Συστάσεις παραίτησης και πολιτικό πατσουλί

Δικαίωμα συστάσεων αλλαγής, διόρθωσης ή συμμόρφωσης προσώπων με την κοινή λογική και την αξιοπρέπεια – βάσει της σημερινής πολιτικής εικόνας που αντικρίζουμε καθημερινά σε κοινοβούλιο, “μπαλκόνια” και “παράθυρα” - θα έπρεπε να έχουν μόνον οι απλοί πολίτες που υπομένουν (δυστυχώς) την πλέον ενοχλητική μπόχα που γεννά η σαπίλα του πολιτικού προσωπικού της χώρας και οι σχετικοί διάλογοι του και σαφώς όχι οι πολιτικοί.

Δεδομένου όμως, ότι οι κομματικές αγκαλιές μεγαλώνουν και διευρύνονται τελευταίως από τις ελπίδες ορισμένων να έρθουν στο προσκήνιο της δημοσιότητας για να επιδείξουν τον δικό τους “ζήλο” βάσει του οποίου – ισχυρίζονται μόνον κι ας μην το πιστεύουν – πως θα δουλέψουν για κάθε τόπο και συνολικά για την Ελλάδα, διαπιστώνεται πως τα ανεκδιήγητα και προκλητικά μαθήματα συστάσεων, προέρχονται κι έχουν υιοθετηθεί προ πολλού (εκτός από τους βουλευτές, τους υπουργούς και τους αρχηγούς των κομμάτων) και από τα τοπικά “ανεξάρτητα” και μη, παπαγαλάκια, τα οποία μάλιστα, με περίσσιο σθένος επιχειρούν να επιβάλουν τα “σωστά” γι αυτούς, ευρέως στην τοπική ζωή.

Περί παραιτήσεων ο λόγος, αφού εκτός από την τουιτερίστικη προφορική και γραπτή αναφορά του μέγα εκκολαπτόμενου “σωτήρα” της χώρας προς τον αριστερό... λυτρωτή μας κατά την προχθεσινή συνολική κοινοβουλευτική ξεφτίλα με θέμα τη διαπλοκή και τη διαφθορά, καθ΄ όλη τη διάρκεια του τελευταίου χρονικού διαστήματος, σε τοπικό επίπεδο, παρατηρούμε μία εμμονή παρόμοιων συστάσεων προκειμένου ορισμένοι να “μας” αδειάσουν τη γωνιά!

Και καλώς αυτό να γίνεται, υπό την προϋπόθεση να πάρουν ανάσα οι πολίτες – δημότες. Ωστόσο, όταν αυτή η συμπεριφορά προκύπτει εξαιτίας προσωπικών διενέξεων, διαφωνιών ή αντιπαραθέσεων, τότε, η ανιδιοτέλεια... των συστάσεων είναι πέρα για πέρα πλασματική, αποδεικνύει τη γύμνια των προσώπων (και των δύο πλευρών) και σαφώς προδίδει κι επιβεβαιώνει τον ξεπεσμό του αυτοδιοικητικού θεσμού! Πόση ντροπή...

Εδώ και μήνες λοιπόν, το πατσουλί της κεντρικής πολιτικής σκηνής φαίνεται να έχει ποτίσει και τα τοπικά δημόσια πράγματα και μάλιστα σύμφωνα με τον “δημοκρατικό” τρόπο που ορισμένοι έχουν διδαχθεί στα κομματικά θρανία τους. Δηλαδή, τον τρόπο του απόλυτου, που φορά παρωπίδες και διατάζει σαν ένας μικρός και παράφρων ηγεμονίσκος! Πρώτοι της πόλης ζητούν παραιτήσεις ώστε να προσπαθήσουν να αποφύγουν τον πάτο, πετώντας ένα βαρίδι από το αλλόφρων σκαρί τους, εκτιμώντας ενδεχομένως, πως δεν θα έρθει η σειρά τους, καθώς οι ίδιοι είναι οι κεφαλές σε επίπεδο αποφάσεων, αλλά και θεωρώντας πως θα “την γλιτώσουν” από τους απλούς πολίτες, τα αποθέματα της υπομονής των οποίων, εξαντλούνται με γοργούς ρυθμούς.

Όπως προείπαμε ωστόσο, καμία βαρύτητα πια, δεν έχουν οι συστάσεις “συμμόρφωσης” από τα πλέον αναρμόδια πρόσωπα του τόπου και της χώρας προς άλλους “συναδέλφους” τους που υπηρετούν την ίδια σαπίλα. Αντίθετα όμως, σημασία έχουν οι εκκωφαντικές κραυγές που σταδιακά έγιναν παραινέσεις και σήμερα απαιτήσεις και ύψιστη ανησυχία, από όσους άμεσα βιώνουν τις συνέπειες της αεργίας και της πολιτικής απραξίας. Και μάλιστα σε κάθε επίπεδο... χώρας και ιδιαίτερου τόπου. Είτε αυτοί είναι άνεργοι, είτε εργαζόμενοι, είτε μέλη του πολύπαθου τουριστικού κλάδου κλπ κλπ που μάχονται για την πολυσυζητημένη πρόοδο κι επιδιώκουν άξιους εκπροσώπους τους σε κάθε συλλογικό όργανο! Εκείνοι ναι, δικαιωματικά μπορούν να αξιολογούν, να κρίνουν και να ζητούν παραιτήσεις...

Σήμερα λοιπόν, ναι μεν το πολιτικό πατσουλί αναδύεται έντονα κυρίως από την κεντρική πολιτική σκηνή προκαλώντας τάση προς εμετό στους αξιοπρεπείς πολίτες που βλέπουν τους “αλήτες κι αλητάμπουρες” πολιτικούς να ανταλλάσουν βδελυρές αναφορές απειλώντας μάλιστα στο όνομα μίας δήθεν πολιτικής ευθιξίας (γελά ο κάθε πικραμένος), ωστόσο, φαίνεται ότι το ίδιο πατσουλί μολύνει και τους μικρότερους πολιτικούς “θιάσους”, ωθώντας ολοένα και περισσότερους παραγωγικούς ανθρώπους – δυστυχώς – στον αξιοπρεπή πάγκο.

Η συνέχεια των παραιτήσεων με βασική αιτία το πολιτικό πατσουλί; Προσεχώς!