από τη συλλογή διηγημάτων της «Το μάτι του ψαριού». Η παράσταση περιλαμβάνεται στο πολιτιστικό πρόγραμμα του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης «Σύρος – Πολιτισμός 2019».