Εγώ νησί, στα χρόνια

Μελέτη πάνω στην έννοια της νησιωτικότητας αποτελεί η νέα παράσταση της καλλιτεχνικής ομάδας «nomades artcore», που ερευνά τις συνήθειες της ζωής στις Κυκλάδες, παλιότερα και σήμερα, ρίχνοντας και μια κλεφτή ματιά στο μέλλον.

Το έργο «Εγώ νησί, στα χρόνια» που θα παρουσιαστεί το προσεχές διάστημα σε Πάρο και Νάξο, αναδεικνύει την υλική και άυλη παράδοση των νησιών, μέσα από ταξίδια, προσμονές, παραμύθια και παρεμβάσεις. Ο χρόνος, ο χώρος και οι μεταξύ τους σχέσεις μπλέκονται οριοθετώντας ένα νησί μέσα σε μια θάλασσα αναζητήσεων. Ο άνεμος, ο τουρισμός, η πίστη και η γη συνομιλούν μέσα από στιγμιότυπα, με έναν άνθρωπο που αναζητά να βρει ποιος πραγματικά είναι.

Αφετηρία των δημιουργών Πέτρου Ρούσσου και Γιάννη Σιούτη υπήρξαν εκθέματα από λαογραφικά μουσεία των Κυκλάδων και ιστορίες του κάθε τόπου. Εργαλεία, σπόροι, τεχνικές και συνήθειες χάραξαν τις δικές τους πορείες μέσα τους, φωτίζοντας τις ανάγκες και τις επιθυμίες που είχαν οι νησιώτες μέσα στα χρόνια. Πορείες παράλληλες με τον ορίζοντα. Τι είναι άραγε ένας νησιώτης; Μια ισορροπία ανάμεσα σε δεκάδες αναχωρήσεις και αφίξεις.  Η απομόνωση, η δυσκολία, η μη προσβασιμότητα, από τη μία. Η επικοινωνία, η φιλοξενία, ο χορός, ο γαλάζιος ορίζοντας που σε περικλείει, από την άλλη.

Ακολούθησαν ιστορίες, ξετύλιξαν αναμνήσεις και γεγονότα, όλα κατέληγαν στη θάλασσα. Το αδιέξοδο ή η μεγάλη έξοδος; Πριν πάρουν μια απόφαση για το τι είναι η θάλασσα, διένυσαν πορείες κάθετες στον χρόνο. Τα μιτάτα έγιναν ξενώνες και οι στέρνες πισίνες. Αναπόφευκτη λοιπόν ήταν και η ερώτηση που αναδύθηκε: σε πενήντα χρόνια τι θα έχουμε αφήσει παρακαταθήκη σε ένα λαογραφικό μουσείο μιας επόμενης εποχής; Έτσι, με τα δικά τους εργαλεία, τα εικαστικά, τη μουσική, την ποίηση, ξεκίνησαν να δομούν ένα νησί, μέσα στα χρόνια.

Η συγκεκριμένη παράσταση προετοιμάστηκε σε χώρους κλειστούς, έπειτα σε ανοιχτούς. Σε λόφους από χώμα, ανάμεσα σε βότανα και αγκάθια, με θέα τη θάλασσα.

Χτίστηκε και γκρεμίστηκε αρκετές φορές, με καθοριστικούς παράγοντες άλλοτε υγειονομικούς, άλλοτε κοινωνικούς, άλλοτε ανεξιχνίαστους. Πήρε τελικά τη μορφή ενός νησιού και η ομάδα ανακάλυψε το αναγκαίο, την αρμονία του χρήσιμου, την ομορφιά του ελάχιστου και αυτήν θα ήθελε να μοιραστεί με το κοινό.

Η παράσταση «Εγώ νησί, στα χρόνια» σε κείμενο Γιάννη Σιούτη και σκηνοθεσία Πέτρου Ρούσσου και Γιάννη Σιούτη θα παρουσιαστεί στις 20 Ιουλίου, στο Μοναστήρι Αϊ Γιάννης Δέτη, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ στο Πάρκο 2021 και στις 23 και 24 Ιουλίου, στον Δαμαλά Νάξου.

Η εικαστική σύνθεση ανήκει στη Μαρία Καραθάνου, τη μουσική συνέθεσε ο Μάριος Τσάγκαρης και ερμηνεύει ο Σαμψών Φύτρος.

Η δράση υλοποιείται με την αιγίδα και την επιχορήγηση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και συνδιοργανώνεται με το Περιβαλλοντικό και Πολιτιστικό Πάρκο Πάρου, τον Δήμο Πάρου και τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό της Νάξου «Cycladia Culture», με την υποστήριξη της Blue Star Ferries.

“Επιμένουμε να δημιουργούμε… σε πείσμα των καιρών»

Η ομάδα «nomades artcore» από την γέννησή της είχε στόχο την κίνηση και την μετακίνηση. Τα τελευταία χρόνια, δραστηριοποιείται κυρίως στις Κυκλάδες και στην Κρήτη. Η παραμονή της στο νησιωτικό πεδίο, όλο αυτό το διάστημα, έγκειται στο δυναμικό κυρίως που κρύβουν τα νησιά που βρισκόμαστε αλλά και στην έμπνευση που δημιουργούν στα μέλη της, τόσο ο τόπος όσο και οι άνθρωποι.

«Η συγκεκριμένη παράσταση είναι απόρροια μιας πενταετής διαδρομής και έχει ως στόχο να παρουσιάσει εικόνες και σκέψεις που προέκυψαν από την επαφή μας με κατοίκους νησιών. Το έναυσμα ήταν μια σύγχρονη αποτύπωση της Λαογραφίας των Κυκλάδων. Με την αιγίδα και την επιχορήγηση του Υπουργείου Πολιτισμού, είχαμε την δυνατότητα να στελεχώσουμε την παράστασή μας με επαγγελματικό δυναμικό, την εικαστικό Μαρία Καραθάνου και τον μουσικό Μάριο Τσάγκαρη, καθώς και τον Σαμψών Φύτρο στην ερμηνεία, όπου η συνάντησή μας υπήρξε καταλυτική, μιας και μεγαλωμένος στην Σαντορίνη, πρόσθεσε στον εγχείρημά μας και τα δικά του βιώματα», δηλώνουν στην «Κοινή Γνώμη» ο Γιάννης Σιούτης και ο Πέτρος Ρούσσος.

Σημειώνεται ότι το νησί της Νάξου μπαίνει για πρώτη φορά στον χάρτη των δράσεων της ομάδας, ενώ με την Νάξο και συγκεκριμένα με τον  χώρο της Cycladia στον Δαμάλα της Νάξου, υπάρχει μια χρόνια και σταθερή σχέση που αναπτύσσεται με τον καιρό, μιας και τους ενώνουν κοινά οράματα και αγάπη, τόσο για τον πολιτισμό όσο και για τα νησιά των Κυκλάδων.

«Σε μια εποχή πολύ δύσκολη, μέσα στα πολλαπλά κύματα αυτής της πανδημίας όπου οι φόβοι και οι ανασφάλειες έχουν γιγαντωθεί, είδαμε πως η τέχνη δεν έχει πρωτεύοντα ρόλο. Παρ’ όλα αυτά επιμένουμε σε πείσμα των καιρών να δημιουργούμε. Να δημιουργούμε σεβόμενοι την δουλειά μας, τους συνεργάτες μας, τους ανθρώπους που μας εμπιστεύονται και όσους μας ακολουθούν», σημειώνουν οι δημιουργοί.

Ωστόσο, καθιστούν γνωστό πως λόγω του ομιχλώδους τοπίου,, με τα υγειονομικά μέτρα να αλλάζουν συνεχώς, πέραν από την Πάρο και την Νάξο,  η μελλοντική πορεία της παράστασης δεν έχει ακόμα οριστεί.

«Η ομάδα μας, έχει σκοπό να συνεχίσει την πορεία της μέσα στο νησιωτικό πεδίο, μέσα από εργαστήρια όλων των ηλικιών, θεματικές δράσεις και παραστάσεις όσο θα υπάρχουν λιμάνια που θα δέχονται όσα θέλουμε να μεταφέρουμε μέσα από την τέχνη μας.

Η εμπειρίας μας από το νησί της Αμοργού, της Σύρου, της Νάξου και από τα νησιά των Μικρών Κυκλάδων, υπήρξε πολύτιμη μέσα από πολλές και ξεχωριστές δράσεις και ευχόμαστε να έχει και συνέχεια όπου υπάρχει γόνιμο έδαφος».