«Καθαρότητα χωρίς φίλτρα που επιβάλει το "μάτι" της κοινωνίας»

Μουσική, αγάπη, έρωτα, φιλία, αλλά και όμορφα μηνύματα θα πλημμυρίσει η Πινακοθήκη Κυκλάδων, μέσα από την παράσταση “...και μένει μόνο ο δρόμος”, για την πραγματοποίηση της οποίας συνεργάζονται πολλοί Συριανοί καλλιτέχνες.

Στο πλαίσιο του προγράμματος του Συριανού Καρναβαλιού «Γεώργιος Σουρής» 2020, η ομάδα “Γιατί Έτσι” παρουσιάζει στην Πινακοθήκη Κυκλάδων, την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2020 και ώρα 21:00, τη μουσικοθεατρική παράσταση «…και μένει μόνο ο δρόμος», μια γλυκόπικρη ιστορία του δρόμου με πρωταγωνιστές τον Άρη, τη Λήδα, τον Φίλιππο, τον Ορφέα και τον Τόνι. Μουσική και θέατρο έρχονται σε αρμονία και εκφράζουν τον έρωτα, τη φιλία και την αλήθεια της τέχνης.

Η παράσταση βασίζεται στην ιστορία που εμπνεύστηκε ο Μάκης Αποστόλου, με τον Στέλιο Γεράνη και τη Σοφία Νομικού να αναλαμβάνουν τη δραματοποίησή της. Στη μουσική επιμέλεια βρίσκονται ο Γιάννης Ρούσσος Δ., ο Ανδρέας Γιαλόγλου και ο Μάκης Αποστόλου, ενώ η παραγωγή έγινε από την ομάδα “Γιατί Έτσι” και το “Science Behind Music”.

Στη μουσικοθεατρική παράσταση το κοινό θα απολαύσει ερμηνευτικά τον Μ. Αποστόλου, τη Σ. Νομικού, τον Α. Γιαλόγλου, τον Γ. Ρούσσο Δ., τον Γ. Ρούσσο Α., ενώ φιλικά συμμετέχουν επίσης οι Μιχάλης Ζουλουφός, Γιάννης Ξαγοράρης και Βασιλική Στρατή.

Στην εφημερίδα μίλησαν οι συντελεστές της μουσικοθεατρικής παράστασης, που εν μέσω Αποκριάς, ξεφεύγει από το αυστηρά καρναβαλικό κλίμα και υπόσχεται να αγγίξει τις πιο “ευαίσθητες” χορδές του κοινού.

Το «…και μένει μόνο ο δρόμος», είναι μία μουσικοθεατρική παράσταση, που συνδυάζει εκτός από τα δύο είδη τέχνης, τη συνεργασία μεταξύ πολλών ανθρώπων από διαφορετικά μετερίζια, αλλά και ένα δυνατό κοινωνικό μήνυμα. Πόσο εύκολο είναι να υλοποιηθεί ένα τόσο πολυεπίπεδο εγχείρημα;

Γιάννης Ρούσσος Α.: «Η τέχνη ενώνει τους ανθρώπους. Όταν υπάρχει η αγάπη για την τέχνη δημιουργείται ένας κοινός σκοπός για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Στη δική μας την περίπτωση εκτός από την αγάπη για την τέχνη (της μουσικής και του θεάτρου) είχαμε κι ένα δέσιμο μεταξύ μας που μπόρεσε να γίνει πολύ πιο εύκολο το εγχείρημά μας. Η διαφορετικότητά μας, σαν άνθρωποι που συνεργαστήκαμε, μας έκανε να ανακαλύψουμε νέους ορίζοντες που βοήθησε πολύ στο αποτέλεσμα της παράστασης και σε αυτό που θέλαμε να παρουσιάσουμε».

Θα θέλατε, πολύ λιτά, να μας συστήσετε τους βασικούς χαρακτήρες της παράστασης, τον Άρη, τη Λήδα, τον Φίλιππο, τον Ορφέα και τον Τόνι και να μας δώσετε μία ιδέα για το τι θα δούμε στην Πινακοθήκη Κυκλάδων;

Μάκης Αποστόλου: «Βρισκόμαστε στην Αθήνα το 2018. Ο Άρης είναι ζευγάρι με τη Λήδα, περιπλανώμενοι καλλιτέχνες, εκείνη μια ευαίσθητη, ρομαντική και παθιασμένη ηθοποιός. Εκείνος αυθεντικός αλλά αρκετά μελαγχολικός χαρακτήρας, λόγω του σκοτεινού παρελθόντος του. Ο Φίλιππος είναι μουσικός, ευαίσθητος, ευγενικός και αρκετά εσωστρεφής, αυτό που ονομάζουμε ήρεμη δύναμη. Ο Ορφέας χάνει την δουλειά του και με αναγκαστική προσγείωση βρίσκεται στον δρόμο για τα προς το ζην, τον διακατέχει η μεγαλομανία και η φιλοδοξία. Ο Τόνυ συμβολίζει την μερίδα της κοινωνίας που νομίζει ότι μπορεί να εξαγοράσει τα πάντα με το χρήμα. Θα δούμε λοιπόν πως ενώνονται οι ζωές αυτών των πέντε ανθρώπων, χτίζοντας καθοριστικές σχέσεις ως βάση τον έρωτα, τη φιλία και όλη την αλήθεια της τέχνης. Όταν αυτό που εμείς ονομάζουμε κοινωνία, για εκείνους είναι μόνο ένα πεζοδρόμιο, ένα παγκάκι και δυο τρία καφάσια. Μακριά από τα πρέπει της και πιο κοντά στα θέλω της. Την καθαρότητα που όλοι έχουμε μέσα μας, χωρίς τα φίλτρα που μας επιβάλλει το "μάτι" της κοινωνίας».

Η παράσταση «αγγίζει» ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα, αυτό της κατάργησης του νόμου περί επαιτείας. Πώς ήταν για εσάς η διαχείριση ενός τόσο λεπτού θέματος, που έχει επίσης πολλές και σοβαρές προεκτάσεις, ώστε να γίνει η βάση μίας μουσικοθεατρικής παράστασης;

Σοφία Νομικού: «Η παράσταση βασίζεται στην κατάργηση του νόμου περί επαιτείας που υπογράφηκε τον Οκτώβρη του 2018, μετά τα γεγονότα που προκλήθηκαν με τη προσαγωγή της μουσικού του δρόμου, στη Θεσσαλονίκη και προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από τους συνδικαλιστικούς φορείς των καλλιτεχνών, οι οποίοι και ζητούσαν την κατάργησή του. Επειδή λοιπόν είναι όντως ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα, πήραμε όλα τα απαραίτητα στοιχεία για τα γεγονότα που συνέβησαν, ψάξαμε πάρα πολύ καλά το τι όριζε ο νόμος 407 έτσι ώστε να είμαστε απόλυτα ακριβείς. Θέλουμε μέσα από τη συγκεκριμένη παράσταση να αναδείξουμε τους καλλιτέχνες των δρόμων. Εκείνους που με τις κιθάρες τους, τις τρομπέτες τους, τις λατέρνες τους προσπαθούν να αντικαταστήσουν το άχρωμο βουητό της πόλης με νότες. Να δείξουμε ότι η μουσική δεν είναι “επαιτεία” και οι μουσικοί των δρόμων δεν είναι “ζητιάνοι”».

Αυτή η παράσταση είναι η δεύτερη, μετά το «Νυφικό Κρεβάτι» το οποίο παρουσιάστηκε στο Θέατρο Απόλλων τον Σεπτέμβριο του 2019, που η ομάδα των «Γιατί Έτσι» συνεργάζεται με τον Στέλιο Γεράνη. Το «…και μένει μόνο ο δρόμος» αποτελεί μία εδραίωση αυτής της συνεργασίας;

Σ.Ν.: «Με το Στέλιο είμαστε πολλά χρόνια φίλοι και είχαμε την αμέριστη χαρά να συνεργαστούμε στο «Νυφικό Κρεβάτι» αλλά και σε αυτή την παράσταση. Δεν το έχουμε βάλει σε κάποιο καλούπι για να πούμε ότι αποτελεί εδραίωση πλέον η συνεργασία μας. Το σίγουρο είναι ότι έχουμε πολλά σχέδια και συζητήσεις για το μέλλον και θα είναι χαρά μας να υλοποιηθούν».

Κρίνοντας μέσα από τη δική σας συνεργασία για αυτή την παράσταση, με όλους τους συντελεστές της και δεδομένου ότι το νησί μας είναι φημισμένο για το πολιτιστικό του προϊόν, θεωρείτε, ότι η Σύρος έχει ανάγκη περισσότερους δικούς της ανθρώπους να ενώνουν δυνάμεις και να δημιουργούν πολιτισμό;

Ανδρέας Γιαλόγλου: «Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της παράστασης, αντιληφθήκαμε ότι η συνεργασία μεταξύ ανθρώπων από διαφορετικές τέχνες αποτέλεσε μια γέφυρα στην οποία συναντήθηκαν διαφορετικές καλλιτεχνικές προσεγγίσεις και νομίζουμε ότι αυτό ήταν προς όφελος του όλου εγχειρήματος. Συνεπώς ναι, θεωρούμε ότι η συνεύρεση των ανθρώπων του πολιτισμού του νησιού μπορεί να οδηγήσει σε νέο επίπεδο το πολιτιστικό μας προϊόν».