«Κουραμπιέδες» μέχρι δακρύων

Τον «φούρνο» του θα ανάψει σε λίγες ημέρες ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καμινίων για να «ψήσει» και να «σερβίρει» στο κοινό της Σύρου τους σπαρταριστούς «Κουραμπιέδες» του Αντώνη Μπούμπα, στο πλαίσιο του εορταστικού προγράμματος του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης «Χριστούγεννα Μαζί».

Η παράσταση «Πού πήγαν οι κουραμπιέδες» - ένα εκ των τεσσάρων θεατρικών έργων του συντάκτη της «Κοινής Γνώμης» που έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα στο νησί μας- θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 18 και την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2019 και ώρα 19.00, στο Θέατρο Απόλλων.

Οι «Κουραμπιέδες» ακροβατούν ανάμεσα στη φάρσα και την κωμωδία καταστάσεων, περιγράφοντας ιστορίες καθημερινής τρέλας, που είτε έχουμε ζήσει κι εμείς οι ίδιοι, είτε έχουμε συναντήσει μπροστά μας. Οι χαρακτήρες, ήρωες της διπλανής πόρτας, βιώνουν με τον δικό τους τρόπο τις ημέρες των εορτών σε μια εποχή όπου η ανταγωνιστικότητα, η υστερία, η μοναξιά και η ανάγκη για συντροφικότητα έχουν «χτυπήσει» κόκκινο.

Παίζουν οι: Ελεάννα Ρούσσου, Μύριαμ Μαραγκού, Δημήτρης Βουτσίνος, Χρύσα Πρέκα, Γιώργος Σιγάλας, Δημήτρης Ξαγοράρης, Γιάννα Φρέρη, Ιωάννα Ρούσσου, Γιάννης Πρίντεζης, Ελευθερία Ξαγοράρη και Ελισάβετ Πρέκα.

Ο ηθοποιός-σκηνοθέτης της παράστασης, Γιώργος Σιγάλας και ο ανιψιός – συγγραφέας του έργου Αντώνης Μπούμπας μας αποκαλύπτουν τη μυστική συνταγή των «κουραμπιέδων» και αναφέρονται τόσο στη δική τους σύμπραξη, όσο και στη συνεργασία τους με την πλειοψηφία των ερασιτεχνικών θιάσων της Σύρου.

Ο Γιώργος και ο Αντώνης –πρόεδρος και μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου Καμινίων, θείος και ανιψιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας- τρυπώνουν ξανά στις θεατρικές «κουζίνες» και «φουρνίζουν» μαζί κουραμπιέδες. Τι σας οδήγησε στην απόφαση να «γλυκάνετε» για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το κοινό της Σύρου με αυτή την οικογενειακή κωμωδία;

Γιώργος Σιγάλας: «Μετά τα κολακευτικά σχόλια που εισέπραξε πέρυσι η παράσταση και κατόπιν παράκλησης πολλών που δεν κατάφεραν να την παρακολουθήσουν σε Καμίνια και Γαλησσά, θεωρήσαμε ότι, θα ήταν καλή ιδέα να την επαναλάβουμε με την αρμόζουσα τεχνική επιμέλεια και φροντίδα. Είναι μεγάλη χαρά και τιμή για τον Σύλλογό μας να μπαίνει για πρώτη φορά στο Θέατρο Απόλλων και να παρουσιάζει στην ιστορική της σκηνή ένα έργο, που φέρει εξ’ ολοκλήρου την προσωπική μας υπογραφή».

Αντώνης Μπούμπας: «Οι “Κουραμπιέδες” αποτελούν έναν από τους συνολικά τρεις θεατρικούς καρπούς της -μέχρι σήμερα- συνεργασίας μου με τον Σύλλογο Καμινίων. Το πρώτο και το δεύτερο μέρος της μουσικοθεατρικής παράστασης «Μένω σε κάποια γειτονιά», λόγω της ιδιαιτερότητάς τους, αλλά και του πολυάριθμου θιάσου τους, δεν μπορούσαν να μεταφερθούν εύκολα. Από την άλλη, οι «Κουραμπιέδες» είναι μία αμιγώς θεατρική παράσταση, η οποία επιτρέπει την προσαρμογή της σε μία άλλη σκηνή. Η παρουσίαση του έργου στο εμβληματικό Θέατρο Απόλλων δεν σχετίζεται με κάποια προσωπική φιλοδοξία ή τη ματαιοδοξία των συντελεστών, αλλά με την επιθυμία τους να «προσφέρουμε» αυτούς τους θεότρελους «κουραμπιέδες» σε περισσότερους γλυκατζήδες».

Σε ποια συστατικά οφείλεται η γεύση που θα αφήσουν οι «κουραμπιέδες» σας σε όποιον τους «δοκιμάσει» στις 18 και 19 Δεκεμβρίου 2019;

Γ.Σ.: «Από την πρώτη κιόλας ανάγνωση του κειμένου, προσωπικά, ενθουσιάστηκα. Τα ίδια συναισθήματα ένιωσα, διαβάζοντας και τα «Παράπονα στον Άγιο Βασίλη», που παρουσιάστηκε με επιτυχία από τον ΘΕΠΟΣ «Απόλλων». Ο Αντώνης έγραψε την αρχική φόρμα του παραπάνω έργου με σκοπό να παρουσιαστεί σε μορφή δραματοποιημένης αφήγησης στη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση του Συλλόγου μας. Ωστόσο, η ζωή τα έφερε έτσι και τα «Παράπονα» δεν ανέβηκαν από μένα. Για να μη μας αφήσει δυσαρεστημένους, ο Αντώνης έγραψε και μας χάρισε τους «κουραμπιέδες» οι οποίοι αγαπήθηκαν εξίσου από τους θεατές. Η έξυπνη γραφή, οι καταιγιστικές ατάκες, η αμεσότητα του λόγου, η κωμική προσέγγιση πολλών πλευρών της καθημερινότητας και ο τρόπος με τον οποίο σκιαγραφείται το προφίλ ανθρώπων της διπλανής πόρτας που αισθάνονται μοναξιά, επιζητούν την αποδοχή και εκδηλώνουν τις ευαισθησίες παρέσυραν πέρυσι το κοινό, το οποίο δεν έθεσε καθόλου σημασία ότι το έργο παρουσιάστηκε χωρίς σκηνικό, μεταξύ δύο κτιρίων, στο χώρο του Συλλόγου μας. Οι «Κουραμπιέδες» περικλείουν όλα εκείνα τα μηνύματα που θέλουμε να μεταδώσουμε τις μέρες των εορτών».

Α.Μ. «Την περίοδο των Χριστουγέννων, ο κόσμος αναζητά εντονότερα διεξόδους από την ρουτίνα και τις έγνοιες της καθημερινότητας, προκειμένου να ξεχαστεί και να περάσει καλά. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, επιλέξαμε να «ανάψουμε» και πάλι τον «φούρνο» μας. Για να διασκεδάσουμε τους κατοίκους και τους επισκέπτες του νησιού μας που επιθυμούν να υποδεχτούν τις γιορτές με χαμόγελο και αισιοδοξία. Οι «Κουραμπιέδες» δεν έχουν παρεξηγήσει ούτε τον ρόλο ούτε την ταυτότητά τους. Είναι μια οικογενειακή κωμωδία που μέσα από τις ατάκες της και τη σουρεαλιστική ματιά της παρουσιάζει την ευχάριστη πλευρά της πραγματικότητας, σε έναν κόσμο που πασχίζει να αποτινάξει από πάνω του τις ταμπέλες: η «σνομπ κυρία, ο «γρουσούζης» γείτονας, η «λαϊκή, άξεστη και ανοικοκύρευτη» μαμά… Πίσω από αυτά τα «προσωπεία», κρύβονται άνθρωποι που δυσκολεύονται να εκφράσουν τη μοναξιά τους, τον πόνο τους, την ανάγκη για αποδοχή και συντροφικότητα. Ένας διαγωνισμός και μια εξαφανισμένη πιατέλα «κουραμπιέδων» ρίχνουν σιγά-σιγά τη γέφυρα για να έρθουν κοντά οι χαρακτήρες μας, να ανοίξουν τα χαρτιά τους και να κοιτάξουν μαζί προς την ίδια κατεύθυνση… την αγάπη. Ο τίτλος του έργου είναι «Πού πήγαν οι κουραμπιέδες;». Εκεί κρύβεται το «μυστικό» της συνταγής. Η απάντηση που θα δώσουν οι θεατές μέσα από την παράσταση φανερώνει ποιος θα έπρεπε να αποτελεί πάντα το επίκεντρο της σκέψης μου και τον κύριο αποδέκτη κάθε προσφοράς».

Πώς αισθάνεστε για την εμπιστοσύνη που τρέφουν προς το πρόσωπο και τη δουλειά σας μέλη διαφόρων θεατρικών ομάδων του νησιού, οι οποίοι συμμετέχουν στις παραστάσεις των Καμινίων τα τελευταία τρία χρόνια;

Γ.Σ.: Αξίζει να σημειωθεί ότι, ο Σύλλογος των Καμινίων δεν έχει δική του θεατρική ομάδα και ένα τέτοιο εγχείρημα, προς το παρόν, δεν περιλαμβάνεται ανάμεσα στους σκοπούς του. Οι θεατρικές παραστάσεις εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο δράσεων του Συλλόγου, ο οποίος έχει μορφωτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό χαρακτήρα. Λόγω της αγάπης μου για τη θεατρική τέχνη και της 38ετούς πορείας μου στο ερασιτεχνικό θέατρο, τα μέλη του Συλλόγου και κυρίως του διοικητικού συμβουλίου δέχτηκαν με χαρά να μπούμε και σε αυτά τα «χωράφια». Τους ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου γιατί η βοήθειά τους είναι πολύτιμη. Είμαστε όλοι μια γροθιά και προσπαθούμε. Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι αυτή η προσπάθεια αγκαλιάζεται εξίσου και από τους ερασιτεχνικούς θιάσους, που είτε μας διαθέτουν μέλη τους, είτε συμβάλλουν στην τεχνική υποστήριξη των παραστάσεών μας. Με αυτούς τους ανθρώπους είμαστε φίλοι. Τέλος, χαίρομαι που στο διάστημα αυτών των ετών, είχα την τύχη να ανακαλύψω και νέα ταλέντα, μέλη του Συλλόγου που εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους για το θέατρο και κάνουν ήδη αξιοπρόσεκτα βήματα, όπως η Χρύσα Πρέκα, ο Δημήτρης Ξαγοράρης, η έφηβη –πλέον- Ελεάννα Ρούσσου, την οποία αξιοποίησα για πρώτη φορά σε παιδική παράσταση του Θεατρικού Ομίλου «Ο Σουρής» όταν ήταν μαθήτρια Δημοτικού και το ταλεντάκι μας, τη μικρή Ελευθερία Ξαγοράρη».

Α.Μ.: «Τίποτα δεν μπορεί να συμβεί εάν δεν υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη και εκτίμηση μεταξύ όλων των δυνάμεων. Χωρίς τη βοήθεια των μελών συλλόγου, αλλά και τη θερμή ανταπόκριση των ηθοποιών, οι παραστάσεις μας θα είχαν παραμείνει μόνο ως σκέψη. Προσωπικά είμαι ευγνώμων απέναντι σε όλες τις θεατρικές ομάδες του νησιού, οι οποίες υποστηρίζουν τη συγγραφική μου «τρέλα». Με τις περισσότερες εξ’ αυτών είτε έχει ήδη σχεδιαστεί και δρομολογείται,   είτε σχεδιάζεται πλάνο μελλοντικής συνεργασίας μας».

Η σύμπραξη και η συν-δημιουργία μεταξύ οικείων προσώπων, όπως στην περίπτωσή σας, είναι εύκολη υπόθεση;

Γ.Σ.: «Ο δρόμος είναι πάντα ευκολότερος όταν υπάρχουν κοινοί κώδικες επικοινωνίας. Ο Αντώνης μεγάλωσε στο σπίτι μου. Τον θυμάμαι πάντοτε να γράφει και να αφηγείται με πάθος τις ιδέες του, τις ιστορίες που σκαρφιζόταν ακόμη και κατά τη διάρκεια μιας βόλτας. Τον θαυμάζω από μικρό, αφουγκράζομαι την αγάπη του για τη συγγραφή και αναγνωρίζω το ταλέντο του, το οποίο θέλω να προβάλω, ανεβάζοντας έργα του. Και με συγκινεί ιδιαίτερα που βλέπω την απήχηση των κειμένων του και στον κόσμο. Πολλές φορές, για πλάκα του παραπονιέμαι πως έχει στείλει παντού τα έργα του και πως εγώ, τα διαβάζω τελευταίος. Ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεται και δουλεύει μου ταιριάζει. Πάντα ακούω τη γνώμη του και όταν μοιράζεται μαζί μου την ιστορία κάποιου καινούριου έργου του, αμέσως το πλάθω σαν εικόνα στο κεφάλι μου».

Α.Μ.: «Στον θείο μου οφείλω πολλά. Χάρη σε εκείνον, αγάπησα το θέατρο. Ως παιδί, ζούσα από κοντά την προετοιμασία του για τις παραστάσεις στις οποίες συμμετείχε, του κρατούσα τα λόγια και με τρελή αφοσίωση άκουγα τις εντυπώσεις του από θεατρικές παραστάσεις που παρακολούθησε στην Αθήνα. Σε συνδυασμό με το πάθος μου για τη δημιουργία ιστοριών, όλο αυτό ζυμώθηκε μέσα μου και ρίζωσε. Εάν ο ίδιος δεν μου πρότεινε να γράψω κάτι για τη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση των Καμινίων, δεν θα έμπαιναν ποτέ οι βάσεις για τη συγγραφή του πρώτου μου θεατρικού έργου. Χαίρομαι να συνεργάζομαι μαζί του, αν και για να είμαι ειλικρινής, ο θείος μου έχει το μοναδικό χάρισμα να μου ανεβάζει την πίεση ως την πρεμιέρα. Αλλά το αίμα, νερό δεν γίνεται (γέλια)».