«Ζουμερός» ο θεατρικός ορίζοντας της Σύρου

«Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι», λέει ο σοφός λαός μας. Αυτό, βέβαια, δεν ισχύει στην περίπτωση της Θεατρικής Ομάδας του Πολιτιστικού Συλλόγου Ποσειδωνίας, καθώς το περιεχόμενο της πρώτης παράστασής της «Πολλά Κεράσια» αναμένεται τόσο πλούσιο και ζουμερό, όσο προμηνύει ο τίτλος της.

Θεού θέλοντος και κορωνοϊού επιτρέποντος, την άνοιξη του 2021, το χώμα της Κερασιάς –του φανταστικού χωριού που εμπνεύστηκε ο Αντώνης Μπούμπας ως πεδίο δράσης της σουρεαλιστικής μαύρης κωμωδίας του, θα βαφτεί στο χρώμα του κερασιού, προϊόν και σήμα κατατεθέν ενός ιδιαίτερου ελληνικού χωριού με πολλά «θαμμένα» μυστικά.

Η ομάδα δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2019 και έναν μήνα αργότερα, παρέλαβε το πρώτο θεατρικό έργο με το οποίο θα συστηθεί τους επόμενους μήνες στο κοινό του νησιού και… όχι μόνο. Ο πυρήνας της αποτελείται από μέλη που θα ανέβουν για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι και θα αναδείξουν το καλά κρυμμένο – έως τώρα- υποκριτικό ταλέντο τους. Τη νέα σοδειά ερασιτεχνών ηθοποιών του νησιού μας ανέλαβε να «προπονήσει», όπως η ίδια επισημαίνει, η Γεωργία Ματσούκα, υπεύθυνη τόσο της θεατρικής ομάδας του Ομίλου Φουσκωτών και Ταχυπλόων Σκαφών Σύρου, όσο και της ομάδας ενηλίκων αφηγητών «ΠαραμυθιαΖω».

Στα αρχικά σχέδια της θεατρικής ομάδας του Πολιτιστικού Συλλόγου Ποσειδωνίας ήταν η παρουσίαση των «Κερασιών» στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού. Εμπόδιο σε αυτά στάθηκαν οι έκτακτες υγειονομικές συνθήκες της πανδημίας που οδήγησαν αναγκαστικά σε αλλαγή κάθε προγραμματισμού. Παρόλα αυτά, η ορεξάτη και πείσμων ομάδα δεν το έβαλε κάτω και ανασυγκροτήθηκε αμέσως μετά τη λήξη των περιοριστικών μέτρων με στόχο να συνεχίσει τις προετοιμασίες της και να φτάσει στην πηγή την προσεχή άνοιξη.

Για το μεγάλο αυτό εγχείρημα, αλλά και τη μέχρι σήμερα διαδρομή της ομάδας του «Ποσειδώνα» που ανυπομονεί να προσφέρει στο θεατρόφιλο κοινό της Σύρου τα γλυκόπικρα «κεράσια» της, μιλάει στην «Κοινή Γνώμη» η σκηνοθέτης της παράστασης, Γεωργία Ματσούκα.

Πριν από έναν περίπου χρόνο η Θεατρική Ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Ποσειδωνιας ξεκίνησε τα πρώτα της βήματα. Η καθοδήγηση μιας ομάδας, τα περισσότερα μέλη της οποίας δεν έχουν πρότερη εμπειρία και γνώση, αποτελεί πρόκληση για τον σκηνοθέτη που αναλαμβάνει αυτά τα καθήκοντα;

«Καταρχήν, επιτρέψτε μου μια διευκρίνιση: Άλλο να αναλαμβάνεις τη σκηνοθεσία κι άλλο να είσαι σκηνοθέτης, ας τηρούμε το μέτρο. Εγώ δε δηλώνω σκηνοθέτης, μόνο σχηματικά αποδέχομαι τον χαρακτηρισμό. Η δική μου εξειδίκευση -έχοντας κάνει σπουδές υποκριτικής, σεμινάρια, πολύ διάβασμα και πολλά λάθη- είναι να ηγούμαι ομάδων ερμηνευτικών τεχνών, ένα είδος performance coaching. Το ίδιο κάνω και στην θεατρική ομάδα του ΟΦΤΣΣ και στους ΠαραμυθιαΖω. Η έμφαση είναι στην ομάδα που επιθυμεί κι αποφασίζει να υπηρετήσει μια ερμηνευτική τέχνη κι όχι τόσο στην ίδια την τέχνη. Αυτό είναι πάντα μια πρόκληση, είτε πρόκειται για ερασιτέχνες είτε για επαγγελματίες, για αρχάριους ή για έμπειρους, για παιδιά ή ενήλικες. Κι αυτό γιατί η σύνθεση κάθε ομάδας είναι διαφορετική, άρα διαφορετικό το θαύμα που θα συμβεί, αν συμβεί. Για μένα, αυτό είναι μαγευτικό. Συνηθίζω να λέω ότι σε μια ομάδα δέκα ατόμων είμαστε έντεκα, διότι η ομάδα είναι μια ανεξάρτητη άυλη οντότητα, με δική της προσωπικότητα διαμορφωμένη από τις άλλες δέκα. Όταν επιτευχθεί αυτό, κανείς μπορεί να ασκήσει όποια τέχνη επιθυμεί και να υλοποιήσει στόχους. Επίσης, το να εκθέσεις τον εαυτό σου σε δημόσια θέα έχει μια ιερότητα που απαιτεί εσωτερικές διεργασίες, συχνά δύσκολες, και τεχνική καθοδήγηση. Εκεί παρεμβαίνω εγώ, αλλά το αποτέλεσμα βαρύνει την ομάδα. Συνεπώς, για να είμαι πιο ευθύς ως προς το ερώτημά σας, η νεοσύστατη θεατρική ομάδα της Ποσειδωνίας έγινε πρόκληση για μένα όταν γνώρισα τους ανθρώπους της και κατάλαβα το βάθος της επιθυμίας τους να ασχοληθούν ερασιτεχνικά με το θέατρο κι έτσι ανέλαβα τη σκηνική τους παρουσία».

Στο διάστημα που μεσολάβησε, η ομάδα κατάφερε να βρει τα πατήματά της, δεδομένου ότι η πανδημία του κορωνοϊού οδήγησε σε ένα αναγκαστικό διάλειμμα των δια ζώσης συναντήσεων της;

«Τα πατήματά μας δοκιμάστηκαν ακόμα πριν την καραντίνα, οπότε ο κορονοϊός μας βρήκε προθερμασμένους. Δε θα σας πω ανατριχιαστικές λεπτομέρειες προς το παρόν, αλλά θα εστιάσω στη δυναμική της ομάδας που σώζει τις καταστάσεις: Η ομάδα είχε συσταθεί τον Οκτώβριο 2019, με πρωτοβουλία του προηγούμενου διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου,όμως στις αρχές του 2020 έγιναν εκλογές, άλλαξε η σύσταση του και προς έκπληξή μας χρειάστηκε να …ξανασυστηθούμε. Αυτό δημιούργησε ανησυχία τόσο για τους χρόνους διεξαγωγής της παράστασης όσο και για την ίδια τη συνέχιση της ομάδας. Εκεί δημιουργήθηκε ένας μικρός τριγμός, αλλά η ομάδα απέδειξε ότι ήδη είχε δέσει, διότι επέμεινε να παραμείνει στην επιφάνεια, με οργανωμένες και ψύχραιμες αντιδράσεις. Την ίδια περίπου εποχή, χρειάστηκε να αποχωρήσουν δυο μέλη όμως καταφέραμε να αντικατασταθούν με ανθρώπους που ταιριάζουν με την ομάδα. Αμέσως μετά, εφαρμόστηκαν τα μέτρα του εγκλεισμού αλλά δεν πτοηθήκαμε, αντιθέτως διατηρήσαμε επαφή διαδικτυακά δύο φορές την εβδομάδα. Όταν άρθηκαν τα μέτρα, δεδομένου ότι δεν υπήρχε χώρος προβών, συνεχίσαμε σε αυλές σπιτιών μέχρι τα μέσα Ιουλίου και τον Σεπτέμβριο. Όλη αυτή η ταλαιπωρία δεν ήταν ό,τι καλύτερο για μια νεοσύστατη ομάδα που προσπαθεί να βρει τους κοινούς κώδικες. Ευτυχώς, πολύ πρόσφατα τα πράγματα δείχνουν καλύτερα, καθώς δεν έχουν εκδοθεί περιορισμοί υγείας για τη Σύρο και πλέον υπάρχει χώρος για τις πρόβες μας, οπότε βλέποντας και κάνοντας».

Ποια είναι τα συστατικά για το δέσιμο μιας πολύ μέλους ομάδας με πολλές και διαφορετικές προσωπικότητες που εισχωρουν σε νέα χωράφια;

«Αυτό δεν εξηγείται σε λίγες γραμμές. Ας αρχίσω από κάπου: Ως ζωντανός οργανισμός, μια ομάδα μεταλλάσσεται ασταμάτητα κι ας μην είναι πάντα ορατό - έχει δικαίωμα σε αυτό και υποχρέωση.Το κλειδί είναι στην ενσυναίσθηση, τη δοτικότητα και την εργατικότητα των μελών της και του συντονιστή. Αν αγαπάς τους άλλους ως εαυτόν κιαν εργάζεσαι με σταθερό ρυθμό έστω κι αργό, όλα λύνονται και ρέουν. Ακούγεται απλοϊκό αλλά στην πράξη θέλει δουλίτσα, γιατί όλοι έχουμε τους δαίμονές μας κι αυτό είναι ανθρώπινο. Ο δικός μου ρόλος είναι να διατηρούνται οι ισορροπίες και η συστημική της ομάδας που αναλαμβάνω. Σε αυτό το πλαίσιο, δημιουργούνται κι άλλοι λειτουργικοί ρόλοι μέσα στην ομάδα που αφενός κάνουν καλό στη συνοχή της, αφετέρου συνεπικουρούν το έργο του coach. Στην περίπτωση της θεατρικής ομάδας της Ποσειδωνίας, υπάρχει μέλος που συντονίζει τις συζητήσεις μας, ένα άλλο που βιντεογραφεί τις πρόβες, μια επιτροπή που έχει αναλάβει τις συνεννοήσεις με το διοικητικό συμβούλιο, ομάδα εργασίας σκηνικών κοκ. Ας μου επιτρέψουν τα παιδιά να κάνω μια ιδιαίτερη μνεία στην Πέρσα Παύλου, που επίσης παίζει στα «Κεράσια» και έχει θεατρικό υπόβαθρο, η οποία πρόσφατα ανέλαβε μέρος της προετοιμασίας καλύπτοντας ένα πρόβλημα χρόνου που μου προέκυψε. Η μαγεία μιας καλής ομάδας!».

Πρώτος καρπός της ομάδας θα ήταν μια θεατρική παράσταση που θα παρουσιάζονται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Πώς έχουν διαμορφωθεί πλέον τα σχέδιά σας;

«Συνεχίζουμε για δεύτερο χειμώνα να δοκιμάζουμε κεράσια! Η παράσταση «Πολλά κεράσια» θα θέλαμε να παρουσιαστεί αυτήν την άνοιξη, αφού πέρυσι δε μας το επέτρεψε η πανδημία. Αυτό θα εξαρτηθεί από την κατάσταση του νησιού αναφορικά με τον κορονοϊό και την έγκαιρη κινητοποίηση του Συλλόγου για τα διαδικαστικά και τα χρηματοδοτικά θέματα της παράστασης. Με την ευκαιρία, να σας πω λίγα λόγια για την παράστασή μας. Είναι μια μαύρη κωμωδία, που έγραψε ο Αντώνης Μπούμπας προσαρμόζοντας την αρχική του ιδέα στον αριθμό και το φυσίκ των μελών της ομάδας. Η υπόθεση διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό χωριό που λέγεται Κερασιά, με περίεργους και αυστηρότατους περιοριστικούς νόμους. Μια νέα προσπαθεί να σπάσει το κατεστημένο κι αυτό εγείρει μια σειρά δολοπλοκιών και φόνων, αλλά και συνταρακτικών αποκαλύψεων. Έτσι όπως διαμορφώνεται το τέλος, είναι στον θεατή να κρίνει γιατί συνέβησαν όλα αυτά, κι αν όντως είναι φανταστική η κοινωνία της Κερασιάς ή αν είναι μια κραυγαλέα προσομοίωση της ζωής μας. Το έργο έχει τραγικούς χαρακτήρες αλλά και καρικατούρες καθώς και αλλεπάλληλα επεισόδια πλοκής, με λόγια που κρύβουν πίσω τους ένα δεύτερο κείμενο. Μας έβαλε κατευθείαν στα βαθιά ο Αντώνης, μας παρέδωσε ένα απαιτητικό έργο, προκλητικό, μεγάλο σε μέγεθος, που όμως βοηθάει στην ωρίμανση της ομάδας».