«Άκου πως κλαίει ο μπαγλαμάς»

Της Τέτας Βαρλάμη

Κοίτα να δεις που αυτό το μικρούλι όργανο, που χρόνια και χρόνια κεντά λαϊκούς καημούς, θα γινότανε Ευρωπαϊκό!

Αφού θα κάνει εμφάνιση στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, με σεγόντο από τις μουστάκες του Αγάθωνα, αυτομάτως ανέβασε τις μετοχές του στο Ευρωπαϊκό μουσικό στερέωμα.

Άντε τώρα να εξηγήσεις στο αλλοδαπό ακροατήριο, τι σημαίνει για την ψυχοσύνθεση του Έλληνα αυτός ο ήχος, άντε να μεταφράσεις τη λέξη «σεκλέτι», που εκφράζεται με τις πενιές του μπαγλαμά, μα κυρίως άντε να τους δώσεις να καταλάβουν γιατί όποιον θέλουμε να χαρακτηρίσουμε υποτιμητικά τον λέμε «μπαγλαμά».

Εγώ τώρα, για να μην παρεξηγούμαι, θα μιλήσω γενικά για μπαγλαμάδες.

Καθόμουν μπροστά στην τηλεόραση και περίμενα να ακούσω τον Αγάθωνα με το μπαγλαμαδάκι και τσουπ πετάγεται η εικόνα με τους υπουργούς Ανάπτυξης και Ναυτιλίας να εξηγούν την πολιτική της κυβέρνησης για το νησιωτικό χώρο.

Όλα ρόδινα, όμορφα, πηγαίνουν ρολόι, έρχονται επενδύσεις, τρέχει χρήμα στα νησιά, λύνονται τα προβλήματα με τα καράβια κι εγώ νομίζω ότι βρίσκομαι σε άλλη χώρα. Βρήκαν ακριβώς και χτύπησαν σε αυτή την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση του Έλληνα που του αρέσει να τον παραμυθιάζουν. Και αρχίζω έναν αμανέ άλλο να σου λέω και άλλο να τον ακούς.

Μέσα στον βαρύ νταλκά, αλλάζει το θέμα και μου λένε για τις εφορίες και τα δικαστήρια που κλείνουν στα νησιά.

Ρε παιδιά τι να σας πω. Ένοιωσα ότι ξέχασα τα Ελληνικά μου. Σκέφτομαι «καλά πριν από λίγο δε μου λέγανε για χρήμα και ότι ούτε λίγο ούτε πολύ τα νησιά είναι η γη της επαγγελίας; Τώρα τι έγινε και ξαφνικά έχουμε πρόβλημα;»

Εκεί ήταν που μ’ έπιασε το σεκλέτι, βάρυνε η ψυχή μου και άρχισα τη μουρμούρα του μπαγλαμά.

Με το σφίξιμο στον λαιμό να ανεβαίνει μου πετάνε ξαφνικά στη μούρη την εικόνα του Νεωρίου και τεντώνω τα’ αυτιά μου ν’ ακούσω. Πλακάκια λέει τα έκανε το ναυπηγείο με το υπουργείο, να πάρει τον διαγωνισμό για κάτι πλοία και αντί για δέκα εκατομμύρια να δηλώσει τη δουλειά για είκοσι! Και μετά να οι ελεγκτές που το πήρανε χαμπάρι και βάλανε φρένο. Από εκεί και έπειτα άρχισε η τρεχάλα και τα παρακάλια για αν δοθούν κρατικές δουλειές, μπήκανε λυτοί και δεμένοι και τώρα θα τις πάρουν και ύστερα θα τις πάρουν και οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι.

Τώρα το λες ή δεν το λες; «Άντε από εκεί ρε μπαγλαμάδες».

Που είσαι ρε Αγάθωνα να εκφράσεις την ψυχοσύνθεση του Έλληνα, να του βγάλεις το σεκλέτι και να τον φασκελώσεις τον «μπαγλαμά»!